共有

บทที่ 6

作者: มู่เหลียนชิง
“อาเฉิน ในเมื่อคุณหนิงอยากคุยกับคุณ พวกคุณก็ค่อย ๆ คุยกันเถอะ”

“อย่าทะเลาะกันต่อหน้าเด็กเลยนะ”

สวีจือหรูดึงมุมปากของฟู่เฉิน สายตาเต็มไปด้วยความน้อยใจที่ต้องอดกลั้น แต่ก็ยังพยายามแสดงออกว่าเป็นคนมีเหตุผล

เมื่อเห็นดังนั้น ฟู่เฉินก็รู้สึกไม่ค่อยพอใจ แต่ก็ยังพยักหน้า แล้วเดินไปอีกด้านหนึ่ง

หนิงหนานเสว่จำไม่ได้แล้วว่านานแค่ไหนแล้วที่พวกเขาไม่ได้อยู่ด้วยกันตามลำพังแบบนี้ ทันใดนั้น เธอจึงไม่รู้จะเริ่มพูดอย่างไรดี

แต่เห็นได้ชัดว่าฟู่เฉินแทบจะไม่มีความอดทนกับเธอเลย

“คุณจะพูดอะไรกันแน่?”

“พาลูกมาวุ่นวายในที่แบบนี้ คุณยังเหลือความเป็นแม่อยู่ไหม?”

พอฟู่เฉินนึกถึงเรื่องที่ผู้หญิงคนนี้ทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เขามา แม้กระทั่งหลอกใช้ลูกของตัวเอง เขาก็รู้สึกรังเกียจอย่างที่สุด

“คุณตกลงกับฉันว่าจะอยู่กับสุยสุยหนึ่งเดือน เดือนนี้ คุณช่วยให้คุณสวีของคุณไม่ปรากฏตัวต่อหน้าสุยสุยได้ไหม?”

ตอนนี้หนิงหนานเสว่ไม่สนใจแล้วว่าฟู่เฉินจะพูดอะไรเกี่ยวกับเธอ ตอนนี้เธอแค่อยากให้ลูกใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในช่วงเวลาที่เหลือ

“ผมแค่ตกลงว่าจะอยู่กับสุยสุย นอกนั้น คุณอย่าฝันไปเลย”

“คุณยังเจ้าเล่ห์เหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน ตอนนั้นใช้เล่ห์เหลี่ยมต่ำทรามเพื่อปีนขึ้นเตียงผม ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ผมก็คงไม่ต้องเป็นพ่อใครทั้งนั้น!”

ขณะพูด สายตาของฟู่เฉินก็เย็นชาลงเรื่อย ๆ

แม้ว่าเขาจะไม่ได้เกลียดสุยสุย แต่พอคิดว่าสุยสุยเกิดมาบนโลกใบนี้ด้วยวิธีแบบนั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะพาลโทษเธอ

เป็นอย่างที่คิด ผ่านมาตั้งหลายปี ไม่ว่าจะเธอจะอธิบายยังไง เขาก็ไม่ยอมเชื่อ

เรื่องในวันนั้นเป็นเพียงอุบัติเหตุ แม้แต่หนิงหนานเสว่เองก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงอยู่ในห้องนั้น และยิ่งไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงอยู่บนเตียงของเขาได้

เพียงแค่วันเดียวก็มีสุยสุย ตอนนั้นหนิงหนานเสว่ยังคิดว่านี่คือพรจากสวรรค์ แต่ตอนนี้...

เมื่อนึกถึงสภาพของสุยสุย หนิงหนานเสว่ก็รู้สึกเศร้าโศก สุยสุยของเธอ ลูกที่น่าสงสารของเธอ คงจะไม่ชอบโลกใบนี้แน่ ๆ ดังนั้นลูกจึงแค่มาดูแล้วก็จะจากไป

“ฟู่เฉิน คุณแคร์เรื่องนี้มากขนาดนั้นเลย แคร์จนถึงขั้นไม่ชอบลูกของตัวเองเลยเหรอ?”

หนิงหนานเสว่พูดออกมาอย่างยากลำบาก เธอรับได้กับการที่ฟู่เฉินรังเกียจเธอ แต่เธอรับไม่ได้ที่เขาใจร้ายกับสุยสุยจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่สุยสุยเป็นเด็กที่น่ารักขนาดนั้น ลูกรักเขามาก แต่ทำไมเขาถึงมองไม่เห็นเลย?

“เด็กคนนี้ ผมไม่ปรารถนา! ตอนที่คุณทำทุกวิถีทางเพื่อคลอดเด็กคนนี้ออกมา คุณก็ควรจะรู้ว่าจะมีวันนี้”

ใบหน้าของฟู่เฉินเต็มไปด้วยความรังเกียจ

เขาเป็นดั่งเทพบุตรที่ฟ้าประทาน ตั้งแต่เด็กจนโต เขาได้รับการดูแลเอาใจใส่อย่างดีมาโดยตลอด ครั้งแรกในชีวิตที่ถูกวางแผนหลอกใช้ก็คือผู้หญิงตรงหน้านี้แหละ

จะไม่ให้เขาโกรธได้อย่างไร? จะไม่เกลียดได้อย่างไร!

“คุณแม่คะ!”

จู่ ๆ เสียงของฟู่สุยสุยก็ดังขึ้นมากะทันหัน พร้อมกับเสียงสะอื้นที่ต้องอดกลั้น

เมื่อกี้คุณน้าที่อยู่ข้าง ๆ พาเธอมา เธอจึงได้ยินที่พ่อพูดถึงแม่ทั้งหมด

เธอคิดมาตลอดว่าพ่อไม่ชอบเธอ แต่แม่บอกว่าพ่อแค่ยุ่งมาก แม่บอกว่าพ่อยังคงรักเธอ

แต่ตอนนี้ เธอยืนอยู่ตรงนี้ ได้ยินพ่อพูดว่าเกลียดเธอ ที่แท้พ่อก็ไม่ต้อนรับเธอ

“สุยสุย?”

เมื่อหนิงหนานเสว่ได้ยินเสียงลูก หัวใจก็สั่นสะท้านอย่างรุนแรง จากนั้นหันกลับไปหาสุยสุยทันที

วินาทีที่เห็นลูกสาว สีหน้าของฟู่เฉินก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย คำพูดที่เขาพูดไปเมื่อครู่นั้นไม่ได้ตั้งใจพูดให้เด็กคนนี้ เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะทำร้ายสุยสุย

แต่คำพูดได้พูดออกไปแล้ว

“พวกคุณ... พวกคุณคุยกันต่อเถอะ”

“สุยสุย เรากลับกันก่อน อย่ารบกวนพ่อกับแม่เลย”

สวีจือหรูแสร้งทำเป็นตกใจ แม้จะนั่งอยู่บนรถเข็น แต่ก็ไม่ลืมที่จะรีบหันหลังกลับ พร้อมยื่นมือไปดึงฟู่สุยสุย

แต่ฟู่สุยสุยเกลียดคุณน้าคนนี้ เธอแค่อยากอยู่กับแม่ของเธอเท่านั้น เธอเห็นแล้วว่าแม่กำลังร้องไห้ แม่กำลังเสียใจ!

“ปล่อยหนูนะ หนูจะไปหาแม่!”

“อ๊าย!”

สวีจือหรูกรีดร้องออกมา แล้วเอามือปิดหน้าตัวเอง

“สุยสุย!”

“หรูหรู!”

คนทั้งสองคนพุ่งไปหาคนที่ตัวเองห่วงใยที่สุดเกือบจะพร้อมกัน

หนิงหนานเสว่กอดลูกของเธอ แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย ตรวจสอบร่างกายของลูกอย่างละเอียด “สุยสุย ไม่เป็นไรนะ?”

“เลือดออก?”

ฟู่เฉินขมวดคิ้วพลางตรวจดูใบหน้าของสวีจือหรูอย่างระมัดระวัง

แก้มที่บอบบางของเธอถูกเล็บของสุยสุยข่วนจนถลอกและมีเลือดซึมออกมาเล็กน้อย แต่เห็นได้ชัดว่าไม่ร้ายแรง

เพียงแต่เลือดเพียงเล็กน้อยนั้นกลับทำให้ฟู่เฉินโกรธจัด

เขาก้าวไปข้างหน้าแล้วดึงสุยสุยมาหาสวีจือหรูทันที “ขอโทษเดี๋ยวนี้!”

ร่างเล็ก ๆ ของสุยสุยโยกเยกไปมาในมือใหญ่ของเขา เธอกัดฟันแน่นและดวงตาแดงก่ำ “คุณน้าคนนั้นจงใจพาหนูมา หนูไม่ได้อยากมา! และหนูก็ไม่ได้ตั้งใจ หนูแค่อยากมาหาแม่”

“อาเฉิน อย่าโทษเด็กเลยนะ ฉันไม่ดีเอง คุณอย่าพูดอีกเลย” สวีจือหรูเอามือปิดแก้ม อีกมือหนึ่งดึงแขนของฟู่เฉิน “อย่าโมโหกับเด็กเลยนะ”

ยิ่งเธอทำแบบนี้ ฟู่เฉินก็ยิ่งโกรธมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เดิมทีสุยสุยก็หน้าตาคล้ายหนิงหนานเสว่ถึงเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ ท่าทางดื้อรั้นของเธอในตอนนี้ยิ่งเหมือนกันเป๊ะ ซึ่งยิ่งทำให้ฟู่เฉินโกรธหนักขึ้นไปอีก

เขาขมวดคิ้วแน่น จ้องมองเจ้าตัวเล็กตรงหน้าด้วยความดูถูก “เธอช่างเหมือนแม่ของเธอจริง ๆ เด็กแค่นี้ก็ชั่วร้ายได้ขนาดนี้แล้ว!”

“ห้ามว่าคุณแม่ของหนูนะ!”

“คุณแม่ของหนูดีที่สุดในโลก!”

ร่างเล็ก ๆ ของฟู่สุยสุยยืนขวางอยู่หน้าหนิงหนานเสว่ ดวงตาที่ฉ่ำน้ำเต็มไปด้วยความผิดหวังที่มีต่อพ่อ ร่างเล็ก ๆ สั่นเทาเพราะความกลัวและความประหม่า แต่กลับยังคงยืนหยัด เธอต้องการปกป้องแม่!

เมื่อก่อนเธออยากมีพ่อ แต่ตอนนี้เธอไม่อยากมีแล้ว เพราะพ่อไม่ชอบเธอ และก็ไม่ชอบแม่ด้วย ถ้าอย่างนั้นเธอก็ไม่จำเป็นต้องมีพ่อก็ได้ เธอรักแค่แม่ก็พอแล้ว

“ฮึ”

ฟู่เฉินเพียงเปล่งเสียงเย็นชา หันหลังแล้วเข็นสวีจือหรูออกไป โดยไม่มองฟู่สุยสุยตัวน้อยอีกเลย

“สุยสุย แม่ขอโทษ”

หนิงหนานเสว่เดินเข้ามา ย่อตัวลง แล้วกอดสุยสุยตัวน้อย

เธอเป็นแม่ที่ไร้ความสามารถจริง ๆ ถึงขนาดต้องให้ลูกของตัวเองต้องทนทุกข์ทรมานแบบเดียวกับเธอ

“คุณแม่คะ คุณพ่อไม่ชอบหนู หนูรู้ค่ะ แม้แต่ชื่อของหนู ฟู่สุยสุย เขาก็แค่ตั้งให้สุ่ม ๆ”

“เมื่อก่อนหนูอยากได้ความรักจากคุณพ่อ แต่คุณพ่อไม่ชอบคุณแม่ และก็ไม่ชอบหนู”

“คุณแม่คะ หนูไม่อยากจากไปเลย หนูไม่อยากจากคุณแม่ไป คุณแม่ตัวคนเดียว คุณแม่จะอยู่ยังไงคะ?”

ฟู่สุยสุยพูดเสียงสะอื้น และกอดหนิงหนานเสว่แน่น ดวงตาที่ควรจะไร้เดียงสากลับเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

เธอไม่อยากจากแม่ไป!

แต่ร่างกายของเธอกลับกระตุกอย่างควบคุมไม่ได้ แล้วกระอักเลือดออกมา เธอตัวงอเป็นก้อนกลม ทั้งเจ็บปวดและสิ้นหวัง

“สุยสุย!”

“หมอ! ช่วยด้วย! รีบช่วยลูกของฉันด้วย!”

“สุยสุย อย่าทำให้แม่กลัวนะ!”
この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード

最新チャプター

  • ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว   บทที่ 100

    ทันที่เธอลงจากรถ เธอก็เอนตัวครึ่งหนึ่งไปพิงฟู่เฉิน ราวกับกลัวว่าใครจะไม่รู้ว่าพวกเขาสนิทกันมาก ฟู่เฉินก็โอบเอวเธอไว้ แล้วเดินเข้าไปข้างในทั้งอย่างนั้น จากนั้นพวกเขาก็เห็นหนิงหนานเสว่ที่กำลังจะเดินเข้าไปตรงหน้าประตูเมื่อสบตากับดวงตาที่เหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้มของหนิงหนานเสว่ ฟู่เฉินก็รู้สึกเหมือนถูกแทงเข้าที่หัวใจอย่างไม่ทราบสาเหตุ และถึงกับรู้สึกว่าการจับมือกับสวีจือหรูนั้นทำให้รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย“คุณหนิงคะ คุณอย่าโกรธเลยนะคะ เป็นเพราะฉันไม่เคยมางานเลี้ยงแบบนี้มาก่อน ก็เลยขอให้อาเฉินพามาน่ะค่ะ”“ฉันอยู่ที่โรงพยาบาลรู้สึกเบื่อมาก ก็เลยอยากออกมาผ่อนคลายบ้างค่ะ”“ฉัน... ฉันไม่รู้ว่าคุณก็อยู่ที่นี่ด้วย”สวีจือหรูพูดไปพลาง น้ำตาก็เริ่มคลออยู่ในเบ้าตานี่ถ้าเป็นเมื่อก่อน หนิงหนานเสว่คงจะอาละวาดไม่ยอมเลิกราง่าย ๆ แต่ตอนนี้หนิงหนาเสว่เพียงแค่ยิ้มจาง ๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “คุณสวีพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลคงลำบากมาก ในเมื่อมาแล้ว งั้นเดี๋ยวเข้าไปแล้วก็สนุกให้เต็มที่เลยนะคะ”“อาเฉิน คุณต้องดูแลคุณสวีให้ดีนะ เดี๋ยวถ้าเธอชอบอะไร อย่าลืมซื้อมันให้เธอนะ” หนิงหนานเสว่พูดด้วยน้ำเสียง

  • ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว   บทที่ 99

    เดิมทีเรื่องนี้เป็นเรื่องเร่งด่วนอย่างยิ่ง แต่ตอนนี้ฟู่เฉินกลับไม่รีบร้อนขนาดนั้นแล้วเขายืนอยู่ตรงนั้นพลางมองไปที่หนิงหนานเสว่ด้วยความสงสัย ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงไม่โวยวายใส่เขาเมื่อรู้สึกได้ถึงความสงสัยของฟู่เฉิน หนิงหนานเสว่จึงมองกลับด้วยสายตาที่สงสัยเช่นเดียวกัน สุดท้ายเพียงแค่โบกมือ “ไปดีมาดี ไม่ส่ง”“รอผมกลับมา” ฟู่เฉินทิ้งคำพูดนี้ไว้แล้วหันหลังกลับเดินจากไปอย่างรวดเร็วหนิงหนานเสว่มองตามแผ่นหลังของเขาแล้วก็เปล่งเสียงออกจมูกอย่างดูแคลน ก่อนจะหันไปมองเลขาเฉินที่ยืนรออยู่ที่เดิม “มองอะไร รีบไปเตรียมรถสิ เราจะไปสายไม่ได้”“แต่ท่านประธานฟู่บอกให้คุณรอเขาไม่ใช่เหรอครับ?” เลขาเฉินมองหนิงหนานเสว่อย่างไม่เข้าใจคุณผู้หญิงของพวกเขาเริ่มมีความเห็นเป็นของตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่?หนิงหนานเสว่เห็นเลขาเฉินมีท่าทางสงสัยแล้วก็รู้สึกขำ และพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “คุณเพิ่งรู้จักท่านประธานฟู่ของพวกคุณเป็นวันแรกเหรอ? เขายังจะกลับมาอีกเหรอ?”ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน เพียงแต่คนที่ได้รับคำสัญญาคือสุยสุย แต่พ่อคนนี้ไม่เคยรักษาสัญญาเลยแม้แต่ครั้งเดียวตอนแรกสุยสุยก็รอคอยอย่างโง่เ

  • ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว   บทที่ 98

    หนิงหนานเสว่แสดงออกอย่างมั่นใจและสง่างามเมื่ออยู่ต่อหน้ากล้อง ไม่มีความกระอักกระอ่วนใจแม้แต่น้อย เนื่องจากถูกเปิดเผยเรื่องส่วนตัว ราวกับว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ไม่มีความเกี่ยวข้องกับเธอเลยเดิมที ฟู่เฉินหวังว่าจะได้เห็นหนิงหนานเสว่ที่มีความเข้าใจและเป็นมืออาชีพแบบนี้ แต่ไม่รู้ทำไม เมื่อสบตากับดวงตาที่นิ่งสงบเหมือนน้ำนิ่งของเธอแล้ว ฟู่เฉินกลับรู้สึกไม่พอใจขึ้นมา!เมื่อก่อน สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดคือการที่เธอทุ่มเทความคิดทั้งหมดให้กับเขา แต่ตอนนี้เมื่อไม่มีความคิดอะไรเลย เขากลับรู้สึกว่ามันยิ่งยากที่จะยอมรับมากกว่าเดิม“คุณผู้หญิงฟู่ แล้วความสัมพันธ์ระหว่างคุณสวีและคุณฟู่ เป็นยังไงกันแน่ครับ?”“คุณสวีเป็นเพียงคุณสวีเท่านั้น แต่ฉันคือคุณผู้หญิงฟู่ และตอนนี้อาเฉินก็อยู่ข้างฉัน นี่ไม่ใช่คำตอบที่ดีที่สุดหรอกเหรอ?”หนิงหนานเสว่ยิ้มบาง ๆ พลางจับมือฟู่เฉินไว้ และจงใจประสานนิ้วมือกันต่อหน้าสื่อ แถมยังอวดแหวนแต่งงานของพวกเขาอย่างเปิดเผยอีกด้วยจริง ๆ แล้วแหวนของหนิงหนานเสว่หายไปในกลีบเมฆตั้งนานแล้ว นี่เป็นแค่แหวนแบบเดียวกันที่ซื้อจากแอปพินซีซีเท่านั้น ไม่มีค่าอะไรเลยฟู่เฉินจ้องมองไปท

  • ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว   บทที่ 97

    นี่คือผลลัพธ์ที่หนิงหนานเสว่ต้องการ ตอนนี้สวีจือหรูอยากใช้ชีวิตอย่างมีความสุขมันเป็นไปไม่ได้แล้ว เมื่อก่อนเธอเคยทำให้พวกเธอทุกข์ทรมานยิ่งกว่าตาย ตอนนี้ถึงเวลาที่เธอจะได้ลิ้มรสชาติของการนอนไม่หลับบ้างแล้ว!เมื่อเผชิญกับคำถามจากนักข่าว หนิงหนานเสว่แสดงออกอย่างใจกว้างและเหมาะสม และได้รับคำชื่นชมมากมาย เธอไม่เพียงแต่ใช้โอกาสนี้ยอมรับตัวตนของเธอต่อโลกภายนอกอย่างเป็นทางการเท่านั้น แถมยังส่งสัญญาณว่าเธอนั้นยอดเยี่ยมมากอีกด้วยสำหรับหนิงหนานเสว่ นี่เป็นโอกาสทองที่หาได้ยากในพันปี เธอต้องการให้ทั้งโลกได้รู้จักชื่อของเธอ เธอคือหนิงหนานเสว่ ไม่ใช่คุณผู้หญิงฟู่ที่เป็นเหมือนนกขมิ้นในกรงทองบ้า ๆ นั่น!เมื่อเห็นสถานการณ์ถูกควบคุมและนำโดยหนิงหนานเสว่ ฟู่เฉินก็เริ่มมองผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ ด้วยมุมมองใหม่ เดิมทีเขาคิดว่าเธอรู้แค่ราคาผักผลไม้ในซูเปอร์มาร์เก็ตเท่านั้น แต่ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเธอจะมีด้านที่ชำนาญเช่นนี้ด้วยไม่รู้ว่ามันเป็นภาพลวงตาหรือเปล่า แต่ฟู่เฉินรู้สึกอยู่เสมอว่าหนิงหนานเสว่ที่อยู่ตรงหน้านี้ดูเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคนอย่างสิ้นเชิง ในอดีตเธอไม่มีตัวตนและจืดชืดไม่มีชีวิตชีวา เป็นเพียงเ

  • ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว   บทที่ 96

    “จริงเหรอ? นี่คือชุดแบบที่ซูเปอร์โมเดลระดับโลกเพิ่งใส่เดินแฟชั่นโชว์มานะ ทําไมถึงสําส่อนล่ะ?”“คนยุคราชวงศ์ชิงนี่ฆ่ายากจริง ๆ”หนิงหนานเสว่กลอกตามองบนใส่ทันที ปฏิเสธการใช้เทคนิคปั่นหัวของอีกฝ่าย แถมยังตอกกลับไปอีกหนึ่งประโยคนี่เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เมื่อก่อนฟู่เฉินพูดอะไรก็จะเป็นอย่างนั้น แม้ว่าเขาจะใช้มุมมองหลายมิติในการโจมตีหนิงหนานเสว่ เธอก็ไม่เคยต่อต้านเลย แม้กระทั่งจะคิดทบทวนตัวเองว่าเธอทำผิดจริง ๆ หรือไม่แต่หนิงหนานเสว่คนปัจจุบันไม่โง่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว เพราะเธอรู้ว่าเธอไม่ผิดอะไร และเธอก็ไม่ได้ทำอะไรที่มันไม่ถูกเลย เป็นเพราะคนผิดต่างหากจึงถูกเกลียดชังแม้แต่สไตลิสต์คนเมื่อกี้ก็ยังรุมชมว่าเธอสวย มีแต่ผู้ชายตรงหน้าคนนี้เท่านั้นที่ทำหน้าเคร่งขรึมและบอกว่าไม่สวย นี่มันไม่ใช่แค่ไร้รสนิยม แต่ยังทำให้เสียบรรยากาศอีกด้วยฟู่เฉินเองก็คิดไม่ถึงว่าแค่สองคำของเขา จะถูกตอกกลับมาเป็นชุดยาวขนาดนี้?คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันแน่น “หนิงหนานเสว่ นี่คือกลยุทธ์ใหม่ของคุณเหรอ? คุณต้องการดึงดูดความสนใจของผมด้วยวิธีแบบนี้เหรอ? ฝันไปเถอะ”“ก็ไม่รู้ว่าใครที่กำลังฝันอยู่กันแน่ จะไปห

  • ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว   บทที่ 95

    หลังจากแต่งงานแบบเรียบง่ายแล้ว ก็ยิ่งดูสวยสมบูรณ์แบบ ลี่หัวมองผลงานของตัวเองด้วยความพึงพอใจอย่างมากแม้ว่าสไตลิสต์อย่างพวกเขามีทักษะการแต่งหน้าที่ยอดเยี่ยมมาก แต่พวกเขาก็ยังชอบคนที่มีพื้นฐานดีอยู่แล้ว เพราะการเพิ่มความสวยงามให้กับสิ่งที่มีอยู่แล้วนั้นย่อมง่ายกว่าการทำศัลยกรรมมาก ที่สำคัญคือมันไม่เพียงแค่ประหยัดเวลาและยังได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดอีกด้วยดูเหมือนไม่ได้แต่ง แต่จริง ๆ แล้วแต่งนั่นคือระดับสุดยอดหนิงหนานเสว่มองดูตัวเองในกระจกแล้วก็รู้สึกขำอย่างสุดขีด ความจริงแล้วเมื่อก่อนเธอก็ชอบสีสันที่โดดเด่นแบบนี้ แต่เพราะหลังจากที่คบกับฟู่เฉินแล้ว ฟู่เฉินบอกว่ารสนิยมของเธอต่ำทรามเกินไป เธอจึงค่อย ๆ คล้อยตามเขา ปรับตัวเข้าหาเขา และเริ่มใส่เสื้อผ้าสีเก่า ๆ และจืดชืด ตอนนี้คิดดูแล้วก็รู้สึกว่าเธอได้ลืมตัวตนที่แท้จริงของตัวเองไปโดยไม่รู้ตัวจริง ๆ“ชุดนี้สวยมาก ฉันชอบมันมาก คุณไปหาฟู่เฉินเพื่อให้เขาจ่ายเงินเถอะ”หนิงหนานเสว่พูดอย่างมั่นใจเงินแค่นี้ สำหรับฟู่เฉินแล้วไม่ถือว่ามากมายอะไรเลย ยิ่งไปกว่านั้น เธออาจจะแลกกลับคืนมาได้มากกว่านั้น แล้วฟู่เฉินจะทำธุรกิจที่ขาดทุนได้ยังไงกัน?หนิงหนาน

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status