ฉันเป็นลูกสาวของนางร้าย บทที่ 2

“พ่อกับแม่คิดว่าจะให้ทั้งสองหมั้นกันไว้ก่อน สักสามสี่ปีให้น้องโตกว่านี้หน่อยค่อยแต่ง” คำพูดของภาสเหมือนฟ้าผ่าลงมากลางหัวของภูมิ หมั้นงั้นเหรอ หมั้นกับยายเด็กนี่เนี่ยนะ

         เขากับน้ำขิงวางแผนว่าจะเปิดตัวในเร็ว ๆ นี้ แล้วนี่มันเรื่องบ้าอะไร

         “ผมไม่ได้ทำอะไรผิด อีกอย่างผมไม่ได้รักลูกพีช จะให้ผมหมั้นกับคนที่ผมไม่ได้รักเนี่ยนะ”

         คำพูดของภูมิเหมือนมีดกรีดลงกลางอกของสาววัยเพิ่งพ้นมหาวิทยาลัย น้ำตาของเธอไหลรินอีกครั้ง

         “พี่ภูมิไม่ได้ทำอะไร หรือว่าจำไม่ได้กันแน่”

         เบญญาชี้ไปที่ข้างคอพ้นขอบของคอเสื้อยืดที่ลูกพีชใส่อยู่ รอยกุหลาบสีสดมองก็รู้ว่าเพิ่งเกิดขึ้นไม่เกินยี่สิบสี่ชั่วโมง

         “คือ...” ภูมิอยากจะปฏิเสธ แต่เมื่อเห็นหลักฐาน เขาก็เริ่มไม่แน่ใจกับความคิดของตัวเอง

         เสียงสะอื้นเบา ๆ ที่พยายามอดกลั้นของลูกพีช ทำภูมิปวดหัวใจทุกครั้ง เสียงร้องไห้ของยายเด็กนี่มีผลกับเขาตั้งแต่จำความได้ ทั้งยังใบหน้าของคุณน้าทั้งสองอย่างอาไนท์และน้าพิซซี่นั่นอีก

         น้าฝากน้องให้เขาช่วยดูแล แล้วตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น คำพูดที่อยากจะปฏิเสธออกไป แต่ก็ทำไม่ได้ ยิ่งได้ยินเสียงร้องไห้ของเธอ ภูมิก็ยิ่งแพ้น้ำตาของลูกพีช เรื่องนี้ไม่ใช่แค่ตัวเขาเท่านั้นที่รู้ ทุกคนรู้ว่าเขาแพ้น้ำตายายเด็กนี่

         “เลิกร้องได้แล้ว” ภูมิบีบมือบอกให้เธอหยุดร้องไห้ ลูกพีชยังคงสะอื้นไม่หยุด

         “พ่อกับแม่คุยกันแล้ว จะให้เราสองคนหมั้นกันไว้ก่อน” เบญญาย้ำอีกครั้ง ถึงภูมิจะไม่เต็มใจ แต่เรื่องนี้ก็ต้องทำให้ถูกต้อง มิตรภาพระหว่างสองครอบครัวแน่นแฟ้นเกินกว่าจะให้เกิดเรื่องบาดหมางกันขึ้นเพราะความมักง่ายของลูกชายเธอ

         เบญญากับพิชาญาคบหากันมาตั้งแต่เข้าวงการ และนางร้ายสายฝอเพื่อนรักยังเอ็นดูภูมิมากด้วย คำพูดของภูมิบอกว่าไม่รักลูกพีช ในสายตาของคนเป็นแม่กลับไม่คิดอย่างนั้น 

         “แม่ครับ ถึงผมกับน้องจะมีอะไรกัน แต่นี่มันสมัยไหนแล้ว ทำไมต้องหมั้นด้วย” เขามั่นใจว่าไม่มีอะไรกับลูกพีชแน่นอน แต่ถึงมีอะไรกัน การหมั้นกันมันไม่มากไปหน่อยเหรอ

         “ภูมิ!” เสียงปรามจากภาสทำให้พี่ใหญ่ของบ้านอย่างภูมิถึงกับเงียบ

         “เธอจะหมั้นกับพี่เหรอ”

         ในเมื่อไม่มีใครเชื่อเขา คนเดียวที่พอจะเป็นความหวังคือลูกพีช ร่างกายของเธอ เธอย่อมรู้ดีว่าเขาทำอะไรหรือเปล่า เธอจะอยากหมั้นทำไม มันเป็นการกระทำเกินกว่าเหตุด้วยซ้ำ

         นี่มันยุคสมัยไหนแล้ว

         “หมั้นค่ะ”

         ฉิบหายแล้วไอ้ภูมิ      

“หมั้น!!! ภูมิหมายความว่ายังไง” น้ำขิงแผดเสียงดังจนภูมิเองยังตกใจ แต่ก็เข้าใจได้ น้ำขิงไม่ตกใจสิแปลก เขาเองก็ตกใจไม่แพ้เธอเหมือนกัน

         “หมั้นกันแค่ในนามเท่านั้นน้ำขิง เรากับลูกพีชไม่ได้มีอะไรกัน” ภูมิพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ น้ำขิงคือแฟนสาวที่เขาเพิ่งคบหาดูใจได้สามเดือนเศษ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เริ่มต้นจากวันไนต์สแตนด์จนพัฒนามาคบกัน

         “แล้วภูมิจะให้ขิงอยู่ในฐานะอะไร”

         “มันออกจะเห็นแก่ตัวไปหน่อย แต่เราจะพยายามถอนหมั้นลูกพีชให้ได้” เขาไม่ได้มีอะไรกับลูกพีชแน่นอน ถึงจะเมาแต่เขาก็จำได้ ใครมันจะไปทำอะไรตอนหลับได้วะ 

         “เผื่อภูมิจะลืมว่าขิงเป็นดารา ถ้าข่าวออกไปว่าขิงคบกับคนที่มีคู่หมั้น คนที่เสียหายคือขิงนะคะ” ก่อนหน้านี้เธอก็ไม่ได้เปิดตัวกับไฮโซภูมิเพราะกลัวกระแสตก รู้อย่างนี้เธอน่าจะเปิดตัวให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย

         นางเอกสาวคนสวยอยากเปิดตัวคบกับเขาหลายต่อหลายครั้ง แต่เพราะเธออายุมากกว่าเขาถึงห้าปี กลัวหลาย ๆ อย่าง ทั้งกระแสสังคมและคนในอดีตของเธอด้วย

         เธอจึงรอเวลาให้เขาเรียนจบระดับปริญญาโท แต่ใครจะคิดว่านังเด็กนั่นเห็นหน้าซื่อ ๆ กลับหยิบชิ้นปลามัน ทำไมเธอจะมองไม่ออกว่านังเด็กลูกกรอกตัวดีชอบแฟนของเธอ

         ยิ่งคิดน้ำขิงยิ่งเจ็บใจ หากเลิกกับเขาตอนนี้ เงินทองที่เขาเคยให้ล่ะจะไม่หายไปด้วยเหรอ แต่ละเดือนภูมิเปย์เธอไม่น้อยเลย กระเป๋าราคาหกหลักเจ็ดหลักที่เธอชื่นชอบ เธอได้มันแทบทุกเดือน แล้วถ้าเลิกกับเขาไป เธอไม่อยากจะคิดว่าจะต้องสูญเสียอะไรไปบ้าง 

         วงการบันเทิงดารามีเยอะยิ่งกว่าดอกเห็ด ถ้าไม่ได้เขาซัปพอร์ตอะไรหลาย ๆ อย่าง เธอจะตั้งคอสวยเริ่ดอยู่แบบนี้ได้อย่างไรกัน จะมีที่เกาะไหนทั้งหล่อเหลาทั้งยังเด็กและเด็ดอย่างเขาอีก

         “ถ้าอย่างนั้นเราคงต้องเลิกกัน” เขาเองก็ไม่อยากให้น้ำขิงเสียชื่อเสียง ถ้าคบกันโดยที่เขายังมีคู่หมั้น สุดท้ายคนที่ลำบากก็คือน้ำขิง เพราะรู้ว่าที่ขอร้องไปเห็นแก่ตัว แต่ก็หวังแค่ว่านางเอกสาวจะเข้าใจและยินดีรอ