บทที่ 5 แรกผิดหวังยากจะลืม 4

ทว่าภรรยากลับดื้อดึงยิ่งนัก พอนิ่งได้ครู่เดียวก็ทั้งทุบทั้งผลัก ปฏิเสธมิยอมให้เขาทำตามใจชอบ ดวงตาหวาดกลัวของเถียนเถียนทำให้อาวุธเบื้องล่างอุ่นร้อนพร้อมจะออกศึก แต่ยังก่อน หยางเหวินเย่ยังอยากจะสอนภรรยาให้รู้ซึ้ง ว่าการลอบคิดถึงบุรุษอื่นที่มิใช่สามีนั้นจะต้องได้รับโทษอย่างไร

มือข้างหนึ่งรวบแขนนางไว้เหนือศีรษะ ส่วนอีกข้างบีบเคล้นทรวงอกขนาดล้นมือ ก่อนจะเคลื่อนตัวลงต่ำ ขบกัดฝากรอยฟันตั้งแต่ไหล่นวลยันดอกบัวคู่งาม ตรงไหนกัดมิถนัด ท่านแม่ทัพก็ดูดดึงเสียจนเป็นรอยแดงคล้ายแต่งแต้มด้วยกลีบกุหลาบ

หยางเหวินเย่อยากจะให้ภรรยาจดจำ

หยางเหวินเย่อยากจะให้ภรรยาเจ็บปวด

หยางเหวินเย่หยอกเย้าเนิ่นนาน จนภรรยาไม่คิดขัดขืนอีก

“ท่านพี่หายโกรธยังเจ้าคะ” เถียนเถียนสอบถามเสียงสั่น ขณะสามีตักตวงความหอมหวานจากเรือนร่างของนาง

“ยังมิหายโกรธ!”

กลิ่นหอมของภรรยาทำให้หยางเหวินเย่คลั่งหนัก ในใจนึกอยากจะถอนจมูกออกจากเนินอกอิ่มของนาง ทว่ากลับทำไม่ได้โดยง่าย ยิ่งใกล้ชิด ยิ่งลุ่มหลง ยิ่งได้สัมผัส ยิ่งต้องการครอบครอง ทั้งยังอยากปิดบังมิให้ใครเห็นหน้า อยากเก็บนางไว้ในบ้านเหลียนซาน อยากซ่อนนางไว้ในห้องนอนทั้งกลางวันและกลางคืน

“ข้าจ