บทที่ 6

หากเป็นหลายปีก่อน การได้แต่งงานกับหานอ๋องถือว่าได้รับมหากรุณาธิคุณอันใหญ่หลวง แต่บัดนี้... หานอ๋องโดนยาพิษ อาการหนักถึงชีวิต มีข่าวลือว่าจะคงจะอยู่ไม่ถึงสิ้นปีนี้

ยิ่งไปกว่านั้น หานอ๋องอารมณ์แปรปรวน โหดเหี้ยมอำมหิต ฆ่าคนเป็นผักปลา การแต่งงานกับพระองค์ ไม่ต่างอะไรกับรนหาที่ตายหรอกหรือ?

อัครเสนาบดีกู้พิจารณาพระราชประสงค์อย่างถี่ถ้วน

ลูกสาวคนที่สามของเขา ไม่เพียงแต่รูปโฉมอัปลักษณ์ ยังอ่านหนังสือไม่ออกสัก หานอ๋องมีกำลังทหารในมือ อำนาจเทียมฟ้า การมอบลูกสาวของเขาให้กับหานอ๋อง ไม่ใช่การดูหมิ่นหานอ๋องซึ่งหน้าหรือ?

ก่อนหน้านี้แม้ฮ่องเต้และหานอ๋องจะไม่ลงรอยกัน แต่ก็ยังคงรักษาความสัมพันธ์ไว้ได้ แต่การแต่งงานครั้งนี้ อาจทำให้ฮ่องเต้และหานอ๋องต้องแตกหักกัน

มุมปากของกู้ชูหน่วนกระตุก หน้ามุ่ยคอตก

ฮ่องเต้แห่งแคว้นเย่ชอบจับคู่ให้คนอื่นเขาขนาดนั้น?

เพิ่งจะยกเลิกการหมั้นหมายไปหนึ่ง ก็มาอีกหนึ่ง หากฉันขายไม่ออกท่านคงไม่ยอมเลิกราสินะ?

ขันทีหม่าผู้มาประกาศราชโองการหัวเราะพลางเอ่ย “ฝ่าบาทตรัสว่า การแต่งงานของคุณหนูสามนั้นเป็นพระราชประสงค์ของฮ่องเต้พระองค์ก่อน บัดนี้... บัดนี้เจ๋ออ๋องประชวรอาการหนัก เกรงว่าจะอยู่บนโลกนี้ได้อีกไม่นาน เพื่อมิให้เป็นการเสียเวลาของคุณหนูสาม จึงยกเลิกการหมั้นหมาย”

กู้ชูหน่วนแค่นหัวเราะ

เมื่อวานยังแข็งแรงดี วันนี้กลับป่วยหนัก คิดจะหลอกใครกัน

“ฝ่าบาทตรัสว่า รู้สึกละอายใจต่อคุณหนูสาม จึงพระกรุณาโปรดเกล้า ให้คุณหนูสามแต่งงานกับหานอ๋อง เทพสงครามแห่งแคว้นเย่ จากนี้ไปคุณหนูสามจะอยู่ใต้บังคับบัญชาเพียงของเขาผู้เดียวเท่านั้น โปรดรับราชโองการขอรับ”

ขันทีหม่ายื่นราชโองการให้นางตรงหน้า

กู้ชูหน่วนไม่ได้รับราชโองการ แต่กลับมองขันทีหม่าด้วยสีหน้ามีเลศนัย “กงกง หากเทพสงครามรู้ว่าท่านนำราชโองการนี้มา ท่านคิดว่าเทพสงครามจะจดจำท่านไว้พิเศษหรือไม่”

นางเน้นคำว่า “พิเศษ” สองพยางค์อย่างหนักแน่น

ร่างของขันทีหม่าสั่นสะท้าน ความหวาดกลัวแวบผ่านแววตา

อัครเสนาบดีกู้ตวาดลั่น “บังอาจ ราชโองการของฝ่าบาท ไยเจ้าจึงกล้าขัดขืน รับราชโองการเดี๋ยวนี้”

“แล้วถ้าข้าไม่รับล่ะ”

“การขัดขืนราชโองการนั้น มีโทษถึงสามชั่วโคตร เจ้าไม่รับราชโองการ หมายจะให้ตระกูลอัครเสนาบดีถูกประหารทั้งตระกูลหรือ”

“ก็ประหารไปสิ ชาติหน้าเราก็ยังเป็นครอบครัวเดียวกันอยู่ดีนี่เจ้าคะ”

กู้ชูหน่วนพูดจบ มุมปากแสยะยิ้มเยาะเย้ย ก่อนจะเดินจากไปอย่างลิงโลด ท่ามกลางสายตาที่ตะลึงงันของทุกคน

เฮือก...

ทุกคนอึ้งไป

กู้ชูหน่วนบ้าเกินไปแล้ว

กล้าขัดขืนราชโองการของฝ่าบาท นางไม่อยากมีชีวิตแล้วหรือ

กู้ชูหลันโกรธจัด ขวางทางนางไว้ “เจ้าอยากตายก็เรื่องของเจ้า แต่ห้ามลากตระกูลอัครเสนาบดีไปด้วย รับราชโองการเสียเดี๋ยวนี้”

“เหอะๆ น้องสาวนี่ใจกว้างนัก หากรักตระกูลอัครเสนาบดีจริง เจ้าก็ไปรับเองสิ”

“ฝ่าบาทเมตตาให้เจ้าแต่งงานกับเทพสงคราม ไม่ได้ให้ข้าแต่งเสียหน่อย”

“ถึงเจ้าจะเป็นลูกสาวอนุ แต่เจ้าก็สวยกว่าข้า ข้าว่าหากฝ่าบาทรู้ อาจจะเปลี่ยนใจให้เจ้าแต่งงานกับเทพสงครามแทนก็ได้”

“ถ้าข้าแต่งงานกับหานอ๋อง ข้าจะมีชีวิตอยู่หรือ”

กู้ชูหน่วนยกมือขึ้น “ใช่แล้ว ข้าแต่งงานก็ตาย ไม่แต่งก็ตาย ถ้าไม่แต่ง ยังมีคนในตระกูลอัครเสนาบดีอีกกว่าร้อยคนตายเป็นเพื่อนข้าในยมโลก จะได้ไม่เหงา เช่นนั้นข้าจะรับราชโองการทำไม ใครอยากรับก็รับไปสิ”

สามหาว

นางลูกสาวคนนี้สามหาวนัก

หากไม่ใช่เพราะขันทีหม่าอยู่ที่นี่ อัครเสนาบดีกู้คงสั่งให้คนโบยกู้ชูหน่วนจนตายไปแล้ว

เห็นนางเดินจากไปอย่างหยิ่งผยอง คนในจวนอัครเสนาบดีก็ยังคงตกตะลึงไม่ได้สติ

กู้ชูหน่วนไม่ใช่คนขี้ขลาด อ่อนแอ ไม่มีปากเสียงหรอกหรือ? วันนี้ผีเข้าหรือไร ถึงกล้าปฏิเสธการแต่งงานต่อหน้าทุกคน แถมยังปฏิเสธเทพสงครามผู้กุมอำนาจฟ้าดิน

นางจะไม่รู้หรือว่าเพียงแค่เทพสงครามกระดิกนิ้ว ตระกูลอัครเสนาบดีก็กลายเป็นเถ้าถ่านได้?

อี๋เหนียงห้าบ่นอุบอิบ “นายท่าน ดูคุณหนูสามสิเจ้าคะ นับวันยิ่งไม่อยู่ในร่องในรอย ถึงกับขัดขืนราชโองการ”

บัดนี้อัครเสนาบดีกู้ควบคุมกู้ชูหน่วนไม่ได้แล้ว เขาทำได้เพียงประจบประแจงขันทีหม่า มิให้ขันทีหม่าใส่ร้ายป้ายสีต่อหน้าฝ่าบาท มิเช่นนั้นตระกูลอัครเสนาบดีคงจะถึงคราววิบัติแน่

เขารีบมอบถุงทองคำให้แก่ขันทีหม่า พร้อมกับยิ้มอ่อนน้อม “กงกง ลูกสาวคนที่สามของข้าถูกข้าตามใจจนเสียคน ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ท่านวางใจได้ ข้าจะสั่งสอนนางให้ดี และจะให้นางรับราชโองการให้ได้ ขอท่านโปรดกราบทูลฝ่าบาทด้วยคำพูดรื่นหูด้วยเถิด

“ในเมื่อคุณหนูสามไม่สบาย จึงรับราชโองการไม่ได้ อัครเสนาบดีกู้ เช่นนั้นท่านรับแทนนางก็แล้วกัน เมื่อถึงวันแต่งงานต้นเดือนหน้า แล้วขบวนเจ้าสาวของคุณหนูสามมาไม่ถึงจวนหานอ๋อง ตระกูลอัครเสนาบดีก็จงเตรียมตัวรับโทษสามชั่วโคตรเถิด”

อัครเสนาบดีกู้ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ขันทีหม่าก็มอบราชโองการให้กับเขา พร้อมกับถุงทองคำอัดแน่น ก่อนจะจากไป

อัครเสนาบดีกู้มองราชโองการในมือ แล้วมองตามขันทีหม่า ในใจร้อนรนอยู่ไม่สุข

ฝ่าบาทตั้งใจจะให้กู้ชูหน่วนแต่งงานกับหานอ๋อง พวกเขาไม่อาจขัดขืน ดูท่าแล้ว การต่อสู้ระหว่างฝ่าบาทและหานอ๋องนั้นร้ายแรงกว่าที่เขาคิด

ณ ห้องหนังสือ อัครเสนาบดีกู้มองราชโองการอย่างเหม่อลอย อี๋เหนียงห้ามาพร้อมกับน้ำแกงเห็ดหูหนู เอ่ยเสียงอ่อนหวาน “นายท่าน ยังคงคิดถึงเรื่องราชโองการอยู่หรือเจ้าคะ”

“อืม” รับราชโองการก็ท้ายทายหานอ๋อง ไม่รับราชโองการก็ท้ายทายฮ่องเต้ ไม่ว่าทางใด ก็ซวยทั้งขึ้นทั้งล่อง

ดวงตาอี๋เหนียงห้าหลุกหลิก เอ่ยเสียงเนิบช้า “ได้ยินมาว่าหานอ๋องถูกทำร้ายเมื่อไม่นานมานี้ ทำให้พิษเดิมกำเริบ ไม่อาจรักษาได้ คงจะสิ้นพระชนม์ก่อนสิ้นปีนี้ แต่ฝ่าบาทกำลังอยู่ในช่วงรุ่งเรือง ทั้งยังรับองค์หญิงคนโปรดของฮ่องเต้แคว้นฉู่มาเป็นพระสนม อำนาจกำลังพุ่งถึงขีดสุด ถ้าจะต้องเลือกผิดใจกับฝ่ายใด ข้าคิดว่าควรเลือกฝ่ายหานอ๋องเสียมากกว่า เพราะถึงแม้พระองค์จะอำนาจมากเพียงใด แต่ก็มีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน”

“ข้าจะไม่รู้ได้อย่างไร แต่หานอ๋องกุมกำลังทหาร หากพระองค์คิดร้าย ตระกูลอัครเสนาบดีคงไม่มีทางรับมือได้...”

“แล้วนายท่านจะเลือกข้างหานอ๋องหรือเจ้าคะ”

อัครเสนาบดีกู้รีบส่ายหน้า “แน่นอนว่าไม่ หานอ๋องเดาใจยากนัก ต่อให้ข้าเขาข้างเขา เจาก็อาจจะไม่ช่วยข้า แถมยัง...” แถมอีกฝ่ายก็ไม่มีวันที่จะปกป้องเขาด้วย

ตระกูลอัครเสนาบดีต้องดำรงอยู่สืบไป จึงต้องพึ่งพาฝ่าบาท

อี๋เหนียงห้าอยู่เคียงข้างอัครเสนาบดีกู้มานาน เข้าใจความคิดของอัครเสนาบดีกู้เป็นอย่างดี

นางยิ้มเย้ายวน “เช่นนั้น นายท่านก็ควรยืนอยู่ข้างฝ่าบาทอย่างเต็มที่ ฝ่าบาทมิใช่ฝ่าบาทพระองค์เดิมแล้ว ขอเพียงนายท่านมุ่งมั่น ฝ่าบาทเองก็กำลังต้องการคนใช้งาน ไม่มีทางมองข้ามพวกเราแน่”

“เจ้าพูดถูก ถ้าจะต้องเลือกฝ่ายใด ก็ควรเลือกฝ่ายที่มั่นคง”

แม้กองทัพของแคว้นเย่ส่วนใหญ่จะอยู่ในมือหานอ๋อง แต่แม่ทัพเฒ่าเซียวก็ยังมีทหารอีกหลายแสน

ตระกูลเซียวภักดีต่อแผ่นดินมาช้านาน แม้ยามนี้จะยังไม่เข้าข้างฝ่ายใด แต่หากเกิดสงคราม แม่ทัพเซียวคงจะยืนข้างฝ่าบาท

“นายท่าน ข้าคิดว่านายท่านควรทูลฝ่าบาทให้คุณหนูสามเข้าศึกษาในสำนักบัณฑิตหลวง คุณหนูสามกำลังจะแต่งงานกับหานอ๋องอยู่แล้ว หากได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ ก็จะเป็นประโยชน์ ทั้งยังแสดงให้เห็นถึงความเคารพที่ฝ่าบาทมีต่อหานอ๋อง”

อัครเสนาบดีกู้ไตร่ตรองคำพูดของอี๋เหนียงห้า ก็เข้าใจความหมายของนาง

สำนักบัณฑิตหลวงเป็นโรงเรียนที่ดีที่สุดในแคว้นเย่ รับแต่เชื้อพระวงศ์และผู้มีคุณูปการต่อแผ่นดิน คนธรรมดาไม่มีสิทธิ์เข้าไปได้

ในแคว้นเย่ ทุกคนภาคภูมิใจที่ได้เข้าเรียนในสำนักบัณฑิตหลวง