บทที่ 1105

ฉินกงกงกลับตกตะลึงพรึงเพริด สบมองสองสามีภรรยาอย่างตกใจ โดยเฉพาะหลังได้เห็นซูจิ่งสิงแล้ว กลับยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกกลัว

“พวก พวกท่าน” ขาสองข้างเริ่มสั่น เป็นไปได้เยี่ยงไร?

ยังดีแต่ไหนแต่ไรมาท่านหญิงใจดีมีเมตตา ก็แค่เอาแต่ใจไปบ้าง เมื่อครู่มิได้ฝืนบังคับ เพียงแต่ล้อมรถม้าของพวกเขาไว้ พูดอวดเบ่งเท่านั้น

หาไม่แล้ว บัดนี้ศพของพวกเขาคงเย็นไปแล้ว

“ฉินกงกง เหตุใดขาของเจ้าจึงสั่นเล่า?”

มู่หรงฉางเล่อเอียงศีรษะ กู้หว่านเยว่แสยะยิ้ม

“บะ บ่าวไม่เป็นไร” ฉินกงกงปาดเหงื่อ สองคนมิได้เป็นฝ่ายเปิดเผยฐานะก่อน เขาเองก็ไม่กล้าพูดเหลวไหลต่อหน้าพวกเขา

“เจ้าไปพักก่อนเถอะ พวกเราไปล่ะ”

กู้หว่านเยว่กลับมาที่รถม้าของตน ซูจิ่งสิงครุ่นคิด หยิบพู่กันเขียนจดหมายหนึ่งฉบับ สั่งฉู่เฟิงมอบให้ท่านหญิงฉางเล่อ

“บอกท่านหญิงฉางเล่อ จะต้องมอบจดหมายฉบับนี้ถึงมือองค์หญิงใหญ่”

ซูจิ่งสิงกำชับ ฉู่เฟิงรีบพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง หยิบจดหมายเร่งจากไป

เขากลับไม่กังวลท่านหญิงฉางเล่อจะเปิดอ่านจดหมาย อย่างไรเสียฉินกงกงก็รู้ฐานะของพวกเขา จะต้องห้ามไว้แน่

“ท่านพูดอะไรกับองค์หญิงใหญ่หรือ?”

กู้หว่านเยว่เห็นสีหน้าเขาเศร้าหมองเล็กน้อย ซู