Share

บทที่ 1407

Author: ฮวาฮวาตีลังกาแปล
หากชายคนนี้เป็นทหารเมืองเหยาจริง เช่นนั้นพวกเขาก็สามารถทำความเข้าใจสถานการณ์เมืองเหยาได้ว่าตกลงเป็นเช่นไรกันแน่

“พูดมากไปก็ไร้ประโยชน์ พานางกลับไปก่อนเถอะ”

กู้หว่านเยว่ขมวดคิ้วมุ่น หญิงคนนี้ปากแข็งมาก

ต้องการถามอะไรจากปากนางให้ได้ในทันที เกรงว่าคงยากนัก

เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้พวกหนานหยางอ๋องรอจนร้อนใจ มิสู้พาคนทั้งสองกลับไป จากนั้นค่อยถามอย่างละเอียด

“ได้!”

หวังปี้พยักหน้า หยิบเชือกป่านจากทางด้านหลัง ขยับขึ้นไปมัดทั้งสองคนไว้แล้ว

“ปล่อย ปล่อยพวกเรานะ!”

เพราะฝ่ายชายได้รับบาดเจ็บสาหัสจนหมดสติไป หวังปี้จึงมัดเขาได้อย่างง่ายดาย

ส่วนเจียงม่าน นางไม่รู้วิทยายุทธ์ ย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหวังปี้

“ปล่อยเขา”

เจียงม่านดิ้น

“ข้าจะให้เงินพวกเจ้า บนตัวข้ามีเครื่องประดับ”

นางเป็นห่วงชายคนนี้มาก ไม่อาจหักใจให้เขาได้รับบาดเจ็บ

หวังปี้ชี้เข้าที่เกราะบนตัว “เจ้าดูข้าคล้ายคนมาปล้นเงินหรือ? ข้ามาออกรบ หุบปากก่อนเถอะ รอพบแม่ทัพผู้เฒ่าของข้าเจ้าค่อยพูด”

พูดจบ หันหลังมองทางกู้หว่านเยว่อย่างเคารพนบอบ

“พระชายา พวกเราไป?”

“ไปเถอะ”

กู้หว่านเยว่กวาดตามองรอบด้าน ในละแวกนี้นอกจากสองคนนี้ ก็ไม่มีคนอื่น
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2020  

    เมื่อก่อนตอนที่พี่สะใภ้ใหญ่ยังอยู่ นางเอาแต่สั่งคนอื่นได้ เพียงพริบตาเดียว ความสะดวกสบายนี้ก็มลายหายไปเสียแล้ว คาดไม่ถึงว่าครั้งนี้พี่สะใภ้ใหญ่จะหนีออกจากบ้านไปโดยไม่แยแสสิ่งใด ทิ้งภาระทุกอย่างให้นาง! “หากเป็นเช่นนั้น ให้พี่หญิงอวิ้นเถอะเจ้าค่ะ ถึงอย่างไรก็อีกครึ่งเดือนนางก็จะแต่งเข้ามาแล้ว ต่อไปก็จะกลายเป็นสะใภ้ของตระกูลเรา ให้นางเข้ามาดูแลท่านแม่ก่อนเป็นสิ่งที่สมควรทำนะเจ้าคะ” จูตั่วแอบวางแผนอยู่เงียบ ๆ จูจิ้งเหวินปฏิเสธอย่างไม่คิด “ได้อย่างไรกัน? มือของอวิ้นเอ๋อร์มีไว้เพื่อเขียนอักษร ไม่ได้มีไว้ปรนนิบัติผู้อื่น หากเจ้าดูแลคนไม่เป็น ก็ไปถามสาวใช้ก็จบเรื่องแล้ว” “ท่านพี่” “อย่ามากวนข้า” จูจิ้งเหวินปวดหัวมาก ในใจนึกเพียงว่าหากไม่มีห่าวเจินเจินคงไม่ได้ พรุ่งนี้จะต้องพาคนไปโรงเตี๊ยมไปพานางกลับเรือนให้จงได้ จูจิ้งเหวินกล่าวโดยไม่สนใจสีหน้าของจูตั่วอีก สาวเท้าเดินออกไป จูตั่วโกรธจนหมดคำพูด รู้เช่นนี้ ไม่สู้ให้พี่สะใภ้ใหญ่อยู่ในเรือน อย่างน้อย ๆ ก็ช่วยเหลือนางได้ “คุณหนูรอง ฮูหยินผู้เฒ่าคงต้องให้ท่านมาดูแลแล้วเจ้าค่ะ” สาวใช้รุดหน้าสองก้าว และเอ่ยเตือน จูตั่วถลึงต

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2019  

    เมื่อนึกถึงเรื่องนี้กู้หว่านเยว่ก็ไม่ลังเลอีกต่อไป บอกความคิดของตัวเองทันที “ฮูหยิน หากท่านยินยอม ข้าจะช่วยท่านหย่าร้างเอง” ห่าวเจินเจินตื่นตกใจ “ทำไมกัน? เราเพิ่งจะรู้จักกันไม่นาน” กู้หว่านเยว่ยิ้มอย่างอ่อนโยน “แม้ว่าจะรู้จักกับฮูหยินได้ไม่นาน แต่กลับผูกพันเหมือนกับรู้จักกันมานาน อีกทั้งข้าก็ยังรู้สึกว่าสตรีที่อ่อนโยนและสง่างามอย่างฮูหยินไม่ควรผิดหวังเพราะบุรุษ” ห่าวเจินเจินซาบซึ้งใจ นางไม่ใช่คนชอบหาเรื่องใคร หลังจากที่เห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความเมตตาของกู้หว่านเยว่แล้ว ก็ถอนหายใจหนึ่งครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปโค้งคำนับต่อกู้หว่านเยว่ “หากฮูหยินช่วยข้าหย่าร้างได้ บุญคุณอันใหญ่หลวงนี้ เจินเจินจะจดจำมันไว้ขึ้นใจไปตลอดชีวิต” กู้หว่านเยว่รีบประคองตัวของห่าวเจินเจินลุกขึ้น “ฮูหยินไม่ต้องเกรงใจ คืนนี้ท่านเองก็เหนื่อยมากแล้ว พักผ่อนเต็มที่เถอะ พรุ่งนี้ข้าค่อยมาหาท่าน” กู้หว่านเยว่เห็นว่าท้องฟ้านั้นมืดสนิทแล้ว ห่าวเจินเจินเองก็เหนื่อยล้ามากแล้ว จึงไม่อยากรบกวนนาง พาซูจิ่งสิงหมุนตัวและกล่าวลา “สุ่ยซิง ส่งฮูหยินและนายท่านด้วย” ห่าวเจินเจินรีบเอ่ย สุ่ยซิงเห็นกู้หว่านเยว่และ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2018  

    “เมื่อก่อนเขาเป็นสามีของข้าจริง แต่ต่อไปไม่ใช่แล้ว จูจิ้งเหวินข้าตัดสินใจแล้วว่าจะหย่ากับเจ้า ส่วนลายลักษณ์อักษรในการหย่าพรุ่งนี้ข้าค่อยไปยื่นที่ศาลาว่าการ” สีหน้าของห่าวเจินเจินเย็นเยือกเล็กน้อย ค่อย ๆ เปล่งวาจา เรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น ทำให้นางยิ่งคิดว่าไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับจูจิ้งเหวินอีกต่อไป แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นนักปราชญ์ก็ตาม แต่เขากลับไม่มีกลิ่นอายความเป็นนักปราชญ์เลยแม้แต่น้อย ไม่รู้ว่าเวลาเขาจนตรอกจะทำอะไรแผลง ๆ อีกไหม กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงต่างสบตากัน และมองดูเรื่องคนอื่นต่อ จูจิ้งเหวินโกรธมาก “ห่าวเจินเจิน เจ้าก็ทำเกินไป ตระกูลห่าวไม่อยู่แล้ว เจ้าหย่ากับข้าแล้วจะไปอยู่ที่ไหน? เห็นแก่ความรักที่เคยมีให้เมื่อครั้งอดีต ข้าจะให้โอกาสครั้งสุดท้ายกับเจ้า ตราบใดที่เจ้ากลับไปกับข้า ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปข้าจะทำหน้าที่สามีของเจ้าอย่างดี กตัญญูต่อท่านแม่ ดูแลบ้าน ข้าจะไม่ถือโทษเอาเรื่องในอดีตของเจ้า” เขาเอ่ยพร้อมกับรุดหน้าเข้าไปคว้าตัวนาง ครั้งนี้กู้หว่านเยว่ได้ยินชัดเจน จึงผลักแขนของซูจิ่งสิง สองสามีภรรยาคู่นี้รู้ใจกัน วินาทีต่อจากนั้น ซูจิ่งสิงก็รุดหน้า ยกเท้าเตะจูจิ้ง

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2017  

    “สุ่ยซิง พาพวกเขาออกไป” เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ไม่จำเป็นต้องยืดเยื้อกันต่อไปอีกแล้ว ทันทีที่ห่าวเจินเจินหมุนตัว ข้อมือก็ถูกกระชากอย่างรุนแรง สีหน้าของจูจิ้งเหวินเย็นยะเยือก จากนั้นก็ลากนางออกไป “ไม่ว่าอย่างไร วันนี้เจ้าต้องกลับไปกับข้า ท่านแม่กำลังป่วยหนัก ทั้งตระกูลกำลังวุ่นวาย ไม่ว่างมาเอาอกเอาใจเจ้าที่นี่หรอกนะ” “ปล่อยข้า” แววตาของห่าวเจินเจินเย็นยะเยือก จูจิ้งเหวินทำเกินไปแล้ว แม้แต่ความเกรงใจสุดท้ายก็ไม่มีเหลือ! แต่สตรีอ่อนแออย่างนาง แม้แต่เรี่ยวแรงก็ไม่ได้มากไปกว่าจูจิ้งเหวิน สุ่ยซิงเองก็รุดหน้าเข้าไปช่วย “ปล่อยคุณหนูของเรา แล้วรีบไสหัวไปเสีย หากไม่ปล่อยข้าจะรายงานทางการ!” ครั้นสิ้นสุดเสียงของจูจิ้งเหวิน สุ่ยซิงรู้สึกว่าการตัดสินใจหย่าของคุณหนูนั้นช่างเฉลียวฉลาดยิ่งนัก นางไม่เรียกฮูหยินแล้ว แต่เรียกคุณหนูแทน ใบหน้าของห่าวเจินเจินฉายแววเย็นชา “สุ่ยซิง ยกเก้าอี้ฟาดเขา ไม่ต้องเกรงใจเขา” สุ่ยซิงยกเก้าอี้ยาวที่อยู่ด้านข้างขึ้นมา จูจิ้งเหวินตวาดอย่างโกรธเคือง “ห่าวเจินเจิน เจ้าทำเกินไปแล้ว เดิมทีข้าเห็นแก่ที่เจ้าปรนนิบัติดูแลท่านแม่ เหน็ดเหนื่อยดูแลบ้านมาหลายปี หลัง

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2016  

    “ข้าหลับแล้ว มีอะไรก็ค่อยว่ากันพรุ่งนี้เถอะ” ยังไม่ทันจะสิ้นสุดเสียง จูจิ้งเหวินที่อยู่ด้านนอกก็ถลันเข้ามาเพราะทนไม่ไหว สุ่ยซิงถึงกับทำตัวไม่ถูก อยากจะรุดหน้าเข้าไปขวางไว้ แต่ก็ไม่ทันการณ์เสียแล้ว “นายท่าน ท่านเข้ามาได้อย่างไร? ฮูหยินเคยกล่าวไว้...” “ห่าวเจินเจิน เจ้าหยุดเสแสร้งได้แล้ว” จูจิ้งเหวินขมวดคิ้วมุ่นทันทีที่เข้ามา สีหน้าดูไม่สบอารมณ์อย่างมาก “ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังวางแผนบางอย่างอยู่ในใจ เจ้าตั้งใจหนีออกจากบ้าน เพราะอยากให้ทุกคนร้อนใจ เจ้าคิดว่าเจ้าทำแบบนี้แล้วข้าจะล้มเลิกการแต่งงานกับอวิ้นเอ๋อร์อย่างนั้นหรือ? ข้าบอกเจ้าไว้เลย ข้าและอวิ้นเอ๋อร์รักกันตั้งแต่สมัยเรียน จิตใจมั่งคงต่อกัน มีจิตวิญญาณเพื่อกันและกัน ต่อให้เจ้าจะพยายามขัดขวางเพียงใด ข้าก็จะไม่มีวันยกเลิกความคิดที่จะแต่งงานกับนาง” ห่าวเจินเจินอดหัวเราะเยาะไม่ได้ ก่อนเอ่ยอย่างดูถูก “นางคือภรรยา แล้วข้าเป็นอะไร?” จูจิ้งเหวินเห็นนางยอมอ่อนข้อลง จึงเอ่ยอย่างเมตตา “แม้ว่าเจ้าจะไม่ให้กำเนิดลูกของเรา แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเจ้าเหน็ดเหนื่อยเพื่อจวนของข้าไม่น้อย ดังนั้นพวกเจ้าสองคนจึงไม่จำเป็นต้องแบ่งแยกชนชั้นกัน เจ้าก็ค

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2015

    เที่ยวเล่นมาทั้งวัน จ้านจ้านเองก็เหนื่อยแล้ว พยักหน้าลงคล้ายเข้าใจระคนงุนงง จากนั้นผล็อยหลับไปมือของกู้หว่านเยว่ตบตัวลูกน้อยครั้งแล้วครั้งเล่า “เฝ้าประตูแน่นหนาสักหน่อย จับตาดูทางฝั่งจิ่นเอ๋อร์อย่างกระชั้นชิด”ต่อให้พูดว่าพาองครักษ์ลับมาด้วย แต่ออกนอกบ้านยังต้องระวังให้ดีชิงเหลียนรีบพยักหน้า “ฮูหยินวางใจได้ องครักษ์ลับล้วนอยู่ภายนอก รอบข้างคุ้มกันอย่างแน่นหนา ไม่มีวันเกิดเรื่องเจ้าค่ะ”กู้หว่านเยว่พยักหน้านางและซูจิ่งสิงสองคนล้วนอยู่ที่นี่ ต่อให้มีโจรผู้ร้ายลอบเข้ามาก็ไม่จำเป็นต้องกลัวได้เห็นซูจิ่งสิงกลั้วปากออกมาแล้ว ชิงเหลียนไม่รบกวนมากเกินไปอย่างรู้ความ รีบหันหลังจากไป“เจ้าลูกชายนอนแล้วหรือ?”ซูจิ่งสิงก้มหน้าลง มองจ้านจ้านนอนหลับสนิท เจ้าเด็กตัวเหม็นหายใจสม่ำเสมอ มองดูแล้วนอนหลับไปแล้วจริงๆวันนี้จ้านจ้านตามตอแยกู้หว่านเยว่ ไม่สนใจซูจิ่งสิง“ลูกคิดถึงเจ้ามาก”ซูจิ่งสิงพูดอย่างเสียดายหนึ่งประโยคหลังกู้หว่านเยว่ไปที่ราบแห่งความโกลาหลแล้ว โดยส่วนมากเป็นซูจิ่งสิงดูแลจ้านจ้านด้วยตนเอง สองพ่อลูกกินนอนร่วมกัน คลายความคิดถึงแก่กันและกันกู้หว่านเยว่หยิบปอยผมบนหน้าของจ้านจ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status