3

แต่โป๋ซือหานกลับไม่ได้อธิบายอะไรกับเธอ

เขากลับพาเธอตรงไปยังแผนกสูตินรีเวช

ทีมแพทย์รออยู่แล้ว เมื่อเห็นหลินโยวหรานก็พูดอย่างนอบน้อม

“คุณนายคะ รบกวนเปลี่ยนเป็นชุดผ่าตัดก่อนนะคะ เราจะฉีดยากระตุ้นไข่ให้ก่อน แล้วตอนเก็บไข่อาจจะเจ็บนิดหน่อย...”

หลินโยวหรานตกตะลึง หันไปมองโป๋ซือหาน

“เก็บไข่ไปทำไมคะ?”

ความอดทนสุดท้ายในดวงตาของโป๋ซือหานจางหายไป

“ก็ต้องทำเด็กหลอดแก้วสิ ไม่งั้นจะมีลูกได้ยังไง?”

ใบหน้าของหลินโยวหรานซีดเผือด

เธอกับโป๋ซือหานต่างก็แข็งแรงดี แต่เขากลับจะใช้วิธีทำเด็กหลอดแก้วเพื่อมีลูก

นี่เป็นเพราะเขาไม่อยากแตะต้องเธอใช่ไหม?

แม้จะพยายามอย่างเต็มที่ เสียงของหลินโยวหรานก็ยังคงสั่นสะท้านไม่หยุด

“ทำไมคะ?”

โป๋ซือหานยิ่งไม่พอใจ “ทำไมอะไร?”

“ทำไมต้องมีลูกคนนี้ด้วย?” หลินโยวหรานเงยหน้าขึ้นมาทันที “คุณอยากมีลูกกับฉันจริง ๆ เหรอคะ?”

โป๋ซือหานไม่ได้ตัดสินใจจะหย่ากับเธอแล้วเหรอ?

แล้วทำไมถึงอยากมีลูกกับเธอ?

โป๋ซือหานขมวดเข้าหากันในทันที

เขาเพิ่งจะตระหนักได้ว่าผู้หญิงตรงหน้าผิดปกติไป

หลินโยวหรานคนเดิมใฝ่ฝันอยากมีลูกกับเขา แม้จะเป็นวิธีทำเด็กหลอดแก้วก็ควรจะดีใจ

แต่เธอในวันนี้กลับดูไม่มีความสุขเลย

ปฏิกิริยาของหลินโยวหรานทำให้โป๋ซือหานรู้สึกไม่พอใจ เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ก็เพราะว่าตระกูลโป๋กับตระกูลหลินต้องการลูกเพื่อความมั่นคงของธุรกิจ ไม่งั้นเธอคิดว่าฉันอยากจะมีลูกที่มีพันธุกรรมครึ่งหนึ่งมาจากเธออย่างนั้นเหรอ?”

ใบหน้าของหลินโยวหรานซีดเผือดในทันที

ที่แท้... ก็เพื่อความสัมพันธ์ของทั้งสองตระกูลอีกแล้ว

เธอก้มหน้าลง ดวงตาร้อนผ่าวขึ้นมาทันที

โป๋ซือหานคิดว่าเธอเป็นอะไรกันแน่?

แม้กระทั่งกำลังจะหย่า ก็ยังไม่ลืมที่จะบีบบังคับคุณค่าสุดท้ายของเธอเลยใช่ไหม?

เธอกำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัว แล้วพูดด้วยเสียงสั่นเครือ

“ถ้าฉันบอกว่าฉันไม่ยอมล่ะ?”

“เธอว่าอะไรนะ?”

คราวนี้โป๋ซือหานถึงกับตกตะลึง

เขาไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าหลินโยวหรานจะปฏิเสธที่จะมีลูกกับเขา แต่ในวินาทีต่อมาเขาก็ฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

ชายหนุ่มหัวเราะเยาะ ก่อนจะบีบคางของผู้หญิงคนนี้อย่างแรง

“หลินโยวหราน เธอกังวลว่าถ้ามีลูกแล้ว จะไม่มีข้ออ้างมาขอให้ฉันหลับนอนกับเธอใช่ไหม?”

เสียงของชายหนุ่มเต็มไปด้วยการดูถูก

“ดังนั้นถ้าเทียบกับการฉีดยากระตุ้นไข่แล้ว เธออยากให้ฉันสอดใส่เธอจริง ๆ มากกว่าอย่างนั้นเหรอ?”

“แต่ขอโทษนะ ฉันไม่มีความสนใจเธอแบบนั้นเลย”

พูดจบเขาก็เหวี่ยงเธอลงกับพื้นอย่างแรง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“หลินโยวหราน ฉันไม่ได้มาเพื่อปรึกษาเธอ ถ้าจะมีลูกกับฉันทำได้เพียงวิธีนี้เท่านั้น”

“พวกคุณ พาตัวเธอเข้าไปในห้องผ่าตัด!”

พูดจบ โป๋ซือหานก็ไม่สนใจว่าหลินโยวหรานจะดิ้นรนมากน้อยเท่าไหร่ สั่งให้คนจับเธอกดลงบนเตียงผ่าตัดทันที

แทงเข็มฉีดลงบนท้อง จนเกิดความเจ็บปวด น้ำตาของหลินโยวหรานไหลรินออกมาในที่สุด

ทำไม...

โป๋ซือหาน นายทำกับฉันแบบนี้ทำไม...

อาการวิงเวียนจากฮอร์โมนถาโถมเข้ามา ในที่สุดหลินโยวหรานก็ทนไม่ไหวและหมดสติไป

...

เมื่อหลินโยวหรานตื่นขึ้น ก็เป็นเช้าวันรุ่งขึ้นแล้ว

แพทย์ที่เฝ้าอยู่ข้างเตียงเห็นเธอตื่นขึ้นมาก็ถอนหายใจโล่งอก

“ดีมากเลยครับ คุณนายโป๋ คุณมีปฏิกิริยาต่อฮอร์โมนค่อนข้างมาก จนเกิดภาวะเครียด โชคดีที่ไม่มีอันตรายอะไร”

หลินโยวหรานพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง “โป๋ซือหานล่ะคะ?”

แพทย์อึกอักเล็กน้อย “คุณโป๋ออกไปแล้วครับหลังจากเก็บตัวอย่างเสร็จ...”

หลินโยวหรานตกตะลึงไปครู่หนึ่ง กว่าจะเข้าใจว่าการเก็บตัวอย่างที่แพทย์พูดถึงคืออะไร

มือของเธอเผลอกำผ้าปูเตียงแน่น

เขากำลังมองดูรูปหลินชิงเสวี่ยอีกแล้วใช่ไหม?

คิดถึงผู้หญิงคนอื่น แต่กลับจะมีลูกกับเธอ

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ หลินโยวหรานก็รู้สึกขยะแขยงจนแทบอยากจะอาเจียน

แพทย์ยังคงพูดต่อ “แม้ว่าขั้นตอนจะน่ากลัวไปบ้าง แต่ตัวอ่อนก็สำเร็จเป็นอย่างดีครับ คุณดูสิครับ”

แพทย์พูดพลางเปิดกล่องน้ำแข็งออก ข้างในมีหลอดทดลองห้าหลอด

หลินโยวหรานตะลึงงัน

นี่...คือลูกของเธอกับโป๋ซือหานงั้นหรือ?

แพทย์พูดต่อ “พอคุณดีขึ้น เราก็จะเลือกตัวอ่อนที่เหมาะสมทำการฝังตัว ตอนนั้นคุณ... คุณนายโป๋! คุณทำอะไรน่ะ!”