บทที่ 155

ในเวลาเดียวกันหรงจื่อเหยาที่ยังคงนั่งพิงเส้าต้นหนึ่งด้วยสภาพที่อ่อนแรง โดยมีเหลิงเยว่คอยอารักขา เธอก็รู้สึกได้ว่าพิษในร่างกายของเธอเริ่มทุเลาลงบ้างแล้วตามที่ระบบบอก

อีกทั้งเธอยังรู้สึกถึงพลังที่ไหลเวียนกลับมาในแขนซ้าย พร้อมกับความรู้สึกชาที่ค่อย ๆ จางหายไป แม้ว่าความเจ็บปวดจากบาดแผลยังคงอยู่ก็ตาม

ก่