บทที่ 47 อย่างไรกันแน่

CW: มีการกล่าวถึงเนื้อหาล่อแหลมทางเพศ

---

“ผมว่าจบปีนี้ผมจะลาออกไปสมัครที่อื่น ผมรู้สึกแปลก ๆ ถ้าจะเอาเงินของโรงแรมมาคืนเจ้าของโรงแรมน่ะ”

ราเชนทร์สามารถออกไปดำเนินธุรกิจร้านอาหารของครอบครัวต่อได้ก็จริง แต่ดูอย่างไรมันก็ได้ไม่เท่าเงินเดือนจากร้านอาหารที่มั่นคง ทั้งเขายังไม่ต้องมานั่งบริหารหลังร้านให้กินแรง ต่อให้ทั้งชีวิตนี้จะไม่ได้สานต่อกิจการคุณปู่ก็ไม่เป็นไร แม้จะเศร้านิดหน่อยที่ต้องทิ้งความฝันสมัยเด็กแต่เขาถือว่าตัวเองได้ตัดสินใจไปแล้ว

“คุณ...จะไปทำงานที่อื่นเหรอ...”

“ครับ คงต้องเป็นอย่างนั้น”

“แล้วร้านของคุณล่ะครับ”

“คงได้แต่ฝันแล้วล่ะครับ ผมติดหนี้คุณหลายล้านเลยนะ มัวแต่ทำร้านแบบเด็ก ๆ ต่อไปคงไม่มีวันใช้หนี้หมดหรอก”

นรินทร์ฟังแล้วสติก็เริ่มสั่นคลอนด้วยความสับสน ข้อมูลและความเป็นไปมากมายประเดประดังเข้ามาจนเขาคิดหาหนทางไปต่อไม่ออก

เขาอยากเชื่อว่าคุณราเชนทร์รักเขาจริง ๆ มันก็แค่นั้น ทว่าความเชื่อนั้นจ