Masuk“คุณราเชนทร์ จู่ ๆ มาหอมแก้มแบบนั้นมันไม่ดีนะครับ”
นรินทร์อาศัยจังหวะชุลมุนขึ้นมาหาสามีตัวดีที่ทิ้งระเบิดลูกใหญ่เอาไว้ เจ้าตัวไม่รู้เลยว่าเขาต้องพบเจอคำถามมากมายถึงเจ้าบ่าวที่จู่ ๆ ก็โผล่มา ทั้งยังมีนิสัยถูกใจโอเมก้าเล็กใหญ่หลายคน
“ผมหอมแก้มภรรยาตัวเองไม่ได้เลยเหรอ?”
“ไม่ใช่แบบนั้น แต่ที่นี่ไม่ใช่ฝรั่งเศสคุณก็รู้”
“หมายความว่าถ้าอยู่กันสองคนก็ทำได้ใช่ไหม?”
ราเชนทร์ที่ออกมาจากห้องน้ำหมาด ๆ เดินนุ่งผ้าขาวม้าเข้าหาเจ้าสาวชุดขาว ยื่นหน้าตาที่ยิ้มอย่างมีเลศนัยไปทางคุณหนูโอเมก้าผู้น่ารัก
“เดี๋ยวเถอะ รีบแต่งตัวเลย เราสายมากแล้วนะ”
“หวา โดนดุแล้ว...ผมน้อยใจนะ...”
“อย่าน้อยใจเลยนะครับ”
“หือ...”
ราเชนทร์เช็ดผมไปก็เหลือบมองคุณหนูกำลังยืนบิดกระมิดกระเมี้ยนด้วยความเขินอาย ยิ่งหน้าแดงแบบนั้นยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่ ถ้ารู้ว่าเปิดอกคุยกันแล้วจะได้เห็นภาพอันทรงคุณค่าแบบนี้เขาคุกเข่าขอประทานอภัยไปนานแล้ว
“ถ้าอย่างนั้น หลังแต่งตัวเสร็จรินทร์ต้องกอดผมเป็นการขอโทษนะ”
“คุณรา-
“เรียกว่าเชนทร์เฉย ๆ ด้วย อย่าเรีย
“ถ่ายแค่จานขนมแบบนี้มันจะดีเหรอครับ?”“แต่นี่เป็นขนมที่ผมทำให้รินทร์นะครับ”พวกเขากว่าจะตื่นกันอีกทีก็ปาไปบ่ายกว่า รวมเวลาเก็บสัมภาระเดินทางกลับบ้านก็ตกเย็นพอดิบพอดี คุณราเชนทร์จึงอธิบายแผนการหลังจากขับมอเตอร์ไซค์คู่ใจมาถึงยังเพนต์เฮาส์ด้วยคำแนะนำของคุณราเชนทร์ คู่รักข้าวใหม่ปลามันบางคู่มักถ่ายรูปสื่อเป็นนัยมากกว่าสื่อสารตรง ๆ เพื่อความเป็นส่วนตัว ดังนั้นเขาจึงสามารถปรับใช้วิธีนั้นได้ โดยเริ่มการจากถ่ายรูปโพสต์ภาพเกี่ยวกับชีวิตคู่ง่าย ๆ อย่างเช่น ‘ขนมที่สามีสุดหล่อทำให้’“แล้วผมต้องเขียนแคปชันว่าอะไรเหรอครับ?”“ปกติรินทร์ไม่ได้เขียนเหรอครับ”“ผมแท็กชื่องานเฉย ๆ ครับ”ราเชนทร์ได้ยินจึงเอะใจ เอียงคอมองหน้าจอโทรศัพท์ของคนตัวเล็กบนตักที่ยื่นมาให้ดู เชฟหนุ่มจึงทราบว่า คุณหนูโสภณวิจิตรใช้ช่องทางนี้เหมือนกับแฟ้มสะสมผลงาน มากกว่าการลงเรื่องราวในชีวิตประจำวันหรือรูปภาพสวย ๆ อย่างคนทั่วไป ดังนั้นจึงใช้ชื่องานสัมมนาหรือกิจกรรม ที่ไปเข้ามาเป็นแคปชันไปในตัว ไม่เคยพิมพ์สื่อสารอธิบายเหตุการณ์มากไปกว่านั้นนรินทร์เองพึ่งมารู้เช่นกันว่าคุณราเช
“พวกเราต้องไปฮันนีมูนที่เมืองนอกเลยเหรอครับรินทร์”“ผมคิดไม่ออกแล้วน่ะ ว่าควรไปที่ไหน”ราเชนทร์ตื่นเช้ามาก็มีประเด็น แต่ก่อนสิ่งใดคือเขาต้องรั้งตัวไม่ให้ภรรยาลุกออกจากเตียงตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง เมื่อคืนนอนก็ไม่ค่อยได้นอน ยังจะรีบลุกมาทำงานอีก จะขยันก็ให้มีขอบเขตบ้างเถอะ แล้วไหนจะเรื่องฮันนีมูนที่คุณหนูโอเมก้าถือเป็นวาระแห่งชาติคุยไปคุยมาราเชนทร์จึงได้ข้อสรุปว่า คุณหนูที่ดูเป็นจริงเป็นจังกับการฮันนีมูนนัก ก็เพื่อเป็นการสร้างภาพลงสื่อให้เหล่าคนนอกรวมไปถึงลูกค้าทราบถึงสถานะความมั่นคงทางครอบครัวที่มี ไม่ได้เกี่ยวกับความรักใคร่เลยสักนิด แบบนี้น่าน้อยใจเหลือเกิน“แล้วรินทร์อยากเที่ยวเหรอ? ถึงต้องไปต่างประเทศ”“ผม...ไม่รู้น่ะ วิลเลี่ยมแนะนำมาแบบนี้”ราเชนทร์ได้ยินก็นึกฉุน นี่ไอ้วินมันมาปลุกปั่นเมียชาวบ้านได้อย่างไร เป็นเลขานุการคนสนิทก็ควรรู้มิใช่หรือว่าเจ้านายตัวเองเชื่อคนง่ายแค่ไหน!“ถ้าไม่รู้ก็ไม่ต้องไปไหนก็ได้นะครับ ไว้รอรินทร์อยากไปเราค่อยไปกันก็ได้”“แต่ฮันนีมูนมันต้องไปเที่ยวไม่ใช่เหรอครับ”“มันก็ไม่เชิง แต่แค่เราสองคนอยู
“ฮึก...ผมชอบ.... คุณราเชนทร์อยู่แล้ว...ฮึก...เลยไม่อยากบังคับ...ฮึก...”“ละ...แล้วทำไมถึงไม่เชื่อใจผมล่ะครับ”“ก็คุณ...อาจไม่ได้ชอบผมจริง ๆ ก็ได้ เมื่อวานผมบอกคุณไปแล้วนี่”ราเชนทร์ไม่คิดว่าคุณหนูจะยึดติดขนาดนี้ ตัวเขาในตอนนี้จะทำอย่างไรได้บ้างให้คุณหนูยอมเปิดใจเสียที เพราะหากเป็นอยู่แบบนี้ ต่อให้พวกเรามีความรู้สึกตรงกัน ถ้ากำแพงยังอยู่ทุกอย่างจะไม่มีความหมาย“ผมใช้หนี้ให้คุณตั้งมากมายขนาดนั้น บางทีคุณอาจจะเข้าใจตัวเองผิด อยู่ ๆ ไปคุณก็จะรู้เองครับ ว่าความจริงแล้วคุณอาจไม่ได้คิดอะไรกับผมเลย”“ผมเลยบอกว่าผมจะใช้หนี้ให้ไง”“ผมการันตีไม่ได้หรอกนะครับว่าทำวิธีนั้นแล้วผมจะเชื่อใจคุณขึ้นมา ผมเลยคิดว่าถ้าทำเรื่องนั้นมันคงเสียเวลา สู้เราแยกทางเลยน่าจะดีกว่า”“เรื่องนี้รินทร์ยอมรับผิดแล้วไม่ใช่เหรอ ต้องอยู่รับผิดชอบกับผมสิ”“แล้วจะให้ผมทำยังไง”“บอกไว้ก่อนว่า ต่อให้รินทร์ทำตามที่ผมบอก ไม่ได้หมายความว่าผมจะยอมให้รินทร์ทำตามใจตัวเองได้นะครับ”ราเชนทร์รามือจากเรื่องบนเตียง หันมานอนตะแคงกระชับเอวบางเข้ามาไว้ในอ้อมกอด เขาคิดหาว
CW: มีการกล่าวถึงเนื้อหาล่อแหลมทางเพศ“ผมว่าจบปีนี้ผมจะลาออกไปสมัครที่อื่น ผมรู้สึกแปลก ๆ ถ้าจะเอาเงินของโรงแรมมาคืนเจ้าของโรงแรมน่ะ”ราเชนทร์สามารถออกไปดำเนินธุรกิจร้านอาหารของครอบครัวต่อได้ก็จริง แต่ดูอย่างไรมันก็ได้ไม่เท่าเงินเดือนจากร้านอาหารที่มั่นคง ทั้งเขายังไม่ต้องมานั่งบริหารหลังร้านให้กินแรง ต่อให้ทั้งชีวิตนี้จะไม่ได้สานต่อกิจการคุณปู่ก็ไม่เป็นไร แม้จะเศร้านิดหน่อยที่ต้องทิ้งความฝันสมัยเด็กแต่เขาถือว่าตัวเองได้ตัดสินใจไปแล้ว“คุณ...จะไปทำงานที่อื่นเหรอ...”“ครับ คงต้องเป็นอย่างนั้น”“แล้วร้านของคุณล่ะครับ”“คงได้แต่ฝันแล้วล่ะครับ ผมติดหนี้คุณหลายล้านเลยนะ มัวแต่ทำร้านแบบเด็ก ๆ ต่อไปคงไม่มีวันใช้หนี้หมดหรอก”นรินทร์ฟังแล้วสติก็เริ่มสั่นคลอนด้วยความสับสน ข้อมูลและความเป็นไปมากมายประเดประดังเข้ามาจนเขาคิดหาหนทางไปต่อไม่ออกเขาอยากเชื่อว่าคุณราเชนทร์รักเขาจริง ๆ มันก็แค่นั้น ทว่าความเชื่อนั้นจ
“คุณราเชนทร์ จู่ ๆ มาหอมแก้มแบบนั้นมันไม่ดีนะครับ”นรินทร์อาศัยจังหวะชุลมุนขึ้นมาหาสามีตัวดีที่ทิ้งระเบิดลูกใหญ่เอาไว้ เจ้าตัวไม่รู้เลยว่าเขาต้องพบเจอคำถามมากมายถึงเจ้าบ่าวที่จู่ ๆ ก็โผล่มา ทั้งยังมีนิสัยถูกใจโอเมก้าเล็กใหญ่หลายคน“ผมหอมแก้มภรรยาตัวเองไม่ได้เลยเหรอ?”“ไม่ใช่แบบนั้น แต่ที่นี่ไม่ใช่ฝรั่งเศสคุณก็รู้”“หมายความว่าถ้าอยู่กันสองคนก็ทำได้ใช่ไหม?”ราเชนทร์ที่ออกมาจากห้องน้ำหมาด ๆ เดินนุ่งผ้าขาวม้าเข้าหาเจ้าสาวชุดขาว ยื่นหน้าตาที่ยิ้มอย่างมีเลศนัยไปทางคุณหนูโอเมก้าผู้น่ารัก“เดี๋ยวเถอะ รีบแต่งตัวเลย เราสายมากแล้วนะ”“หวา โดนดุแล้ว...ผมน้อยใจนะ...”“อย่าน้อยใจเลยนะครับ”“หือ...”ราเชนทร์เช็ดผมไปก็เหลือบมองคุณหนูกำลังยืนบิดกระมิดกระเมี้ยนด้วยความเขินอาย ยิ่งหน้าแดงแบบนั้นยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่ ถ้ารู้ว่าเปิดอกคุยกันแล้วจะได้เห็นภาพอันทรงคุณค่าแบบนี้เขาคุกเข่าขอประทานอภัยไปนานแล้ว“ถ้าอย่างนั้น หลังแต่งตัวเสร็จรินทร์ต้องกอดผมเป็นการขอโทษนะ”“คุณรา-“เรียกว่าเชนทร์เฉย ๆ ด้วย อย่าเรีย
‘สวัสดีครับ ต้องการให้เขียนชื่ออะไร’‘เอาเป็น...’นรินทร์เดินมานั่งรวมกับแขกอาวุโสเป็นการให้เกียรติ แม้ใจจริงจะอยากไปต้อนรับแขกหน้างาน แต่ถ้าไม่ทานตอนยังร้อน ๆ คงเสียมารยาทแย่ แบบนี้ก็ไม่เลวเหมือนกัน“อุเหม่ ฝีมือหนูราเชนทร์เขาไม่ธรรมดาเลยนะจ๊ะ เมนูนี้ดูเหมือนง่ายก็จริงแต่มีรายละเอียดเยอะกว่าที่คิดนะ”“ขอบคุณที่ชมนะครับ สามีผมคงดีใจมากแน่ คุณผู้หญิงมาถึงตั้งแต่ตอนไหนเหรอครับ ถ้านานแล้วคงเป็นการเสียมารยาทที่ผมลงมาช้า”“ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงหรอก แถมมีอาหารอร่อย ๆ แบบนี้อีก เวลานี่มันผ่านไปไวจริง ๆ”นรินทร์ทานไปก็ลอบสังเกตจานของแขกท่านอื่น ดูเหมือนจะมีคราบซอสขอบจานบริเวณเดียวกัน คุณราเชนทร์คงจงใจถามชื่อและเขียนระบุความเป็นเจ้าของลงไปก่อนจัดเสิร์ฟ นอกจากจะทำให้บริกรรู้ตำแหน่งคร่าว ๆ จากป้ายตั้งโต๊ะ ยังเป็นการเอาใจใส่แขกที่มาร่วมงาน ถือว่าทำได้ไม่เลวเลย แบบนี้แขกที่มาหากได้ยินข่าวลือเสีย ๆ หาย ๆ คงยั้งความคิดเอาไว้บ้าง นอกจากนั้น...“Ça fait longtemps qu'on ne s'est pas vus, Madame.” ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ คุณผู้หญิง







