LOGINShare
ร้านเสื้อผ้า 2
Last Updated:
2025-11-05 20:40:07
Latest chapter
ซือหยา...ย้อนเวลามาหาดวงใจทั้งสาม กระทิงหนุ่ม 2
"รบกวนภรรยาแล้ว…" เขาพึมพำเสียงแผ่วซือหยาไม่รอให้สามีพูดจบ นางขยับตัวขึ้นนั่งคร่อมอยู่บนช่วงเอวที่แข็งแกร่งของเขา น้ำหนักตัวอันน้อยนิดของนางทำให้หยางเฉิงรู้สึกว่านางเป็นเพียงดอกไม้บอบบาง ทว่าการกระทำของนางกลับดุดันยิ่งกว่าแม่เสือสาวนางไม่พูดอะไรอีก แต่ใช้มือเรียวที่สั่นเทาด้วยแรงปรารถนา ปลดชุดคลุมของหยางเฉิงออกอย่างรวดเร็ว ชุดนอนผ้าฝ้ายถูกกระชากออกอย่างไม่ไยดี เผยให้เห็นกล้ามเนื้อเป็นลอนเรียงกันหลายก้อนซือหยาเลียริมฝีปากของตัวเองอย่างเชิญชวน ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความยั่วยวนที่หยางเฉิงไม่เคยเห็นมาก่อน นางยื่นหน้าลงไป แทนที่จะจุมพิตที่ปาก นางกลับจูบซับที่ลำคอของเขาอย่างดูดดื่ม ปากของนางเริ่มดูดเม้มและกัดเบา ๆ ทำให้เกิดรอยแดงจาง ๆ บนผิวเนื้อที่เต็มไปด้วยเส้นเลือด"อืมมมม… ซือหยา…" หยางเฉิงครางออกมาอย่างอดกลั้นไม่ไหว มือหนาของเขาพยายามจะเอื้อมไปโอบกอดนางแต่ซือหยากลับยื่นมือไปจับมือเขาไว้ทั้งสองข้าง แล้วตรึงมือของเขาไว้ข้างศีรษะ ท่าทางของนางดูราวกับนางพญาที่กำลังเล่นกับเหยื่ออันโอชะ "ท่านพี่… คืนนี้ข้าจะเป็นผู้นำ" นางกระซิบเสียงพร่าข้างใบหูของเขาซือหยาเริ่มปลดอาภรณ์ของตนเองออกอย่างเ
ซือหยา...ย้อนเวลามาหาดวงใจทั้งสาม กระทิงหนุ่ม 1
ห้องนอนเงียบสงัด มีเพียงเสียงหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอของเสิ่นอี้หมิงและเสิ่นอันหมิงที่หลับใหลไปแล้ว แสงจันทร์ยามดึกสาดส่องเข้ามาจากช่องหน้าต่าง ทำให้เห็นฝุ่นผงเล็ก ๆ ลอยวนในอากาศหยางเฉิงมองดูบุตรชายทั้งสองด้วยแววตาอ่อนโยนอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะค่อย ๆ โน้มตัวอุ้มซือหยาขึ้นมานั่งบนตักอย่างแผ่วเบา มือหนาโอบกอดนางไว้แน่น เขาซบใบหน้าลงกับซอกคอของนางพลางหยิบของบางอย่างออกมาให้นาง"นี่เป็นเงินค่าพู่กันแล้วก็ค่างานเขียน 3,100 ตำลึง" หยางเฉิงยื่นตั๋วเงินจำนวนมากที่เขาเก็บไว้มายื่นให้ภรรยา ซือหยารับตั๋วเงินมาถือไว้ แล้วเริ่มสาธยายรายรับรายจ่ายที่นางใช้ไปในช่วงนี้ให้สามีฟังอย่างละเอียด"เจ้าค่ะ เงินของเรา..เดิมทีมี 4,122 ตำลึง ข้าได้ใช้จ่ายไปกับเรื่องสำคัญต่าง ๆ ซื้อที่ดินสำหรับสร้างเรือน 80 ตำลึง ซื้อที่นา 60 ตำลึง ซื้อที่ข้างบึงบัว 220 ตำลึง เสียภาษีครั้งแรก 10 ตำลึง 800 อีแปะ ซื้อเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่มสำหรับทั้งครอบครัว 254 ตำลึง 750 อีแปะ""ซื้อของจุกจิกอื่น ๆ 10 ตำลึง วันนี้ซื้อเรือนจ่ายค่าภาษีอีก 210 ตำลึง และเพิ่งจ่ายค่าเช่าเรือน 3 หลังไปอีก 30 ตำลึง รวมจ่ายทั้งหมดไป 875 ตำลึง 550 อีแปะ"
ซือหยา...ย้อนเวลามาหาดวงใจทั้งสาม ข้าอยากอยู่กับพี่ ข้ารักพี่ที่สุด 2
"ข้าไม่ขัดข้องเจ้าค่ะ แต่พี่ใหญ่ พี่หญิง ท่านอย่าได้มองว่าเราเป็นคนอื่น ลูกหลานของข้าก็คือลูกหลานของพวกท่าน ที่นาที่ทำกินก็ทำได้เต็มที่เจ้าค่ะ"แม่เฒ่าเสิ่นซึ่งนั่งเงียบมานานเอื้อมมือไปกุมมือนางเบา ๆ "ครอบครัวเดียวกัน ๆ" เสียงของนางสั่นเล็กน้อยแต่เต็มไปด้วยความอบอุ่นบรรยากาศบนโต๊ะที่เคยเงียบขรึมกลับอบอวลไปด้วยรอยยิ้มและความเข้าใจ เด็ก ๆ ที่นั่งซบมารดาเงยหน้าขึ้นมามองอย่างไร้เดียงสา ไม่เข้าใจนักว่าผู้ใหญ่พูดอะไรกัน แต่พวกเขารับรู้ได้ถึงความสุขจากการมองใบหน้าของทุกคนหลังจากหัวเราะกันจนหายอึดอัด พ่อเฒ่าเสิ่นกับหยางเฟิง หยางรุ่ย ก็รวบรวมเงินมาวางลงบนโต๊ะ"นี่เป็นเงินของครอบครัวเรา 100 ตำลึง คืนให้สะใภ้สามกับเจ้าสาม"พอได้ยินบิดาพูดแบบนั้น หยางรุ่ยก็ลุกขึ้นไปหยิบกระดาษพู่กันมาวางบนโต๊ะแล้วเขียนสัญญาอย่างระมัดระวัง ตัวหนังสือคมชัดเรียงเส้นสวยงาม "วันนี้จ่ายเงินค่าบ้านไปแล้ว 100 ตำลึง อีก 100 ตำลึงจะผ่อนจ่าย 10 งวด งวดละ 10 ตำลึง ชำระเสร็จถึงจะโอนโฉนดที่ดิน"เขาเขียนเสร็จแล้วเงยหน้าขึ้นมองทุกคน "ลองอ่านดูก่อนขอรับ เสร็จแล้วค่อยร่วมลงชื่อประทับนิ้ว เพื่อให้เป็นพยานร่วมกัน จะได้ไม่มีใครคิ
ซือหยา...ย้อนเวลามาหาดวงใจทั้งสาม ข้าอยากอยู่กับพี่ ข้ารักพี่ที่สุด 1
ยามค่ำลมปลายฤดูร้อน สายลมพัดเอื่อยผ่านลานดิน เสียงหรีดหริ่งเรไรร้องแผ่วระงมทั่วบริเวณเรือนไม้กลางหมู่บ้านไท่ผิง แสงจากตะเกียงที่แขวนไว้ตรงเสาเรือนส่องสลัว แต่ก็เพียงพอให้เห็นทุกคนที่นั่งล้อมวงกันอยู่รอบโต๊ะไม้ขนาดใหญ่ในห้องโถงกลางเรือนกลิ่นข้าวสวยหอมกรุ่นยังคงคลุ้งในอากาศ ชามถ้วยบนโต๊ะเพิ่งถูกเก็บออกไปไม่นาน ครอบครัวเสิ่นและครอบครัวหานต่างนั่งเรียงกันอย่างพร้อมหน้า เด็ก ๆ นั่งซบตักมารดา ง่วงงุนแต่ยังพยายามฟังผู้ใหญ่พูดคุยแม่เฒ่าเสิ่นที่นั่งอยู่หัวโต๊ะเหลือบตาไปทางสามีเล็กน้อย พลางขยับมือแตะเบา ๆ ที่แขนเขาเป็นสัญญาณ นางไม่ได้พูด แต่เพียงสายตาก็เพียงพอให้พ่อเฒ่าเสิ่นเข้าใจพ่อเฒ่าเสิ่นกระแอมเบา ๆ ก่อนจะโน้มตัวไปข้างหน้า เสียงของเขาเรียบแต่ทุกถ้อยคำเต็มไปด้วยความหนักแน่น "ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าข้าอยากจะขอพูดอะไรหน่อย อาเซวียน อาเจี้ยน ที่พวกเรามาอยู่ที่นี่ได้ก็เป็นเพราะความช่วยเหลือของพวกเจ้า" เขาหันไปมองครอบครัวหานที่นั่งฝั่งตรงข้าม สีหน้าเต็มไปด้วยความจริงใจ "..." "...""แต่ข้ากับภรรยารวมไปถึงลูกหลานก็ไม่อยากเอาเปรียบพวกเจ้า ช่วงนี้เป็นสะใภ้สามที่ออกเงินมากมายในการซื้อเสบียง ซื
ซือหยา...ย้อนเวลามาหาดวงใจทั้งสาม นายช่างฟงเต๋อ 2
"วันนี้ข้าให้ซือเหอกับท่านพี่ไปส่งต้นฉบับที่หออักษรจันทรา เงินที่ได้มา..เพียงพอที่จะใช้จ่ายเจ้าค่ะท่านแม่" ซือหยาตอบกลับอย่างใจเย็น คำพูดของนางให้ความมั่นใจโดยไม่โอ้อวด หยางเฉิงเห็นสีหน้ามารดาจึงเอ่ยขึ้นบ้าง "ท่านวางใจเถอะขอรับ" "เอาเถอะ เจ้ารีบไปทำธุระเถอะ ตอนเย็นแม่มีเรื่องจะคุยกับพวกเจ้า ค่อยว่ากันทีหลัง"แม่เฒ่าเสิ่นถอนหายใจยาว ก่อนจะกล่าวอย่างจำนน"เจ้าค่ะ/ขอรับ" ซือหยาและหยางเฉิงรับคำพร้อมกัน"ถ้าอย่างนั้นทุกคนตามข้ามาทางนี้ น้องสะใภ้เจ้าไปทำธุระเถอะ ส่วนเรื่องทำแป้งให้เป็นหน้าที่ของข้าเอง"หยวนอีกล่าวอย่างกระตือรือร้น นางเดินนำครอบครัวจางเดินเข้าเรือนไปอย่างรวดเร็ว ส่วนซือเหอกับจางเหล่ยก็ไปปลดวัวออกจากเกวียน จากนั้นก็พาจางวั่งซูไปหาพ่อเฒ่าหานพ่อเฒ่าเสิ่นที่แปลงนา ขณะเดียวกันก็ไปเอาหัวมันที่แช่อยู่ในลำธารมาให้หยวนอีด้วยซือหยาเดินไปหานายช่างฟงเต๋อเพื่อพูดคุยเรื่องการก่อสร้าง หยางเฉิงเดินตามอยู่ข้าง ๆ เพื่อให้กำลังใจภรรยาและแสดงความเป็นเจ้าของเรือน ไม่ใช่! เขาไม่ได้ต้องการแสดงความเป็นเจ้าของเรือน แต่เขาอยากแสดงความเป็นเจ้าของนาง"นายช่าง รอนานเลยนะเจ้าคะ" ซือหยาเอ่ยขึ้น นางเดิ
ซือหยา...ย้อนเวลามาหาดวงใจทั้งสาม นายช่างฟงเต๋อ 1
"เกวียนของทุกคนอยู่ตรงนั้น พี่ใหญ่ส่งข้าตรงนี้ก็พอเจ้าค่ะ แค่นี้ข้าก็รบกวนท่านมากพอแล้ว"ซือหยาเอ่ยขึ้นระหว่างที่ชะโงกหน้ามองหาเกวียนของสามีกับทุกคนในครอบครัว"ได้ เอาตามที่เจ้าว่า ต้าเสียนจอดรถม้าตรงนี้" ฮัวเจิ้งหรงสั่งคนของตนที่บังคับรถม้าอยู่ หลี่ต้าเสียนพยักหน้าเล็กน้อย"ขอรับนายท่าน แม่นางเดินระวังด้วยขอรับ" เมื่อจอดรถม้าสนิท หลี่ต้าเสียนก็รีบดึงบันไดลงมาเพื่อให้ญาติผู้น้องของเจ้านายได้เดินลงรถ ท่าทางของเขาคล่องแคล่วและสุภาพ"ขอบคุณพี่ต้าเสียนเจ้าค่ะ ข้าไปแล้วนะเจ้าคะพี่ใหญ่"ซือหยากล่าว นางโค้งคำนับเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไป เจิ้งหรงพยักหน้าแล้วมองตามหลังนาง จนกระทั่งเห็นว่านางไปรวมตัวกับทุกคนอย่างปลอดภัย เขาจึงให้หลี่ต้าเสียนออกรถม้ามุ่งหน้าไปที่กรมพิธีการทางด้านซือหยาเมื่อเดินมาถึงเกวียนวัวก็พบว่าครอบครัวจางอยู่ที่นั่นด้วย ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยรอยยิ้มในยามที่ได้พบคนคุ้นเคย "น้าหญิงจาง อาเหล่ย อาชิง อาหลิน ดีจริงที่ได้เจอทุกคนที่นี่" ซือหยารีบทักทายเพื่อนร่วมทางอย่างเป็นกันเอง"วันนี้น้าออกมาซื้อเสบียงไปตุนไว้สักหน่อย คิดไม่ถึงว่าจะได้เจอทุกคนที่นี่"จางเยียนตอบกลับ สีหน้าขอ
You may also like
ทาสราคะองค์ชายใบ้
บ้านเขมปัณณ์17.1K viewsลิขิตรักภรรยาตัวร้าย
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ27.9K viewsยอดหญิงในเงามาร
ฉินอันอัน159.6K viewsลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ
กุหลาบดิน19.9K viewsทะลุมิติสวมรอยเป็นแม่เลี้ยง
ต้าเหนิง8.4K viewsสามีของข้าเป็นบุรุษอัปลักษณ์
เฟยฮวา4.2K viewsขอเกิดใหม่มาร่ำรวย
เที่ยงคำ195 viewsทะลุมิติมาเลี้ยงดูบิดาตาบอด
จินอวี้ม่านถัง6.3K views
