บทที่ 94 เสี่ยวโม่&เสี่ยวเฉิน

7 วันต่อมา

ซุนจือหลินขอท่านหมอออกมาก่อน เพราะนางเบื่อมากนอนและก็กินอย่างเดียวไม่ได้ทำอะไรตอนแรกท่านหมอจะไม่ให้นางออกก่อน แต่มู่ซงหยวนไปคุยกับท่านหมอว่าจะดูแลรักษาแผลอย่างดีจะมาตรวจดูแผลที่โรงหมอทุกวันจนกว่าแผลจะดีขึ้น

เพราะทั้งนางและมู่ซงหยวนนั้นไม่จะกลับบ้าน แต่จะค้างที่ร้านไปก่อนจนกว่าแผลจะหายดีแล้วค่อยกลับบ้าน แต่ก็มีบางวันที่มู่ซงหยวนกลับไปที่บ้าน แต่ไม่ได้ค้างเพียงแต่ไปหาเสี่ยวจูจูและก็เสี่ยวโม่กับเสี่ยวเฉิน เป็นมู่ซงหยวนที่ตั้งชื่อให้เพราะเป็นตัวผู้ทั้งคู่

"ทำไมยังไม่นอนอีกท่านหมอบอกว่าต้องนอนเยอะ ๆ ไม่ใช่หรือ"

"เผื่อพี่จะลืมว่าข้านั้นพึ่งจะตื่นขึ้นมาเอง"

"จริงด้วยพี่เป็นห่วงเจ้ากลัวว่าจะพักผ่อนน้อยแล้วจะส่งผลถึงลูก"มู่ซงหยวนมีใบหน้าที่ยิ้มแย้มในหลายวันที่ผ่านมา เพราะซุนจือหลินนั้นให้โอกาสได้เริ่มต้นใหม่โอกาสครั้งนี้เขานั้นจะรักษาด้วยชีวิต

"แล้วพี่กลับไปหาเสี่ยวจูจูมาเป็นเช่นไรบ้างเสี่ยวโม่ เสี่ยวเฉิน คงจะโตกันแล้ว"นางเองยังไม่เคยเห็นทั้งเสี่ยวโม่และเสี่ยวเฉินจึงไม่รู้ว่าโตขึ้นมากแค่ไหน แต่คงจะไม่ได้โตมากเท่าไหร่ แค่โตขึ้นมานิดจากวันแรกที่ออจากเปลือกไข่เท่านั้น

"โตก็โตอยู่ แต่ว่