ขอโทษที่ทำให้เจ็บ

“เมษ์แน่ใจนะครับว่าอยากให้พี่ อา…” ดูท่าเธอจะแน่เสียยิ่งกว่าแน่เพราะช่วงล่างของเธอแอ่นขึ้นลงยั่วยวนเขาจนปวดร้าวไปหมด

​“เอาเข้ามานะคะพี่หมอก เมษ์อยากได้” เธอตัดสินใจดีแล้ว และอยากให้เขาเป็นคนแรกของเธอ

​“พี่สัญญาว่าจะทำให้เมษ์รู้สึกดีที่สุด” เสียงเล็กๆ ที่ร้องขอทำให้ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของหนุ่มใหญ่หมดลง เขาดันความเป็นชายเข้าไปด้านในโพรงเล็กแคบอย่างเชื่องช้า แม้มันจะพอมีน้ำหวานช่วยชโลมไม่ให้แก่นกายครูดสีกับเนื้อนุ่มอย่างแนบแน่น แต่ถึงอย่างนั้นความคับแน่นจากการไม่เคยถูกใครรุกล้ำมาก่อนก็ยังทำให้เมธากรเสียวปานขาดใจ

​เช่นเดียวกับขวัญเมษาที่รู้สึกอึดอัด และเจ็บที่กึ่งกลางกายของตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่คิดอยากผลักไสคนตัวโต ซ้ำยังช่วยให้เขารุกรานเธอง่ายขึ้นด้วยการอ้าขาเปิดทางให้กว้างขึ้นเรื่อยๆ จนท่อนเอ็นเข้ามาได้ครึ่งลำท่ามกลางความสาดเสียวของทั้งสองคน

​“อา…แน่นมากเมษ์ แน่นจนพี่จะขาดใจแล้ว” เมธากรระบายลมหายใจออกมาเมื่อช่องทางรักเธอบีบรัดเขาได้อย่างพอดี ราวกับว่าเธอเกิดมาเพื่อเป็นของเขา

​“พี่หมอกขา เมษ์เสียว มันแน่นไปหมด” ไม่ใช่แค่เขาที่อึดอัดเธอเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน จนอยากให้เขาดันแท่งอุ่นเข้ามาจนลึกสุดทาง

​ราวกับเขาได้ยินเสียงร้องขอในใจเธอเพราะวินาทีต่อมาหนุ่มใหญ่ก็สอดแทรกความเป็นชายเสียดสีเข้ามาในคราเดียว

​“อ๊ะ!”

​เจ็บ…จากที่คิดว่าทนไหว ไม่ร้องไห้ กลายเป็นน้ำตาเอ่อคลอจนชายหนุ่มต้องก้มมาช่วยจูบปลอบประโลม

​“พี่ขอโทษนะครับที่ทำให้เจ็บ อดทนนะเมษ์ เดี๋ยวพี่จะทำให้เมษ์ดีขึ้นเอง” มือทั้งสองข้างเริ่มบีบเคล้นที่เต้างาม หยอกเย้าปลายถันแข็งเป็นไตเชื่องช้า ในขณะที่ปากก็พรมจูบไปทั่วซอกคอขาว ไล่ลงมาจนถึงเนินอกก่อนจะดูดกลืนเม็ดสีชมพูเข้าปาก รัวลิ้นใส่จนคนใต้ล่างลืมความเจ็บปวดทั้งหมด และเปล่งเสียงหวานครางออกมาอีกครั้ง

“อื้อออออ” ความเจ็บแสบได้หายไป เปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านเมื่อชายหนุ่มปรนเปรอเธอทั้งด้านบนและด้านล่างอย่างสามัคคีกัน ขวัญเมษารับรู้ได้ถึงการเคลื่อนขยับเข้าออก มันเสียดสีกันจนเธอผวาคว้าแผ่นหลังคนตัวโตเข้ามากอดและจิกเล็บลงที่ผิวกายสะอาดของเขาอย่างไม่อาจต้านทานความเสียวนี้ได้

“อาาา เมษ์ยังเจ็บอยู่ไหมครับ” ทั้งที่อยากโถมกายใส่แรงๆ แต่เมธากรจำต้องใจเย็นไว้ให้มากที่สุด

“ไม่แล้วค่ะพี่หมอก เมษ์เสียว”

“รู้ไหมว่าทำไมพี่ชอบเมษ์ เพราะเมษ์เป็นคนที่ซื่อตรงกับความรู้สึกของตัวเองไง ถ้าอย่างนั้น…ขอพี่เอาเมษ์แรงกว่านี้ได้ไหมครับ” เขากระทุ้งถามด้วยการจงใจแทงส่วนนั้นเข้าไปในกายเธออย่างเน้นหนัก ก่อนจะหมุนเอวควานแท่งร้อนด้านในกายสาวเพื่อยั่วยวนเธอ

“อื้อ…ทำเลยค่ะ เมษ์ยอมพี่หมอกทุกอย่าง อ๊ะ”

สิ้นคำอนุญาตของเธอบทเพลงรักของหมอหนุ่มใหญ่ก็รุนแรงมากขึ้นราวกับพายุที่พัดโหมกระหน่ำ เขาโถมสะโพกสอบใส่เธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนหน้าอกอวบกระเพื่อมไหว มองดูยิ่งเพิ่มกำหนัดให้เมธากรจนอดใจไม่ไหวก้มลงไปดูดกลืนยอดอกสีหวานสลับข้างไปมาจนเธอร้องครวญครางแทบไม่เป็นภาษา

เสียวไปหมด…ทั้งจากปากคู่นี้ที่กลืนกินหน้าอกของเธอ และจากความเป็นชายที่ยังคงกระแทกกระทั้นเข้าใส่เธออย่างบ้าคลั่ง ขวัญเมษาไม่รู้ว่าปกติเขาร้อนแรงแบบนี้ไหม รู้แต่ว่าตอนนี้เขากำลังทำให้เธอเสียวจนจวนขาดใจ

“เมษ์ทำให้พี่กลายเป็นเด็กใจแตกรู้ไหม” และก็กำลังจะ ‘แตกใน’ เช่นกัน

เมธากรจับเอวเล็กๆ ของขวัญเมษาไว้ พร้อมนั่งชันเข่าและกระแทกกระทั้นใส่เธออย่างเน้นหนักไม่มีผ่อนเบา ยิ่งคนตัวเล็กร้องเสียวซ่านทรมานเท่าไหร่เขาก็ยิ่งได้ใจ ตอกตรึงใส่เธอแรงขึ้นและเร็วขึ้นเป็นเท่าตัว

“อ๊ะ เมษ์จะไม่ไหวแล้วค่ะ”

“พี่ก็ใกล้แล้วเมษ์”

เสียงเนื้อกระทบกันดังระงมไปทั้งห้องผสานกับเสียงร้องของหญิงสาวที่หวานกระตุ้นอารมณ์ดิบของหนุ่มใหญ่ จนในที่สุดความปรารถนาก็ใกล้จะถึงปลายทาง เมธากรกระทุ้งความเป็นชายใส่เธออีกไม่กี่ครั้งก่อนจะดึงเอามันออกจากรูรักที่กระตุกตอดจนแทบจะรีดน้ำรักเข้าสู่กายเธอ

“อ่า!”

เกือบแล้ว…เกือบแตกในแล้วไหมล่ะมึง!

“พี่หมอกคะ…” คนที่เพิ่งเสร็จสมไม่ต่างกันหายใจหอบกระเส่า มองดูเขาที่กำลังสาวส่วนนั้นของตัวเองให้ปลดปล่อยน้ำรักออกมาบนเนินเนื้อเธอ

ตอนนี้เนื้อตัวหญิงสาวเต็มไปด้วยน้ำคาวแต่เธอกลับไม่นึกรังเกียจมันเลยสักนิด

“จะว่าพี่โลภก็ได้นะ แต่พี่ยังอยากอยู่” ใช่! เขายังต้องการกระแทกคนใต้ร่างอีกครั้ง ไม่ก็สองครั้ง หรือไม่ก็จนกว่าจะเช้าของอีกวัน

เมธากรยอมรับว่าเวลานี้เขาได้ชื่อว่า ‘กินเด็ก’ แล้วก็ ‘ติดใจเด็ก’ เข้าให้แล้ว…

เรื่องเมื่อคืนมันเกิดขึ้นจริงๆ สินะ!

เธอกับหนุ่มใหญ่เจ้าของผับคนนี้…ทันทีที่ตื่นขึ้นมาเขาก็พาเธอไปอาบน้ำในห้องน้ำด้วยกัน แล้วก็จัดกันอีกรอบในห้องน้ำทั้งที่เมื่อคืนเขาก็เพิ่งเสียน้ำไปแล้วตั้งห้าครั้ง จนขวัญเมษาอยากรู้นักว่าอีกฝ่ายไปหิวโหยมาจากไหน ไม่รู้ว่าอดอยากปากแห้งมานานเท่าไหร่ หรือไม่เขาก็ติดใจเธอมากเกินไป และตอนนี้เองเธอก็กำลังนั่งมองวิวทะเลอยู่ที่หน้าห้องชายหนุ่มด้วยใจที่เหม่อลอย

เธอชอบเขานะ…ชอบตั้งแต่แรกเจอ แต่ที่ไม่รู้ก็คือเขาจริงจังกับเธอหรือไม่ และเขาไม่มีใครจริงๆ หรือแค่หลอกล่อเธอให้ติดกับเขาเท่านั้น

ถ้าโดนฟันแล้วทิ้งคงจะชอกช้ำน่าดู

“คิดอะไรอยู่เหรอ”

“พี่หมอก เมษ์คิดเรื่องของเราน่ะค่ะ” หญิงสาวเงยหน้าสบตาเขา และตอบออกไปตรงๆ อย่างไม่ปิดบัง

“ทำไมครับ? หรือว่าโกรธพี่”

“เปล่าๆ ใครจะโกรธ เรื่องเมื่อคืนเมษ์เต็มใจแล้วก็เป็นฝ่ายอ่อยพี่เองด้วยซ้ำ ที่จริงเมษ์ชอบพี่ตั้งแต่คืนนั้นแล้วล่ะค่ะ ก่อนมาเกาะเสม็ดก็ไปตามหาพี่ที่ผับมาแล้วด้วย แต่คนของพี่ภาคย์บอกว่าไม่รู้จักพี่หมอก เมษ์ดีใจมากนะคะที่ได้เจอพี่ที่นี่”

“พี่ก็ดีใจครับ” และก็รู้สึกผิดกับเธอด้วยที่ยังไม่ได้บอกความจริงทุกเรื่องให้เธอรับรู้ แต่ถึงอย่างนั้นเมธากรก็ตั้งใจว่าจะขอใช้เวลากับหญิงสาวต่ออีกสักนิด จนมั่นใจว่าเธอกับเขาเข้ากันได้จริงๆ เมื่อนั้นเขาจะยอมบอกเธอ

“วันนี้เมษ์ต้องกลับฝั่งแล้ว…”

“อยู่กับพี่ต่อนะครับ พี่อยากอยู่กับเมษ์ต่อ ได้ไหม?”

​ประโยคขอร้องที่เต็มไปด้วยเสียงออดอ้อนนั้นมีหรือที่ขวัญเมษาจะไม่ใจอ่อน เธอพยักหน้ายิ้มให้เขาก่อนจะเหลือบไปมองช่อดอกไม้เจ้าสาวที่เพิ่งคว้ามาได้หมาดๆ เมื่อคืนนี้

​บางทีระหว่างเธอกับเขาอาจจะเป็นพรหมลิขิตก็ได้…เสี่ยงดูสักครั้งหวังว่ามันจะคุ้ม!​