เกาะเสม็ดเสร็จทุกวัน

​หลังจากใช้เวลาอยู่ด้วยกันบนเกาะเสม็ด แล้วก็เสร็จทุกวัน แถมไม่ใช่วันละครั้งสองครั้ง แต่เป็นวันละหลายครั้ง สามครั้งบ้าง ห้าครั้งบ้าง บอกตามตรงว่าผู้ชายคนนี้แก่แต่โคตรเด็ด โคตรแซ่บ จนขวัญเมษาระบมไปทั้งตัวโดยเฉพาะที่ตรงนั้น...ก็เขาเล่นกระแทกใส่กันไม่ออมแรง แต่พอจะห้ามก็ไม่กล้าเพราะลึกๆ เธอเองก็ชอบอยู่เหมือนกัน

​ถ้ารู้ว่าหนุ่มใหญ่อายุ 40+ จะลีลาจัดจ้านขนาดนี้ คืนนั้นเธอคงไม่ถอดใจง่ายๆ แล้วคงได้ฟาดกันก่อนจะไปเจอที่เกาะเสม็ดไปแล้ว

​ตอนนี้เธอกับชายหนุ่มกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง ตั้งแต่ขึ้นฝั่งมาเขาก็อาสาขับรถไปส่งเธอที่หอพัก ไม่มีท่าทีรังเกียจหรือทำอะไรที่เหมือนพวกผู้ชายได้แล้วทิ้งเลยแม้แต่นิดเดียว จนตอนนี้หญิงสาวอดคิดไปไกลไม่ได้ว่าบางทีความสัมพันธ์ของเธอกับหนุ่มใหญ่คนนี้อาจจะไปได้ไกลจนถึงขั้นแต่งงานกัน

​ถ้าจะโทษก็ต้องโทษดอกไม้เจ้าสาวที่รับได้มานั่นแหละ ที่ทำให้เธอมโนคาดหวังไปไกล

​“เมษ์”

​“คะ?” ขวัญเมษาหันไปมองหน้าชายหนุ่มด้วยท่าทีตกใจ

​“เหม่ออะไร ฮึ พี่เรียกตั้งหลายรอบ” เมธากรมองสาวน้อยตรงหน้าที่ไม่ว่าเธอจะทำอะไรเขาก็มองว่าน่ารักไปเสียหมด การได้อยู่ด้วยกันบนเกาะเสม็ดหลายๆ คืน มันทำให้เขารู้สึกประทับใจในตัวขวัญเมษามากขึ้นเรื่อยๆ

​ไม่ใช่แค่เรื่องเซ็กซ์ที่เขากับเธอเข้ากันได้ดีจนร่างกายผลิตน้ำไม่ทัน

​แต่เขาตกหลุมรักความสดใสร่าเริง ยิ้มเก่ง แถมพูดจาอะไรก็ดูเป็นคนมีวุฒิภาวะไม่ได้เด็กเหมือนอายุของเธอ หมอหนุ่มใหญ่ที่ไม่เคยคิดจะคบหาใคร เวลานี้หัวใจเขาเริ่มสั่นคลอนเพราะคนตัวเล็กตรงหน้าอย่างไม่อาจปฏิเสธได้

​“ก็กำลังคิดเรื่องงานนิดหน่อยค่ะ เมษ์ลืมบอกพี่หมอกไปว่าพรุ่งนี้เมษ์มีสัมภาษณ์งานด้วย”

​“หืม? งานอะไรที่ไหนครับ” ปกติไม่ใช่พวกชอบยุ่งเรื่องของใคร แต่กับเธอเขาอยากรู้ทุกอย่าง

​“อืมมมม ไว้บอกพี่หมอกอีกทีตอนเมษ์ได้งานดีกว่า พรุ่งนี้สัมภาษณ์แล้วรู้ผลเลยค่ะ เมษ์สังหรณ์ใจว่าตัวเองจะต้องได้งานนี้” ถ้าไม่ได้ก็ไม่รู้จะว่าอย่างไรแล้ว เห็นแบบนี้เธอซุ่มเงียบแอบฝึกตอบคำถามคนเดียวหน้ากระจกตอนชายหนุ่มเข้าห้องน้ำอยู่ทุกวัน

​“แล้วจะเลิกเป็นนักร้องแล้วเหรอ บอกตามตรงไอ้ภาคย์คงเสียใจแย่ถ้ารู้ว่าเมษ์จะลาออก”

​“ใครบอกล่ะคะ เมษ์แค่อยากหางานประจำทำตอนเช้าแล้วเดี๋ยวตอนกลางคืนก็รับงานร้องเพลงเหมือนเดิม อาชีพนักร้องเป็นอาชีพที่ทำให้เมษ์ได้เงินแล้วก็เป็นงานที่เมษ์ทำแล้วมีความสุขที่สุด ยังไงเมษ์ก็คงไม่เลิกหรอกค่ะ พี่หมอกอายไหมที่เมษ์ทำงานกลางคืน...”

​“ถ้าพี่อายพี่จะอยู่ตรงนี้เหรอครับ ไม่เอาน่า จะอาชีพไหนก็มีเกียรติมีศักดิ์ศรีทั้งนั้น แค่ไม่ทำร้ายใครแล้วก็ไม่ทำผิดกฎหมายก็พอ” เมธากรเพียบพร้อมทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นรูปทรัพย์ หรือแม้แต่สมบัติและความรู้ ทว่าเขาไม่เคยคิดดูถูกอาชีพนักร้องกลางคืนเพราะมองว่ามันคืออาชีพที่ต้องใช้ทักษะความสามารถอย่างหนึ่ง ไม่ใช่ใครจะทำได้ ตัวเขาเองยังเคยคิดว่า จะไปรับจ๊อบร้องเพลงในผับคลายเครียดอยู่เหมือนกัน

​เพราะฉะนั้นไม่ว่าขวัญเมษาจะทำงานอะไรเขาไม่เคยคิดรังเกียจหรือมองว่าเธอไม่คู่ควรกับเขาเลยสักนิด

“น่ารักจัง แต่ก็นั่นแหละค่ะ เมษ์หวังว่าเมษ์จะได้งานนั้น ไม่สิ มันต้องได้”

​“ได้ ถ้าเมษ์ได้งานพี่จะพาไปหาอะไรอร่อยๆ กิน” พร้อมกับตั้งใจจะสารภาพความจริงทั้งหมดกับเธอในโอกาสนี้เช่นกัน เมธากรเบื่อเต็มทีที่ต้องได้ยินเสียงหวานครวญครางเรียกเขาว่า ‘พี่หมอก’ ถ้าเรียก ‘พี่เมธ’ เมื่อไหร่ สาบานเลยว่ามีบ้านขายบ้าน มีรถขายรถ มีที่ขายที่

​พี่คนนี้จะเปย์ให้น้องทุกอย่างเอง!

​“แล้วถ้าไม่ได้งานจะไม่พาไปเหรอ” คนตัวเล็กทำสายตาแง่งอนใส่เขา

​“เห็นแก่กินเหมือนกันนะเรา ถ้าไม่ได้ก็เปลี่ยนจากกินข้าวมากินอย่างอื่นแทน พี่ว่าเมษ์ก็น่าจะถูกใจเหมือนกัน” สายตาเจ้าเล่ห์มองเธออย่างจะกลืนกินอีกครั้ง

​ตลอดการเดินทางเขาแทะโลมเธอทีละนิดทีละหน่อย แต่มันไม่สาแก่ใจเท่ากับการได้เข้าไปในตัวเธอ แล้วกระแทกตอกตรึงเหมือนทุกคืนที่ผ่านมา

​แต่...คืนนี้เขาคงต้องให้สาวน้อยได้พักเอาแรงบ้าง ไม่อย่างนั้นพรุ่งนี้คงจะตาโบ๋ไปสัมภาษณ์งานเป็นแน่

​