21 - ไม่ได้เล่น ๆ

ไม่ได้เล่น ๆ

“เกื้อ มาตั้งแต่ตอนใด?” (เกื้อ มาตั้งแต่เมื่อไหร่?) ป้าเจ้าร้านค้าเอ่ยทักทายขึ้นมาทันที เมื่อเห็นเขาเดินเข้ามาภายในร้าน

“หวัดดีครับ เมื่อเช้าครับป้า” (สวัสดีครับ ตอนเช้าครับป้า) คุณพัฒน์ยกมือขึ้นไหว้ พร้อมกับเอ่ยตอบออกไป และไม่ลืมที่จะสะกิดคนมาด้วยให้ทำตาม

“ผู้สาวผู้งามน้อ” (แฟนสวยจังเลย) ป้าเจ้าของร้านเอ่ยชมขึ้นมา เมื่อเห็นว่าหญิงสาวที่เขาพามาด้วยนั้นสวยจนสะดุดตาทุกคนที่กำลังมาซื้อของ

“ครับ”

คุณพัฒน์เดินเข้าไปเลือกซื้อวัตถุดิบ และรีบพาหญิงสาวกลับมาทำอาหาร เพราะไม่อยากอยู่ที่นี่นาน ๆ สงสารคนกรุงที่ฟังภาษาถิ่นไม่ออกด้วย ตอนนี้ได้แต่ทำหน้างง

“มุกต้องทำอะไรบ้างคะ” เธอถามขึ้นมาทันที ที่มาถึงบ้าน และตื่นตาตื่นใจกับสิ่งของตรงหน้าที่เธอและเขาพึ่งไปซื้อมา

เพราะนี่ถือว่าเป็นครั้งแรกของการเข้าครัวของเธอเลย หญิงสาวที่โตมาเพียบพร้อมทุกอย่าง ที่ตั้งแต่เล็กยันโตก็มีแม่บ้านคอยรับใช้ ทำทุกอย่างให้หมด

“มุกไปนั่งรอดีกว่าครับ เดี๋ยวพี่ทำให้กินเอง” เขารีบดันเธอออกห่างทันที แล้วบอกให้เธอไปนั่งรอ

ส่วนคนที่ถูกปฏิเสธนั้นกลับทำหน้างอใส่เขาขึ้นมาทันที เธอรู้ว่าตัวเองทำไม่เป็น แต่เธอก็ไม่อยากอยู่เฉย ๆ เธออยากลองดูบ้าง ขนาดกวาดบ้านเมื่อเช้า เธอไม่เคยทำมาก่อน แต่เธอก็ยังทำมันได้เลย

“มุกอยากช่วยค่ะ” เธอขืนตัวยืนอยู่เคียงข้างเขา ไม่ยอมทำตามในสิ่งที่เขาสั่ง

“แต่...”

“มุกขอเป็นลูกมือน่ะคะ พี่เกื้อสอนมุกทอดไข่ก็ได้”

เมื่อทนต่อสายตาลูกอ้อนของเธอไม่ไหว คุณพัฒน์จึงยอมให้เธอเป็นลูกมือ โดยที่เขานั้นเป็นคนจัดแจงทุกอย่าง เพราะกลัวว่าเธอจะได้รับอันตรายได้

ตกเย็น

ชายหนุ่มกลับเข้ามาบ้านกลับต้องแปลกใจ เมื่อกลับเข้ามาในบ้านของพี่สาวที่มีตนอาศัยอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน มีรถยนต์คันหรูจอดอยู่ ซึ่งเป็นรถใครไปไม่ได้ นอกเสียจากรถของผู้เป็นเจ้านายขชองพี่สาวนั่นเอง แต่ที่น่าแปลกใจคือจนป่านนี้แล้วทำไมถึงยังจอดอยู่ และบ้านก็ดูจะเงียบเอาเสียด้วยพี่สาวไปไหน

“อ้าว...พี่ภัทร! ทำไมพี่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ แล้วนี่พี่ออกมาจากห้องพี่...” ชนาวุฒิตาเบิกกว้างขึ้นทันที ที่เดินเข้ามาภายในบ้าน กลับต้องเจอกับเจ้าของรถหรูเดินออกมาจากห้องนอนของพี่สาวตนพอดี

“ใจเย็นน้องชาย” ธนภัทรรีบปรามชายหนุ่มให้เบาเสียงลง พำราะเกรงว่าหญิงสาวในห้องจะตื่นขึ้นมาได้ยินเข้า

“ใคร? น้องพี่ ผมมีพี่สาวแค่คนเดียว” ชนาวุฒิมองหน้าคนตรงหน้าอย่างไม่พอใจ และพอจะเดาสถานการณ์ออกว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเขากับพี่สาวตน

“...ไปนั่งก่อนเดี๋ยวพี่อธิบายให้ฟัง” ธนภัทรรีบพาชายหนุ่มเดินออกไปนั่งคุยกันอยู่ห่างจากตรงนี้ และอยากจะอธิบายทุกเรื่องให้ฟังอีกด้วย

“สรุปว่ายังไง ทำไมพี่ถึงออกมาจากห้องพี่สาวผมได้” ชนาวุฒิโพล้งถามเปิดประเด็นขึ้นมาทันที ที่ทั้งคู่นั่งลง และสายตามองธนภัทรอย่างเอาเรื่อง

ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากได้ผู้ชายคนนี้แป็นพี่เขย แต่เขาอยากให้ธนภัทรชัดเจนกับพี่สาวเขามากกว่านี้ ไม่ใช่มาแอบทำอะไรหลบซ่อน เหมือนเพียงแค่อยากเก็บพี่สาวเขาไว้เพียงแค่ผู้หญิงแก้ขัด เพื่อตอบสนองความต้องการแบบนี้ ชอบ รัก ก็บอกออกมาตามตรง...

“เอ่อ...พี่กับพี่สาวนาย เราเป็นแฟนกัน” ธนภัทรตอบออกไปตามตรง เมื่อไม่มีอะไรที่จะต้องวปิดบังแล้ว ดีเหมือนกันจะได้ให้น้องชายเธอเป็นพยานให้ด้วย ว่าเขานั้นจริงจังไม่ได้คิดเล่น ๆ

“นี่พี่ทำอะไรพี่สาวผม ผมจะไปถามให้รู้เรื่อง” ชนาวุฒิแกล้งทำท่าทีตกใจเพื่ออยากรู้เชิงของพี่เขยในอนาคต ว่าจะมีปฏิกิริยาเช่นไร เมื่อถูกเขาวางมาดใส่แบบนี้

“ใจเย็นก่อน พี่...”

“ว่ายังไงครับ”

“พี่อยากแต่งงานกับพี่สาวนาย พี่รักพี่นายจริง ๆ ไม่ใช่แค่...” ธนภัทรสารภาพออกมากับคนตรงหน้าตามตรง ว่าตัวเองนั้นคิดเช่นไรกับพี่สาวของเขา

“พี่เขย...พี่ไม่ได้อำผมเล่นใช่ไหม?” แต่ถูกชนาวุฒิขัดขึ้นมาทันควันเสียก่อนที่จะเอ่ยความในใจจบประโยค

“จริง...พี่พึ่งขอพี่สาวนายแต่งงานไป” พยักหน้ารับยอมรับ ก่อนที่จะเอ่ยบอกว่าเขาทำจริง ไม่ใช่แค่เล่น ๆ

อายุเขาก็เยอะและ คนอย่างธนภัทรถึงแม้จะเคยผ่านผู้หญิงมาเยอะ แต่ก็ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่ทำให้เขาอยากหยุด และใช้ชีวิตอยู่ด้วยแบบนี้อย่างชญานุช ที่เป็นเพียงหญิงสาวธรรดา

“ขอแต่งงาน? หรือว่าขอทำเรื่องอย่างอื่นกันแน่...”

“ทุกอย่างแหละ แต่พี่อยากให้วุฒิช่วยอะไรพี่หน่อย”

“อะไรหรือครับ”

“...” เขาขยับเข้าไปกระซิบบอกคนตรงหน้า ก่อนที่จะเอ่ยอีกประโยคตามหลัง “แล้วพี่จะจัดงานแต่งทันที...แต่ว่าเรื่องนี้ห้ามบอกนุชเด็ดขาด พี่อยากเซอร์ไพรส์”

ชนาวุฒิพิศมองคนหน้าอย่างพิจารณาในคำพูดของเขา ครุ่นคิดก่อนที่จะพยักหน้ายอมรับตามสิ่งที่เขาขอ เพราะถึงเขาจะห่วงพี่สาวมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถตัดสินใจแทนพี่สาวเองได้

“ก็ได้ครับ ผมจะทำตามที่พี่ขอ แต่ถ้าพี่ทำในสิ่งที่พูดเอาไว้ไม่ได้ ผมเอาพี่ตายแน่” ถึงจะยอมรับเงื่อนไขของธนภัทร แต่ชนาวุฒิก็ไม่ลืมที่หมายโทษคนตรงหน้าอยู่ดี

“ใจเย็นสิวัยรุ่น พี่เป็นพี่เขยนายนะ” ธนภัทรรีบปราม เมื่อเจอสายตาเอาเรื่องของชนาวุฒิ

“ยังไม่ได้แต่ง ไม่นับว่าเป็นพี่เขยครับ”

“คืนนี้ นายมีนัดที่ไหนหรือเปล่า” ถามออกไปพร้อมกับล้วงธนบัตรแบงก์สีเทาจำนวนหลายใบยื่นให้ และกุญแจรถของเขาให้ชายหนุ่มอีกด้วย

“ไม่อยากให้ผมอยู่เป็นก้างขวางคอว่างั้น” ชนาวุฒิมองสิ่งตรงหน้าที่เขายื่นมาให้ ก็รับรู้ได้ทันทีว่าเขากำลังจะสื่ออะไร

“...” ธนภัทรไม่ได้ตอบ เพียงแต่พยักหน้ารับเท่านั้น พร้อมกับมองสบตาชนาวุฒิอย่างแน่วแน่

“ผมไม่เอารถพี่ไปหรอกครับ มันหรูเกินไป ขอแค่ค่าที่พักกับค่ากินก็พอแล้ว ว่าแต่พี่จะอยู่ที่นี่นานแค่ไหน” ชนาวุฒิรีบเพียงธนบัตร และเลือกปฏิเสธที่จะรับกุญแจรถของเขา

“จนกว่าเกื้อกูลจะพามุกดากลับมา หรือไม่ก็จะมาอยู่ที่นี่อย่างถาวรเลยถ้านุชอนุญาต”

“เข้าใจแล้วครับ อาทิตย์หน้าเจอกัน ผมจะได้ลางานไว้ล่วงหน้า”

“ขอบคุณมากน้องชาย ขาดเหลืออะไรก็โทรฯมา...” ธนภัทรตบไหล่น้องชายของคนรักเบา ๆ ก่อนที่ชายหนุ่มจะลุกเดินออกไป

“ครับ”

เมื่อชายหนุ่มแดทางให้ ธนภัทรจึงหมุนตัวกลับเข้าห้องไปหาคนตัวเล็กทันที หลังจากที่ชนาวุฒิออกจากบ้านไปแล้ว และสายตาจ้องมองไปที่ร่างเล็กที่ยังคงนอนหลับสนิทอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาที่เขาเป็นคนห่มให้ เพราะเธอหลับไปแบบไม่รู้เรื่องหลังจากที่บทรักจบลง...

“อื้อ วุฒิมาแล้วหรือนุชเหมือนได้ยินเสียงรถ” เสียงแหบพร่าเอ่ยถามคนร่างสูงที่หย่อนก้นลงข้าง ๆ เธอ แต่กลับไม่ได้ลืมตาขึ้นมอง

“อื้ม แล้วก็ออกไปอีกแล้วด้วย” เขาเอ่ยตอบเธอด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม พร้อมกับลูบที่ศีรษะทุยเบา ๆ อย่างอ่อนโยน

“ไปไหนอีก ไอ้น้องคนนี้” บ่นน้องชายออกไป แต่ก็ยังไม่ยอมลืมตาขึ้นมามองคนตรงหน้าอยู่ดี

“นุชพักผ่อนเถอะครับ เหมือนนุชจะมีไข้”

“เพราะใครละ”

“...เดี๋ยวผมไปทำอะไรให้ทาน นุชจะได้ทานยา” เอ่ยบอกเพียงแค่นั้น ก็ลุกออกไปจากห้องนอนของเธอ มุ่งหน้าไปที่ห้องครัวต่อทันที เพราะทั้งคู่ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยตั้งแต่เช้า