ตอนที่ 3 วางแผน

ตอนที่ 3 วางแผน

ณ แอลฟาผับ

เมื่อภาคินเดินเข้ามาในผับเขาก็ตรงไปยังเคาน์เตอร์เครื่องดื่มในทันที มิ่งไม่รอช้ารีบรินบรั่นดีส่งให้เจ้านายอย่างรวดเร็ว

"ลูกพี่ อารมณ์ไม่ดีหรือครับ" ต้อยเดินเข้ามาในผับ เห็นภาคินดื่มบรั่นดีไปหลายแก้ว จึงรีบเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง

"เออ กูอารมณ์ไม่ดีว่ะไอ้ต้อย เออมึงมาก็ดีแล้วกูมีเรื่องจะให้มึงไปจัดการหน่อย" ภาคินได้ยินเสียงต้อยทักขึ้นมาเขาจึงเรียกต้อยเข้ามาหา ก่อนจะกระซิบสั่งงานให้ต้อยไปทำ

"ได้ ลูกพี่รอก่อนก็แล้วกัน ไม่เกินสองวันน่าจะรู้เรื่อง" ต้อยตอบรับก่อนจะออกไปจัดการงานที่ภาคินสั่งอย่างรวดเร็ว

ภาคินมองตามหลังต้อยที่เดินหายออกจากร้านไปอย่างว่องไว เขาจึงยกยิ้มอย่างมีความสุข

"หึ.. หึ.. ศิวกร แล้วเราจะได้เห็นดีกัน" ภาคินเอ่ยพลางยกแก้วบรั่นดีขึ้นดื่มอย่างอารมณ์ดี

สองวันผ่านไป ต้อยรีบเข้าไปรายงานภาคินในทันทีที่เห็นเขาเดินเข้าผับมา

"ลูกพี่ครับ" ต้อยรีบเรียกภาคินก่อนจะรายงานเรื่องที่ภาคินให้ต้อยไปสืบมา

"ไปคุยกันในห้องกู" ภาคินเอ่ยแล้วเดินนำต้อยไปยังห้องทำงานบนชั้นสองของเขา

"ลูกพี่ครับ โดยปกตินายศิวกรจะมาไนต์คลับทุกคืนนะครับ ยกเว้นวันที่เขามีงานเลี้ยงหรืองานประชุมของบริษัท เขาถึงจะไม่มาครับ ส่วนสเปคที่นายศิวกรชอบคือผู้หญิงแนวเซ็กซี่ๆ ขาวๆ อวบๆ อึ๋มๆ ตามประสาผู้ชายทั่วไปเลยครับ ทำไมลูกพี่ถึงให้ผมไปสืบสเปคของเขาล่ะครับ" ต้อยถามภาคินด้วยความสงสัย

"หึ.. หึ.. กูก็มีแผนของกูสิวะ งั้นมึงไปหาผู้หญิงสเปกของนายศิวกรมาให้กูคนหนึ่งนะ ถ้าเป็นพวกนางแบบหน่อยก็ดี เวลามันขึ้นหน้าหนึ่งมันจะได้ดังๆ หน่อย" ภาคินเอ่ยพลางยกยิ้มอย่างมีแผน

"จะดีหรือครับลูกพี่" ต้อยเอ่ยถามด้วยความลังเล เขารู้จักกับภาคินเพราะเขาเป็นรุ่นน้องในคณะบริหารที่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับเขา

ตอนเขาเข้าเรียนชั้นปีที่หนึ่ง เขามีปัญหากับรุ่นพี่ปีสอง ซึ่งในตอนนั้นเขาก็ได้ภาคินที่เป็นพี่รหัสคอยช่วยเหลือ ดังนั้นเขาจึงมักจะติดปากเรียกภาคินว่าลูกพี่อยู่เสมอ

หลังจากเขาเรียนจบมาก็ได้มาทำงานที่ผับของภาคินในตอนกลางคืน ส่วนตอนกลางวันเขาก็เป็นผู้ช่วยภาคินที่โรงแรม ดังนั้นชีวิตของเขาจึงตามติดภาคินทั้งเวลากลางวันและกลางคืนจึงทำให้ทั้งสองคนสนิทกันมาก

ส่วนสินที่เป็นผู้จัดการร้านและทำหน้าที่บัญชีนั้นเป็นรุ่นน้องของต้อยอีกที หรือหลานรหัสของภาคินนั่นเอง เมื่อภาคินเห็นต้อยช่วยเขาทำงานทั้งที่โรงแรมและที่ผับจึงได้ให้สินมาทำงานเป็นผู้จัดการและทำบัญชีที่ร้านแทนต้อย

หลังจากต้อยมาทำงานกับภาคิน ตอนนี้ต้อยจึงมีเงินเก็บและสามารถส่งเงินกลับไปให้แม่ที่ต่างจังหวัดได้สร้างบ้าน ต้อยรู้สึกซาบซึ้งใจที่มีภาคินคอยสนับสนุนและช่วยเหลือเขา เมื่อภาคินสั่งให้เขาทำอะไรเขาก็จะรีบลงมือทำในทันที

"กูบอกว่าดี ก็ดีดิวะ ไป.. ไปจัดการได้แล้ว" ภาคินออกคำสั่งเสียงดัง ทำให้ต้อยเกรงใจรีบไปจัดการตามที่ภาคินสั่ง

สองวันถัดมาในคืนวันพุธ ณ ไดมอนด์ไนต์คลับ ต้อยสืบได้ความมาว่าคืนนี้ศิวกรจะเข้ามาในไนต์คลับ ภาคินจึงได้ให้ต้อยพาแอน นางแบบรุ่นใหม่ซึ่งกำลังดังมาที่ไนต์คลับของศิวกร

คืนนี้แอนแต่งตัวแสนเซ็กซี่และเย้ายวนด้วยเดรสหนังเกาะอกสีดำรัดรูป ซึ่งช่วยขับเน้นสัดส่วนอย่างชัดเจน ส่วนไหนควรเว้าก็เว้า ส่วนไหนควรโค้งก็โค้ง ช่างดึงดูดสายตาพวกหนุ่มๆ ที่นั่งตามโต๊ะภายในไนต์คลับให้คอยเหลียวมองเธอตลอดเวลา

ซึ่งพวกเขาต่างก็พากันมองแอนด้วยความสนใจและอยากเข้าตีสนิทกับแอนเป็นอย่างมาก เมื่อภาคินเห็นสายตาหนุ่มๆ พวกนั้นที่กำลังจับจ้องไปที่แอน เขาก็ยกยิ้มอย่างมีแผน

หึ.. หึ.. นายศิวกร นายดังแน่ เขาพึมพำก่อนจะพาแอนไปนั่งที่โต๊ะ ซึ่งเขาได้สั่งจองไว้ล่วงหน้าโดยโต๊ะที่แอนนั่งก็คือโต๊ะที่เขาเคยมานั่งกับต้อยในคราวก่อน เพราะตรงนี้ศิวกรจะได้มองเห็นแอนอย่างถนัดตา

ส่วนโต๊ะของเขาจะอยู่เยื้องไปทางมุมด้านหลังของแอนไปเล็กน้อย แต่ก็สามารถมองขึ้นไปยังห้องทำงานของศิวกรได้อย่างชัดเจน

"แอนคุณนั่งตรงนี้นะ ผมสั่งเครื่องดื่มให้คุณแล้ว ส่วนแก้วนี้คุณจะต้องหาทางให้นายศิวกรดื่มให้ได้ ถ้าคุณทำสำเร็จผมจะให้คุณเพิ่มอีกเท่าจากที่เราได้ตกลงกันไว้" ภาคินเอ่ยตามแผนที่เขาได้บอกแอนไว้ อีกทั้งยังเพิ่มเงินให้แอนอีกเท่าตัวเพื่อสร้างแรงกระตุ้นให้แอนทำสำเร็จให้ได้

"จริงหรือคะคุณภาคิน ได้ค่ะ.. แอนจะทำให้เต็มที่เลยค่ะ เชื่อมือแอนนะคะ" เมื่อได้ยินว่าภาคินจะเพิ่มเงินให้เธออีกเท่าตัว เธอก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก เงินดีกว่างานเดินแบบและถ่ายแบบเสียอีก

หลังจากตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ภาคินและต้อยก็เดินไปนั่งที่โต๊ะของตน

"ลูกพี่มีแผนอะไรไม่เห็นจะบอกผมบ้างเลย" ต้อยกระซิบถามภาคินด้วยความอยากรู้ ภาคินจึงกระดิกนิ้วเรียกต้อยเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะเล่าแผนการให้ต้อยฟัง

"มึงเห็นบรั่นดีแก้วนั้นไหมวะ" ภาคินชี้ไปยังแก้วที่เขาเตรียมให้แอนเพื่อให้ศิวกรได้ดื่ม

"อ๋อ.. ครับลูกพี่" ต้อยมองตามนิ้วชี้ของภาคินที่ชี้ไปยังแก้วบรั่นดี

"หึหึหึ.. มึงรู้ไหมว่าในนั้นกูใส่ยาลงไปด้วย พอมันดื่มเข้าไปมันก็จะควบคุมตัวเองไม่อยู่ อะไรที่มันต้องการมันก็จะทำยังไงล่ะ" ภาคินเอ่ยเล่าแผนการของเขาให้ต้อยฟัง

ซึ่งต้อยฟังแล้วก็ยังไม่ค่อยเข้าใจมากนัก

"แล้วมันยังไงล่ะลูกพี่ มันก็เป็นเรื่องปกติของผู้ชายรึเปล่า" ต้อยถามภาคินด้วยความสงสัยและงุนงง

"กูก็จะแอบไปถ่ายรูปตอนที่มันกำลังดิบเถื่อนสิวะ แล้วส่งให้นักข่าว อย่างน้อยมันก็มีข่าวฉาวโฉ่ว ไนต์คลับของมันก็อาจจะเสียชื่อเสียงที่มีนายศิวกรเป็นเจ้าของยังไงล่ะ" ภาคินเอ่ยอย่างอารมณ์ดี

"ผมว่าแผนลูกพี่ก็งั้นๆ แหละครับ นายศิวกรทั้งหล่อ ทั้งหน้าตาดี แถมรวยอีกต่างหาก จะมีภาพหลุดเล็กๆ น้อยๆ จะเป็นไรไป ดีไม่ดีพวกนักข่าวจะคิดว่าแอนแอบปล่อยภาพเพื่อหวังจับนายศิวกรก็ได้นะครับ" ต้อยกลับคิดตรงข้ามกับภาคิน

"ถ้าเป็นลูกพี่ก็ว่าไปอย่าง ขืนมีภาพหลุดแบบนั้นออกมา ป๊าลูกพี่คงจะโมโหมากและสั่งปิดผับแน่ๆ เลยครับ" ต้อยเอ่ยพลางคิดไปถึงคุณภูดิสผู้เป็นพ่อของภาคิน

คุณภูดิสเป็นคนจีนที่ค่อนข้างเข้มงวดและกวดขันมาก กว่าภาคินจะเปิดผับได้ก็ใช้เวลานานทีเดียวกว่าจะโน้มน้าวคุณภูดิสให้อนุญาตเปิดผับ

ตอนที่เขาเรียนจบใหม่ๆ ภาคินก็รับเขาเข้าไปเป็นผู้ช่วยที่โรงแรมก่อน หลังจากคุณภูดิสอนุญาตให้เปิดผับได้ เขาก็ได้เข้ามาช่วยภาคินที่ผับอีกแรง

เมื่อภาคินได้ยินต้อยเอ่ย เขาก็หยุดชะงักมือที่กำลังยกบรั่นดีขึ้นดื่ม

"เสียใจว่ะไอ้ต้อย กูทำอะไรรอบคอบเสมอเพราะกูรู้ไงว่าป๊ากูเป็นยังไง" เขาเอ่ยจบก็ยกบรั่นดีขึ้นดื่มจนหมดในรวดเดียว ก่อนจะเรียกบริกรให้มาเสิร์ฟอีกแก้ว

"ลูกพี่ พอแล้วอย่าดื่มเยอะเลยเดี๋ยวจะเมาเสียก่อน ว่าแต่ลูกพี่จะให้ใครไปแอบถ่ายรูปล่ะ" ต้อยรีบห้ามปรามเมื่อเห็นภาคินยกบรั่นดีขึ้นดื่มไม่หยุด

"ไอ้ต้อย กูเจ้าของผับนะโว้ยจะเมาได้ไงวะ ไอ้นี่กูก็ดื่มประจำรึเปล่าวะ" ภาคินไม่สนใจที่ต้อยห้ามปราม เขายกขึ้นดื่มอีกแก้วจนต้อยได้แต่ส่ายหัวให้กับความดื้อรั้นของลูกพี่ ไม่เมายังไงก็เขาเป็นคนไปส่งภาคินที่คอนโดทุกครั้งที่ภาคินดื่มหนัก

ไม่นานศิวกรก็เดินเข้ามาในไนต์คลับ เมื่อต้อยเห็นจึงรีบเดินไปสะกิดบอกแอนในทันที แอนมองตามศิวกรด้วยความหลงใหลในความหล่อเหลาของเขา ซึ่งมันยิ่งทำให้เกิดแรงฮึดขึ้นมาอีกด้วย

ส่วนภาคินซึ่งกำลังดื่มได้ที่ก็เรียกต้อยเข้ามาใกล้ๆ หลังจากต้อยบอกภาคินว่าศิวกรเข้ามาแล้ว

"เดี๋ยวมึงตามไปแอบถ่ายรูปของนายศิวกรนะ รอมันยกดื่มสักสิบห้านาทีก่อน เวลานั้นยาคงออกฤทธิ์แล้ว" ภาคินรีบสั่งงานต้อยทันที

"เฮ้ย.. จะ.. จะ.. ดีเหรอลูกพี่ ผมไม่กล้าครับ" ต้อยรู้สึกกลัวขึ้นมา หากศิวกรเห็นเข้าเขาจะทำยังไง

"กูบอกว่าดีก็ดีสิวะ มึงไปแอบถ่ายรูปสองรูปก็พอแล้ว ที่เหลือก็ปล่อยให้นายศิวกรกับแอนสนุกกันก็พอ แล้วเราจะได้รีบๆ กลับยังไงล่ะ" ภาคินเพียงต้องการรูปถ่ายไม่กี่ใบแค่พอส่งให้นักข่าวก็เพียงพอแล้ว

ต้อยได้แต่รับปากอย่างจนใจ ก่อนจะหันไปสังเกตการณ์ระหว่างแอนและศิวกร

ทางด้านศิวกร เมื่อเขาเดินเข้ามาในไนต์คลับเขาก็เดินตรงเข้าไปยังห้องทำงานบนชั้นสามในทันที

แอนมักจะชำเลืองมองไปยังห้องทำงานบนชั้นสามของศิวกรอยู่ตลอดเวลาเพื่อรอให้เขามองลงมาทางตน เมื่อศิวกรมายืนมองบรรยากาศภายในร้านบนห้องทำงานชั้นสามของเขา เขาก็มองผ่านไปจนปะทะเข้ากับสายตาของแอนเข้าพอดี

แอนที่คอยจังหวะอยู่แล้วจึงยกยิ้มอย่างยั่วยวนให้เขา ก่อนจะยกแก้วเหล้าให้เขาอย่างเชิญชวน ศิวกรได้แต่ส่งยิ้มให้ก่อนจะเบนสายตามองไปทางอื่น

เขายอมรับว่าผู้หญิงคนนี้ทั้งเซ็กซี่และเย้ายวน สายตาเธอที่ส่งมาให้เขานั้น เขาอ่านออกว่าเธอต้องการอะไร แต่เขาก็เลือกที่จะปฏิเสธเธอไปเพราะผู้หญิงแบบนี้มักมีสัญญาณอันตรายอยู่เสมอ ทางที่ดีเขาไม่ควรเข้าไปยุ่งจะดีกว่า เขาเคยเจอมานักต่อนักแล้ว

ขณะที่เขากำลังจะหมุนตัวเดินเข้าไปยังโต๊ะทำงานของเขา หางตาของเขาก็สะดุดเข้ากับภาคินซึ่งกำลังยกบรั่นดีขึ้นดื่มพอดี เขาจึงยกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินออกไปจากห้องทำงาน

แอนเห็นศิวกรกำลังเดินตรงมาทางที่เธอนั่งอยู่ เธอจึงคิดว่าศิวกรกำลังจะเดินมาหาตนเอง แอนจึงรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปทักทายศิวกรในทันที

"สวัสดีค่ะคุณศิวกร แอนดีใจที่ได้เจอคุณในวันนี้นะคะ" เธอเอ่ยทักทายเสียงหวานพลางส่งยิ้มอย่างยั่วยวนให้เขา

"ครับ ผมก็เช่นกันครับ" ศิวกรเอ่ยตอบตามมารยาท

"งั้นคุณคงไม่รังเกียจนะคะหากแอนจะขอเลี้ยงบรั่นดีคุณสักแก้ว ถือเป็นการทักทายของเราค่ะ" แอนไม่รอช้า เธอรีบเดินไปยกแก้วคอกเทลของเธอและแก้วบรั่นดีที่ภาคินเตรียมไว้ส่งไปให้ศิวกรในทันที ศิวกรมองแก้วบรั่นดีด้วยความลังเลใจ

"ผมไม่ดื่มในเวลาทำงานครับคุณแอน" เขาตั้งใจเอ่ยปฏิเสธ แต่แอนกลับไม่ยอมรับฟัง เธอยังคงยื่นแก้วบรั่นดีให้เขา

"คุณรังเกียจแอนหรือเปล่าคะ ตอนนี้แอนอาจจะยังไม่ดัง แต่ไม่เกินปีหน้าแอนดังแน่ๆ ค่ะ ถือว่าแสดงความยินดีล่วงหน้าให้แอนได้ไหมคะคุณศิวกร" แอนเอ่ยอย่างไม่ยอมลดละ ทำให้ศิวกรจำใจยอมรับแก้วบรั่นดีจากแอนมาดื่มจนหมดแก้ว

"ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ผมยังมีงานต้องทำครับ" ศิวกรวางแก้วบรั่นดีลงบนโต๊ะของแอนก่อนจะเดินผ่านแอนไปยังโต๊ะของภาคินซึ่งอยู่เยื้องไปทางด้านหลัง

แอนมองตามศิวกรอย่างมึนงง เธอไม่เคยถูกผู้ชายปฏิเสธมาก่อน ตั้งแต่เล็กจนโตก็มีแต่ผู้ชายพยายามเข้าหาเธอทั้งนั้น เธอได้แต่มองแผ่นหลังหนาของศิวกรด้วยความไม่เข้าใจ