แชร์

คิดทรยศ

last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-24 18:06:13
อินทรีย์ที่คุยแผนการทุกอย่างกับลูกน้องอีก สามคนเสร็จเรียบร้อย ก็พาลาดตระเวนจนจบเวลาโพล้เพล้

อินทรีย์ก็ยังไม่ได้กลับมาที่เรือนใจนึงก็คิดถึงอัญชันใจแทบขาด ส่วนอีกใจนึงก็เป็นห่วงงานเหลือเกินเพราะตอนนี้อินทรีย์รู้ว่าด้านนอกไม่ปลอดภัยสำหรับชาวบ้าน

ต่อให้จะสัญจรกันไปมาก็ยังคงต้องเจอกับไอ้พวกโจรปล้นควายที่มันอาจจะไม่ได้มีแค่นับ 10 ชีวิตอย่างที่สืบรู้มา

"พี่ข้ารู้สึกว่าช่วงนี้ไอ้โกสุมมันไปที่โรงเหล้าของเศรษฐีอ๋องบ่อย ๆทแล้วมันก็หายไปสักพัก บางทีข้ามวันข้ามคืนกว่าจะกลับออกมา"ไอ้สนหันไปบอกอินทรีย์

"มันไปกินเหล้ามันก็ไม่เห็นจะแปลกที่มันจะหายไปข้ามวันข้ามคืน มันอาจจะนอนที่โรงเหล้าของเศรษฐีอ๋องก็เป็นได้แอินทรีย์ไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของไอ้สนมากนัก

"แต่มันแปลกตรงที่ว่ามันทำลับ ๆ ล่อ ๆ กับไอ้มอญเด็กในโรงเหล้าแปลก ๆ ยังไงไม่รู้"พี่ไอ้สนยังคงเกิดข้อสงสัยในใจ

"มันแปลกๆของมึงเนี่ยมันแปลกยังไง"อินทรีย์เลิกคิ้วเป็นคำถาม

"ข้าเคยเห็นเหมือนมันรอบส่งสารอะไรบางอย่างแต่ข้าไม่มั่นใจนักนะพี่"

"ปกติไอ้คนที่ชื่อมอญเนี่ยมันก็ไม่ใช่คนหมู่บ้านเรา เป็นคนพลัดถิ่นมาขออาศัยใบบุญท่านเศรษฐีอ๋อง"ไอ้สนจึงอธิบายข้อสงสัยต่า
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ดวงใจอินทรีย์   เมียเต็มตัว

    เมื่อความรักเริ่มเบ่งบานและสุกงอมทุกอย่างดูจะสวยงามและโรยไปด้วยกลีบกุหลาบโลกทั้งใบเปลี่ยนสีกลายเป็นสีชมพูระหว่างอินทรีย์และอัญชันที่ดูอบอุ่นไปด้วยมวลความรัก เหมือนผีเสื้อบินรายล้อมอยู่รอบตัว"พ่อคุ้มอินทรีย์จ๊ะอัญชันจะไปบ้านตาเขียวไปดูแลทำความสะอาดสักพักแล้วจะรีบกลับมา"บ้านของตาเขียวที่ทิ้งทรัพย์สมบัติไว้ให้หลานสาวอย่างอัญชันมากมาย อัญชันกลายเป็นทายาทโดยชอบธรรมเพียงคนเดียวของตาเขียวที่มีสิทธิ์ในทรัพย์สมบัติทั้งที่นาบ้านเรือนไทยและเงินสดอีกจำนวนหนึ่งทองแท่งอีกเป็นหีบ"ให้นางชมพู่ติดตามเอ็งไปด้วยนะอย่าไปไหนมาไหนคนเดียวแล้วเดี๋ยวข้ากลับจะไปลานฝึกอาวุธจะรีบตามเอ็งไป"อินทรีย์ที่รีบแต่งตัวเพื่อต้องไปทำภารกิจวางแผนที่จะปิดฉากล้างบางถอนรากถอนโคนพวกโจรปล้นควายที่อยู่ในหุบเขาฝั่งตรงข้ามกับช่องเขาแคบให้มันหมดสิ้นไปเสียที"ได้จ้ะพ่อคุ้ม พ่อไม่ต้องเป็นห่วงอัญชันดอกหนาอัญชันมีชมพู่ไปเป็นเพื่อนแล้วไหนจะบ่าวไพ่ที่เรือนของตาเขียวอีก ไม่มีใครกล้าทำอะไรอัญชันดอก" อัญชันแต่งกายด้วยเสื้อแขนยาวสีน้ำตาลปกปิดไปจนถึงต้นคอกระดุมเม็ดสุดท้ายนุ่งผ้าถุงสีน้ำตาลเรียบๆแต่กลับทำให้อัญชันดูสง่าผ่าเผย"เดี๋ยวข้าจะใ

  • ดวงใจอินทรีย์   ทำโทษเด็กดื้อ

    การจูบที่เนิ่นนาน เหมือนกับกระชากวิญญาณของอัญชันให้หลุดลอยออกจากร่างแววตาระยิบระยับหยาดเยิ้มจ้องมองประสานกันหวานยิ่งกว่าน้ำผึ้ง อินทรีย์ถอนจูบออก แล้วกดจมูกโด่งลงไปบนซอกคอขวาขบเม้มเบา ๆ พอให้อัญชันรูสึกเจ็บแปล็บ ๆ เหมือนเป็นการลงโทษเด็กดื้อไปในตัว"พะ พ่อคุ้ม อย่ากัดนะจ๊ะ ฮืม อัญชันเจ็บ.!"อัญที่ถูกเอารัดเอาเปรียบเอาแต่ใจโดยคนตัวโตเพราะไม่พอใจในคำตอบที่เธอตอบ"ข้าไม่กัดหรอก แต่ข้าจะเปลี่ยนเป็นเลียหัวนมที่ตั้งแข็งชูชันจนทะลุกระโจมอกเอ็งแล้ว ฮืม เด็กดื้อ... "อินทรีย์เลื่อนจมูกมาถูไถกลางร่องอกอวบอิ่มที่นุ่มนิ่ม กลิ่นหอมอ่อน ๆ ยังเยาว์เชื้อเชิญเสียเหลือเกิน"พ่อ อย่านะ ฮืม ไม่เอาแบบนี้" อัญที่แผลเก่ายังไม่ทันจะหาย เหมือนจะโดนทำแผลให้ใหม่เสียแล้ว"เอ็ง อยากดื้อกับข้า ทำไม ฮึ ..! ดูซิว่านมเอ็งอร่อยไหม ขอข้าชิมอีกทีนะ เด็กดื้อ.."อินทรีย์ไม่พูดเปล่า กระชากกระโจมอกของอัญชันออก เผยให้เห็นเต้าอวบอิ่มใหญ่โต และยอดจุกปทุมสีชมพูหวาน ชูชันราวกับเชื้อเชิญให้เขาพุ่งเข้าหา อินทรีย์ใช้ปากหนาก้มลงไปดูดดึงราวกับเด็กหิวนม ไม่พอใจอินทรีย์ใช้สองมือหนา รวบสองเต้าให้มาอยู่ตรงกลางแล้วลงลิ้นที่จุกสีชมพูหวา

  • ดวงใจอินทรีย์   ไม่เป็นที่น่าพอใจ

    หลังจากการฉลองผ่านพ้นไป อินทรีย์และอัญชันพากันเดินกลับมาที่เรือนโดยมีชมพู่เดินตามหลังมาด้วย ชมพู่เองก็รู้สึกอึ้งและตกใจกับข่าวที่ได้ยินกับหู ภาพที่ได้เห็นกับตาทำให้อยากจะเม้ามอยกับยายปริกและคนในเรือนเป็นอย่างมาก หลังจากมาถึงเรือน ชมพู่ก็รีบวิ่งตรงไปหายายปริกทันที"ยาย ยาย!" ชมพู่ตะโกนเรียกยายปริกในเวลาที่ดึกดื่นเกือบยามหนึ่ง ยายปริกก็ต้องลุกแหกขี้ตาตื่นขึ้นมาเพราะนางชมพู่เคาะประตูไม่หยุด"เอ็งเป็นบ้าอะไรของเอ็งหึ นางชมพู่มาเคาะเวลายามนี้ ไม่มีใครสั่งใครสอนหรือไงว่าเป็นเวลาที่เขาหลับนอนกัน" ยายปริกด่าชมพู่เป็นชุด แต่ชมพู่นั้นกลับไม่รู้สึกสะทกสะท้าน"ยายรู้หรือไม่จ๊ะ วันนี้เกิดอะไรขึ้น" ชมพู่ที่คันปากอยากจะบอกยายเต็มแก่"มันมีเรื่องสำคัญอะไรถึงขนาดเอ็งต้องปลุกคนแก่อายุเกือบ 70 ปีอย่างข้าขึ้นมาเนี่ย" ยายปริกลุกขึ้นมาได้ก็ด่านางชมพู่เป็นชุด"วันนี้ที่ข้ากับคุณหนูอัญชันกลับมาจากลานฝึกอาวุธเวลานี้ ยายไม่สงสัยเลยหรือไง" นางชมพู่ก็ยังเฉไฉไม่ยอมพูดเสียที"หากเอ็งไม่พูด ข้าจะกลับไปนอนแล้วนะ นางชมพู่ ข้าง่วง พรุ่งนี้ต้องตื่นมาใส่บาตรแต่เช้า" ยายปริกทำท่าเดินหันหลังจะกลับเข้าห้องนอนปิดประตู นางช

  • ดวงใจอินทรีย์   บอกรัก

    คำประกาศว่าอัญชันเป็นภรรยาของพ่อคุ้มอินทรีย์แห่งเมืองโคราชถูกประกาศก้องเพียงชั่วพริบตา เหล่าลูกสมุนทุกคนรีบวางอุปกรณ์การฝึกฝนแล้วมารวมตัวกันทันที"พวกเอ็งทุกคนฟังไว้ อัญชันคือภรรยาของข้า ที่ข้าจะรักและให้หัวใจ ข้าจะเทิดทูนอัญชันและแต่งงานกับอัญชันให้ถูกต้องตามประเพณี""ข้าขอให้พวกเจ้ารักและเคารพอัญชันดังที่เคารพข้าเช่นกัน นางคือแม่เมืองคนใหม่ของหมู่บ้านนี้" อินทรีย์พูดจบก็เดินเข้าไปประคองอัญชันให้มายืนอยู่เคียงข้างกลางลานฝึกอาวุธเหล่าลูกสมุนทุกคนที่ได้ยินก็ต่างพากันอึ้งไปตาม ๆ กัน ทำอะไรไม่ถูกกับสถานการณ์ตรงหน้า ไอ้สนกับไอ้กล้าถึงกับดาบหล่นมือที่ได้ฟังคำประกาศจากปากของอินทรีย์"พี่อินทรีย์ นี่มันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?" ไอ้สนที่ไม่เคยสังเกตอินทรีย์เลยตลอดเวลาที่ผ่านมา คิดเพียงว่าอินทรีย์เอ็นดูอัญชันแบบลูกหลาน"เมื่อไหร่ก็เรื่องของข้า เดี๋ยวข้าหาฤกษ์งามยามดี ข้าก็จะตกแต่งให้นางเป็นภริยาออกหน้าออกตา และภรรยาเอกภรรยาเดียวของข้าเท่านั้น" อินทรีย์หันไปชายตามองนางมณีที่ยืนอึ้งจนแทบจะมุดดินหนี"กรี๊ด...! ไม่จริง อีเด็กชั่ว เจ้าขโมยพ่อคุ้มอินทรีย์ไปจากข้า" นางมณีเดินตรงไปหมายจะจิกหัวของอัญชันลง

  • ดวงใจอินทรีย์   ประกาศสถานะ

    อินทรีย์ที่เพิ่งผ่านความเป็นความตายระหว่างการออกไปสู้รบกับไอ้พวกโจรปล้นควายและจับหนอนบ่อนไส้อย่างไอ้โกสุมมาได้ อินทรีย์ที่พอได้ฟังความทุกอย่างก็กระจ่างใจแต่สิ่งที่ไอ้โกสุมช่างทำผิดมหันต์หากมันเห็นแก่ตัวมากกว่าส่วนรวมเช่นนั้นทุกอย่างอาจพังทลายทั้งหมู่บ้านก็เป็นได้"เดี๋ยววันนี้กูจะส่งคนไปรอบดูว่าเมียกับลูกมึงยังปลอดภัยดีอยู่หรือไม่"อินทรีย์ถึงแม้จะดูใจแข็ง ใจแคบ ปากหนักและเย็นชา แต่ทุกการกระทำมักจะตรงข้ามกับคำพูดเสมอ"พี่ไม่โกรธข้ารึ..!"ไอ้โกสุมที่นั่งคอตกรู้สึกผิดกับลูกพี่อย่างอินทรีย์เป็นที่สุดเพราะความเห็นแก่ตัวของตัวเองเกือบทำให้คนทั้งหมู่บ้านอาจจะต้องตาย"กูโกรธมึงมากมาย แต่กูก็คงไม่ใจดำถึงขนาดปล่อยให้มึงต้องเผชิญปัญหาเพียงลำพังได้"อินทรีย์ถึงจะดูไม่ห่วงใยแต่ทุกการกระทำที่แสดงออกทำให้ผู้คนรับรู้ได้ถึงจิตใจที่ดีงามภายใต้หน้ากากแสงเย็นชานี้"ข้าขอบคุณพี่นะอย่างน้อยข้าก็ไม่ได้สู้ลำพัง""เอ็งอยากจะตามพวกมันไปด้วยหรือเปล่าล่ะ ไปดูซิว่าลูกกับเมียเอ็งยังอยู่ดีหรือไม่""แต่ว่า ข้าจะเข้าใกล้ชุมโจรของพวกมันได้อย่างไรล่ะพี่ มันมีทางเข้าออกทางเดียวที่ไม่ต่างจากเราเลย"ไอ้โกสุมเองก็มีความสง

  • ดวงใจอินทรีย์   นางฟ้าของลูกสมุน

    ไอ้สนสับตีนแตกรีบวิ่งไปเที่ยวเรือนใหญ่ที่มีคนเพียงคนเดียวที่จะร้องขอชีวิตให้กับลูกน้องคนหนึ่งที่ทำงานผิดพลาดจนเกือบทำให้ทุกคนต้องตาย แถมยังแอบส่งข่าวให้กับศัตรูอย่างไอ้พวกโจรปล้นควายเสียงปืนดังลั่นสนั่นทุ่งดังมาจากลานฝึกซ้อมอาวุธอัญชันรีบวิ่งโดยไม่คิดชีวิตไม่รู้ว่าจะมาทันช่วยชีวิตไอ้กล้าหรือไม่ ไอ้โกสุมโดนยิงเข้าที่ต้นแขน เลือดไหลอาบ พ่อคุ้มเตรียมจะยิงนัด ที่สองเล็งที่หัวกบาลของไอ้กล้า โดยไม่มีความลังเล รังสีอำมหิต และความโหดเหี้ยมของพ่อคุ้มอินทรีย์ เป็นที่เลื่องลือ ไม่ว่าจะใน หรือนอกหมู่บ้านขโมย โจรป่าทั้งหลาย เมื่อได้ยินว่าเป็นคนของ พ่อคุ้มอินทรีย์พวกมันจะไม่กล้าแตะต้องแม้แต่คนเดียว"พ่อคุ้มอินทรีย์ไว้ชีวิตข้าเถอะ..! อย่าฆ่าข้าเลย"เสียงของไอ้โกสุมร้องขอชีวิตราวกับจะขาดใจถึงแม้มันจะไม่มีบทบาทหน้าที่ภายในลานอาวุธมากมายนักแต่มันก็ถือว่าเป็นคนของพ่อคุ้มอินทรีย์ ไอ้โกสุมเลือกจะหักหลังอินทรีย์ส่งข่าวให้กับไอ้มอญคนที่อยู่ในโรงเหล้าของเศรษฐีอ๋องมาฝังตัวอยู่หลายเดือนเพื่อสืบข่าวภายในหมู่บ้าน"ข้าจำเป็นต้องทำ พวกมันจับลูกกับเมียของข้าไปเป็นตัวประกันอยู่ 3-4 วัน ข้าพยายามหาทางออกแล้วแต่ ถ้

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status