LOGINShare
ตอนที่ 5.
Last Updated:
2025-05-03 21:46:31ตอนที่ 5.
“พ่อ...”
“แกจะไปไหนนังพลับพลึง”
“เอ่อ...ฉันจะเอาอาหารไปให้พี่พุดน่ะค่ะ”
“ไม่ต้องเลย” วินัยต่อว่าลูกสาวคนเล็กเสียงแผ่วเบาแต่แข็งกร้าวยิ่งนัก “แกไม่เห็นหรือไงว่าลูกพุดไม่ว่าง แกนี่มันโง่เง่าจริงๆ นะ”
“พ่อ...ก็พี่พุดบอกว่าหิว”
“ยังจะมาเถียงอีก มานี่...กลับบ้านกับฉันเดี๋ยวนี้” วินัยลากพลับพลึงออกมานอกงาน
“พ่อคะ เราจะทิ้งพี่พุดเอาไว้แบบนั้นเหรอคะ พี่พุดจะกลับยังไง”
“แกไม่ต้องห่วงลูกพุดหรอก พี่สาวของแกน่ะฉลาด ห่วงตัวเองดีกว่าว่าจะทำอะไรตอบแทนบุญคุณของฉันได้บ้าง”
พลับพลึงหน้าเศร้า น้ำตาซึม
“พ่อจ๋า...ฉันสัญญาว่าจะรีบหางานทำให้เร็วที่สุด ฉันจะให้เงินเดือนพ่อทุกบาททุกสตางค์ ฉันรักพ่อนะ”
“เงินเดือน? เงินเดือนพนักงานบัญชีจะได้สักกี่บาทเชียว”
“ก็เกือบสองหมื่นนะพ่อ ฉันให้พ่อหมดเลย” หญิงสาวหวังว่าบิดาจะมองเห็นคุณค่าในตัวของหล่อนบ้าง แต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่หวังแม้แต่น้อย
“ฉันต้องการเงินล้าน ไม่ใช่เงินหมื่น”
“เงินเยอะขนาดนั้น ฉันคง...”
พลับพลึงมีสีหน้าหม่นหมอง ในขณะที่วินัยระบายยิ้มกว้าง
“แต่ลูกพุดจะหามาให้ฉันได้ ซึ่งคนโง่ๆ แบบแกไม่มีปัญญาทำได้”
หยาดน้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ทะลักออกมา มือบางปาดน้ำตาทิ้ง กลีบปากอิ่มที่ใครๆ บอกเสมอว่าหนาเกินไปสั่นระริก
“พ่อจ๋า...ฉันขอโทษ”
“ไม่ต้องมาบีบน้ำตา ไม่ต้องมาพูดดีกับฉัน ถ้าแกอยากให้ฉันหายโกรธก็หาผู้ชายรวยๆ มาเป็นลูกเขยฉันสิ แล้ววันนั้นแหละฉันจะมองเห็นหัวแก”
พ่อของหล่อนก้าวขึ้นรถ ขณะที่หล่อนยืนสะอื้นไห้ด้วยความเสียใจอยู่ข้างๆ
“ขึ้นมาสิ หรือจะเดินกลับบ้านเอง”
“จ้ะ พ่อ ฉันขึ้นไปเดี๋ยวนี้” ร่างเล็กรีบเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถอย่างลนลาน
ตลอดทาง หล่อนอดลอบมองบิดาไม่ได้ รอยยิ้มทะลุความมืดนั้นบอกให้รู้ว่าท่านกำลังมีความสุขมากแค่ไหน ช่อพุดคือลูกรัก ไม่ว่าจะทำอะไรก็สำเร็จดั่งที่พ่อต้องการทุกอย่าง ในขณะที่หล่อนเรียนไม่เก่ง หน้าตาไม่สวย แถมยังไม่เคยทำอะไรให้พ่อภูมิใจสักครั้ง ไม่ผิดเลยที่ท่านจะไม่รักหล่อน พลับพลึงเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ก้มหน้ามองฝ่ามือบนตัก ปลงกับชะตาชีวิตของตนเอง
“ฮัสซานัล ลูกยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น”
เสียงเฉียบขาดนั้นเป็นของฟาติมาห์มารดาของเขานั่นเอง ฮัสซานัลในชุดพร้อมเดินทางชะงักเท้า แล้วเดินกลับมาหยุดตรงหน้ามารดา
“สวัสดีครับคุณแม่”
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีเลย แม่ไม่อนุญาตให้ลูกเดินทางไปเมืองไทย”
ฮัสซานัลเหลือบมองชาร์คีลที่ก้มหน้าตัวสั่นเล็กน้อยก็เข้าใจทุกอย่างทันที แม่ของเขาคงรู้เรื่องนี้จากคนสนิทของเขานั่นเอง
“ผมบอกพี่ฮะซูลแล้วครับคุณแม่”
“แล้วแม่กับพ่อล่ะ ไม่คิดจะบอกเลยหรือไง ไม่ได้ ยังไงแม่ก็ไม่ยอมให้ลูกเดินทางฉุกละหุกแบบนี้หรอก”
“คุณแม่ครับ ได้โปรดเห็นใจผมด้วย ผมมีความจำเป็นต้องไปจริงๆ ครับ” ฮัสซานัลเดินไปจับมือของมารดา หวังว่าท่านจะใจอ่อน
“แม่รู้ว่าลูกจะเดินทางไปที่นั่นทำไม”
“ครับ” ชายหนุ่มรับคำสั้นๆ โดยไม่ปฏิเสธ นั่นยิ่งทำให้ผู้เป็นแม่ยิ่งไม่พอใจ
“แต่ลูกก็รู้นี่ว่าแม่เลือกผู้หญิงเอาไว้ให้แล้ว จามิลาสวยและเพียบพร้อมทุกอย่าง ลูกไม่ควรมองข้ามผู้หญิงดีๆ แบบนี้นะฮัสซานัล”
“ผมรู้ว่าคุณแม่หวังดี แต่ผมไม่ได้รักจามิลา”
“ลูกรู้ได้ยังไงว่าจะไม่รักจามิลา ในเมื่อยังไม่เคยเจอกันสักครั้ง” น้ำเสียงของฟาติมาห์ยังเต็มไปด้วยความไม่พอใจเหมือนเดิม แต่ฮัสซานัลดื้อดึงมาตั้งแต่ยังเด็กแล้ว เขาเชื่อมั่นในตัวเองเสมอ และไม่เคยยอมให้ใครมาบงการชีวิตแม้แต่มารดาก็ตาม
“นางผู้เคยช่วยชีวิตของผมเอาไว้คือคนที่ผมรักครับ ผมไม่มีทางมองผู้หญิงคนไหนอีก”
“แม่ไม่เชื่อหรอก ถ้าลูกรักนางจริง ทำไมลูกยังนอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าทุกคืนล่ะฮัสซานัล แม่ว่ามันเป็นคำแก้ตัวที่ฟังไม่ขึ้นเลยนะ”
“คุณแม่ครับ ผมนอนกับผู้หญิงได้ทุกคน แต่ผมรักผู้หญิงได้แค่คนเดียวเท่านั้นครับ ซึ่งผู้หญิงคนนั้นชื่อ ช่อพุด ศรีวิชัย เธอช่วยชีวิตผมเอาไว้เมื่อแปดปีก่อน ดังนั้นผมจำเป็นต้องรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับเธอ ผมต้องขออภัยด้วยที่ขัดใจคุณแม่ แต่ผม...จำเป็นครับ”
“ฮัสซานัล!”
“แล้วผมจะติดต่อกลับมาทันทีเมื่อถึงเมืองไทยครับ”
ฮัสซานัลโค้งคำนับมารดาเป็นครั้งสุดท้ายแล้วเดินจากไป ฟาติมาห์มองตามด้วยความไม่สบายใจเช่นทุกครั้ง ลูกชายคนรองดื้อเสมอ ดื้อหัวชนฝาเลยทีเดียว
“ชาร์คีล ตามฮัสซานัลไปด้วย”
“แต่คุณชายรองไม่ต้องการให้ผม...ตามไปครับ”
ฟาติมาห์หันไปทำตาดุใส่คนสนิทของฮัสซานัล
“ถ้าหาวิธีตามลูกชายของฉันไปเมืองไทยไม่ได้ ก็เก็บข้าวเก็บของออกไปจากอาณาจักรมะอาลีย์ได้เลย ชาร์คีล”
“เอ่อ...ครับนายหญิง ผมจะตามคุณชายรองไปเมืองไทยครับ” ชาร์คีลรีบตอบรับเสียงสั่น
“ก็รีบไปสิ ป่านนี้ฮัสซานัลออกไปแล้วมั้ง”
“ครับ ครับนายหญิง”
ฟาติมาห์รีบเดินไปที่หน้าต่างแล้วมองลงไปยังลานจอดรถ เมื่อเห็นฮัสซานัลก้าวขึ้นไปบนรถลีมูซีนสีครีม ผู้เป็นมารดาก็ถอนใจออกมาด้วยความกังวล
“นี่ฉันต้องมีสะใภ้เป็นคนต่างเมืองจริงๆ ใช่ไหม เฮ้อ...” ไม่มีใครเชื่อฟังคำสั่งสอนของหล่อนเหมือนลูกชายคนเล็กอย่างทารีกอีกแล้ว
เตียงนอนสีขาวสะอาดไหวยวบเมื่อร่างของผู้ชายตัวใหญ่ที่เคยนอนหลับใหลอยู่ลุกพรวดขึ้นนั่ง ช่อพุดรีบบีบน้ำตาออกมาและปั้นเสียงสะอื้นไห้ให้สั่นเครือออกมาจากลำคอ
“พุด ผม...ขอโทษ”
มือใหญ่วางบนบ่าขาวเปลือยเปล่า และรั้งให้หญิงสาวหันกลับมา ช่อพุดแสร้งทำเป็นเสียอกเสียใจมากมายกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ทั้งๆ ที่ทุกอย่างคือสิ่งที่หล่อนต้องการ
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณชัย พุด...พุดผิดเอง”
อภิชัย รัตนฤทธิ์ ทายาทมหาเศรษฐีพันล้านตกหลุมเสน่ห์ของช่อพุดตั้งแต่แรกสบตายิ่งพึงพอใจ เมื่อเห็นว่าหญิงสาวแตกต่างไปจากผู้หญิงทุกคนที่ตัวเองเคยผ่านมา แม้จะไม่ใช่สาวพรหมจรรย์ แต่หล่อนก็ไม่ใช่ผู้หญิงกร้านโลกที่พร้อมจะกระโจนจับเขา
Related chapters
ดวงใจฮัสซานัล ตอนที่ 1.
ตอนที่ 1.รถสปอร์ตสีดำเงาแล่นผ่านประตูรั้วเหล็กโปร่งบานใหญ่เข้ามาจอดสนิทที่หน้าคฤหาสน์หลังงามซึ่งเป็นสถานที่พำนักพักพิงของมหาเศรษฐีน้ำมันผู้ร่ำรวยอย่างนายอบูฮะซัน มะอาลีย์ และภรรยานามว่าฟาติมาห์ รวมถึงบุตรชายวัยฉกรรจ์ของพวกเขาอีกสี่คน คฤหาสน์หลังนี้สวยงามโดดเด่นด้วยการสร้างสรรค์อย่างประณีตบรรจง วัสดุล้ำค่ามากมายจากทั่วทุกมุมโลกถูกนำมาประดับประดาอวดโฉมแก่สายตาของผู้มาเยือน และด้วยพื้นที่อันกว้างใหญ่ไพศาลหลายร้อยเอเคอร์ของอาณาจักรมะอาลีย์ ภายในคฤหาสน์จึงมีสิ่งอำนวยความสะดวกชั้นเลิศมากมายชนิดที่เรียกได้ว่าไม่ต่างจากวังขององค์สุลต่านเลยแม้แต่นิดเดียว จตุรเทพแห่งเอห์เดน คำกล่าวนี้ไม่เกินความเป็นจริงเลยสำหรับสี่หนุ่มแห่งตระกูลมะอาลีย์ เพราะพวกเขาทั้งสี่มีรูปโฉมราวกับเดินลงมาจากสรวงสวรรค์ เทพบุตรในฝันที่สาวน้อยสาวใหญ่ครึ่งค่อนโลก หรืออาจจะทั้งโลกต่างเฝ้ามองและอยากครอบครองเป็นเจ้าของ แต่ไม่ว่ากาลเวลาจะผ่านเลยไปสักกี่ปี หัวใจของจตุรเทพแห่งเอห์เดนก็ยังคงเป็นอิสระเช่นเดิม จนกระทั่ง อะซูล พี่ชายคนโตซึ่งมีความเป็นผู้นำสูงถูกพ่อแม่จับแต่งงานเมื่อปีที่แล้ว เขาเป็นลูกชายคนแ
Last Updated : 2025-05-03ดวงใจฮัสซานัล ตอนที่ 2.
ตอนที่ 2. “เพราะแบบนี้ใช่ไหมครับ คุณชายรองถึงไม่ยอมไปดูตัวผู้หญิงที่นายหญิงเลือกเอาไว้ให้” ชาร์คีลสามารถคาดเดาความรู้สึกของเจ้านายได้เสมอ และมันก็ถูกต้องทุกครั้ง “ใช่ ฉันไม่ยอมให้คุณแม่บังคับเหมือนพี่ฮะซูลหรอก” ฮัสซานัลพึมพำเสียงห้าว พลางก้าวเข้าไปในลิฟต์แก้วหรู ชาร์คีลกำลังจะตามติดเข้าไป แต่ถูกห้ามเอาไว้ “นายไปพักผ่อนเถอะ วันนี้ฉันอยากอยู่คนเดียว” “แต่วันนี้คุณชายรองมีนัดกับคุณวิกกี้นะครับ” คนที่กำลังยืนอยู่ในลิฟต์หรูยิ้มบางๆ“ยกเลิกนัดเธอซะ” “แต่เธอจะต้องไม่พอใจมากนะครับ และอีกอย่างพ่อเธอเป็นถึง...” ชาร์คีลพยายามจะเตือนว่าพ่อของวิกกี้เป็นถึงนายกเทศมนตรีของรัฐใกล้เคียง แต่ฮัสชานัลไม่เคยเกรงกลัวอำนาจของใคร ไม่ว่าใหญ่มาจากไหน ถ้าเขาไม่ต้องการก็คือไม่ต้องการ ไม่มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงได้ “ทำตามที่ฉันบอก ยกเลิกนัดวิกกี้และผู้หญิงทุกคนในเดือนนี้” “เอ่อ ครับ คุณชายรอง” ไม่มีคำพูดใดออกมาจากริมฝีปากสวยจัดของฮัสซานัลอีก นอกจากการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยของลำแขนกำยำ ไม่ช้าประตูลิฟต์แก้วแวววาวก็ปิดสนิท พร้อมกับความเงียบ
Last Updated : 2025-05-03ดวงใจฮัสซานัล ตอนที่ 3.
ตอนที่ 3.นี่คือประโยคสุดท้ายก่อนที่เขากับช่อพุดจะแยกจากกัน และนับตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ก็แปดปีกว่าแล้วสินะที่ไม่ได้เจอหล่อนอีก เขานึกถึงหล่อนอยู่เสมอ แม้กระทั่งในความฝัน“เราจะได้พบกันเร็วๆ นี้ ช่อพุด ศรีวิชัย”ฮัสซานัลอมยิ้มกับตัวเองพลางละสายตาจากทิวทัศน์ภายนอก เดินกลับเข้ามาทรุดนั่งบนเก้าอี้นวมนุ่มเนื้อดี พรุ่งนี้ตอนบ่ายเขาจะเดินทางโดยเครื่องบินส่วนตัวไปยังเมืองไทยแล้ว แม้จะยังไม่ได้บอกเรื่องจะลาพักผ่อนและบินไปเมืองไทยให้บิดามารดาทราบเป็นกิจจะลักษณะ แต่ฮะซูล พี่ชายใหญ่รู้เรื่องแล้ว ดังนั้นคงไม่มีเหตุการณ์อะไรมาขัดขวางการเดินทางไปตามหาหัวใจของเขาอีกเขาหวังไว้เช่นนั้น...“พี่พุด พ่อให้มาตาม เสร็จหรือยังคะ”ทันทีที่สิ้นเสียงเรียกของ พลับพลึง ศรีวิชัย ร่างอรชรสมส่วนในชุดราตรีเรียบหรูของ ช่อพุด ศรีวิชัย ก็ก้าวข้ามธรณีประตูออกมา ดวงหน้านวลงามล้ำแย้มยิ้มด้วยความพึงพอใจยิ่งนักที่เห็นสีหน้าตื่นตะลึงของน้องสาว เพราะสีหน้าแบบนี้ของน้องสาวบอกให้รู้ว่าตกตะลึงกับความงามของหล่อนมากมายแค่ไหน“ถึงกับอ้าปากค้างเลยเหรอพลับพลึง นี่ถามจริงๆ เถอะ ยังไม่ชินอีกหรือไงที่มีพี่สาวสวยๆ อย่างฉันน่ะ”พลับพล
Last Updated : 2025-05-03ดวงใจฮัสซานัล ตอนที่ 4.
ตอนที่ 4.วินัยพยักหน้ารับ พร้อมกับเดินนำหน้าไปยังรถหรูที่จอดรออยู่หน้าบ้าน แต่รถหรูราคาแพงคันนี้ไม่ใช่รถของเขาหรอกนะ เขาจ้างมารับส่งในงานนี้โดยเฉพาะเท่านั้น“พลับพลึง เดี๋ยวแกขึ้นไปหยิบรองเท้าสีชมพูบนห้องฉันให้หน่อย”“แต่ว่า...พี่พุดมีรองเท้าอยู่แล้วนี่คะ”เมื่อน้องสาวค้าน ช่อพุดจึงชักสีหน้าใส่ทันที“ฉันสั่งยังไงแกก็รีบไปทำเถอะ หรืออยากให้ฉันฟ้องพ่อว่าแกไม่ตามใจฉัน”“เอ่อ ฉัน...ไปหยิบให้ก็ได้ รอแป๊บนึงแล้วกันนะ”พลับพลึงมองหน้าพี่สาวด้วยแววตาไม่สบายใจ ก่อนจะรีบวิ่งกลับขึ้นไปหยิบรองเท้าให้พี่สาวอย่างขัดใจไม่ได้ ช่อพุดยิ้มเยาะก่อนจะเดินไปรอที่รถ สถานที่จัดงานปาร์ตี้ในค่ำคืนนี้ช่างหรูหรายิ่งนัก ห้องบอลรูมใหญ่สร้างความตื่นตาตื่นใจให้แก่หญิงสาวที่พึ่งจะเคยมางานปาร์ตี้เป็นครั้งแรกอย่างพลับพลึงยิ่งนัก หล่อนสวมชุดกระโปรงสีฟ้าอ่อนเรียบร้อย ในมือหิ้วของพะรุงพะรังหมุนไปรอบๆ ตัว มองแสงสีและผู้คนเดินผ่านไปมาอย่างตื่นเต้น รอบกายเต็มไปด้วยผู้ชายในชุดสูทหรูหรา ผู้หญิงก็แต่งตัวมาแข่งขันกันเต็มที่ สวยงามจนหล่อนที่เปรียบเสมือนลูกเป็ดขี้เหร่ตาหูลายไปหมด “เลิกทำตัวเหมือนเด็กบ้านนอกได้แล
Last Updated : 2025-05-03
Latest chapter
ดวงใจฮัสซานัล ตอนที่ 5.
ตอนที่ 5.“พ่อ...”“แกจะไปไหนนังพลับพลึง”“เอ่อ...ฉันจะเอาอาหารไปให้พี่พุดน่ะค่ะ”“ไม่ต้องเลย” วินัยต่อว่าลูกสาวคนเล็กเสียงแผ่วเบาแต่แข็งกร้าวยิ่งนัก “แกไม่เห็นหรือไงว่าลูกพุดไม่ว่าง แกนี่มันโง่เง่าจริงๆ นะ”“พ่อ...ก็พี่พุดบอกว่าหิว”“ยังจะมาเถียงอีก มานี่...กลับบ้านกับฉันเดี๋ยวนี้” วินัยลากพลับพลึงออกมานอกงาน“พ่อคะ เราจะทิ้งพี่พุดเอาไว้แบบนั้นเหรอคะ พี่พุดจะกลับยังไง”“แกไม่ต้องห่วงลูกพุดหรอก พี่สาวของแกน่ะฉลาด ห่วงตัวเองดีกว่าว่าจะทำอะไรตอบแทนบุญคุณของฉันได้บ้าง”พลับพลึงหน้าเศร้า น้ำตาซึม“พ่อจ๋า...ฉันสัญญาว่าจะรีบหางานทำให้เร็วที่สุด ฉันจะให้เงินเดือนพ่อทุกบาททุกสตางค์ ฉันรักพ่อนะ”“เงินเดือน? เงินเดือนพนักงานบัญชีจะได้สักกี่บาทเชียว”“ก็เกือบสองหมื่นนะพ่อ ฉันให้พ่อหมดเลย” หญิงสาวหวังว่าบิดาจะมองเห็นคุณค่าในตัวของหล่อนบ้าง แต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่หวังแม้แต่น้อย“ฉันต้องการเงินล้าน ไม่ใช่เงินหมื่น”“เงินเยอะขนาดนั้น ฉันคง...”พลับพลึงมีสีหน้าหม่นหมอง ในขณะที่วินัยระบายยิ้มกว้าง“แต่ลูกพุดจะหามาให้ฉันได้ ซึ่งคนโง่ๆ แบบแกไม่มีปัญญาทำได้”หยาดน้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ทะลักออกมา มือบ
ดวงใจฮัสซานัล ตอนที่ 4.
ตอนที่ 4.วินัยพยักหน้ารับ พร้อมกับเดินนำหน้าไปยังรถหรูที่จอดรออยู่หน้าบ้าน แต่รถหรูราคาแพงคันนี้ไม่ใช่รถของเขาหรอกนะ เขาจ้างมารับส่งในงานนี้โดยเฉพาะเท่านั้น“พลับพลึง เดี๋ยวแกขึ้นไปหยิบรองเท้าสีชมพูบนห้องฉันให้หน่อย”“แต่ว่า...พี่พุดมีรองเท้าอยู่แล้วนี่คะ”เมื่อน้องสาวค้าน ช่อพุดจึงชักสีหน้าใส่ทันที“ฉันสั่งยังไงแกก็รีบไปทำเถอะ หรืออยากให้ฉันฟ้องพ่อว่าแกไม่ตามใจฉัน”“เอ่อ ฉัน...ไปหยิบให้ก็ได้ รอแป๊บนึงแล้วกันนะ”พลับพลึงมองหน้าพี่สาวด้วยแววตาไม่สบายใจ ก่อนจะรีบวิ่งกลับขึ้นไปหยิบรองเท้าให้พี่สาวอย่างขัดใจไม่ได้ ช่อพุดยิ้มเยาะก่อนจะเดินไปรอที่รถ สถานที่จัดงานปาร์ตี้ในค่ำคืนนี้ช่างหรูหรายิ่งนัก ห้องบอลรูมใหญ่สร้างความตื่นตาตื่นใจให้แก่หญิงสาวที่พึ่งจะเคยมางานปาร์ตี้เป็นครั้งแรกอย่างพลับพลึงยิ่งนัก หล่อนสวมชุดกระโปรงสีฟ้าอ่อนเรียบร้อย ในมือหิ้วของพะรุงพะรังหมุนไปรอบๆ ตัว มองแสงสีและผู้คนเดินผ่านไปมาอย่างตื่นเต้น รอบกายเต็มไปด้วยผู้ชายในชุดสูทหรูหรา ผู้หญิงก็แต่งตัวมาแข่งขันกันเต็มที่ สวยงามจนหล่อนที่เปรียบเสมือนลูกเป็ดขี้เหร่ตาหูลายไปหมด “เลิกทำตัวเหมือนเด็กบ้านนอกได้แล
ดวงใจฮัสซานัล ตอนที่ 3.
ตอนที่ 3.นี่คือประโยคสุดท้ายก่อนที่เขากับช่อพุดจะแยกจากกัน และนับตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ก็แปดปีกว่าแล้วสินะที่ไม่ได้เจอหล่อนอีก เขานึกถึงหล่อนอยู่เสมอ แม้กระทั่งในความฝัน“เราจะได้พบกันเร็วๆ นี้ ช่อพุด ศรีวิชัย”ฮัสซานัลอมยิ้มกับตัวเองพลางละสายตาจากทิวทัศน์ภายนอก เดินกลับเข้ามาทรุดนั่งบนเก้าอี้นวมนุ่มเนื้อดี พรุ่งนี้ตอนบ่ายเขาจะเดินทางโดยเครื่องบินส่วนตัวไปยังเมืองไทยแล้ว แม้จะยังไม่ได้บอกเรื่องจะลาพักผ่อนและบินไปเมืองไทยให้บิดามารดาทราบเป็นกิจจะลักษณะ แต่ฮะซูล พี่ชายใหญ่รู้เรื่องแล้ว ดังนั้นคงไม่มีเหตุการณ์อะไรมาขัดขวางการเดินทางไปตามหาหัวใจของเขาอีกเขาหวังไว้เช่นนั้น...“พี่พุด พ่อให้มาตาม เสร็จหรือยังคะ”ทันทีที่สิ้นเสียงเรียกของ พลับพลึง ศรีวิชัย ร่างอรชรสมส่วนในชุดราตรีเรียบหรูของ ช่อพุด ศรีวิชัย ก็ก้าวข้ามธรณีประตูออกมา ดวงหน้านวลงามล้ำแย้มยิ้มด้วยความพึงพอใจยิ่งนักที่เห็นสีหน้าตื่นตะลึงของน้องสาว เพราะสีหน้าแบบนี้ของน้องสาวบอกให้รู้ว่าตกตะลึงกับความงามของหล่อนมากมายแค่ไหน“ถึงกับอ้าปากค้างเลยเหรอพลับพลึง นี่ถามจริงๆ เถอะ ยังไม่ชินอีกหรือไงที่มีพี่สาวสวยๆ อย่างฉันน่ะ”พลับพล
ดวงใจฮัสซานัล ตอนที่ 2.
ตอนที่ 2. “เพราะแบบนี้ใช่ไหมครับ คุณชายรองถึงไม่ยอมไปดูตัวผู้หญิงที่นายหญิงเลือกเอาไว้ให้” ชาร์คีลสามารถคาดเดาความรู้สึกของเจ้านายได้เสมอ และมันก็ถูกต้องทุกครั้ง “ใช่ ฉันไม่ยอมให้คุณแม่บังคับเหมือนพี่ฮะซูลหรอก” ฮัสซานัลพึมพำเสียงห้าว พลางก้าวเข้าไปในลิฟต์แก้วหรู ชาร์คีลกำลังจะตามติดเข้าไป แต่ถูกห้ามเอาไว้ “นายไปพักผ่อนเถอะ วันนี้ฉันอยากอยู่คนเดียว” “แต่วันนี้คุณชายรองมีนัดกับคุณวิกกี้นะครับ” คนที่กำลังยืนอยู่ในลิฟต์หรูยิ้มบางๆ“ยกเลิกนัดเธอซะ” “แต่เธอจะต้องไม่พอใจมากนะครับ และอีกอย่างพ่อเธอเป็นถึง...” ชาร์คีลพยายามจะเตือนว่าพ่อของวิกกี้เป็นถึงนายกเทศมนตรีของรัฐใกล้เคียง แต่ฮัสชานัลไม่เคยเกรงกลัวอำนาจของใคร ไม่ว่าใหญ่มาจากไหน ถ้าเขาไม่ต้องการก็คือไม่ต้องการ ไม่มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงได้ “ทำตามที่ฉันบอก ยกเลิกนัดวิกกี้และผู้หญิงทุกคนในเดือนนี้” “เอ่อ ครับ คุณชายรอง” ไม่มีคำพูดใดออกมาจากริมฝีปากสวยจัดของฮัสซานัลอีก นอกจากการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยของลำแขนกำยำ ไม่ช้าประตูลิฟต์แก้วแวววาวก็ปิดสนิท พร้อมกับความเงียบ
ดวงใจฮัสซานัล ตอนที่ 1.
ตอนที่ 1.รถสปอร์ตสีดำเงาแล่นผ่านประตูรั้วเหล็กโปร่งบานใหญ่เข้ามาจอดสนิทที่หน้าคฤหาสน์หลังงามซึ่งเป็นสถานที่พำนักพักพิงของมหาเศรษฐีน้ำมันผู้ร่ำรวยอย่างนายอบูฮะซัน มะอาลีย์ และภรรยานามว่าฟาติมาห์ รวมถึงบุตรชายวัยฉกรรจ์ของพวกเขาอีกสี่คน คฤหาสน์หลังนี้สวยงามโดดเด่นด้วยการสร้างสรรค์อย่างประณีตบรรจง วัสดุล้ำค่ามากมายจากทั่วทุกมุมโลกถูกนำมาประดับประดาอวดโฉมแก่สายตาของผู้มาเยือน และด้วยพื้นที่อันกว้างใหญ่ไพศาลหลายร้อยเอเคอร์ของอาณาจักรมะอาลีย์ ภายในคฤหาสน์จึงมีสิ่งอำนวยความสะดวกชั้นเลิศมากมายชนิดที่เรียกได้ว่าไม่ต่างจากวังขององค์สุลต่านเลยแม้แต่นิดเดียว จตุรเทพแห่งเอห์เดน คำกล่าวนี้ไม่เกินความเป็นจริงเลยสำหรับสี่หนุ่มแห่งตระกูลมะอาลีย์ เพราะพวกเขาทั้งสี่มีรูปโฉมราวกับเดินลงมาจากสรวงสวรรค์ เทพบุตรในฝันที่สาวน้อยสาวใหญ่ครึ่งค่อนโลก หรืออาจจะทั้งโลกต่างเฝ้ามองและอยากครอบครองเป็นเจ้าของ แต่ไม่ว่ากาลเวลาจะผ่านเลยไปสักกี่ปี หัวใจของจตุรเทพแห่งเอห์เดนก็ยังคงเป็นอิสระเช่นเดิม จนกระทั่ง อะซูล พี่ชายคนโตซึ่งมีความเป็นผู้นำสูงถูกพ่อแม่จับแต่งงานเมื่อปีที่แล้ว เขาเป็นลูกชายคนแ
