Share

Chapter 21

last update Terakhir Diperbarui: 2025-10-23 01:18:03

Chapter 21

หลังจากหุนหันออกจากห้องเมื่อช่วงบ่ายด้วยอารมณ์สับสนและเครียด ปรินทร์ไปหาสถานที่นั่งระงับสติอารมณ์ ที่ที่เขาไปคือห้องทำงาน ไปพร้อมกับเบียร์หกกระป๋อง เขานั่งคิดทบทวนเรื่องวันนี้ รวมถึงคำพูดพล่อยๆ ของตนที่ไม่น่าเอ่ยออกไป เมื่อนึกย้อนก็เอามือตบปากตัวเองหลายครั้ง เพราะควรเอ่ยวาจาปลอบใจ และคำขอโทษมากกว่า ถ้อยคำทำร้ายจิตใจ พราวฟ้าคงเสียใจมาก ไม่เช่นนั้นคงไม่โต้เถียงและบอกว่าจะไปจากตน ประโยคหลังทำให้หัวใจปรินทร์เต้นผิดจังหวะ ใจหายวาบขึ้นมาทันใด

ปรินทร์ใช้เวลาอยู่ในห้องทำงาน ดื่มไปด้วยคิดทบทวนเรื่องต่างๆ ที่บางอย่างไม่สมเหตุสมผม ไปด้วยราวสามชั่วโมง เมื่อได้ของบางอย่างที่สั่งไว้ เขาก็เดินทางกลับบ้านทันที ความตั้งใจของปรินทร์คือ ปรับความเข้าใจกับพราวฟ้า ภรรยาแสนดีของตน

รถยนต์ของปรินทร์แล่นมาจอดหน้าประตูบ้านในเวลาเกือบสามทุ่ม เขาเอื้อมมือไปหยิบช่อดอกกุหลาบสีขาวที่สั่งตรงจากร้านดอกไม้ของเพื่อน...ดอกไม้สำหรับพราวฟ้า

เท้ายาวๆ ก้าวเดินเข้าไปในตัวบ้านด้วยรอยยิ้มบางๆ ปรินทร์มั่นใจว่า พราวฟ้าต้องเข้าใจเรื่องที่ตนจะอธิบายให้ฟังว่า ภาพที่เห็นไม่ได้เป็นไปตามท
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ดั่งทรายต้องลม   Chapter 43

    Chapter 43 “แกทำอย่างนี้เท่ากับไม่เห็นหัวแม่ แกเห็นทรายดีกว่าแม่ใช่ไหม ถึงได้ทิ้งแม่ไปอย่างนี้” อรุณไม่มีวันยอมเด็ดขาด “แล้วแกคิดเหรอว่า ทรายจะกลับมาหาแก บางทีมันอาจตายไปแล้วก็ได้ หรือไม่ก็มีผัวใหม่ หาผัวรวยๆ เพื่อเกาะกิน เหมือนกับที่มันเกาะแกกินไงล่ะ” “ทรายไม่มีวันทำอย่างนั้น ถึงทรายจะเจ็บช้ำกับผัวและแม่ผัวเลวๆ แต่ทรายไม่มีวันมีใคร อาจกลัวมั้ง กลัวว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย เจอแม่ผัวบ้าๆ บอๆ เป็นโรคประสาทชอบหาเรื่อง ทรายคงเก็บตัวที่ไหนสักแห่ง เก็บตัวเงียบๆ ไม่ให้ใครรู้หรือตามเจอ ไม่อย่างนั้นนักสืบที่โดมจ้างสืบคงตามตัวเจอตั้งนานแล้ว เธออย่าพูดให้น้ำขุ่นหน่อยเลย หัดมองดูความผิดของตัวเองซะบ้างว่ามันใหญ่ยิ่งกว่าภูเขาเอเวอเรสต์” บุหงันอดไม่ได้ มอบคำพูดเจ็บๆ คันๆ ให้อรุณ “คุณแม่ก็เข้าข้างแต่มัน นังทรายมีอะไรดีคุณแม่ถึงได้อยากได้มันเป็นหลานสะใภ้นัก จนก็จน การศึกษาก็ต่ำ ไม่มีอะไรเหมาะสมกับโดมเลยสักอย่าง ไม่แปลกนี่คะที่แม่คนนี้จะหาคนดีๆ ที่เหมาะสมให้ลูก ไม่ว่าจะยังไงก็แล้วแต่ อรุณไม่มีวันยอมรับมันเด็ดขาด ไม่มีวันให้มันมาปอกลอกเงินของโดม มันต้องไปแล้วไปลับไม่ก

  • ดั่งทรายต้องลม   Chapter 42

    Chapter 42“ทำงานเลี้ยงทรายให้ดีที่สุด มีความสุขที่สุดครับ ผมจะชดเชยชีวิตที่เหลือให้ทราย”“ด้วยการกินเหล้าทุกวันอย่างนี้เหรอ” ย่าย้อนถาม ทำให้ปรินทร์นิ่งอึ้ง “โดมต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองนะลูก การที่เราจะทำอะไรสักอย่างเราต้องทำให้เด็ดขาด จะมาโลเล ครึ่งๆ กลางๆ ไม่ได้ ประวัติศาสตร์มันจะซ้ำรอยเหมือนตอนที่เปิ้ลกลับมา”บุหงันไม่ได้จะแทงใจดำหลานชาย แต่นางต้องการชี้แนะแนวทางให้ด้วยความสงสาร ทว่าถ้าปรินทร์ไม่ตอบนางเรื่องแยกบ้าน นางก็คงไม่ตัดสินใจช่วย เพราะถ้าปรินทร์ต้องให้นางช่วยคิดให้ทุกเรื่อง ต่อไปก็ต้องช่วยอยู่ร่ำไป“คนเรานะลูก หนทางแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดไม่ได้มีมากมายนักหรอก หากจมอยู่แต่ความทุกข์เราจะแก้ปัญหา หรือจัดการสิ่งต่างๆ ได้อย่างไร ถ้าโดมอยากให้ทรายกลับมาอยู่กับโดมได้ตลอดไป โดมต้องตัดสินใจเรื่องแม่เราให้เด็ดขาด แม่ให้กำเนิดเรามามีบุญคุณก็จริง แต่ไม่ได้เป็นเจ้าชีวิตเรานะโดม เราต้องมีชีวิตเป็นของตัวเอง เดินบนเส้นทางของตัวเอง มีครอบครัวของตัวเองเหมือนกัน ถ้าโดมจะเริ่มทำอะไรก็ควรเริ่มตอนนี้นะลูกนะ เผื่อวันหนึ่งวันใดตามหาทรายเจอ โดมจะได้บอกทรายได้ว่า ถ้ากลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง ทรายจะไม่เจอ

  • ดั่งทรายต้องลม   Chapter 41

    Chapter 41“แล้วเธอไม่นึกถึงใจโดมบ้างหรือไง โดมเป็นลูกเธอนะ เธอทนเห็นลูกชายเจ็บปวด เสียใจอย่างนี้ได้เหรอ ใจเธอแข็งมากเลยนะอรุณ” บุหงันเสียงเรียบ “บ้านหลังนี้เมื่อก่อนมีรอยยิ้ม มีเสียงหัวเราะและมีความสุข แต่เธอดูตอนนี้สิว่า มันมีที่ฉันพูดไหม ไม่เลย ไม่มีเลย ทุกคนไปตามทางของตัวเอง ไม่มีจุดศูนย์รวมเหมือนก่อน เธอไม่คิดหรือว่า มันเป็นความผิดของเธอ ผิดที่เธอยึดมั่นถือมั่นในความคิดตัวเอง ไม่เปิดใจยอมรับทราย”“อย่างที่เคยบอกคุณแม่ไปค่ะว่า เวลาจะทำให้โดมดีขึ้นเอง” อรุณตอบเหมือนไม่แคร์ความรู้สึกใครทั้งนั้น “คุณแม่พูดเหมือนอรุณผิด อรุณจะผิดได้ไงคะ ในเมื่ออรุณอยู่บ้านหลังนี้มาก่อนมัน มันซะอีกที่เข้ามาทำลายความสุขของอรุณ ทำให้อรุณเกลียดมัน เรื่องมันเป็นแบบนี้ ความผิดก็ต้องอยู่ที่มัน ไม่ใช่อรุณ”“เธอนี่ทิฐิแรงมากเลยนะ ฉันไม่คิดเลยว่า เธอจะเป็นคนแบบนี้ ฉันไม่เชื่อหรอกว่า เวลาจะทำให้โดมดีขึ้น เพราะเวลาก็เยียวยาบางเรื่องไม่ได้” บุหงันคร้านจะพูดอะไรต่อ อรุณถลำลึกยากเกินเยียวยา ความเกลียดชังในจิตใจบดบังความถูกผิด และสามัญสำนึกของคำว่าแม่ “ระวังนะอรุณ ระวังความเกลียดชัง ความไม่นึกถึงใครจะย้อนเข้าหาตัวเธอ

  • ดั่งทรายต้องลม   Chapter 40

    Chapter 40หนึ่งปีต่อมา บ้านศรุตจันทร์ที่เคยมีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะเวลานี้แทบไม่มีเลย กลับมีแต่ความห่างเหินจนเรียกไม่ได้ว่าเป็นครอบครัว ความสัมพันธ์ระหว่างปุริมกับอรุณที่ดูเหมือนว่าปกติ แต่ไม่มีใครรู้ว่า ปุริมเบื่อหน่ายอรุณมาก ที่นับวันจะยิ่งเอาแต่ใจ ยึดความคิดตัวเองเป็นหลักโดยไม่สนใจความรู้สึกของใคร แม้แต่ลูกชายตัวเอง อรุณรู้ทั้งรู้ว่า ปรินทร์รักและตามหาพราวฟ้ามาตลอดหนึ่งปีหกเดือน รู้ว่าปรินทร์ไม่มีวันเปลี่ยนใจรักใคร หรือปลงใจกับหญิงสาวคนใด ทว่าอรุณก็ยังหาลูกคุณหญิงคุณนายหรือลูกหลานคนมีชื่อเสียงมาทำความรู้จักกับปรินทร์เสมอ แม้ว่าปรินทร์จะแสดงออกทันทีว่าไม่สนใจ แต่คนเป็นแม่ก็เหมือนอยากเอาชนะ ไม่ยอมแพ้ พาหญิงสาวมาให้ลูกชายดูตัวเสมอ ยิ่งลูกไม่ยอม นางยิ่งทำมากขึ้น ส่งผลให้ความสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูกไม่เหมือนเดิม ปรินทร์ตัดสินใจไปอยู่คอนโดอย่างถาวรเพื่อไม่ให้ตนเองปะทะกับอรุณ เป็นการเลี่ยงไปในที ทว่าอรุณก็ไม่ยอม ไปหาลูกชายที่ห้องชุดบ้าง ที่ทำงานบ้าง โวยวายยกใหญ่ก่อนลงเอยที่การทะเลาะ คำพูดของอรุณทำให้ปรินทร์ถึงกับกุมขมับ และเป็นทุกข์ “แกรักทราย

  • ดั่งทรายต้องลม   Chapter 39

    Chapter 39 “ถ้ามันอยากให้ทรายกลับมาเป็นเมียอีกครั้ง มันต้องตัดสินใจและทำอะไรสักอย่าง ให้คนสองคนอยู่ข้างกายมันได้โดยไม่มีผลกระทบไปที่ใครคนใดคนหนึ่ง แต่ถ้ามันไม่ทำ ชาตินี้ทั้งชาติมันไม่มีความสุขแน่นอน” ยุรนันท์รู้ว่าเป็นเรื่องยาก แต่ปรินทร์ต้องทำให้ได้ ต้องคิดหาทางออกด้วยตัวเอง “มันเป็นอย่างนี้จะหาทางออกได้ไง เลิกงานปุ๊บมานั่งเฝ้าผับปั๊บ แดกเหล้าอย่างกับน้ำ กูกลัวมันจะเป็นตับแข็งก่อนเจอทรายน่ะสิ” ดลภพเป็นห่วงปรินทร์มาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากให้กำลังใจ “มันเลือกเอง เลือกที่จะพูดไม่ดีกับทราย เลือกให้เปิ้ลเข้ามาอยู่ในบ้าน มันก็ต้องยอมรับผลของการกระทำของตัวเอง” ไม่มีคำพูดใดของยุรนันท์ที่ผิด เขาพูดถูกทุกคำ “ทรายอยู่หน่ายยยย...พี่คิดถึงทราย...พี่ร๊ากกกทราย...พี่ขอโทษ...กลับมาพี่...กลับมาหาพี่...ฮือ” ปรินทร์รำพึงรำพันถึงพราวฟ้าตบท้ายด้วยการร้องไห้...เหมือนคนใจจะขาด ยุรนันท์กับดลภพมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกสมเพชและสงสาร เพื่อนของพวกเขาทำตัวเองทั้งนั้นในความมืดท่ามกลางราตรีกาล อรุณนอนไม่หลับ สมองนางนึกถึงทิวาทิพย์ หญิงสาวที่นางมอบความร

  • ดั่งทรายต้องลม   Chapter 38

    Chapter 38ตามที่บุหงันพูดก่อนหน้านี้ นางไม่ใช่คนโง่และมีเส้นสายอยู่มาก ทุกเรื่องที่ทิวาทิพย์ทำนางรู้หมด แต่ที่ไม่พูดเพราะต้องการหลักฐานเรื่องการเป็นภรรยาน้อยเศรษฐีก่อน ทิวาทิพย์จะได้ไม่มีข้อแก้ตัว คนที่บอกเรื่องนี้ให้นางรู้ เป็นคนใกล้ตัวทิวาทิพย์ คนที่เธอไม่มีวันสงสัย และไม่รู้ตัวว่า กำลังถูกเพื่อนคนนี้หักหลังเพียงเพราะต้องการเงิน บุหงันหน้าชามากขึ้น ความตกใจเกิดขึ้นกับนางซ้าๆ ในระยะเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที ซึ่งยังไม่หมด บุหงันยังมีคำพูดมากมายกับลูกสะใภ้“ฉันไม่ชอบเธอ อยากให้ปุ๊มีเมียที่ดีกว่านี้ สมฐานะกัน แต่เมื่อปุ๊เลือกเธอเป็นเมีย ฉันก็ไม่ห้ามเพราะเคารพการตัดสินใจของลูก เมื่อฉันนิ่งเฉยปล่อยให้มันเป็นไปตามกลไก บ้านก็สงบสุข เธอต่างหากที่ทำให้บ้านหลังนี้ลุกเป็นไฟ ทำตัวต่ำ เปิดเผยตัวตนออกมา แล้วเธอก็ยังไม่รู้สำนึกว่า เรื่องที่ตัวเองทำลงไปผิดหรือไม่ ทำให้โดมเสียใจจนไม่เป็นผู้เป็นคน เธอนึกถึงแต่ตัวเอง นึกถึงความพอใจ นึกถึงหน้าตาเป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิต” บุหงันมองลูกสะใภ้นิ่ง ก่อนพูดต่อ “เธอคงเห็นผลของการกระทำของตัวเองแล้วนะ โดมเสียใจที่ทรายจากไป เจ็บปวดที่เลือกทำตามคำสั่งแม่ที่บังคับโน่น

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status