Chapter 27

Chapter 27

ปรินทร์ไม่ได้กลับบ้านนานครึ่งเดือน เหตุผลมีเพียงสองข้อคือ ยังทำใจไม่ได้กับการหนีไปของพราวฟ้า กลับบ้านก็เท่ากับว่า ความทรงจำเก่าๆ หวนกลับมา ความเจ็บปวดเสียใจย้ำลงไปในจิตใจมากขึ้น สองคือไม่อยากเห็นหน้าทิวาทิพย์ แต่ก็ไม่อาจไล่เธอออกไปจากบ้านได้ เขาจึงใช้โรงแรมเป็นที่พักอาศัยชั่วคราว ใช้เวลาหลังเลิกงานและในวันหยุดตามหาพราวฟ้า ด้วยการขับรถไปเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมาย กวาดสายตามองทั้งสองข้างทางเพื่อว่าจะเจอเธอ การทำเช่นนี้ทำให้เกิดอุบัติเหตุหลายครั้ง

อุบัติเหตุที่ว่านี้คือ ปรินทร์ขับรถชนท้ายรถคนอื่นเพราะสายตาไม่ได้มองถนนเบื้องหน้าเพียงอย่างเดียว เขามองสลับกันไปมากับข้างทางด้วย เผื่อจะได้เจอพราวฟ้าที่เดินอยู่บนฟุธบาท ยืนซื้อของหรือไม่ก็ยืนรอรถเมล์ รถแท็กซี่ตรงป้ายรถประจำทาง ปรินทร์จึงขาดความระมัดระวังในการขับขี่

เจ้าของรถก้าวลงมายืนข้างตัวรถ ก่อนก้าวเดินไปหาคู่กรณี เจ้าของรถที่ถูกชนท้ายเดินมาดูท้ายรถยนต์ตัวเองที่ยุบลงไปเล็กน้อย ขยับสายตามาดูหน้ารถยนต์คันหรูราคาสิบห้าล้าน มีรอยยุบเพียงนิดเดียว

“ผมขอโทษครับ ค่าเสียหายไม่ต้องห่วง ผมรับผิดชอบทุกอย่าง” ปรินทร์พูดประโยคเดิมที่บอ