LOGINShare
บทที่ 3-2 สามพี่น้อง
Last Updated:
2024-11-22 17:20:36บทที่ 3-2
“เบย์ดูโน้นสิ สวยจัง โน้นก็สวย”
“อือ ใช่ ขอถ่ายรูปเก็บไว้ก่อนนะ”
เบอายกกล้องถ่ายรูปขึ้นเพื่อถ่ายรูปขบวนรถแห่เทียนเข้าพรรษาประจำปีของหาดใหญ่ที่จัดอย่างยิ่งใหญ่ทุกปี ขบวนยาวเหยียดจากหัวถนนจนสุดอีกถนนเต็มไปด้วยผู้คนทั้งคนในพื้นที่และนักท่องเที่ยว
“เหนื่อยหรือยัง”
“ยังได้อีกนิดหน่อย”
เบอายังง่วนกับการถ่ายรูปจนเพลิน ไม่ทันระวังถอยหลังไปชนเข้ากับชายร่างสูงขาวหน้าตาดี เสียงหวานของนารินทร์พลันดังขึ้น
“พี่วี ไปไหนมาคะ”
“กำลังจะกลับรีสอร์ตแล้ว”
“พอดีเลย น้องก็กำลังจะกลับแล้ว ออกมาตั้งแต่เช้าหิวจะแย่”
นาวีมองเลยไปทางด้านข้างเพื่อนของนารินทร์ที่เขาไม่เคยเห็นหน้า
“อ้อ พี่วี นี่เบย์เพื่อนรินทร์ไงคะ ที่เคยเล่าให้ฟัง”
“สวัสดีครับน้องเบย์ เป็นไงบ้างย้ายมาอยู่ที่นี่แล้วคุ้นหรือยัง”
“สวัสดีค่ะ ก็กำลังพยายามปรับตัวอยู่ค่ะ”
“เดี๋ยวก็ชินครับ คนใต้เราจริงใจ มีน้ำใจและที่สำคัญหล่อทุกคน ฮ่า ฮ่า”
“แหมพี่วี อันนี้ยกหางตัวเองหรือเปล่าคะ ไปกันเถอะคะน้องหิว”
เบอาเดินตามหลังพี่น้องสองคนที่ดูจะสนิทสนมกันดีไม่เหมือนพี่ชายคนโตที่นารินทร์ดูจะเกรงกลัวมากกว่า
“ไปรถพี่วีแล้วกัน เดี๋ยวน้องให้ลุงทองขับตามไปที่รีสอร์ต”
“ได้สิ ไปกัน”
พวกเธอเดินจนถึงรถหรูสีขาวผิดไปจากรถของนาวินทร์ นาวีรีบเปิดประตูให้เบอาทางเบาะหลังก่อนจะขึ้นไปประจำที่คนขับรถ
“แหมพี่วี ทำเป็นเปิดประตูให้เพื่อนรินทร์เชียวนะ”
“อะไรกัน ก็แหมเพิ่งจะเจอหน้ากันก็ควรสร้างความประทับใจสักหน่อยไหม”
“อ่ะ อ่ะ พี่พูดอะไรน้องก็เชื่อหมดแหล่ะ ไปกันเถอะร้อน”
เบอายังนั่งนิ่งเงียบฟังสองพี่น้องที่ผลัดกันเล่าโน้นนี่ไม่หยุด จนกระทั่งถึงรีสอร์ตริมทะเล
สาวน้อยลูกครึ่งพลันตาโต นี่มันรีสอร์ตธรรมดาที่ไหน มันโรงแรมห้าดาวชัด ๆ เธอมองบ้านทรงไทยประยุกต์แบบภาคใต้ที่ลดหลั่นไปตามหน้าผา มีทั้งบ้านหลังเล็ก บ้านหลังใหญ่ กะคราว ๆ ก็คงราวเกือบสามสิบหลัง ซึ่งนับว่ามากพอดู
มือบางถือกระเป๋าใบขนาดย่อมสำหรับเสื้อผ้าสองวันเดินตามสองพี่น้องไปยังโถงต้อนรับ
“สวัสดีค่ะคุณวี คุณรินทร์ นายหัวแจ้งมาให้เปิดห้องของคุณรินทร์ แต่ไม่ได้บอกว่าคุณวีจะมาด้วย”
“ครับ ผมไม่ได้มาค้างแวะมาส่งน้องรินทร์”
“อ้อ ค่ะ นี่ค่ะกุญแจห้องค่ะ”
“ขอบคุณนะคะ”
เบอามองรอบโถงต้อนรับหรูหราและมองไปยังเทอร์เรซกว้างทำเป็นบาร์น้ำทางเดินเชื่อมจนถึงสระว่ายน้ำขนาดย่อม รู้สึกเสียดายที่ไม่ได้เตรียมชุดว่ายน้ำมาด้วย
“เบย์”
“หื้อ”
“มองสระน้ำตาปรอยเลย อยากเล่นเหรอ”
“ก็นิดหน่อย แต่ไม่มีชุดว่ายน้ำ”
“ไม่เป็นไรนี่ครับ ที่โรงแรมเรามีขายนะครับ”
เบอากัดริมฝีปาก เธอเตรียมเงินมาจำกัดไม่ได้มากพอจะซื้อชุดว่ายน้ำราคาแพงในโรงแรมหรูแห่งนี้ได้ จึงตัดสินใจส่ายหน้าแทน
“ไม่เป็นไรค่ะ ไว้โอกาสหน้าแล้วกันค่ะ”
“จะเป็นอะไรไปครับน้องเบย์ ยังไงพี่วินทร์เขาต้องจ่ายอยู่แล้ว อย่าขัดศรัทธาพี่ชายผมแบบนั้นสิครับ”
“งั้นไปเลือกกันเลย ตอนเย็นจะได้มาเล่นน้ำกัน”
เบอาจึงจำต้องเดินตามหลังสองพี่น้องอีกครั้งเพื่อไปเลือกชุดว่ายน้ำและได้แต่รำพึงรำพันในใจ
เฮ้อ อันที่จริงบ้านนี้ก็เอาแต่ใจกันทุกคนเลย
Latest chapter
ดื้อรักนายหัว บทที่ 12-1** nc จบบริบูรณ์
บทที่ 12-1** nc จบบริบูรณ์สาวน้อยหน้าหวานลูกครึ่งโปรตุเกสนอนหลับสนิทคว่ำหน้าบนหมอนใบนุ่มจนไม่รู้เลยว่ายังมีชายหนุ่มอีกคนนอนกระสับกระส่ายอยู่ข้าง ๆนาวินทร์เพียรพยายามทั้งลูบตัว ทั้งกระซิบและพลิกร่าง แต่สาวสวยยังนอนพลิกร่างกลับไปคว่ำตามเดิม ลูบผ่านต้นแขนจนถึงข้อมือบางกระทั่งถึงแหวนหมั้นเพชรเม็ดเล็กพอเหมาะอย่างที่เธอชอบเขาหงายตัวลงใช้มือก่ายหน้าผากสะกดกลั้นความต้องการยามเช้าที่พุ่งทะยานแม้ว่ายามค่ำคืนจะสุขสมไปแล้วเปลือกตาของเบอายังหลับพริ้มไม่รับรู้สิ่งรอบข้างจากความเหนื่อยอ่อนจนเขาต้องลุกขึ้นจากเตียงหยิบบุหรี่ออกไปสูบมือควานหาไฟแช็กในลิ้นชักโต๊ะแต่ไม่เจอ พลันนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนตอนพาเบอาไปทานข้าวเขาได้ฝากไว้ที่เธอ จึงเดินกลับไปยังหน้ากระจกหยิบกระเป๋าสะพายสีดำใบเดิมที่เธอชอบใช้ขึ้นมาเขาล้วงมือควานหาและพบว่ามันอยู่ที่ก้นกระเป๋าเพราะน้ำหนักของไฟแช็กแบบซิปโป ขณะที่กำลังหยิบพลันนิ้วไปโดนแผงยาบางอย่าง ด้วยความสงสัยจึงหยิบมันออกมานาวินทร์หรี่ดวงตาคมกริบลงเมื่อเห็นแผงยาชัด ๆ ท่ามกลางแสงยามเช้าที่เริ่มสาดเข้ามาในห้อง เม็ดสีชมพูสวยบนแผงมีลูกศรชี้ว่าควรเริ่มทานจากเม็ดไหนไปถึงเม็ดไหนยาคุม!
ดื้อรักนายหัว บทที่ 11-3 ไอ้สิงห์
บทที่ 11-3เขาหันกลับไปมองเห็นสาวน้อยออกมายืนอยู่ด้านข้างตัวรถห่มด้วยผ้าห่มผืนใหญ่สีขาวเหมือนเดิม สีของผ้าห่มขาวโพลนตัดกับสีของผืนป่ายามโพล้เพล้นายหัวนาวินทร์ยังเดินขึ้นบันไดบ้านต่อจนถึงร่างของไอ้สิงห์ จากนั้นเดินเลยไปยังครัวที่ทำใหม่ปลดถังแก๊สออกมาลากจนถึงกลางบ้านเทน้ำมันเบนซินโดยรอบตัวและเทเป็นทางจนเกือบถึงประตูบ้านก็หมดเสียก่อน ยืนมองร่างที่เริ่มเย็นชืดของไอ้สารเลวอีกครั้ง“ไม่ต้องกังวลไอ้สิงห์ เดี๋ยวตัวมึงก็ร้อนแล้ว”เขาหยิบซิบโปออกมาจากกระเป๋ากางเกงจุดใส่เศษกระดาษนิตยสารที่หยิบมาจากในบ้านแล้ววางให้ตรงกับคราบน้ำมันเบนซินที่เริ่มระเหยจากนั้นจึงปิดประตูบ้านแล้วลงมาจากตัวบ้านให้เร็วที่สุดวิ่งกลับไปที่รถบรึ้ม!!นาวินทร์สะดุ้งเมื่อเสียงระเบิดจากถังแก๊สดังขึ้นพร้อมกับเสียงไม้บ้านแตกลั่นเขาหันไปมองบ้านหลังเล็กที่เขาสร้างขึ้นมาเพื่อไว้พักผ่อนกับสาวๆ แต่บ้านหลังนี้กลับกลายเป็นสถานที่ที่เกือบจะทำให้เขาเสียเบอาไป“พี่วินทร์”นาวินทร์เดินกลับมาที่รถสวมกอดเบอาไว้แน่น โน้มใบหน้าลงหอมศีรษะ“ขึ้นรถเถอะ พี่จะพาไปบ้านพี่”“แต่ว่า..”“อย่าเพิ่งดื้อนะคนดี ใจพี่จะไม่ไหวแล้ว”เบอาเงยหน้ามองชายร่าง
ดื้อรักนายหัว บทที่ 11-2 เสียงปืน
บทที่ 11-2เอี๊ยดดดด!!นาวินทร์หักหลบรถกระบะเก่าที่สวนกับเขากลางทางขณะที่กำลังออกจากถนนเข้าท้ายสวนเห็นลาง ๆ เป็นผู้ชายสองคนมีหญิงสาวอยู่ในอ้อมแขนของคนนั่งฝั่งข้างคนขับอีกหนึ่งคนเขาขับรถต่อไปอีกสักพักจึงนึกขึ้นได้ว่าถนนสายนี้เป็นทางส่วนบุคคลเข้าท้ายสวนของเขาโดยเฉพาะ และมีไม่กี่คนที่รู้ทางนี้เอี๊ยด!!นาวินทร์เหยียบเบรกกะทันหันเมื่อนึกถึงผู้หญิงที่ถูกขนาบข้าง หล่อนดูเหมือนจะนอนนิ่งไม่ไหวติง ผมสีน้ำตาลอ่อนพระเจ้า!! ระยำ ไอ้ห่าเอ้ย!!เขาหักรถเลี้ยวกลับทันที ระยะทางที่เขาขับสวนกับรถคันนั้นเพิ่งผ่านไปไม่นานแต่ใจเขากลัวเหลือเกินว่าจะไปไม่ทันนาวินทร์เหลือบตามองผู้ชายร่างสูงผอมเกร็งผิวคล้ำที่เดินสวนออกมาบนไหล่ทางเล็ก มันเดินออกมาจากบ้านท้ายสวน สบตาตื่นตระหนกของไอ้หมอนั่นด้วยตาแข็งกร้าว แต่เขาไม่หยุดรถเวลามันกระชั้นชิดเกินไป ถ้าเขาหยุดรถถามมันตอนนี้ เบอาอาจถูกทำร้ายถึงขั้นเสียชีวิตเขาจอดรถดับเครื่องก่อนที่จะถึงทางเข้าบ้าน ตั้งใจไม่ให้คนร้ายอีกคนรู้ตัว เปิดลิ้นชักรถแล้วหยิบปืนสั้นออกมา เปิดดูกระสุนในรังปืนแล้วหมุนปิดขึ้นไกนกค้างไว้นาวินทร์ลงจากรถกระบะคันเก่าสีดำ เดินอาดไม่กลัวเกรงสิ่งใดตัด
ดื้อรักนายหัว บทที่ 11-1 กระท่อม
บทที่ 11-1บ้านหลังเล็กหรือกระท่อมที่นาวินทร์มักเรียกดูเรียบร้อยดี กลิ่นสีทาไม้เปลี่ยนจากสีไม้แดงเป็นสีไม้โอ๊ก เตียงใหญ่เขาสั่งให้เปลี่ยนใหม่เช่นกันพร้อมกับฟูกที่นอนเขาเดินออกไปดูในห้องน้ำ ช่างขาประจำทำงานดีเหมือนเคย อ่างอาบน้ำสุดหรูติดตั้งถูกต้องและงานเนี้ยบจากนั้นจึงเดินออกมาทางห้องครัวที่ทำเพิ่ม ใจคิดไปว่าบางวันอาจชวนสาวน้อยทำบาร์บีคิวนั่งเล่นนอกบ้านบ้างรอยยิ้มมุมปากผุดขึ้นบนใบหน้าคมเข้มยามนึกไปถึงดวงหน้างามของเบอา เธอคงบ่นบ้างเวลาให้ทำกับข้าวเพราะเป็นงานที่เธอไม่ถนัด แต่เขาจะคอยช่วยเป็นลูกมืออยู่ไม่ห่าง ยิ่งถ้าให้สาวน้อยลองนั่งบนเคาน์เตอร์ครัวหลังใหม่ขนาดความสูงกำลังพอดีแล้วมีเขาที่อยู่ตรงกลางมั่นโยกคลึงบ่อย ๆ เบอาคงจะชอบงานครัวมากขึ้นนาวินทร์ปิดประตูบ้านใส่กุญแจแล้วเดินลงบันได เวลาเย็นของป่าสวนยางมืดเร็วขนาดยังไม่ทันห้าโมงครึ่งก็เกิดเงาแสงสีอ่อนทอดยาวผ่านใบไม้ของต้นยางมายังลานจอดรถบรื้น!ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ขับรถออกจากลานจอดของบ้านหลังเล็กกลางป่าท้ายสวน กลับรถวนจนล้อสะบัดเข้าสู่เลนถนนลูกรังสีแดงฝ่าสวนยางออกไปยังถนนใหญ่เพื่อไปยังสวนข้างเคียง ไปหาสาวน้อยของเขา“ไอ้ห่า ไหนว่ะ”“อ
ดื้อรักนายหัว บทที่ 10-4 ใจง่าย
บทที่ 10-4ยามเย็นของอำเภอเล็ก ๆ ขอบชายแดนสุดของภาคใต้ เบอาขับรถกลับจากอำเภอไปยังทางที่คุ้นเคยโดยไม่คิดเอะใจอารมณ์ยังขุ่นมัวจากเรื่องเมื่อบ่ายจนไม่ต้องการเห็นหน้านายหัวตัวต้นเรื่อง เสียงเอะอะโวยวายเมื่อเธอโทรศัพท์ไปบอก นึกภาพใบหน้าคมเข้มของนายหัวอารมณ์ฉุนเฉียวให้ยิ้มกริ่มในหน้าอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย มองไปยังเบาะด้านข้าง นอกจากเสียตัวเป็นดอกเบี้ย เธอยังต้องเอาใจซื้อของขวัญวันเกิดให้เขาอีกยายเบย์ เธอนี่มันใจง่ายจริง ๆจากวันนั้นในบ้านริมทะเลเธอเริ่มรู้สึกแล้วว่านายหัวนาวินทร์มีใจให้เธอ เขาให้คำมั่นว่าจะไม่มีใครอีกตลอดระยะสัญญาสัญญาที่ทำกันไว้หนึ่งปีแม้ดูเหมือนว่าจะนานเกินพอแต่เบอากลับไม่คิดเช่นนั้น หนึ่งปีมันช่างสั้นเหลือเกินและเธอเก็บเกี่ยวช่วงเวลานี้ให้ดีที่สุดเป็นความทรงจำไว้ในยามที่ต้องจากกันหน้าหวานคมลูกครึ่งอมยิ้ม เมื่อวันก่อนพาเธอไปทานข้าวร้านเดิมมาอีกครั้งทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่าเจ๊ศศิคงจะเที่ยวเอาไปเป่าประกาศ และในที่สุดเธอก็ได้ทานอาหารรสจืดสมใจแต่นายหัวกลับทำหน้าปุเลี่ยนเพราะรสชาติชืดเกินไปเธอมองไปยังข้างทางที่มีแต่ป่าสวนยางสุดลูกหูลูกตาในแถบนี้ล้วนส่วนใหญ่เป็นของนายหัวที่แบ่งให้คน
ดื้อรักนายหัว บทที่ 10-3 แพรวนภา
บทที่ 10-3แพรวนภากำเช็คในมือแน่น จำนวนเงินสองล้านมากโขสำหรับการตั้งต้นชีวิตใหม่ เธอลงทุนกับนายหัวไว้มากเกินกว่าจำนวนที่นายหัวเซ็นเช็คมาให้ ทั้งแรงกายแรงใจ ร่างกายของเธอพร้อมสำหรับนายหัวคนเดียวสาวร่างอวบหยิบเช็คใส่กระเป๋าสะพาย หลังจากลุกขึ้นจากโต๊ะแผนกบัญชีของโรงแรมชื่อดัง แพรวนภาไม่แน่ใจว่าคนในแผนกนี้จะสงสัยที่มาของเช็คใบนี้หรือไม่ว่าเพราะเหตุใดนายหัวถึงสั่งจ่ายเงินเป็นจำนวนมากผ่านมาแล้วเกือบอาทิตย์ที่เธอไม่พบกับนายหัวอีกเลย เขาเหมือนหายไปจากตัวเมืองหาดใหญ่จนน่าแปลกใจ เธอพาร่างเดินผ่านโถงทางเข้ากระทั่งพบกับคนรู้จักคุ้นเคย“อ้าว แพรว ไม่เจอกันนาน”ใบหน้าอย่างคนใต้ของแพรวนภาค่อนข้างตกใจเมื่อเจอกับแฟนเก่าสมัยช่วงที่เธอเลิกลากับนายหัว ผู้ชายเลวที่ตบตีเธอสารพัดและยังปอกลอกเงินที่นายหัวให้มาจนเกลี้ยงเธอจึงพยายามเดินเลี่ยงแต่มือแข็งสีเข้มดึงไว้ ใบหน้าหล่อแต่เหี้ยมโหดยิ้มกริ่ม“จะรีบไปไหน ทำเป็นคนไม่รู้จักกันไปได้”แพรวนภารู้สึกขยะแขยงเต็มทน เธอสลัดแขนจนหลุดจากการเกาะกุม มองหน้าเหี้ยมที่แฝงความหื่นกาม“ต้องการอะไร!”“ไม่เห็นยาก ดูก็รู้ว่าต้องการอะไร”“ฉันไม่มีเงินให้แกหรอกไอ้สิงห์”“โอ๊ะโอ
You may also like
ร้ายรักอันธพาล 20++
ฅนบนดอย15.6K viewsท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน
ป่าดอกท้อ32.4K viewsเมียในสมรส
ลำเจียก17.8K viewsบ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
ฉี แม่น้ำสายเก่า153.0K viewsจ้างรักเมียบำเรอ
ลิขิตา Likita324 viewsลิขิตปรารถนากากีข้ามภพ
นทธี ศศิวิมล359 viewsเธองดงาม...จนดอกไม้ยังต้องอาย
SS.WONDER289 viewsฝาแฝดเอวดุ
เพลิงนารา/zabzeed/Smeraldo_k2.1K views
