เป็ดน้อย

“สวัสดีค่ะ คุณเอเดรียน เอ่อ ฉันชื่อเพชร-พลอยค่ะ” เธอเน้นชื่อตัวเองทีละคำพร้อมมอบรอยยิ้มมิตรภาพ ทั้งที่ใจอยากจะกระโดดกัดคอเขาจะแย่แล้ว

“เป๊ต-ปล่อย” เขาเลิกคิ้วเอียงคอ สายตาของเขาแทบพลัดตกลงไปในลักยิ้มมีเสน่ห์บนสองข้างแก้มของเธอ

“เพชร-พลอย” เธอพูดอีกครั้ง

“เป๊ด-นอย” พูดจบก็ลองพูดใหม่อีกที แต่ยิ่งพูดก็ยิ่งไปกันใหญ่ “เป็ด-น้อย”

“โอเคค่ะ เป็ดน้อยน่ารักดี ฉันชอบ” เพชรพลอยเห็นว่าไม่มีประโยชน์ที่จะให้เขาเรียกเธอให้ถูกต้อง เพราะอย่างไรก็เจอกันแค่ไม่กี่ชั่วโมง แล้วมาเจอกันอีกทีในอีกสองวันข้างหน้าที่เธอต้องไปรับเขาจากโรงแรมมาส่งที่ท่าเรือนี้

เอเดรียนเดินตามสาวร่างระหงปราดเปรียวในชุดฟอร์มของบริษัทที่พ่อเพิ่งโอนหุ้นให้เขา แม้จะดูบอบบาง แต่เขาเห็นแล้วว่าส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอดึงดูดสายตาขนาดไหน ไอ้เพื่อนรักบอกเขาว่าถ้าอยากได้อะไร สาวน้อยคนนี้หาให้เขาได้ทุกอย่างถ้าเงินถึง  แล้วถ้าสิ่งที่เขาอยากได้เป็นเธอล่ะ เธอจะต้องการสักเท่าไร...

แน่นอน คำถามนี้เขาถามเพื่อนไปทางไลน์ตั้งแต่เห็นรูปเธอ

“ไอ้เหี้ยเอเดรียน” เพื่อนเขาเปลี่ยนจากส่งไลน์ เป็นโทร.กลับมาด่าทันที

“ไม่สุภาพเลยเพื่อน” เอเดรียนทั้งฟังและพูดภาษาไทยได้ เพราะเขามีตาเป็นคนไทย และมีเพื่อนเป็นคนไทยหลายคน

“เด็กกูขายการบริการ ไม่ได้ขายบริการ มึงแยกแยะบ้างนะ”

“ก็มึงบอกให้กูทิปน้องหนักๆ น้องอยากได้เงิน กูก็นึกว่า...”

“ไม่ใช่อย่างที่มึงคิด เพชรเขาคงมีปัญหาทางบ้าน หาเงินตัวเป็นเกลียว ชอบรับนักท่องเที่ยวทางเรือเพราะแก่ ใจดี ทิปเยอะกว่าพวกที่มาทางเครื่องบิน”

“เขาก็ต้องเข้าใจว่ากูแก่สิ”

“ใช่ แต่ที่เขาไม่รู้คือแขกคนนี้ใจทรามบาปหนาด้วย กูบอกไว้ก่อน เคี้ยวยาก กูไม่อยากให้บริษัทมีเรื่องด่างพร้อย เลยเลือกเพชรมานี่แหละ ถ้าเป็นคนอื่นต้องเสร็จมึงแน่ไอ้จิ้งจอก”

“กูขอใช้สิทธิ์ผู้ถือหุ้นอันน้อยนิด กินไก่วัดของมึงสองคืนได้ไหม”

“เหี้ย เอาแต่ใจไม่เปลี่ยน”

“มังกรลูกรักของกูหรอกที่เอาแต่ใจ แค่เห็นก็เชิดหัวคำรามแล้ว สวยฉิบ”

“จะไม่สวยได้ยังไง แม่เคยเป็นนางงามสงกรานต์ทางเหนือ พ่อเคยเป็นพระเอก”

“ขอบใจนะเพื่อนที่ทำให้ทริปนี้มีความหมาย” เขาตัดบทแล้ววางสายไปทันที ทิ้งให้อีกฝ่ายได้แต่ด่าตามหลัง

เธอเดินนำเขามาจนถึงรถเบนซ์ที่มีโลโก้บริษัทแปะอยู่ที่กระจกหน้ารถ เปิดประตูด้านหลัง ผายมือให้เขา ขณะที่คนขับรถเดินมารับกระเป๋าเดินทางไปไว้ท้ายรถ

เขาผายมือให้เธอเข้าไปก่อน

“ขออภัยค่ะ ฉันต้องทำตามระเบียบ เชิญค่ะ”

เขานึกขัดใจนิดหน่อย ไม่คิดว่าเธอจะตรงเป็นไม้บรรทัดขนาดนี้ เมื่อเขาเข้าไปนั่งด้านหลังแล้วเธอก็ขึ้นไปนั่งที่เบาะด้านหน้าคู่กับคนขับ

เพชรพลอยหันมาชวนเขาคุยตามมารยาท แต่เขาก็เสียมารยาทโดยการดึงเธอไว้กับบทสนทนาตลอดทาง ตั้งแต่แหลมฉบังมาถึงโรงแรมหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา เธอก็คอแทบเคล็ด ตาแทบเหล่ แต่ถ้าแลกกับทิปที่เธอคาดหวังไว้มันอาจจะคุ้มก็ได้   

เมื่อรถมาจอดที่โรงแรม เพชรพลอยก็จัดการเดินเรื่องเอกสารให้เขาที่เคาน์เตอร์โรงแรม

“คุณเอเดรียนคะ เรียบร้อยแล้วค่ะ เดี๋ยวพนักงานจะพาคุณขึ้นไปที่ห้องนะคะ พี่วัฒน์ติดธุระด่วนที่ภูเก็ต จะมาหาคุณที่นี่ตอนค่ำๆ”

เขายกนาฬิกาขึ้นดู “ฮะ อะไรนะ อีกตั้งสี่ห้าชั่วโมงกว่าจะค่ำ แล้วไม่รู้ว่าค่ำของไอ้วัฒน์มันคือกี่โมงกี่ยาม”

“ถ้าอย่างนั้นฉันพาคุณไปกินข้าวที่ภัตตาคารด้านนั้นก่อนดีกว่าไหมคะ นี่ก็เที่ยงแล้ว” เพชรพลอยผายมือไปด้านข้าง

“เฮ้อ ผมไม่ได้มาเปลี่ยนที่กินที่นอนสักหน่อย ถ้าแบบนั้นอยู่บนเรือไม่สบายกว่าเหรอ” เอเดรียนงอแงให้เธอเอาใจ

“คุณเอเดรียนต้องการอะไรคะ เผื่อว่ามีอะไรที่ฉันพอจะช่วยคุณได้” เพชรพลอยอาสาตามมารยาท

“เรือจอดเทียบท่าแค่สองวัน ผมต้องการใช้เวลาทุกนาทีที่นี่ให้คุ้มค่า ผมรู้ว่าที่ประเทศไทยมีอะไรที่น่าตื่นตาตื่นใจให้เที่ยวเยอะ คุณพาผมไปได้ไหม”

“แต่กฎของบริษัทเรา ห้ามไกด์ทรานเฟอร์ไปไหนมาไหนกับนักท่องเที่ยวนะคะ”

“วันนี้หมดหน้าที่นั้นแล้วไม่ใช่เหรอ คุณก็ถอดเครื่องแบบออกสิ” เขามองไปที่เสื้อของเธอ

“แล้วฉันจะใส่อะไรล่ะคะ” เพชรพลอยพยายามเอาใจเย็นๆ ที่เขาพูดมาก็ถูก เธอเป็นแค่ฟรีแลนซ์ รับผิดชอบ ‘รับเข้า’ และ ‘ส่งออก’ นักท่องเที่ยว ตอนนี้แค่ถอดชุดฟอร์มบริษัทออก เธอก็เป็นแค่นางสาวเพชรพลอย รัตนสุดา ที่วิ่งรอกรับงานไกด์ทรานเฟอร์จากอีกหลายบริษัท หรือสาวเพชร แม่ค้าออนไลน์ ที่ต้องถ่อสังขารไปเอาเครื่องสำอางที่สำเพ็งบ้าง เสื้อประตูน้ำบ้างมาขายบนโซเชียล

“คุณขึ้นไปบนห้องกับผม เดี๋ยวผมจะเนรมิตทุกอย่างให้คุณเอง”

“ฉันรู้ค่ะว่าคุณมีเงิน เงินเนรมิตทุกอย่างให้คุณได้ ยกหูสั่งเสื้อผ้าแบรนด์ดังให้มาส่งถึงห้องได้ แล้วผู้หญิงที่คุณเชื้อเชิญขนาดนี้ก็ต้องเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลก”

“ผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกมีคนเดียว และคุณคือคนคนนั้น ผมจะทำให้คุณดื่มด่ำกับความสุขในทุกวินาทีของค่ำคืนนี้” เขายิ้มให้กับความหัวไวของเธอ

“ขอบคุณนะคะ ไม่ต้องถึงคืนนี้ฉันก็มีความสุขแล้วค่ะ คุณทำให้ฉันยิ้มได้กับมุกตื้นๆ แบบนี้ เอาเป็นว่าอีกหนึ่งชั่วโมงเรามาเจอกันที่ล็อบบี้นะคะ ว่าแต่คุณอยากไปที่ไหนเป็นพิเศษไหมคะ”

“ที่ที่คนอย่างผมไม่เคยสัมผัส”

“ฉันจะพาคุณไปสัมผัสกับชีวิตอีกรูปแบบที่ผู้ชายไฮโซแบบคุณไม่เคยรู้จัก รับรองว่าคุณจะต้องหลงมนตร์เสน่ห์ของกรุงเทพฯ แน่ๆ”

ไม่ไกลจากโรงแรมนี้เป็นศูนย์การค้า เพชรพลอยคำนวณแล้วว่าเธอสามารถกลับมาทันเวลาแน่นอน เธอกำลังเดินออกไป แต่ก็ถูกเขาดึงข้อศอกไว้   

“เป็ดน้อย แล้วถ้าผมเกิดหลงมนตร์เสน่ห์ของคุณล่ะ”

เสียงกระซิบที่ข้างหูทำให้เธอรู้สึกวูบวาบ เธอหันมามองเขา

“ก็ดีสิคะ ฉันจะได้ไถเงินจากคุณเยอะๆ เวลาของคุณมีค่า เวลาของฉันก็มีราคาเหมือนกัน”

“เอ พูดแบบนี้ นอกจากรีดเงินแล้วจะรีดอย่างอื่นด้วยหรือเปล่าครับ”

เพชรพลอยชะงัก ตวัดตาค้อนเขาครั้งหนึ่ง “ถ้าคุณไม่ใช่ผู้มีพระคุณของพี่วัฒน์ ฉันคงทิ้งคุณไว้ที่นี่แล้วรีบกลับไปจัดของเตรียมขายออนไลน์ หรือไม่ก็ด่าคุณออกเสียงไปแล้ว”

“ฮ่าๆๆๆ โอเคครับ เดี๋ยวเจอกัน”

“ฉันจะทำหน้าที่ไกด์นอกเวลาให้คุณอย่างดีที่สุดเลยค่ะ”

เธอแกล้งพูดเหมือนเป็นเรื่องตลก ต้องอดทนกับแขกเจ้าอารมณ์ นอกจากพี่วัฒน์จะมีบุญคุณกับเธอมากแล้ว ตอนนี้เธอยังต้องการเงินและคิดว่าตัวเองสามารถรอดพ้นจากการโดนเขาจับเขมือบได้ 

‘เป็ดน้อย คุณเป็นคนฉลาด ผมรู้ว่าคุณรู้ว่าผมหมายถึงอะไร’

*********