Se connecterShare
บทที่ 7 เดาอารมณ์ไม่ถูก
Dernière mise à jour:
2025-12-01 21:26:31
Latest chapter
ตรวนรักไร้ใจ บทที่ 7 เดาอารมณ์ไม่ถูก
“พี่เมฆ” เรียกเขาด้วยเสียงสั่น ๆ ตอนนี้เจ็บกายไม่เท่าไรแต่เจ็บใจเหลือเกิน ผู้ชายตรงหน้าไม่เคยเชื่อคำพูดกันสักครั้ง“ลุกขึ้นแล้วไสหัวไปซะ อย่ามาทำตัวสำออยตรงนี้”“ฉายว่าคนที่ต้องพบจิตแพทย์ คือพี่เมฆต่างหากไม่ใช่ป้านีหรอก”เพียะ! ไม่ใช่ฝีมือของภูเมฆแต่เป็นฝีมือของมานีซึ่งบังเอิญมาได้ยินประโยคนั้นเข้าพอดี หญิงวัยกลางคนคร่อมร่างเดือนฉาย แล้วตบหน้าหญิงสาวแบบไม่ยั้ง“ป้านีครับ ใจเย็นก่อนเถอะ” ชายหนุ่มคว้าตัวผู้เป็นป้าแต่ช้าไปแล้วเพราะเดือนฉายถูกตบหน้าไปหลายที จนสภาพสะบักสะบอม“ปล่อยป้านะเมฆ ป้าจะตบสั่งสอนนังนั้น” มานีดิ้นพล่านไปมาหวังให้หลุด“พอเถอะครับ ผมขอร้อง”“เมฆ”“นะครับป้านี” เขามองมานีด้วยแววตาเว้าวอน“ก็ได้ ป้าจะยอมเพราะเห็นแก่เมฆหรอกนะ”“รีบไปสิ” ชายหนุ่มหันไปกล่าวกับคนบนพื้นได้ยินดังนั้นเดือนฉายรีบพยุงกายลุกขึ้นวิ่งออกจากบ้านไป ทำภูเมฆตกใจไม่น้อย คาดไม่ถึงจะวิ่งไปข้างนอกแทนที่จะกลับห้องนอน“เดือนฉาย” เขาตั้งท่าจะตามเธอไป แต่ไม่วายถูกมานีรั้งไว้“อย่าไปนะเมฆ ปล่อยมันไปเถอะ”“แต่...”“ไม่ฟังคำพูดของป้าแล้วใช่ไหม ป้าคงทำอะไรไม่ได้แล้วใช่ไหม งั้นก็อย่าสนใจคนแก่คนนี้เลย” มานีสะบัดมือ
ตรวนรักไร้ใจ บทที่ 6 กลั่นแกล้ง
นับจากมานีเดินทางมาพักที่ไร่ส้มเกือบหนึ่งสัปดาห์ ไม่มีวันไหนเลยเดือนฉายจะไม่ถูกหญิงวัยกลางคนรังแกด้วยสารพัดวิธี บ่อยครั้งรู้สึกเจ็บปวดกับการกระทำชั่วร้ายของมานีแต่ไม่มีสิทธิ์ตอบโต้ ทำได้แค่ข่มความรู้สึกไว้ในใจอย่างเงียบ ๆ“กาแฟค่ะ”วันนี้ก็เป็นอีกวัน เดือนฉายต้องคอยดูแลมานีตามคำสั่งของภูเมฆ แม้ไม่อยากทำมากแค่ไหนก็ต้องฝืนทน“วางสิ! ต้องให้บอกทุกอย่างเลยเหรอ”“ค่ะ”ระหว่างเดือนฉายกำลังจะย่างกรายนำเอาเครื่องดื่มไปวางบนโต๊ะตัวเตี้ยตรงหน้ามานีในห้องนั่งเล่น จู่ ๆ อีกคนยื่นขาออกมา ส่งผลให้หญิงสาวสะดุดเกือบล้มลง ทว่าโชคดีจับถาดกาแฟไว้แน่นจึงไม่ตกหล่นกระทบพื้น“ซุ่มซ่าม” ว่าแล้ว เบะปากใส่เดือนฉายอย่างสะใจหญิงสาวทำได้แค่ส่งยิ้มอ่อน ๆ วางของในมือลงอย่างใจเย็น พยายามระงับโทสะไม่แสดงพฤติกรรมไม่เหมาะสมออกไป“โอ๊ย!! กาแฟอะไรของเธอเนี่ย ขมชะมัด” ทันทีมานีลิ้มลองรสชาติกาแฟได้เพียงนิดหน่อยถึงขั้นพ่นออกมา แล้วหันไปตำหนิเดือนฉาย“กาแฟดำไงคะ แบบที่ป้านีต้องการ”“นี่แกเถียงฉันเหรอ” หญิงวัยกลางคนลุกขึ้นยืนเต็มความสูงไปประชันหน้ากับเดือนฉาย“ฉายแค่อธิบายเฉย ๆ ยังไม่ได้เถียงเลย”เพียะ! คนตัวเล็กพูดจบไม่ถึงน
ตรวนรักไร้ใจ บทที่ 5 ทำอะไรไม่เคยถูกใจสักอย่าง
ภูเมฆกระโดดลงจากเตียงเพื่อวิ่งตามหลังคนตัวเล็กอย่างรวดเร็ว ก่อนคว้าเธอเข้าสู่วงแขนได้ทัน กระชับกอดเธอแน่นเพื่อรั้งไม่ให้หนีไปไหน“ปล่อยนะพี่เมฆ ฉายจะไปอาบน้ำ” พยายามขัดขืนสุดฤทธิ์ ขณะนี้อยากเอาตัวเองออกห่างเขามากที่สุด เนื่องจากบทสนทนาระหว่างกันก่อนหน้ายังคงตอกย้ำความรู้สึกได้ดี เจ็บปวดรวดร้าวไปหมดทั้งใจ ไม่ต่างถูกเข็มนับหมื่นเล่มทิ่มแทง “ที่เธอพูดเมื่อกี้หมายความว่าไง”“ก็อย่างที่พูดนั่นแหละค่ะ”“เดือนฉาย!!” บีบท่อนแขนเล็กแน่น จ้องเขม็งคนในอ้อมกอดด้วยแววตาเกลียดชังปนขยะแขยงในถ้อยคำนั้น “ทำไมล่ะคะ ฉายจะให้เด็กที่พ่อไม่ต้องการเกิดมาทำไม”“ฉันไม่คิดเลยเธอจะจิตใจโหดเหี้ยมขนาดนี้ เลวที่สุด!!” ตะคอกใส่หน้าหวานเสียงดังสนั่น จนเธอสะดุ้งเฮือกหนึ่ง“ใช่ ฉายมันเลว เพราะฉายไม่เคยเป็นที่ต้องการของใครเลย” ประโยคท้ายเริ่มเบาลงเรื่อย ๆ ตามด้วยเสียงสะอึก“ไม่ต้องมาแกล้งบีบน้ำตาหรอกนะ ฉันเคยบอกแล้วไงน้ำตาของเธอไม่ได้ทำให้ฉันหวั่นไหวสักนิดเดียว”“ทำไมฉายต้องรักคนอย่างพี่เมฆด้วยนะ ฉายเกลียดตัวเองเหลือเกิน” ยกหลังมือเล็กขึ้นซับน้ำตาบริเวณพวงแก้มนวลเธอไม่เข้าใจตัวเองสักนิด ทำไมถึงยังรักผู้ชายคนนี้ คนท
ตรวนรักไร้ใจ บทที่ 4 ค่ำคืนวาบหวาม Nc+
“ลุกขึ้นไปจากตัวฉายเดี๋ยวนี้เลยนะคะ ฉายหนัก” คนตัวเล็กพยายามออกแรงผลักคนเหนือร่างไปพ้น แต่แรงอันน้อยนิดไม่ทำให้เขาขยับตัวแม้แต่น้อย“เมื่อกี้ฉันทำให้เธอมีความสุขแล้ว เธอต้องตอบแทนกันบ้างสิ” เขาเริ่มหงุดหงิดเล็กน้อยที่เธอต่อต้านไม่เลิก ก่อนถอดอาภรณ์ออกจากกายแกร่งจนหมดแล้วทาบกายลงบนร่างเล็กอีกครั้ง“ฉายไม่ได้ขอ พี่เมฆ...อุ๊บ” เสียงหวานกลืนหายลงในลำคอ เมื่อถูกริมฝีปากหยักได้รูปจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว คนตัวเล็กดิ้นพล่านไปมาใต้กายแกร่งหวังให้หลุดพ้นจากการกระทำดิบเถื่อนความปรารถนาของเขาไม่ได้หยุดเพียงเท่านั้น พ่อเลี้ยงหนุ่มเลื่อนใบหน้าหล่อเหลาซุกไซ้ลำคอขาวเนียน กลิ่นกายเฉพาะจากตัวเธอทำเอาหลงใหลยิ่งนัก ก่อนกดจูบอย่างหนักหน่วง ไม่วายทิ้งรอยแดงสีกุหลาบมากมาย“อื้อ พี่เมฆ”“หลังจากนี้ฉันจะไม่หยุดแล้วนะ” ฝ่ามือใหญ่ประคองแก้มนุ่มนิ่ม สบตาคู่งามของเธอพลางทาบริมฝีปากหยักบนหน้าผากมนภูเมฆคุกเข่าตรงหน้าคนตัวเล็ก จับขาเรียวชันขึ้นเป็นรูปตัวเอ็มพร้อมแยกออกกว้าง ๆ นำท่อนเอ็นขนาดใหญ่ถูไถร่องสวาทเปียกชื้น สอดเข้าข้างในโพรงอ่อนนุ่มจนสุดลำ“อ๊ะ พี่เมฆ” ร่างเล็กสะดุ้งตัวโหยงอย่างตกใจ เดือนฉายกำผ้าปูเตียงแน่น
ตรวนรักไร้ใจ บทที่ 3 หน้าที่รองรับอารมณ์ 18+
เดือนฉายเหลือบมองคนตัวโตเดินกลับไปทำงานต่อ ซึ่งทิ้งเธอไว้กลางห้องบนพื้นแบบไม่สนใจไยดี หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดเชื่องช้า พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลพรากไปมากกว่านี้ จากนั้นพยุงกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพร้อมกับหมุนตัวเดินออกจากห้องทันใด ไม่แม้เหลียวมองคนข้างหลัง “แค่นี้ยังน้อยไปสำหรับผู้หญิงอย่างเธอ” สายตาคมกริบมองประตูห้องที่พ้นร่างเล็กไม่นาน ก่อนเหยียดยิ้มอย่างพึงพอใจ“ใจร้ายที่สุดเลย” เอ่ยขึ้นหลังจากเดินออกมา มือเล็กยกขึ้นเช็ดคราบน้ำตาบริเวณพวงแก้มขาวเนียน แล้วตัดสินใจก้าวเดินไปเบื้องหน้าเพื่อตรงกลับบ้านหลายวันต่อมา นับจากเธอกับเขามีปากเสียงกันในครั้งนั้น ทั้งคู่แทบไม่ได้คุยกันเลย ทุกครั้งบังเอิญเจอหน้ากัน เดือนฉายจะทำเมินมองไม่เห็นเขา ซึ่งชายหนุ่มเองก็ไม่ได้ใส่ใจนักกับการกระทำของเธอในเมื่ออยากพยศดีนักเขาก็ไม่อยากแยแส แต่ความปรารถนาที่มีต่อเธอ ทำให้ยอมลดศักดิ์ศรีไปหาหญิงสาวช่วงกลางดึก“หลับยังนะ” เสียงทุ้มพึมพำพลางเอื้อมมือจับลูกบิดประตูและผลักเข้าข้างใน ก่อนพบว่าภายในห้องมีเพียงแสงไฟสลัวจากโคมไฟสาดส่องใบหน้างดงามของคนตัวเล็กที่หลับปุ๋ยไปแล้วภูเมฆเดินย่องไปหาคนบนเตียง จากนั้นล้มตัวน
ตรวนรักไร้ใจ บทที่ 2 คำพูดแย่ ๆ
หลังจากมาถึงไร่ส้ม เดือนฉายก็ได้รับงานที่มอบหมายจากภูเมฆ ซึ่งเขาไม่สนใจเธอจะมีปฏิกิริยาอย่างไรกับคำสั่งของตัวเอง นอกจากอยากสั่งสอนคนปากดีเช่นเธอ เดือนฉายเองไม่มีสิทธิ์โต้แย้งยอมทำตามอย่างว่าง่ายงานที่เขาให้เธอทำคือเก็บเกี่ยวผลส้มท่ามกลางแสงแดดจ้า หญิงสาวทำอย่างตั้งใจไม่ปริปากบ่นสักคำ“ฉาย”“อ้าวพี่หมอก” เสียงเรียกของคนมาใหม่เรียกความสนใจจากคนตัวเล็กหันมอง เธอส่งยิ้มให้แก่สายหมอกหรือผู้จัดการไร่ ที่มีศักดิ์เป็นเพื่อนสนิทภูเมฆ“โดนไอ้เมฆใช้งานอีกแล้วใช่ไหม” ชายหนุ่มพูดขึ้นเหมือนล่วงรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับเดือนฉาย“...” หญิงสาวไม่ได้ตอบโต้ ทำได้แค่มองเขาแวบหนึ่งก่อนเก็บผลส้มต่อ“ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกพี่ได้นะครับ”“ค่ะ” เงยหน้ามองเขาอีกครั้ง จังหวะเดียวกันนัยน์ตาคู่งามเหลือบเห็นใครคนหนึ่งกำลังก้าวเดินมาทางนี้ด้วยใบหน้าบึ้งตึง“ทำหน้าแบบนี้ แสดงว่าไอ้เมฆกำลังมาทางนี้ใช่ไหม”“มาทำอะไรตรงนี้” ไม่ทันที่คนตัวเล็กจะเอ่ยปากตอบคำถามผู้จัดการไร่ เสียงทุ้มของใครอีกคนแทรกขึ้น ก่อนตบบ่าบึกบึนของสายหมอกเบา ๆ ทว่าสายตาดันจับจ้องมองเดือนฉายอย่างคาดโทษ“กูแค่แวะมาคุยกับน้องฉาย”“มึงไม่มีงานทำเหรอ” ปากก
Vous vous intéresseriez aussi à
เศรษฐีสาวขอเอาคืน
เกาลัดไม่หวาน75.3K Vues(ของหวง) มาเฟีย BAD
ลำเจียก75.4K Vuesวิศวะลวงรักร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์35.7K Vuesมรสุมรัก CEO ซาตาน
เกาะลอยน้ำ51.9K Vuesเรื่องสั้นอีโรติก เสิร์ฟรักจังหวะร้อน NC18++
Coffee Lemonade / Gemini Leo118 Vuesทวงคืน เมียเก่า
โอชิม่อน752 VuesToxic Relation รักร้าย ร้าย(ไม่รัก)
เสี่ยวชิงเทียน175 Vuesเมียจ้างบำเรอสวาท
เฮียกังฟู81 Vues
