บทที่ 35 เหมือนลาดีดีนี่เอง

ในขณะนั้น ไทร์รู้สึกเหมือนถูกแทงในส่วนที่ละเอียดอ่อนที่สุดของหัวใจ แม่ยายของเขาได้จำนำสินสอดทองหมั้นของเธอไปเพียงเพื่อซื้อรถให้ลูกสาวของเธอ

“พรุ่งนี้ฉันจะไปเอากำไลคืนมา” ไทร์กล่าว

วินนี่เฟรดยิ้มอย่างขมขื่นอีกครั้ง “คิดว่ามันจะเป็นไปได้เหรอ? ภูมิหลังทางครอบครัวทางคุณยายของฉันค่อนข้างแข็งแกร่ง ดังนั้นสินสอดทองหมั้นของแม่จึงมีคุณภาพอยู่บ้าง ฉันได้ยินมาว่ากำไลของเธอมีมูลค่าราว ๆ หลายหมื่นเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว เก็บมาหลายปีตอนนี้คงมีมูลค่าไม่ต่ำกว่าหนึ่งแสนแล้ว ฉันไม่มีเงินมากมายขนาดนั้นหรอก แต่ต้องขอบคุณนะ ที่ตอนนี้ฉันมีโครงการใหญ่อยู่ในมือ และรายการที่ผลิตได้ถูกส่งต่อไปอย่างค่อยเป็นค่อยไป อีกไม่นาน สมิธกรุ๊ปจะจ่ายเงินให้เรา ฉะนั้นเมื่อถึงเวลานั้นลองคิดหาหนทางอีกที”

ไทร์หัวเราะเยาะอยู่ในใจ พอได้เงินกำไลนั้นก็อาจจะหายไปแล้ว

เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากที่ไทร์ส่งแบลร์ไปโรงเรียนแล้ว เขาโทรหาเจด ลอเรล ผ่านเส้นสายของเจด เขาพบว่ากำไลที่แม่ยายของเขาจำนำไป และได้รับกลับคืนด้วยเงินสดในระหว่างนั้นเจดได้อธิบายสถานการณ์ของวิลเลียมให้ไทร์ฟัง ไทร์แค่ยิ้มออกมา เขาไม่นึกถึงเหตุการณ์นั้นด้วยซ้ำ เป็นเรื่องธรรม