LOGINShare
หลีกเลี่ยงไม่ได้
Last Updated:
2025-04-29 19:14:11เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในห้องนอนที่เงียบงัน กลับดังชัดเจนผิดปกติในยามนี้ จนทำให้มินตราสะดุ้งสุดตัว
เธอมองหน้าจอแสดงหมายเลขแปลกตาด้วยความลังเล ความรู้สึกไม่สบายใจบางอย่างก่อตัวขึ้นในอก ก่อนที่เธอจะตัดสินใจกดรับสาย "คุณเป็นญาติของคุณมินทร์ใช่ไหมคะ?" เสียงสุภาพแต่เร่งรีบดังมาจากปลายสาย "ค่ะ... ฉันเป็นน้องสาวของเขา" มินตราตอบเสียงแผ่ว แม้ในใจจะเริ่มหวั่นไหวอย่างรุนแรง "ดิฉันโทรมาจากโรงพยาบาลค่ะ ตอนนี้มีเรื่องด่วนที่จำเป็นต้องแจ้งให้คุณทราบโดยด่วน" "เรื่องด่วน?" เธอทวนคำอย่างไม่เข้าใจ มือที่จับโทรศัพท์เริ่มกำแน่นจนข้อนิ้วซีดเผือด ความกังวลแล่นเข้าสู่หัวใจเร็วยิ่งกว่าสายฟ้า "มีอุบัติเหตุรถชน ผู้บาดเจ็บอาการสาหัส และเราได้รับข้อมูลว่าคุณมินทร์อาจเป็นผู้ขับขี่รถคันที่ก่อเหตุ..." ปลายสายหยุดไปชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยประโยคถัดมาด้วยเสียงเคร่งขรึมยิ่งกว่าเดิม "ตอนนี้ผู้บาดเจ็บยังไม่รู้สึกตัว และอยู่ในห้องฉุกเฉินค่ะ" โลกทั้งใบของมินตราเหมือนหยุดหมุนในพริบตาเดียว เสียงลมหายใจของตัวเองยังฟังดูแผ่วเบาเกินกว่าจะเป็นจริง หูอื้อราวกับอยู่ในสุญญากาศ "ผู้บาดเจ็บเป็นใครเหรอคะ?" เธอถามเสียงสั่น ในใจภาวนาให้ไม่ใช่ชื่อที่เธอกำลังหวาดกลัวที่สุด "คุณพิมพ์นารา ทิพยการค่ะ" ชื่อที่คุ้นเคยดั่งตรึงอยู่ในหัวใจ ทำให้มินตรารู้สึกเหมือนเลือดในกายถูกแช่แข็งจนไม่อาจขยับตัวได้อีก "พิมพ์นารา" อดีตเพื่อนรักที่เคยใช้ชีวิตร่วมกันแทบทุกวินาที หญิงสาวผู้กลายมาเป็นคนสำคัญที่สุดในหัวใจของ "ธีรัช" ผู้ชายที่เธอเคยเฝ้ามองด้วยความรักมาตลอดชีวิต และตอนนี้... พี่ชายของเธอกลับเป็นคนทำร้ายผู้หญิงคนนั้น มินตราสูดลมหายใจลึกจนอกไหวหวั่น พยายามฝืนไม่ให้ตัวเองล้มพับอยู่ตรงนั้น "ตอนนี้เธออาการเป็นยังไงบ้างคะ?" "ยังไม่รู้สึกตัวค่ะ แพทย์กำลังทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยเธอ แต่สถานการณ์ค่อนข้างวิกฤติ เราอยากให้ญาติของคนขับมาที่โรงพยาบาล เพื่อดำเนินเรื่องทางกฎหมายด้วยค่ะ" ร่างกายของมินตราเริ่มสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้ ความกลัว ความผิด และความสิ้นหวังถาโถมใส่เธอพร้อมกันราวพายุ ธีรัช เขาจะต้องรู้เรื่องนี้ในไม่ช้า และเมื่อเขารู้...เขาจะเกลียดเธอจนไม่มีทางให้อภัยได้อีก ภาพใบหน้าของเขาฉายชัดในหัว ใบหน้าหล่อเหลาที่เคยแฝงด้วยความอบอุ่น แต่บัดนี้ เธอรู้ดีว่าจะมีเพียงความเย็นชาและโทสะที่รอเธออยู่ "ฉัน... ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ" เสียงที่เอ่ยตอบออกไปนั้นสั่นไหวจนแทบจับใจความไม่ได้ มินตรารีบกดวางสาย ก่อนที่ร่างทั้งร่างจะทรุดตัวลงนั่งบนขอบเตียงอย่างหมดเรี่ยวแรง เธอเอามือกุมหน้าอกที่เจ็บปวดราวถูกบีบรัด หายใจติดขัดอย่างทรมาน เสียงเคาะประตูดังขึ้นอย่างร้อนรน ก่อนที่เสียงของแม่จะดังตามมา "มินตรา! เกิดอะไรขึ้นลูก ใครโทรมาดึดดื่นป่านนี้?" "แม่..." น้ำเสียงของมินตราสั่นสะท้าน ดวงตาแดงก่ำด้วยหยาดน้ำตาที่กักเก็บเอาไว้สุดความสามารถ "พี่มินทร์... พี่ขับรถชนคนค่ะ... แล้วหนีไป..."
Latest chapter
ตราบาปหัวใจ ครอบครัวที่สมบูรณ์
เช้าวันนี้ เมืองเล็กๆ ยังสงบนิ่งเหมือนทุกวันแสงแดดอ่อนสาดลอดผ่านหน้าต่างบ้าน เสียงนกร้องเบาๆ คล้ายจะกล่อมโลกให้สงบ แต่ภายในหัวใจของมินตรากลับไม่มีสิ่งใดสงบเลยวันนี้...ธีรัชจะกลับกรุงเทพฯ มันควรเป็นเรื่องดีใช่ไหม?ผู้ชายที่เคยทำให้เธอเสียใจ กำลังจะจากไปจากชีวิตเธออีกครั้งเขาจะกลับไปสู่อีกโลกหนึ่ง โลกของอำนาจ เงินตรา และผู้คนที่อยู่สูงเกินเอื้อมโลกที่ไม่มีที่สำหรับเธอ หรือธีโอแต่ทำไม... หัวใจของเธอกลับปวดหนึบเหมือนถูกบีบคั้นอย่างหนัก?ธีรัชยืนอยู่หน้าบ้าน รอเธอรถคันหรูของเขาจอดนิ่งอยู่ริมทาง แสงสะท้อนจากฝากระโปรงราวกับมันเองก็ลังเล เขามองเธอสายตานั้นไม่ใช่สายตาของคนที่กำลังจะเดินจากไป แต่มันคือสายตาของคนที่ยังรอคอยโอกาสครั้งที่สองจากเธออยู่“พี่กำลังจะไปแล้วนะ”เสียงของธีรัชแผ่วเบา แต่อัดแน่นไปด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย“แต่ก่อนจะไป พี่มีเรื่องอยากบอกมินอีกครั้ง”“ไม่ต้องพูดหรอกค่ะ”“แต่พี่อยากพูด”ธีรัชมองไปที่ดวงตาของมินตราอย่างแน่วแน่ เหมือนจะใช้ดวงตาพูดแทนหัวใจ“พี่ขอโทษ”คำเพียงคำเดียว แต่ทำให้หัวใจของมินตราสั่นไหวอีกครั้ง“พี่ขอโทษสำหรับทุกอย่างที่พี่เคยทำ พี่ทำให้มินเสียใจ พ
ตราบาปหัวใจ เสียสละ
เสียงหัวเราะของเด็กชายดังก้องไปทั่วถนนหน้าบ้าน แววตาเปล่งประกายของธีโอบ่งบอกถึงความสุขล้นหัวใจ เขาวิ่งไปรอบสนามหญ้าด้วยท่าทางทะเล้น กางแขนสองข้างออกเหมือนเครื่องบินเล็ก ๆ พร้อมส่งเสียง “วู้ววว” อย่างร่าเริง“ลูก! อย่าวิ่งเร็วนะ เดี๋ยวล้ม!”มินตราตะโกนขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย ส่วนธีรัชที่ยืนเคียงข้าง ทำเพียงหัวเราะเบา ๆ แล้วหันไปแกล้งแหย่เธออย่างอารมณ์ดี “เด็กผู้ชายก็ต้องซนแบบนี้แหละ ไม่ต้องห่วงนักหรอก”มินตราเหลือบมองเขา ริมฝีปากเม้มแน่นในความไม่เห็นด้วย ก่อนที่เธอจะทันได้เอ่ยสิ่งใดออกมา ทุกอย่างก็พลิกผันในพริบตาเสียงหัวเราะของธีโอยังไม่ทันจางหาย ร่างเล็กกลับวิ่งพรวดออกจากสนามหญ้า ล้ำเข้าไปยังถนนหน้าบ้านโดยไม่รู้ตัวแล้วในเสี้ยววินาทีนั้น...เสียงเครื่องยนต์คำรามแว่วมา รถยนต์สีดำพุ่งออกจากหัวมุมถนนด้วยความเร็ว“ธีโอ!!”เสียงของมินตราแหลมสูง สะท้านออกมาจากความตกใจและความกลัวสุดขั้วหัวใจเธอรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน ขาแข็งทื่อ ไม่อาจขยับได้แม้แต่นิ้วเดียว ส่วนธีรัชที่ได้สติกลับพุ่งตัวออกไปทันทีโดยไม่ลังเลแม้เสี้ยววินาทีร่างสูงของเขาโอบลูกชายเข้ามากอดแน่น แล้วหมุนตัวล้มกลิ้งออก
ตราบาปหัวใจ ไม่ให้โอกาส
เช้าวันใหม่เริ่มต้น แต่หัวใจของมินตรายังหนักอึ้งไม่ต่างจากคืนที่ผ่านมาเธอเดินไปที่ประตูบ้านอย่างลังเล เพราะรู้ดีว่าใครกำลังยืนรออยู่ข้างนอก และเมื่อเธอเปิดประตูออก สิ่งแรกที่เห็นคือชายร่างสูงในเสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ธรรมดาธีรัชเขายืนอยู่ตรงนั้น เหมือนเมื่อวาน เหมือนวันก่อน และอีกหลายวันก่อนหน้านั้นในมือของเขาเต็มไปด้วยถุงของเล่นหลากสี มินตราขมวดคิ้ว ความรู้สึกในใจเธอสับสนปนเปกันไปหมด“อะไร?”น้ำเสียงเธอเย็นชา ใจจริงแล้วเธอไม่ต้องการให้เขาเข้ามายุ่งเกี่ยวกับชีวิตของลูกแม้แต่นิดเดียว“ของเล่นให้ลูกเรา”ไม่รอคำตอบ ธีรัชเดินผ่านเธอเข้าไปในบ้านสายตาเขาหยุดลงที่เด็กชายตัวเล็ก ๆ ซึ่งกำลังมองเขาด้วยดวงตาใสซื่อธีโอ...ลูกชายของเขาและมินตราเด็กชายลังเลเล็กน้อย ก่อนจะค่อย ๆ เดินเข้าหาเขา“อันนี้ของธีโอเหรอครับ?”ธีรัชย่อตัวลงให้ระดับสายตาเท่ากัน แล้วยื่นของเล่นให้“ใช่ ของธีโอทั้งหมดเลย”ธีโอมองหน้าเขานิ่ง ๆ เหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างแล้วจู่ ๆ ก็ยิ้มกว้างออกมา ก่อนจะคว้าของเล่นมากอดไว้แน่นธีรัชรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างเติมเต็มในหัวใจเขาไม่ได้คิดจะใช้ของเล่นซื้อใจลูก ไม่ได้อยากแสดงตัวว่า
ตราบาปหัวใจ ขอโอกาส
"พี่ธีรัช!?"เสียงของมินตราดังก้องท่ามกลางความเงียบสงบ ร่างของหญิงสาวยืนนิ่ง ดวงตาเบิกกว้าง หัวใจเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมาจากอกห้าปีเต็มที่เธอหายไปจากชีวิตเขา ห้าปีที่เธอพยายามลืม ทุกอย่าง และวันนี้ โชคชะตาก็พาเธอกลับมายืนอยู่ตรงหน้าเขาอีกครั้งธีรัชยืนนิ่ง ร่างสูงสง่าภายใต้แสงแดดอ่อน ดวงตาคมจ้องมองเธอและเด็กชายที่ยืนอยู่ข้างกายอย่างไม่ละสายตา ใบหน้าเขาแข็งทื่อ แต่ในแววตานั้นกลับสั่นไหวไม่ใช่แค่ตกใจ แต่ลึกไปกว่านั้น มันมีทั้งความสับสน คำถาม ความเจ็บปวด และ...ความโหยหา"กลับไปกับพี่" เขาพูดขึ้น เสียงของเขาไม่ได้เข้มแข็งเหมือนเคย มันเต็มไปด้วยความเว้าวอนมินตรากระชับมือที่จับลูกแน่นขึ้น เธอส่ายหน้าทันที“ฉันไม่กลับ”ธีรัชขมวดคิ้ว “ทำไม?”“เพราะมินไม่มีเหตุผลอะไรจะต้องกลับไป!”“มิน...”เขามองเด็กชายตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างเธอ ธีโอหันมามองแม่แล้วซุกตัวแน่น ใบหน้าเล็กๆ ซบลงที่ท้องของเธอ มินตราก้มลงลูบศีรษะลูกเบาๆ“อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ พี่ธีรัช มินใช้เวลาห้าปีเต็มๆ เพื่อสร้างชีวิตใหม่ที่ไม่มีพี่ พี่ไม่รู้หรอกว่าทุกวันมันยากแค่ไหน มินไม่มีใครเลย มีแค่ธีโอ...”เสียงของเธอสั่น แต่ก็ไม่ยอมให้หยดน้ำ
ตราบาปหัวใจ แม่ชื่อมินตรา
เมืองเล็กริมทะเลชื่อ “บ้านหินทราย” กำลังกลายเป็นเป้าหมายของการลงทุนครั้งใหม่ โครงการอสังหาริมทรัพย์ระดับไฮเอนด์จากบริษัทใหญ่ในเมืองหลวงกำลังจะปักหมุดที่นื่เนื่องจากกำลังได้รับความสนใจจากนักท่องเที่ยวสายธรรมชาติและเป็นเมืองเป้าหมายของโปรเจกต์ล่าสุดจากบริษัทสื่อยักษ์ใหญ่ “Akarin Media Group” และซีอีโอคือเขา “ธีรัช”หลังจากที่บริษัทสื่อดิจิทัลของเขาขยายโปรเจกต์ใหม่ร่วมกับกรมการท่องเที่ยว เมืองเล็กๆ แห่งนี้จึงกลายเป็นจุดเริ่มต้นของแคมเปญ ‘เสน่ห์เมืองริมฝั่งฟ้า’ ที่เขาเป็นหัวเรือใหญ่ในการวางคอนเซปต์ทั้งหมดเขาเป็นบอสใหญ่ เป็นคนเลือกทุกอย่างด้วยตัวเอง แต่มีสิ่งเดียวที่เขาไม่ได้เลือก... คือความรู้สึกในอก ที่เริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เขาก้าวเท้าเข้าสู่เมืองนี้ ความรู้สึกแปลกๆ เหมือนมีลางสังหรณ์ว่าสิ่งที่เขาฝังกลบไว้นานเกือบห้าปีกำลังจะเวียนกลับมาอีกครั้งหนึ่งเขาเดินริมถนนเลียบชายฝั่ง สวมเสื้อเชิ้ตพับแขน กับกางเกงแสล็คสีเข้ม ดูไม่เป็นทางการเท่าไรนักสำหรับบอสใหญ่ของบริษัทที่มีเครือข่ายสื่อครอบคลุมทั้งรายการโทรทัศน์ออนไลน์ แมกกาซีนท่องเที่ยว และช่องสารคดีระดับประเทศ"ที่นี่มีศักยภาพดี…เหมาะแก่การถ่
ตราบาปหัวใจ มินตราและธีโอ
เมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งที่ไม่มีใครรู้จัก ไม่มีใครจำเธอได้มินตราใช้ชีวิตอยู่ที่นี่เงียบๆ มาเกือบห้าปีแล้วมันไม่ใช่ที่ที่เธอเคยฝันว่าจะมาอยู่ ไม่ได้อบอุ่นเหมือนบ้านที่เคยรู้จัก แต่ที่นี่… ไม่มีใครถามว่าเธอเป็นใคร ไม่มีใครพูดถึงชื่อเขาให้ได้ยิน ไม่มีคนของเขามากวยใจ และนั่นก็มากพอแล้วทุกวันของมินตราเริ่มต้นในร้านเบเกอรี่เล็กๆ ข้างสถานีรถไฟ เธอทำขนม ชงกาแฟ ล้างถาด เตรียมของขายในตอนเช้า และปิดร้านตอนบ่าย แม้เงินที่ได้มาจะไม่มาก แต่เธอไม่เคยบ่นเพราะอย่างน้อย เธอไม่ต้องก้มหน้าให้ใครมาด่าว่าหรือรังแกอีกมินตราไม่ได้มีบ้านสวยงามเช่นอดีต ไม่มีเสื้อผ้าแพงๆใส่ ไม่มีโต๊ะอาหารยาวเหยียดหรือโคมไฟระย้า เธอมีแค่ห้องเช่าเล็กๆ ที่พอวางเตียงหนึ่งตัว โต๊ะตัวเล็ก และตู้เสื้อผ้าเก่าๆ หนึ่งใบ แต่ทุกอย่างในนั้นกลับสะอาด เรียบร้อย และยังดูปลอดภัยสิ่งเดียวที่มีค่าที่สุดในชีวิตของเธอในตอนนี้คือเสียงเล็กๆ ที่ดังขึ้นในยามเช้าหรือหลังเลิกงาน“แม่ครับ~”มินตราหันกลับไป เด็กชายตัวเล็กกำลังวิ่งเข้ามาหาเด็กวัยสี่ขวบผิวขาวจัด ผมยุ่งเล็กน้อยจากการนอนกลางวัน ดวงตากลมโต เหมือนใครบางคนในอดีต ที่เธอไม่อยากพูดถึงอีก“ครับ ธ
You may also like
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก
ซ่งจิ้น39.6K viewsเรื่องสั้นอีโรติก LOVE NC 25+++
C34.9K viewsบทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน
เซียงปู้อี๋77.8K viewsลุ้นรักคุณแม่ตัวแสบ
ผู้แสวงหาชีวิตที่เป็นสุข57.8K viewsเจ้าสาวชนบท
ปังจัง64 viewsObsessed มาเฟียผู้เชิ่ดชูเมียดั่งเทพธิดา
Milady214 viewsท่านอ๋องเจ้าขาให้ข้าช่วยเถิด
องค์หญิงโนเนม1.4K viewsเพียงเธอในดวงใจ
Poinsettia88 views
