34 กระดาษมิอาจห่อไฟ

 

บรรยากาศภายในตำหนักเฉียนชิงน่าเกรงขามเหมาะสมกับเป็นตำหนักอันเป็นที่พำนักอยู่ของประมุขแห่งแคว้น หากไม่ได้รับอนุญาตก็ไม่มีผู้ใดสามารถเข้ามาที่นี่ได้ ยกเว้นโอรสสองพระองค์ที่ถือกำเนิดจากครรภ์ของฮองเฮา พวกเขาดูสบาย ๆ เมื่ออยู่ที่นี่ แตกต่างจากนางและฟู่เหยาเหยา

ฟู่ลี่อิ๋งเดินขนาบข้างเว่ยจงหมิง ส่วนเว่ยเจิ้งหยางและฟู่เหยาเหยามีสถานะต่ำกว่าจึงรั้งเดินอยู่เบื้องหลังของนางและเว่ยจงหมิง

เมื่อได้มาอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ทุกคนต่างก็กระอักกระอ่วนใจ ได้แต่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ร่างเล็กของฟู่ลี่อิ๋งได้แต่ยืนหลบซ่อนอยู่ใต้เงาของเว่ยจงหมิง นางรู้ดีว่าเวลานี้เว่ยเจิ้งหยางกำลังมองมาที่ตน แต่กระนั้นหญิงสาวก็ไม่ได้หันกลับไปมองเขาเลยแม้เพียงหางตา เรื่องราวเมื่อคืนที่นางเห็นด้วยตาตัวเองก็พอจะบอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้แล้ว

ยืนรอกันอยู่ครู่หนึ่งประมุขแห่งแคว้นก็เสด็จออกมา ผู้เป็นพระบิดาจ้องมองบุตรชายทั้งสองที่มีลูกสะใภ้ยืนขนาบข้างด้วยสายตาแห่งความยินดี แต่เมื่อพิจารณาดูให้ดีกลับพบความผิดปกติบางอย่าง สายตาของเว่ยอ๋อง