ที่โรงพยาบาล
“ ข้อเท้าอักเสบเล็กน้อยนะครับ 2-3 วันนี้ ก็พยายามอย่าเดินหรือใช้งานข้างที่เจ็บ อีกอย่างอย่าลืมทายา แล้วก็นวดเบา ๆ ทุกวันด้วยน่ะ “ ครีมหอมมองหน้าหมอหนุ่มหน้าตาดีที่กำลังส่งสายตาหวานย้อยมาทางเธอ
“ อะแฮ่ม!! เสร็จแล้วใช่ไหม ฉันจะได้พาคนของฉันกลับ “ เสี่ยโอมพูดกับหมอไนยะอย่างสนิทสนม พอเห็นอาการของเพื่อนรักแสดงออกมาแบบนั้น คุณหมอไนยะก็รู้ได้ทันทีว่าสองคนนี้มันยังไง เสี่ยโอมรีบอุ้มร่างบางขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน จนเจ้าตัวตกใจกรีดร้องออกมา
“ ว๊าย!! คุณฉันเดินเองก็ได้น่ะ “
“ คุณไม่ได้ยินที่หมอบอกเหรอว่าห้ามใช้เท้าที่เจ็บ “ ครีมหอมถึงกลับเถียงต่อไม่ได้ นอกจากอยู่นิ่ง ๆ ให้เสี่ยอุ้มเธอออกมาจากห้องตรวจของหมอคนนี้ ซึ่งระหว่างทางเดินออกไป ครีมหอมเองก็ทำได้เพียงหันหน้ามาซบใส่อกของเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ เหตุเพราะต้องการหลบสายตาของหญิงชายน้อยใหญ่ ที่ต่างมองมาที่พวกเขาด้วยความสนใจ
“ ผู้ชายหล่อมากเลย แถมดูจะแข็งแรงมากด้วยดูสิอุ้มผู้หญิงแล้วยังเดินสบาย ๆ ได้ “
“ น่าอิจฉาจัง อยากเห็นหน้าผู้หญิงเลย “
“ ใช่ ๆ แต่เหมือนเธอจะอายนะ “
“ แต่ฉันว่าผู้ชายคนนี้ หน้าเขาดูคุ้น ๆ ยังไงไม่รู้ “
“ คุณพาฉันกลับไปส่งได้แล้ว คุณจะพาฉันไปที่ไหนอีก “ พอขึ้นมาบนรถครีมหอมก็รีบเรียกร้อง ใส่เสี่ยโอมที่หาได้สนใจคำขอของเธอแม้แต่น้อย เขายื่นโทรศัพท์ที่ชาร์จเต็มแล้วคืนให้หญิงสาว
“ เกือบพังแล้ว ผมว่าคุณควรซื้อใหม่ได้แล้วน่ะ “
“ ไม่จำเป็น! แต่ตอนนี้คุณต้องพาฉันกลับเดี๋ยวนี้ !” ประโยคหลัง ๆ ครีมหอมเน้นเสียงใส่คนตรงหน้าที่กำลังขับรถอย่างจริงจัง แต่อศิรก็ยังคงทำเป็นหูทวนลม
“ เดี๋ยวผมจะพาคุณไปหาอะไรกิน จะได้กินยา แล้วก็พักผ่อน “
“ นอกจากจะหูตึงแล้วยังเอาแต่ใจอีก “ เมื่อเห็นว่าเสี่ยโอมไม่ได้สนใจในสิ่งที่เธอพูด ครีมหอมก็ทำได้เพียงบ่นพึมพำ
ณร้านเจระวีคาเฟ่
“ มาแล้วเหรอโอม ห้องที่สั่งเตรียมไว้ให้แล้ว ว่าแต่วันนี้พาเด็กคนไหนมาล่ะ “ พลอยเจน เจระวี เจ้าของร้านที่เสี่ยโอมพาครีมหอมมากินข้าวเดินออกมาทักทายเสี่ยโอมตามประสาคนสนิท
“ ฉันไม่ได้พาเด็กมาบ่อยขนาดนั้น แกอย่าปั่นให้มันมากเจน “ เสี่ยโอมที่กำลังเปิดประตูให้ครีมหอมหันไปพูดกับเพื่อน ก่อนจะหันมามองหน้าหญิงสาวที่มองมายังเขาอย่างเอาเรื่อง เขาจะทำอะไร ทำไมต้องพาเธอมาเข้าทางหลังร้านด้วย ครีมหอมได้เพียงแต่คิด เพราะตอนนี้ร่างกายของเธอได้ไปอยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่มเรียบร้อย
“ คุณจะกินอะไร “ เสี่ยโอมถามกับหญิงสาวที่เอาแต่นั่งนิ่งไม่สนใจเขา แถมยังมองไปทางอื่นเหมือนไม่สบอารมณ์
“ ครีมหอม คุณไม่ได้ยินที่ผมถามหรือ “ เพราะเห็นว่าหญิงสาวไม่สนใจ เสี่ยโอมก็หันไปบอกพนักงานให้เอาอาหารมาให้ พอพนักงานเดินออกไป เขาก็ขยับเข้ามานั่งใกล้ตัวเธอ ทำให้เมื่อครีมหอมหันกลับมาหน้าของทั้งคู่ก็เลยประชิดกัน
“ เฮ้ย! “ ครีมหอมสะดุ้งอย่างกับโดนผีอำ ที่เห็นเสี่ยโอมมานั่งหน้านิ่งอยู่ข้างตัวเอง
“ คุณเป็นบ้าไปแล้วเหรอ! ถ้าฉันหัวใจวายตายไปจะทำอย่างไร “
“ จริงหรือ? เห็นไม่สนใจกัน นึกว่างอนอะไรอยู่เสียอีก “
“ ทำไมคะ ทีตอนคุณไม่สนใจฉัน ไม่เห็นฉันจะว่าอะไรคุณเลย พอมาโดนกับตัวเองแบบนี้แล้วรับไม่ได้เหรอ “
“ ครีมหอม! “
“ คุณพาฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้น่ะ! ทำไมคุณต้องทำเหมือนกับว่า ฉันเป็นสิ่งของที่คุณจะหิ้วไปไหนก็ได้ โดยไม่ถามความคิดเห็นกันสักคำ “ พอได้ยินหญิงสาวพูดแบบนั้นเสี่ยโอมก็นึกคิดอะไรอยู่สักพัก
“ ถ้าอย่างนั้นคุณก็ยอมมาอยู่กับผมซะดี ๆ สิ ผมจะได้ไม่ต้องบังคับคุณแบบนี้อีก แล้วก็อย่าปฏิเสธว่าไม่ เพราะว่าผมจะไม่ยอมปล่อยให้ครอบครัวเกลวาดีอยู่เป็นสุขแน่ “
“ คุณ! “ ครีมหอมหัวร้อนจนอยากจะด่าเขาออกมา พอ ๆ กันกับอศิรที่แสดงท่าทีเหมือนเธอในตอนนี้ โชคดีที่มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาขัดจังหวะไม่อย่างนั้นคงได้หยุมหัวกันแน่ ครีมหอมจับมือถือขึ้นมาดู เป็นเบอร์แปลกที่เธอไม่รู้จัก ชายหนุ่มเองก็เสมอหน้า เข้ามามองมือถือของเธออย่างใคร่รู้ ครีมหอมจึงรีบรับสายเพื่อหลีกเลี่ยงเขา
[“ ฮัลโหล! นี่เบอร์ครีมหอมหรือเปล่า พี่เคเปอร์เองนะ ครีมอยู่ที่ไหนช่วยไปที่โรงพยาบาลตอนนี้ได้ไหม! “] ปลายสายพูดออกมาอย่างกระวนกระวายใจ
“ พี่เคเปอร์มีอะไรคะ ค่อย ๆ พูดค่ะ “
[“ ก็คุณพ่อน่ะสิ”]
“ คุณพ่อเป็นอะไรคะ? “
[“ คุณพ่อรีบขับรถกลับบ้าน เลยเกิดอุบัติเหตุ ตอนนี้เสียเลือดมาก พี่เองก็กำลังรีบกลับขึ้นไป แต่กลัวจะไปไม่ทัน ครีมช่วยไปเอาเลือดให้พ่อก่อนได้ไหมเพราะพี่โทรหาแม่กับคิตตี้แล้วก็ไม่ติด “ ]
“ ห๊ะ “ !!
แก๊ก เสียงเปิดประตูดัง ร่างบางที่นอนเล่นจนเผลอหลับรีบดีดตัวลุก“ ใครนะ? “ เธอร้องถามไปก็ไม่มีเสียงตอบรับ จึงเดินออกมาดู “ เสี่ย! ครีมตกใจหมดนึกว่ากลับไปแล้ว“ เธออุทานเมื่อเจอเขายืนอยู่“ เสี่ยแค่ไปหาซื้อของมาน่ะ “ เขาบอกพร้อมยื่นถุงสีดำให้เธอ ครีมหอมรับมาแล้วเปิดดูก็ต้องตาเหลือกโผนในถุงที่เขายื่นให้มีถุงยางอนามัยในนั้นตั้งยี่สิบกว่ากล่อง “ พรุ่งนี้วันอาทิตย์หนูไม่มีเรียนสินะ “ เขาพูดทั้งที่ยังก้มหน้าอยู่ ครีมหอมขนลุกซู่ ให้ตายสิเขาเหมือนเสือที่อดเนื้อมาหลายปีเลย เขาจะขย่ำเธอมั้ยเนี้ย“ แต่นี่มันดึกแล้ว เรานอนกันก่อนเถอะนะคะ ครีมง่วงแล้ว “ เธอที่เริ่มกลัวจึงเปลี่ยนเรื่อง เสี่ยโอมเหลือบมองเธอแล้วทรุดตัวนั่งลงกับพื้น“ โอ้ย ๆ “ เขาร้องโอดโอยออกมาเหมือนเจ็บปวดมาก ครีมหอมก็รีบคุกเข่าลงมาดูเขา“ เสี่ย เสี่ยเป็นอะไร เจ็บตรงไหนคะ ไปทำอะไรมา ไปหาหมอไหมคะ อ๊า“ หญิงสาวเผลอร้องครางออกมาเมื่อเขาสอดมือเข้าไปใต้กางเกงขาสั้นของเธอ“ เสี่ย? “ “ ไม่ต้องไปหาหมอหรอก เพราะไม่มีใคร รู้จักร่างกายพี่ดีเท่าหนูอีกแล้ว “ เขาพูดจบก็จับตัวเธอให้มานั่งที่ตักของเขา “ เสี่ย หลอกหนูเหรอ“ เธอกำลังจะพูดอะไรบ้างอย่า
โรงแรมเสี่ยโอมเดินมาส่งครีมหอมจนถึงหน้าห้องพัก “ วันนี้เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว อาบน้ำแล้วนอนเสียน่ะตัวเล็ก “ มือหนาเอื้อมขึ้นยี้ผมน้องอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะหันหลังเตรียมจะเดินกลับ แต่โดนตัวเล็กจับห้ามไว้“ จะไปง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอคะ “ เขาหันมาพยายามกลั้นยิ้ม“ อืม หนูจะได้รีบพักผ่อนไง หรือว่าครีมอยากจะได้อะไรหรือเปล่า “ ครีมหอมมองคนพูดสีหน้าบูดบึ้ง นี้เขาชินชากับการที่เธอไม่ให้แตะต้องไปแล้วเหรอ“ แล้วเสี่ยจะไปนอนที่ไหน จะทิ้งหนูให้นอนคนเดียวเหรอคะ” เธอพูดกับเขาเสียงออดอ้อน “ ก็พี่เห็นว่าครีมเหนื่อย พี่ก็เลยไม่อยากจะกวนแล้ว “ เขายังคงตีเนียนแกล้งน้องต่อ“ แต่หนูอยากให้กวน “ “ ห๊ะ “ “ ครีมหมายถึง เสี่ยเองก็เหนื่อยเหมือนกัน อย่ากลับเลยนะคะ เดี๋ยวครีมจะยอมให้นอนที่เตียงด้วย “ เธอพยายามพูด พร้อมกับส่งชิกทางสายตาเพื่อบอกเขา คนฟังได้ยินก็เผยยิ้มปนขันออกมา“ แต่ถ้าให้พี่นอนบนเตียงด้วย พี่จะไม่นอนเฉย ๆ นะครับ “ ครีมหอมเผยยิ้มอาย ๆ ให้เขา“ ก็ไม่เป็นไรมั้ง หมั้นไว้แล้วนิ ครีมไม่อยากนอนคนเดียวแล้วค่ะ คืนนี้เสี่ยนอนกับครีมนะคะ “ เธอพูดเสร็จก็ก้มหน้า นี้เราพูดอะไรออกไป เธอคิดก็นึกอาย แต่จะให
เสี่ยโอมก็รีบคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ“ เสี่ยโอม .” “ พี่รู้ว่าที่ผ่านมาทุกอย่างในอดีตของพี่มันทำให้ครีมเจ็บปวด รวมถึงความเอาแต่ใจอยากได้ครีมในตอนแรกด้วย แต่ตอนนี้พี่รักครีมจริง ๆ น่ะ ครีมยอมให้พี่ชดใช้ให้ครีมได้มั้ย “ คนพูดยกแหวนขึ้นมาต่อหน้าเธอ“ พี่ขอชดใช้ด้วยคำสัญญาว่าจะอยู่รักและดูแลครีมไปตลอดชีวิตของพี่เลย จนกว่าพี่จะตายไปจากโลกนี้ “ “ เสี่ยอย่าพูดเรื่องตายได้มั้ย ครีมเคยจะเสียเสี่ยไปรอบหนึ่งแล้ว ครีมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นอีก “ “ ถ้าอย่างนั้นครีมคงต้องมาเป็นเมียพี่ มาดูแลพี่แล้วละสิ เพราะถ้ามีครีมอยู่ข้าง ๆ พี่ พี่คงจะอายุยืนยาวเป็นพันเป็นหมื่นปีแน่นอน “ คำพูดที่แสนจะโอเวอร์ของเขาได้ทำให้ครีมหอมยิ้มออกมา เธอมองเขาด้วยความซาบซึ้ง ในสายตาเขาคงเห็นเธอเป็นยาวิเศษเลยสินะ “ ครีม…” เมื่อเห็นว่าน้องเงียบไปนาน เสี่ยโอมจึงเรียกเพื่อสะกิดไม่ให้น้องลืมรับแหวนจากตัวเอง ครีมหอมเห็นแบบนั้นก็พยักหน้าแล้วยื่นมือข้างซ้ายของเธอออกมาให้เขา เสี่ยโอมจึงบรรจงสวมแหวนเก้ากะรัตที่ทำมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ ลงหมั้นหมายไว้ที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เขาลุกขึ้นแล้วสวมกอดเธอด้วยความดีใจ“ เย้!! เพื่อนกูก็มีเมียเป็นต
ครีมหอมเดินชื่นชมดอกไลแลคในมือออกมาจากร้าน ก่อนที่เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอจะดังรัว ๆ มือเล็กรีบล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ก็เห็นว่าป้าชลลี่ส่งข้อความมาหาเธอ [เป็นเรื่องแล้วครีม! ] [มาหาป้าด่วน!][@โลเคชั่น]“ ห๊ะ เกิดอะไรขึ้น “ เธออุทานด้วยความตกใจ แล้วรีบวิ่งไปตามโลเคชั่นที่ชลลี่ส่งมาให้ ด้วยความเป็นห่วง ใครทำอะไรให้ป้าชลลี่ของเธอหรือเปล่า “ แถวนี้เหรอ “ ตากลมหยุดมองที่โทรศัพท์ในมือ เพราะตอนนี้เธอมาถึงที่ตามในโลเคชั่นแล้ว เธอมองไปรอบ ๆ อย่างสงสัย แถวนี้เป็นชายหาด ไม่ไกลจากที่พักของเธอสักเท่าไหร่นัก แต่เธอพึ่งจะได้สังเกตว่าที่ชายหาดแห่งนี้เต็มไปด้วยดอกไลแลคสีม่วงที่เธอตามหา ซึ่งมันถูกตบแต่งประดับประดาสวยงามเต็มชายหาดไปหมด“ ใครจะขอสาวแต่งงานเนี้ย “ เธอบ่นออกมาเพราะเห็นว่าเขาจัดดอกไม้เหมือนกับอยู่ในงานแต่งเลย เธอเลยลองก้าวขาเดินไปตามทางที่ทั้งสองฟากฝั่งมีดอกไลแลคประดับบนพื้นไปจนสุดทาง ร่างเล็กยืนมาหยุดอยู่ที่ซุ้มดอกไม้ ที่มีผ้าขาวปิดอยู่ เธอมองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็นใครจึงถือวิสาสะขยับเข้าไปดมกลิ่นดอกไลแลคสีม่วงที่เธอคิดถึง “ อืม หอมจัง ใครกันนะที่เป็นผู้หญิงผู้โชคดีคนนั้น คนที่ทำแบ
5 เดือนต่อมา “ ทำไมอาทิตย์นี้ถึงไม่มา “ ครีมหอมบ่นพึมพำอยู่ที่หน้าประตูห้องนอนแล้วจ้องมองไปที่โซฟา เพราะปกติอศิรจะชอบบินมาหาทุก ๆ วันศุกร์แล้วก็ไปรอรับเธออยู่หน้าที่เรียนทุกสัปดาห์ จากนั้นก็จะมานอนเฝ้าเธอที่โซฟาหน้าห้องนอนตลอด แต่วันนี้ก็วันเสาร์แล้ว เขายังไม่โผล่หน้ามาเลย “ หรือว่าจะถอดใจไปแล้วหรือเปล่า “ เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้า เพราะในใจเธอก็กำลังคิดที่จะใจอ่อนให้เขาแล้ว เนื่องจาก 5 เดือนที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยแตะต้องตัวเธอ แถมยังคอยดูแลเธอไม่ห่าง ไม่ว่าจะไปรับถ่ายแบบที่ไหนเขาก็จะตามไปเฝ้า คอยคุ้มกันเธอจากคนที่ไม่ประสงค์ดี ถ้าไม่อย่างนั้นเส้นทางนางแบบของเธอคงจะไม่ง่ายหรอก อาจจะโดนหลอกไปทำไม่ดีไม่ร้ายแล้วก็ได้“ หรือว่าเราจะเล่นตัวมากเกินไป …ฮือ ไม่น่า พี่เขาอาจจะติดงานก็ได้“ เธอพยายามคิดบวก แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาทิ้งเธอไปแล้วหรือเปล่า ความคิดของเธอตีกันไปมา “ ออกไปข้างนอกดีกว่า จะได้ไม่คิดมาก “ เธอรีบเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่ แล้วก็เดินออกไปจากโรงแรม “ อยู่ดี ๆ ก็คิดถึงกลิ่นดอกไลแลคขึ้นมา “ ครีมหอมเมื่อเดินมาถึงหน้าร้านขายดอกไม้ ก็คิดถึงดอกไม้ที่เสี่ยโอมเคยให้เธอ“ สวัสดีค่ะลูกค้
“ ได้แล้วครับ ทุกคนทำดีมาก เลิกกองได้ “ ผู้กำกับสั่งทุกคนก็กับสู่ภาวะปกติรีบพากันเก็บข้าวของ รวมถึงครีมหอมด้วยเช่นกัน เธอเองก็กำลังรีบจะเดินกลับขึ้นมายังที่พัก “ เดี๋ยวน้องครีม “ ผู้กำกับเดินเข้ามาหาเธอ“ วันนี้น้องสวยมากเลย แถมยังตีบทได้ดี เล่นรอบเดียวผ่าน พี่ว่าอนาคตหนูคงไปได้ไกลแน่เลย “ ครีมหอมจ้องคนตรงหน้าพร้อมกับความรู้สึกแปลก ๆ ทำไมผู้กำกับถึงมองเธอด้วยสายตาแบบนี้ เขามองเหมือนเธอเป็นอาหารของเขาเลย “ เย็นนี้น้องไปกินข้าวกับพี่ได้มั้ยครับ เผื่อว่าอนาคตเราอาจจะได้ร่วมงานกันอีก “ ไม่พูดเฉยเขายื่นมือมาแตะบ่าของเธอ จนครีมหอมสะดุ้ง เธอรู้สึกกลัวจนทำตัวไม่ถูก ดีที่มีมือใหญ่ที่คุ้นเคยเดินเข้ามาชิดเธอแล้วปัดมือไอ้ผู้กำกับสุดหื่นนี้ออกให้ เธอรีบหันไปจ้องหน้าเขาในเวลาเดียวกันกับที่อศิรก็เอาเสื้อคลุมของเขามาคลุมใส่ให้เธอ แล้วดึงเธอไปหลบข้างหลัง “ ทำอะไรครับ ผมเห็นหลายรอบแล้วน่ะ “ อศิรที่สังเกตตั้งนานแล้วว่าผู้กำกับคนนี้มองเมียของเขาแปลกไป แถมยังพยายามจะแตะตัวเธอหลายครั้งเวลาเข้าไปแนะนำงาน “ คุณเป็นใครยุ่งอะไรด้วย “ “ ผมเป็นผัวเธอ “ เขาตอบสั้น ๆ ทำให้ไอ้ผู้กำกับที่ตัวเล็กกว่าเขารีบกลืนน้