Mag-log inShare
บทที่ 166
Pinakabagong kabanata
ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว บทที่ 264
เช้าตรู่ ขณะที่ผู้คนในเมืองหลินเจียงที่หาเช้ากินค่ำต่าง ๆ ตื่นขึ้นมาเริ่มทำงานเสียงผู้คนเอะอะคึกคักมาจากถนนแต่ไกลเมื่อเข้าไปดูใกล้ ๆ จึงพบว่าเป็นซ่งติ้งเซิงที่นำเกวียนนักโทษมาแห่ประจานไปทั่วเมืองหลินเจียงด้วยตนเองคนที่เมื่อวานยังได้ยินข่าวลือมากมาย บัดนี้ต่างพากันรู้สึกเย็นสันหลังวาบ“ดูเหมือนว่าท่านอ๋องจะ...”“ชู่ว อย่าพูด! เจ้าอยากจะเป็นเหมือนเขาหรืออย่างไร?”ตอนนี้ บรรดาคนที่ชอบพูดจาไร้สาระต่างพากันเงียบกริบทุกคนไม่ใช่คนโง่ ไม่ว่าก่อนหน้านี้ฉินหมิงจะจงใจเล่นงานหลี่เอ้อร์หนิวจริงหรือไม่ ตอนนี้การกระทำของเขาก็ได้ยืนยันเรื่องนั้นแล้วหากยังมีใครกล้าต่อต้านเขาอีก ก็เท่ากับไม่รักชีวิตของตัวเองแล้ว“น่ากลัวจริง ๆ”แม้ว่าผู้คนที่สัญจรไปมาบนถนนจะอยากพูดคุยกันใจจะขาด แต่ก็ไม่กล้าทำเช่นนั้นต่างพากันก้มหน้าแล้วรีบเดินจากไปหลังจากที่ซ่งติ้งเซิงนำตัวหลี่เอ้อร์หนิวเข้าไปในที่ว่าการแล้ว ก็จงใจสั่งให้ลูกน้องเปิดประตูใหญ่ของที่ว่าการให้กว้างขึ้น“อ๊า...!”“อ๊า...!”…ไม่นาน ก็มีเสียงร้องโหยหวนดังออกมาจากข้างในตอนรับประทานอาหารกลางวัน ฉินหมิงก็ได้รับข่าวดีจากซ่งติ้งเซิงและที
ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว บทที่ 263
“ไปเถอะ ปิดถนน เก็บวัสดุให้เรียบร้อย”ฉินหมิงเอ่ยกับทหารใต้บังคับบัญชาทุกคนพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม“ได้เลยพ่ะย่ะค่ะ!”ตอนนี้พวกเขาอารมณ์ดีมาก ความโกรธก่อนหน้านี้หายไปหมดสิ้นชาวบ้านเหล่านี้ก่อเรื่องแบบนี้ สมควรแล้วที่ต้องรับผลกรรมไม่นานนัก การตัดสินใจของฉินหมิงก็ถูกส่งไปถึงคฤหาสน์หลังหนึ่งหลี่เอ้อร์หนิวและหลี่เหลียนซานนั่งอยู่ด้วยกัน เมื่อได้ยินการตัดสินใจนี้ ก็พากันตกตะลึง“เขา... เขาทำแบบนี้ได้ยังไง?!”หลี่เอ้อร์หนิวทุบโต๊ะอย่างเกรี้ยวกราด“เป็นเพราะความคิดโง่ ๆ ของเจ้าทั้งนั้น ถนนน่ะ เราจะยอมปล่อยไปไม่ได้เด็ดขาด!”หลี่เหลียนซานถลึงตาใส่หลี่เอ้อร์หนิวหลี่เอ้อร์หนิวก็หงอยไปทันที กับคนอื่นเขาอาจจะโอหังได้ แต่นี่คือพี่เขยของเขา และยังเป็นที่พึ่งของเขาด้วย เขาจึงไม่กล้าพูดอะไรมาก“พี่เขย พวกเราจะทำยังไงกันดี?”หลี่เหลียนซานก้มหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็เงยหน้าขึ้นมาจ้องหลี่เอ้อร์หนิว“เอาอย่างนี้แล้วกัน เจ้าไปที่อำเภอ เล่าเรื่องความขัดแย้งกับท่านอ๋อง แล้วปล่อยข่าวเรื่องที่เขาไม่ยอมสร้างถนนให้เราออกไป ถึงตอนนั้นก็บอกว่าเป็นเพราะท่านอ๋องใจแคบ เพื่อที่จะแก้แค้นเจ้าโดยเฉ
ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว บทที่ 262
ฉินหมิงเดินเข้าไปตบไหล่เขาเบา ๆ กล่าวปลอบใจสองสามประโยค แล้วจึงส่งซ่งเถี่ยจู้ออกไปซ่งติ้งเซิงที่อยู่ข้าง ๆ กล่าวว่า“ท่านอ๋อง หลี่เอ้อร์หนิวผู้นี้ช่างเลวทรามเสียจริง สามารถสร้างข่าวลือเกี่ยวกับภรรยาของผู้อื่นได้ น่าขยะแขยงสิ้นดี”“อืม ต้องหาโอกาสกำจัดตัวปัญหานี่ทิ้งเสีย”เดิมทีฉินหมิงก็ไม่คิดจะปล่อยปัจจัยที่ไม่มั่นคงเช่นนี้ไปอยู่แล้วจัดการให้เร็วที่สุดย่อมดีที่สุดพอถึงตอนค่ำ ฉางไป๋ซานที่เขาจัดให้ไปทำธุระก็รีบร้อนวิ่งกลับมาที่โรงทอผ้า“ท่านอ๋อง เกิดเรื่องแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“เร็วขนาดนี้เชียว?”“พ่ะย่ะค่ะ เจ้าหลี่เอ้อร์หนิวก่อเรื่องเก่งเกินไป หลังจากกลับไปก็ไปหาเจ้าที่ดินในท้องถิ่นที่ชื่อหลี่เหลียนซาน มาขวางทางถนนที่เรากำลังสร้างอยู่ในภูเขา”เรื่องการสร้างถนนดำเนินมาหลายเดือนแล้วกองทัพของฉินหมิงเคลื่อนทัพไปถึง ปูวัสดุลงไปก็เป็นอันเสร็จสิ้นไม่เคยพบเจอกับอุปสรรคใหญ่อันใดมาก่อนอำเภอและหมู่บ้านต่าง ๆ ก็เข้าใจดีว่าการสร้างถนนเป็นประโยชน์ต่อพวกเขาบางครั้งถึงกับมีชาวบ้านในหมู่บ้าน นำน้ำและผลไม้มามอบให้กับเหล่าทหารที่ทำงานโดยเฉพาะ“ไปกันเถอะ”ฉินหมิงตามฉางไป๋ซานมาถึงตีนเขาแห่งห
ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว บทที่ 261
“ข้าไม่กล้าหรอก”หลี่เอ้อร์หนิวลุกขึ้นยืนอย่างโซซัดโซเซ เตรียมจะจากไปอย่างเงียบ ๆฉางไป๋ซานเดินไปตรงหน้าฉินหมิงแล้วพูดด้วยเสียงต่ำว่า“ท่านอ๋อง หลี่เอ้อร์หนิวไม่ใช่คนดี เดิมทีก็เป็นแค่อันธพาล หากกลับไปแล้วใช้เล่ห์เหลี่ยมอีก เกรงว่าจะกระทบกับเรื่องใหญ่ของเราได้”หากพูดถึงการถอนรากถอนโคน ฉินหมิงไม่เคยทำให้ใครผิดหวังเขาพยักหน้าเล็กน้อย แล้วสั่งฉางไป๋ซานว่า“อืม จัดคนสองสามคนไปจับตาดูเขาไว้”เมื่อเรื่องราวจบลง ซ่งติ้งเซิงก็เดินเข้าไปในฝูงชนแล้วพูดเสียงดังว่า“ทุกคนอย่ามุงกันอยู่เลย! กลับไปเก็บข้าวของ แล้วเตรียมตัวปฏิบัติตามนโยบายใหม่ของโรงทอผ้า หาที่ทำงานใกล้ ๆ บ้านของตัวเองเสีย!”“ไปกันเถอะ ไปกันเถอะ...”ฝูงชนค่อย ๆ สลายตัวไป แต่ซ่งเถี่ยจู้ที่ก่อนหน้านี้มีเรื่องกับหลี่เอ้อร์หนิวกลับยังไม่จากไปจริง ๆ แล้วเขาก็มีรูปร่างแข็งแรงกำยำ ปกติก็ทำตัวเป็นนักเลงอันธพาลแต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหลี่เอ้อร์หนิว ก็ยังด้อยกว่าเล็กน้อยเมื่อวานถูกซ้อมจนไม่มีแรงสู้ ทำให้เขารู้สึกเสียหน้ามาก“ทำไมเจ้ายังไม่ไปอีก?”ฉินหมิงเพิ่งสั่งให้ฉางไป๋ซานออกไปทำธุระ พอหันกลับมา เขากับซ่งติ้งเซิงก็เห็นซ่งเถี่ยจ
ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว บทที่ 260
“ข้าจะทำตามสัญญา มอบเงินหนึ่งพันตำลึงให้เป็นรางวัล และยกเลิกแผนการโยกย้ายคนงานโรงทอผ้า!”เมื่อสิ้นเสียงกล่าว ทุกคนต่างนิ่งอึ้งไปซ่งติ้งเซิงยิ่งตกตะลึงจนพูดไม่ออกฉางไป๋ซานเกาศีรษะพลางกล่าวว่า“ท่านอ๋องเสียสติไปแล้วหรือไร เวลานี้ขอเพียงมีตาย่อมดูออก ว่าการที่โรงทอผ้ามีคนมากเกินไปไม่ใช่เรื่องดี แต่ถึงกระนั้นก็ยังจะยกเลิกแผนการโยกย้ายคนงานอีกหรือ?”ซ่งติ้งเซิงสูดหายใจเข้าลึก เหลือบมองเขาแวบหนึ่ง ก่อนกล่าวเสียงเรียบว่า“แม่ทัพฉาง ท่านเข้าใจผิดแล้ว นี่คือวิธีที่ท่านอ๋องจะบดขยี้หลี่เอ้อร์หนิวให้จมดินได้อย่างร้ายกาจที่สุดต่างหาก!”“หมายความว่าอย่างไร?”ฉางไป๋ซานเพิ่งพูดจบก็มีคนผู้หนึ่งถลันกายออกมาจากฝูงชนด้วยใบหน้าที่พันผ้าพันแผล ทุกคนจึงมองไม่เห็นโฉมหน้าที่แท้จริง“หลี่เอ้อร์หนิว เจ้าคนสารเลว เจ้ามียางอายบ้างหรือไม่? เงินหนึ่งพันตำลึงนี่ เจ้ายังมีหน้าจะรับไว้อีกหรือ!?”เมื่อได้ยินเสียง ผู้คนก็จดจำได้ว่าเขาคือผู้ใดย่อมต้องเป็นซ่งเถี่ยจู้ผู้ทะเลาะกับหลี่เอ้อร์หนิวเมื่อวานนี้“ไม่ใช่เรื่องของเจ้าสักหน่อย”หลี่เอ้อร์หนิวกล่าวอย่างเกรี้ยวกราดทั้งที่ในใจขลาดกลัวความจริง เขาใจฝ่อ
ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว บทที่ 259
“ขวางเขาไว้”ในที่สุด ฉินหมิงก็ทนดูต่อไปไม่ไหว จึงสั่งให้คนเข้าไปหยุดหลี่เอ้อร์หนิวซ่งติ้งเซิงเดินเข้าไปตวาดด้วยความเกรี้ยวกราดว่า“ทำอะไรกันฮะ? พวกเจ้าคิดทำอะไร! อยากเข้าไปอยู่ในคุกกันนักใช่ไหม?”เมื่อได้ยินว่าจะต้องเข้าไปอยู่ในคุก หลี่เอ้อร์หนิวและซ่งเถี่ยจู้ก็สงบลงในที่สุดซ่งเถี่ยจู้เป็นฝ่ายเดินเข้ามาหาฉินหมิงก่อน จากนั้นจึงโค้งคำนับพร้อมกล่าวว่า“ท่านอ๋อง ข้าน้อยไม่อยากทำงานให้เขาแล้วขอรับ!”ฉินหมิงพยักหน้าเล็กน้อย และหันไปมองหลี่เอ้อร์หนิว“เจ้าเล่าว่าอย่างไร?”“จะไปก็ไปสิ คิดว่าข้าขาดคนอย่างเจ้าไม่ได้รึ?”หลี่เอ้อร์หนิวโบกมืออย่างไม่สบอารมณ์เมื่อเห็นคนงานในโรงทอผ้าจำนวนมากกำลังชี้ไม้ชี้มือมาที่ตนเอง เขาก็ตะโกนลั่นว่า“พวกเจ้ามองอะไรกันไม่ทราบ? รีบกลับไปทำงานกันได้แล้ว!”ตกเย็น หลังคนงานทำงานเหนื่อยล้ามาทั้งวันก็พากันกลับบ้านหลี่เอ้อร์หนิวซึ่งใบหน้ามีรอยฟกช้ำ กำลังใช้มือที่สั่นเทาเล็กน้อยติดป้ายผลผลิตของตนเองเขาบังเอิญพบฉินหมิงที่เพิ่งคุมงานเสร็จ และกำลังจะออกมาติดป้ายผลผลิตของตนเช่นกันโรงทอผ้าของพวกเขา จะมีการติดป้ายผลผลิตของแต่ละแผนกในช่วงเย็นของทุกวันอย่
Maaari mong magustuhan
ขอโอกาสรักอีกครั้ง
LiHong239 viewsเขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ
เฉินเจียเสี่ยวเกอ590.7K viewsองค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น
จันทร์กระจ่างภูผา399.2K viewsเจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา720 viewsรัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์
ไห่ตงชิง207.6K viewsบัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่
ชวินเป่ยอี๋666.9K viewsข้ามภพไป-กลับ แบบฉบับของชิงชิง
ไป๋เหลียนฮวา308 viewsองค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน
ใบไม้ร่วงในเมืองร้าง170.4K views
