LOGINShare
บทที่ 471
Latest chapter
ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว บทที่ 506
“ข้ารับปาก”อู่ชิงเหย่พยักหน้ารับคำหนักแน่นในฐานะทหาร หน้าที่ของพวกเขาคือการปกป้องบ้านเมืองแม้สถานการณ์ในยามนี้จะซับซ้อนยิ่ง และจุดยืนของพวกเขาก็แตกต่างกันทว่าก็ยังคงมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันนั่นคือพวกเขาต้องการปกป้องแผ่นดินนี้ไว้ให้ดี“ข้ายินดีผ่อนปรนให้กองคาราวานของท่านอ๋องเดินทางเข้าออกซีอวี้และซีสู่ได้ตามสบาย แต่จะมาสั่งให้ข้าไปต่อกรกับราชสำนักไม่ได้เด็ดขาด”ยามนั้นเฉินผีคล้ายนึกอะไรขึ้นได้ จึงเสริมขึ้นมาอีกประโยคอู่ชิงเหย่ยิ้มพลางกล่าวว่า“วางใจเถิด นี่เป็นสงครามของพวกเราเอง ย่อมไม่ดึงคนบริสุทธิ์เข้ามาเกี่ยวข้องให้มากเกินไป”“เช่นนั้นก็ดี!”ทั้งสองคนเดินทางกลับไปพร้อมกัน โดยนำยุทธปัจจัยจำนวนมากเหล่านี้ไปด้วยเมื่อมีการคุ้มกันของเฉินผี การเดินทางกลับเที่ยวนี้ของพวกเขาจึงราบรื่นและผ่อนคลายยิ่งนักระหว่างทาง เขาเอ่ยถามอู่ชิงเหย่ด้วยความใคร่รู้ว่า“หนังสือพิมพ์ที่พวกเจ้าพูดถึงก่อนหน้านี้คือสิ่งใดหรือ? ดูเหมือนข้าจะได้ยินคนพูดถึงอยู่บ่อยครั้ง”“หากอยากอ่าน ข้าจะสั่งทหารให้นำมาส่งพวกท่านทุกวัน”อู่ชิงเหย่ยิ้มเล็กน้อย ก่อนบอกเล่าเรื่องราวออกมาอันที่จริง ฉินหมิงก็อยาก
ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว บทที่ 505
เซี่ยโหวว่านชิงกัดฟันกรอด จ้องมองคนทั้งสองด้วยแววตาอำมหิต ทว่าในยามนี้เขากลับไม่กล้าขยับตัวทำอะไรบุ่มบ่ามอีก“ทุกท่าน เรื่องของพวกท่าน คราวหน้าคราวหลังอย่าได้ดึงซีสู่ของพวกเราเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยอีก”“หากก่อเรื่องวุ่นวายขึ้นมาอีก ข้าไม่รับประกันว่าจะยังใจดีเช่นนี้ได้อีก!”เขาแค่นเสียงเย็นชา หันกายกลับ แล้วนำเหล่าทหารเดินจากไปอย่างช้า ๆมองแผ่นหลังของพวกเขาที่ค่อย ๆ ห่างออกไป อู่ชิงเหย่จึงได้ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกในที่สุด“ขอบคุณแม่ทัพเฉินที่ช่วยคลี่คลายสถานการณ์”“ไม่จำเป็นต้องขอบคุณหรอก ว่าแต่พวกเจ้า มันเกิดเรื่องอะไรกันแน่?”เฉินผีรู้สึกแปลกใจกับสถานการณ์ของพวกเขาเป็นอย่างยิ่งตามหลักแล้ว ฉินหมิงตีจากหลิ่งหนานไปจนถึงหูซี แล้วกำลังรุกคืบเข้าสู่จงหยวนทว่ายามนี้คนของเขากลับไม่ได้อยู่ที่สนามรบหลัก แต่จู่ ๆ กลับมาปรากฏตัวที่นี่ พร้อมกับเสบียงสัมภาระมากมายเพียงนี้เรื่องนี้ย่อมทำให้ผู้คนอดสงสัยไม่ได้“เรื่องนี้อธิบายลำบากขอรับ แต่หากท่านแม่ทัพเฉินยินดีเข้าร่วมกับท่านอ๋อง ข้าก็สามารถบอกท่านได้ทุกอย่าง”วันนี้เฉินผียื่นมือเข้าช่วยพวกเขาก็เท่ากับว่าได้มีส่วนช่วยตัดขาดการติ
ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว บทที่ 504
“เช่นนั้นก็ถือว่าไม่ไว้หน้ากันเกินไปแล้ว เห็นทีคงต้องลองดีกันสักตั้ง ดูซิว่าท่านจะรักษาของพวกนี้เอาไว้ได้หรือไม่!”เซี่ยโหวว่านชิงยกมือขึ้นคราหนึ่ง ทหารที่กระจายอยู่เต็มขุนเขาก็กรูกันเข้ามาโอบล้อมอย่างรวดเร็วปลายหอกยาวในมือพวกเขาส่องประกายเย็นเยียบ ชวนให้ผู้คนหนาวเหน็บไปถึงขั้วหัวใจทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับการปิดล้อมของพวกเขาอู่ชิงเหย่กลับยังคงสงบนิ่งอย่างยิ่ง ไร้ซึ่งท่าทีถอยหนีแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำยังแบ่งกองกำลังออกเป็นสามกลุ่ม สั่งการให้ทหารที่กระสุนปืนไฟหมดแล้ว ถอยไปบรรจุกระสุนใหม่ที่ด้านหลังขบวนก่อน“ช้าก่อน!”ในขณะที่บรรยากาศกำลังตึงเครียดถึงขีดสุด ลูกธนูขึ้นสายดาบออกจากฝัก จวนเจียนจะปะทะกันอยู่นั้นจู่ ๆ ก็มีเสียงหนึ่งดังแว่วมาจากที่ไกล ๆสิ่งที่ตามมาด้วยคือเงาทะมึนของกองทัพมืดฟ้ามัวดินการมาถึงของคนกลุ่มนี้ ทำให้เซี่ยโหวว่านชิงและอู่ชิงเหย่ต่างเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจเซี่ยโหวว่านชิงมีสีหน้าย่ำแย่ กล่าวขึ้นว่า“แผนสูงนักนะ พวกเจ้าซ่อนทีเด็ดไว้มากขนาดนี้ ยังจะมาแสร้งทำท่าท้าทายข้าอยู่อีกทำไม หรือว่าอยากจะรบกันจริง ๆ?”เมื่อได้ยินวาจาชวนงุนงงนี้อู่ชิงเหย่ก็แค่นเสียงเย
ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว บทที่ 503
“ย่อมต้องเป็นการตรวจค้น”เซี่ยโหวว่านชิงจ้องมองเขา ใบหน้าเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ร้ายกาจคนผู้นี้มีแววหน้าเนื้อใจเสืออยู่ไม่น้อยเพียงเอ่ยปากก็เรียกร้องมหาศาลดั่งราชสีห์อ้าปากกว้าง หากยอมให้เขาตรวจค้นจริง ๆ ก็ไม่รู้ว่าจะถูกกักสินค้าไว้มากเท่าใดเห็นดังนั้น อู่ชิงเหย่ก็คร้านจะต่อความยาวสาวความยืด สั่งการให้ทิ้งของไว้สองคันรถทันที“สองคันรถนี้ทิ้งไว้ให้พวกท่านตรวจสอบ ถอยกันคนละก้าว เป็นอย่างไร?”ความจริงแล้วหากเป็นยามปกติ หากอู่ชิงเหย่ต้องเผชิญหน้ากับคนพวกนี้ที่บังอาจมาขวางทางเขาคงสั่งลงมือจัดการคนของซีสู่ไปโดยตรงแล้วทว่าตอนนี้พวกเขาเพิ่งผ่านการสู้รบมาหมาด ๆ ดินปืนในปืนไฟก็ยังไม่ได้บรรจุใหม่ฝ่ายตรงข้ามกลับรุกคืบเข้ามาประชิดตัวเสียแล้ว ทำให้ทหารค่ายเฟิงจื้อตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบหากต้องปะทะกับคนกลุ่มนี้ จะสังหารศัตรูได้มากน้อยเพียงใดไม่ใช่ประเด็นสำคัญที่สำคัญคือ มีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นการจุดชนวนสงครามระหว่างทั้งสองฝ่ายการสร้างศัตรูเพิ่มขึ้นอีกหนึ่ง ย่อมเป็นอันตรายต่อหลิ่งหนานอย่างยิ่งอู่ชิงเหย่จึงคิดสละเสบียงบางส่วน เพื่อตัดรำคาญคนพวกนี้ไปให้พ้น ๆแต่ความคิดของเขานั้นตื้น
ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว บทที่ 502
อู่ชิงเหย่นำทหารนับพันนาย ในมือของพวกเขาถือปืนไฟระดมยิงอย่างต่อเนื่องปลิดชีพผู้คนในที่นั้นอย่างต่อเนื่องแทบไม่มีหยุดพักฝีมือการยิงปืนของพวกเขาแข็งแกร่งยิ่งนัก นี่คือสิ่งที่ได้มาจากการฝึกฝนราวนรกแตกกว่าจะสำเร็จวิชาบวกกับปืนไฟกลที่ฉินหมิงสร้างให้พวกเขาทำให้ความสามารถในการยื้อยุดและสังหารอย่างรวดเร็วของค่ายเฟิงจื้อเพิ่มสูงขึ้นอย่างมากสถานการณ์แทบจะเอนเอียงไปฝ่ายเดียวใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วยาม เสบียงสัมภาระทั้งหมดก็ตกมาอยู่ในมือของอู่ชิงเหย่ขณะที่พวกเขากำลังตรวจนับของทั้งหมดอยู่นั้นกองทัพสวมเกราะหวายกลุ่มหนึ่งกลับโอบล้อมเข้ามาจากรอบทิศทางผู้เป็นหัวหน้าคือชายหน้าบากรูปร่างกำยำล่ำสันคนหนึ่ง“ทุกท่าน นี่กำลังทำอะไรกัน?”มุมปากของเขาประดับด้วยรอยยิ้มที่มีความนัยลึกซึ้งหลังจากปิดล้อมคนของอู่ชิงเหย่ไว้หมดแล้วจึงเอ่ยถามขึ้น“นี่คือศึกภายในของต้าเฉียนเรา ท่านทำเช่นนี้มีเจตนาใด?”ซีสู่ไม่นับเป็นหนึ่งในสามสิบหกแคว้นแห่งแดนซีอวี้พวกเขาแยกตัวเป็นเอกเทศ เป็นอาณาจักรอิสระที่มีพื้นที่ครอบครองไม่น้อยแม้กำลังจะไม่เข้มแข็ง แต่หลายปีมานี้ต้าเฉียนถูกชนเผ่าทางเหนือและคนเถื่อนทางใต้รุ
ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว บทที่ 501
เนื่องจากการบรรจุดินปืนนั้นยุ่งยากหากต้องสู้รบกันจริง ๆ แล้วยังมัวแต่ใช้อาวุธดินปืนทำการรบ เกรงว่าอาจจะถูกฟันตายในดาบเดียวขณะที่กำลังบรรจุกระสุนอยู่ก็เป็นได้เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาเช่นนี้ ฉินหมิงจึงเบนความสนใจไปที่อาวุธซึ่งถูกสร้างขึ้นในยุคก่อนหน้านี้นั่นก็คือหน้าไม้กลเช่นนี้!การใช้งานหน้าไม้กลนั้นสะดวกมาก และหลังจากผ่านการปรับปรุงมาหลายครั้ง ตอนนี้พวกเขาถึงกับลดขนาดของลูกศรหน้าไม้ให้สั้นลงไปมากลูกศรหนึ่งดอกมีความยาวเพียงสองถึงสามนิ้วส่วนหัวด้านหน้าเป็นโลหะแหลมคมเช่นนี้ช่วยให้พกพาได้จำนวนมากขึ้นยามต้องสู้รบอย่างดุเดือดยามบรรจุกระสุนก็เพียงแค่ใช้มือกอบลูกศรยัดใส่เข้าไป เขย่าสักสองทีให้เข้าที่ ก็สามารถเริ่มยิงได้เลย“ทุกคน ตอนนี้เป็นเวลาทดสอบความแม่นยำของพวกเจ้าแล้ว เจ้าพวกนี้จงใจทิ้งระยะห่างจากพวกเรา ก็จงทำให้พวกเขาได้ลิ้มรสฝีมือของพวกเราเสียหน่อย”“ฮ่า ๆ เยี่ยม!”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทหารค่ายฮั่วจื้อต่างพากันโห่ร้องขานรับเสบียงกว่าสิบคันรถถูกพวกเขาทิ้งไว้กลางทุ่งร้างทันทีจากนั้นพวกเขาก็ไล่ตามกองทัพราชสำนักที่กำลังหลบหนีไปอย่างรวดเร็วท่ามกลางเนินเขาสูงต่ำสลับซับซ้อน
You may also like
Back to 1985 ฉันกลายเป็นคุณหนูตกอับ
มายารัตติกาล2.0K viewsย้อนเวลาป่วน...ฉางอัน
เฟยเทียน / เงาจันทราสีหมึก / กัญญ์ญาภัค3.6K viewsองค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น
จันทร์กระจ่างภูผา412.6K viewsชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล1.3K viewsเพียงรักฝังใจ
LiHong239 viewsรัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์
ไห่ตงชิง217.1K viewsเจาะเวลาหาบูเชคเทียน
ไป๋เหลียนฮวา300 viewsขอโอกาสรักอีกครั้ง
LiHong1.5K views
