Share

Chapter 4

“อ้าว นังวุ้นรีบโทรบอกแม่แกสิ พ่อแม่แกใจดีจะตายไม่ว่าหรอก”

“อือ ลืมเลยเนี่ย มัวแต่ฟังคนขิงแฟนเพลิน” เชิญขวัญกระเซ้าเพื่อนยิ้ม ๆ พลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาแม่ ผลเป็นไปตามคาด แม่เธอไม่ว่าอะไร

สี่สาวพูดคุยกันไปจนถึงโรงเรียนกวดวิชาที่พวกเธอมาเรียนเป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้ว แต่ละคนมีความฝันอยากเข้าเรียนในคณะที่ชอบ ลลิตากับกมลพร ครอบครัวมีฐานะดี หากว่าสอบไม่ติดก็สามารถเข้าเรียนมหาวิทยาลัยเอกชนได้สบาย เชิญขวัญกับเกศรินนั้นครอบครัวมีฐานะปานกลาง พวกเธอจึงอยากจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยของรัฐเพื่อแบ่งเบาภาระครอบครัว ดังนั้นเพื่อสนับสนุนเพื่อน สองสาวจึงมาเรียนกวดวิชาเป็นเพื่อน

โรงเรียนกวดวิชา The Perfect Brains

ภายในห้องเรียน สี่สาวเพื่อนซี้นั่งจับกลุ่มกันแบบหน้าสองหลังสอง โรงเรียนแห่งนี้มีหลายห้อง แต่ละห้องจะรับนักเรียนเพียงยี่สิบคนเพื่อให้ครูสามารถเข้าถึงนักเรียนได้ใกล้ชิด ขณะเดียวกันนักเรียนก็สามารถพูดคุยสอบถามเกี่ยวกับวิชาที่เรียนได้สะดวก

ระหว่างนั่งรอครูผู้สอน นักเรียนคนอื่น ๆ ทยอยกันเข้ามาในห้อง แต่ละคนสวมชุดนักเรียนของโรงเรียนที่ตนเรียนเหมือนกับสี่สาว มีทั้งนักเรียนชายและนักเรียนหญิง นักเรียนชายกลุ่มหนึ่งเข้ามานั่งติดกับกลุ่มของเชิญขวัญ ซึ่งมันเหมือนกับว่า ใครที่เคยนั่งตรงไหนมักจะนั่งจุดนั้น

“หวัดดีครับสาว ๆ” หนึ่งในนักเรียนชายทักทายก่อน แต่สายตานั้นจับจ้องที่เชิญขวัญซึ่งนั่งถัดจากลลิตา

“ทักพวกเราหรืออยากจะทักแค่วุ้นยะนายช้าง” ลลิตาถามอย่างหมั่นไส้

ทุกคนต่างรู้ว่าหมอนี่ชอบเชิญขวัญ

“ทักทุกคนล่ะครับ เบลล์ ริน มล แล้วก็วุ้น” คเชนทร์ตอบแล้วยิ้มแป้นหน้าเป็นให้ เพื่อน ๆ ของเขาต่างพากันส่งเสียงสนับสนุน

พูดได้ว่าในคลาสนี้ กลุ่มของคเชนทร์เป็นตัวโจ๊กของห้อง ใครว่าเด็กเรียนต้องเนิร์ดต้องเงียบขรึมเคร่งวิชาการ

เมื่ออีกฝ่ายยิ้มให้ เชิญขวัญเลยต้องยิ้มตอบโดยไม่ได้คิดมากอะไร ความรักความชอบของวัยรุ่นอย่างพวกเธอ แค่ชอบแป๊บ ๆ อีกหน่อยหลังเรียนจบไม่ได้เจอกันก็ลืมไปเอง

“เลิกเรียนไปกินเนื้อย่างด้วยกันเปล่า พวกเราเลี้ยงเอง ว่าไงวุ้น ร้านเนื้อย่างในห้างนี้เด็ดมากเลย” คเชนทร์เอ่ยชวน ซึ่งที่จริง ก่อนเข้าห้องเขาได้ยินสาว ๆ พูดเรื่องของกินกันแว่ว ๆ

“พอดี พวกเรามีนัดแล้วสิ” เชิญขวัญตอบยิ้ม ๆ แต่เป็นการดับฝันอีกฝ่าย หยิบยกเอาเพื่อนรักขึ้นมาอ้าง “พอดีเบลล์นัดกับแฟนไว้แล้ว”

“งั้นไว้โอกาสหน้าก็ได้” หนุ่มต่างโรงเรียนแม้จะผิดหวังนิดหน่อยที่ถูกสาวปฏิเสธแต่เขาไม่คิดยอมแพ้

พูดคุยกันต่ออีกหน่อย เจ้าหน้าที่ของโรงเรียนเข้ามาในห้อง

“นักเรียนทุกคนคะ วันนี้อาจารย์หมิวเกิดแอคซิเดนต์นิดหน่อยเลยมาสอนไม่ได้ แต่ครูมีอาจารย์พิเศษมาแทนนะคะ” หญิงสาววัยสามสิบเศษซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่และเป็นครูสอนที่นี่ด้วยเอ่ยพร้อมรอยยิ้มก่อนจะหันไปทางประตู

“เชิญเข้ามาได้ค่ะ”

นักเรียนทุกคนต่างหันไปมอง เพื่อจะพบว่า อาจารย์พิเศษวันนี้เป็นชายหนุ่มหน้าคมดุ เขาสูงสมาร์ต สวมเสื้อช็อปที่มีตราของมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง

เขาเดินมาหยุดยืนหน้าห้อง กวาดตาคมกริบคู่นั้นมองไปทั่วห้อง ซึ่งนั่นทำให้เหล่านักเรียนสาว ๆ สะกิดกัน

“คนนี้คืออาจารย์พิเศษนะคะ อาจารย์อัคนินทร์”

“เรียกว่าพี่หินก็ได้ครับ ผมเองก็ยังเป็นแค่นักศึกษาปีสี่”

“อ่า งั้นก็เรียกว่าพี่หินนะคะทุกคน ถึงพี่เขาจะเรียนปีสี่แต่คนนี้ระดับเกียรตินิยมเหรียญทองเลยนะ” ครูสาวเอ่ยยิ้ม ๆ น้ำเสียงชื่นชมเด็กหนุ่มรุ่นน้อง “ขอฝากนักเรียนด้วยนะคะ”

“ครับ”

อัคนินทร์ค้อมศีรษะรับท่าทางนอบน้อม

จังหวะเวลานั้นเองที่เหล่านักเรียนต่างซุบซิบกัน นักเรียนชายคุยกันอย่างไม่เชื่อถือที่เด็กมหาวิทยาลัยจะมาเป็นติวเตอร์ให้ นักเรียนหญิงเมาท์ถึงความหล่อเหลา รูปร่างดูดี และความเก่งถึงขนาดมาเป็นติวเตอร์

กลุ่มของเชิญขวัญก็ไม่เว้น ลลิตาหันไปสุมหัวกับเพื่อน กระซิบกระซาบด้วยสีหน้าตื่นเต้น

“คนนี้แหละแก เพื่อนพี่ธัญที่ฉันบอกอะ”

“ฮ้า! โคตรหล่อเลย”

“หล่อ รวย แล้วก็โสดจ้า”

เชิญขวัญหันไปลอบมองเจ้าของร่างสูงสมาร์ตที่ขยับเข้ามายืนหน้าชั้น ผู้ชายตรงหน้าหล่อมากจริง ๆ เขาดูดีตั้งแต่เส้นผมจรดเท้า สาว ๆ จะกรี๊ดกันก็ไม่แปลก แต่สำหรับเธอแล้ว เขาดูดีแต่ก็ดูอันตรายยังไงบอกไม่ถูก

“สวัสดีครับทุกคน วันนี้เรามาเรียนเรื่องการหาค่าพื้นที่กันนะครับ”

สุ้มเสียงห้าวเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงมั่นคง การเรียนเริ่มต้นขึ้นจากตรงนั้น เชิญขวัญอดรู้สึกไม่ได้ว่า เขาทำเหมือนสอน ๆ ให้จบไปเพราะไม่มีการทักทายสร้างความเป็นกันเองภายในห้องเรียน ทว่า... พอเขาสอนไปได้ครึ่งทาง เธอพบว่าทำความเข้าใจบทเรียนได้ง่ายกว่าอาจารย์ที่สอนประจำเสียอีก

“อยากให้พี่หินมาสอนทุกวันจังเลย ฉันรู้สึกว่าพี่เขาสอนเข้าใจง่ายมาก”

“นั่นสิ ฉันก็คิดเหมือนกัน”

คลาสเรียนเลิกหกโมงครึ่ง สี่สาวก็รีบเก็บข้าวของทันที เพราะลลิตาบอกเพื่อนว่าแฟนหนุ่มมารอที่หน้าร้านสุกี้แล้ว

“ฉันก็ว่าพี่เขาสอนเข้าใจง่ายดีนะ” เชิญขวัญเองก็เห็นด้วยกับเพื่อน และคิดไปว่า ถ้าเขามาสอนได้ทุกคลาสก็คงดี

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • ตีตรา   Chapter 55 จบบริบูรณ์

    อัคนินทร์ครางลอดลำคอ เลื่อนหน้าขึ้นไปขยี้ปากนุ่มดุดัน หลังทำให้สองเต้าอวบเปียกชื้นและสร้างร่องรอยตีตราลงไปหลายรอย“วุ้นอยากรักพี่...”นุ่มเนื้อสาวหยาดรินน้ำหล่อลื่นอีกครั้ง หลังจากบดถูเกสรอ่อนและร่องหลืบสีหวานขึ้นลงตลอดความใหญ่ยาว กดปากร่องฉ่ำกลืนกินแก่นแกร่งกร้าวผ่าวร้อนทีละนิด พร้อมเปล่งเสียงหวานครางครวญอัคนินทร์สูดปากกับแรงตอดรัดและการบีบกระชับของเนื้ออ่อน มือหนาเหวี่ยงไปเท้าที่นอนด้านหลัง รั้งรอด้วยความตื่นเร้าไปทั่วสรรพางค์“อ๊า”ส่งเสียงออกมาพร้อมกันเมื่อกายนุ่มกลืนกินแก่นรักจนสุดสิ้นความใหญ่ยาวทุกการเคลื่อนขยับ ครูดคลึง การกระทบกระแทกในส่วนลึก ก่อเกิดแรงบีบกระชับรัดตอดสร้างความเสียดกระสัน สองมือเล็กวางบนแผงอกกว้าง ขยับร่างร่อนส่ายเร็วรี่ถี่ระรัวอัคนินทร์ปลดเปล่งเสียงครางระคนคำราม ตาคมจดจ้องภาพแห่งความเย้ายวน หน้าสวยแดงก่ำ ผมยุ่งสยาย ตาหวานฉ่ำหยาดเยิ้ม ริมฝีปากถูกเม้มกัดไว้ พุ่มทรวงกระเพื่อมไหวอวดปลายยอดสีชมพูน่ากินยิ่งมองลำคอก็แห้งผาก ยื่นมือไปคว้าเอวบาง ดึงร่างนุ่มเข้าหา พร้อมทิ้งตัวลงนอนหงาย ปากร้อนครอบครองเต้าสวย ฟาดมือกับบั้นท้ายงอนไปหนึ่งที ก่อนจะจับเอวบางให้ขยับรูดเร้

  • ตีตรา   Chapter 54

    อารมณ์ถูกกระตุ้นขึ้นทบทวี ร่างนุ่มเบียดเข้าแนบชิด กลืนกินปากอุ่นร้อนแรง เท้าเรียวเขย่งสุดปลายเท้า เมื่อความร้อนขุมหนึ่งแผ่ไปทั่วร่างกาย สร้างความรวดร้าวตรงปลายยอดอกและกึ่งกลางกายสาวเนื้อตัวสั่นเทา ลมหายใจถี่กระชั้นของคนรักเรียกรอยยิ้มเอ็นดู เขาบดขยี้ปากนุ่มหนักหน่วงดุดัน เคลื่อนมือแกร่งไปทั่วแผ่นหลังบาง หยุดขยุ้มเฟ้นสะโพกเต็มตึง“พะ...พี่หิน”“ครับ...”กายแกร่งตื่นเร้ากับความเร่าร้อนของสาวคนรัก“วะ วุ้นรู้สึกแปลก ๆ” ลมหายใจกระเส่าหอบ “จะ เจ็บตรงนี้กับ...” มือบางเลื่อนมากุมอก โดยกอบกุมที่เต้าทรวงอวบอัคนินทร์เลื่อนมือขึ้นมาปัดมือเล็กออก บีบเคล้า บดคลึงที่ปลายถันสาว เสียงหวานร้องคราง อาการของเธอทำให้หยุดชะงัก“มันรู้สึกวูบวาบไปหมดเลย...”ร่างนุ่มเบาบางความทุรนทุรายนั้นด้วยการเสียดสีร่างกายกับกายแกร่ง เหงื่อผุดซึมทั่วกรอบหน้า ปากสวยกัดเม้มแน่น ตาฉ่ำปรือ...ประสบการณ์บอกชายหนุ่มว่า เชิญขวัญโดนดีเข้าแล้ว จะเป็นฝีมือใครไม่ได้ นอกจาก...“แม่งเอ๊ย!”อัคนินทร์รวบร่างนุ่มขึ้นอุ้มลงไปยังชั้นเคบิล ล้วงโทรศัพท์มากดต่อสายหาผู้ต้องสงสัย“ออกฤทธิ์แล้วสิ”ยังไม่ทันกรอกเสียงไป ปลายสายส่งเสียงเย็นชากลั

  • ตีตรา   Chapter 53

    เชิญขวัญกลั้นยิ้มไม่ไหว ยิ้มกว้างจนตายิบหยี คนมองยื่นมือมาลูบผมนุ่มด้วยความเอ็นดู“แล้วที่คุณเตพูดหมายถึงอะไรกันแน่ พี่ไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงเลยจริงเหรอ”ข่าวคราวเกี่ยวกับเขาที่เธอได้ยินมา ล้วนแต่เกี่ยวข้องกับสาว ๆ ทั้งนั้น จนมันทำให้เธอพยายามตัดใจ“ไม่เคย”“ทั้งที่เซ็กซ์จัดขนาดนั้นน่ะนะ”คนถูกว่ายักคิ้วให้“แล้วเวลา...”“พี่มีมือ” ชายหนุ่มตอบอย่างเข้าใจความคิดและคำพูดที่คนรักเอ่ยไม่จบ ยิ้มเจ้าเล่ห์ “มีตัวช่วยด้วย”อัคนินทร์เปิดที่เก็บของในรถ หยิบบางอย่างที่ทำให้หญิงสาวเสียอาการออกมา“โรคจิตเกินไปแล้ว เอาคืนมาเลย” กางเกงชั้นในตัวจ้อยตัวนั้น เขายังเก็บไว้ได้ยังไงชายหนุ่มขยับมือหนี เก็บสิ่งนั้นยัดกระเป๋ากางเกง“ที่พี่เป็นแบบนั้นก็เพราะใครล่ะ ตั้งแต่มีวุ้น พี่ไม่มีอารมณ์อยากทำกับผู้หญิงอื่นเลย ไอ้เราก็ออกจะครองตัวรอเมีย เมียเรารึคบผู้ชายคนนั้นคนนี้ ก็เลยต้องควงสาวบ้าง เดี๋ยวเสียเปรียบ”“พี่รู้ใช่มั้ยว่าวุ้นไม่เคยยุ่งกับใคร” คราวนี้เสียงหวานเครียดขึ้นเล็กน้อยอัคนินทร์ลูบแก้มนุ่มเบา ๆ“พี่รู้ ไม่งั้นไอ้พวกนั้นมันได้เป็นปุ๋ยต้นไม้ไปแล้ว”“โหดจัง”“น้อยไปด้วยซ้ำ ใครมันกล้ามายุ่งกับเด็กพี่ พี

  • ตีตรา   Chapter 52

    จากนั้นท่านก็เรียกคนสนิทเอารถออก พาหลานชายหัวแก้วหัวแหวนออกไปด้วย เพราะรู้อยู่แล้วว่าบ้านว่าที่สะใภ้คนล่าสุดอยู่ที่ไหน ท่านยังรู้อีกว่า อัคนินทร์ทำอะไรไว้บ้างเรื่องของเชิญขวัญในเมื่อมีผู้หญิงที่ลูกชายรักหัวปักหัวปำขนาดนี้ ท่านก็ต้องสนับสนุนอยู่แล้ว เมื่อเห็นแววว่าจะมีหลานชายหญิงเพิ่มอีกหลายคน เจ้าสัวโตมรจึงกระตือรือร้นเป็นพิเศษ“เฮ้อ...พี่หินทำอะไรดูหน้าพี่วุ้นด้วย อายจนหน้าแดงไปหมดแล้ว ผู้ชายบ้านนี้นี่หาความโรแมนติกได้บ้างไหมเนี่ย”“ก่อนจะว่าพวกพี่ ดูคนข้างกายเธอก่อนดีไหมทิชา” ตุลาปรายตาไปทางน้องเขย ที่เป็นทั้งเพื่อน คู่ค้าและคู่กัดกันมาหลายปีราเมศแค่ยักไหล่ ทำหน้าไม่ยี่หระ และโชว์หวานด้วยการหอมแก้มเมียรัก ทำให้หนุ่ม ๆ คนอื่นต่างพากันทำหน้าเหม็นเบื่อไปตาม ๆ กัน แต่ก็โอบกอดคนข้างกายตนเองไม่ยอมห่างอัคนินทร์โอบไหล่เล็กไว้ไม่ยอมปล่อย ทั้งลูบผมนุ่มเล่นไปด้วย ท่าทางรักใคร่แบบนั้นทำให้เชิญขวัญใจพองโต“มึงมีเมียก็ดีแล้วไอ้หิน กูจะได้ไม่ต้องรำคาญตาเวลาเห็นมึงควงสาวไปทั่ว แล้วปล่อยพวกนั้นทิ้งกลางอากาศทุกที” เตโชเอ่ยขึ้นช่วงหนึ่ง“คือไรวะ” ตุลานิ่วหน้าคนอื่น ๆ หันมาสนใจ โดยเฉพาะเชิญขวัญ เธอ

  • ตีตรา   Chapter 51

    เชิญขวัญกลับบ้านมาหาแม่ในวันหยุด ส่วนเขาที่ไม่อยากห่างเธอจึงใช้วิธีเดิม ๆ เข้าไปนอนกอดเนื้อตัวนุ่ม ๆ สูดกลิ่นหอม ๆ ที่กอดแนบนอนมาทุกวัน เนื่องจากผนังบ้านเธอไม่ค่อยเซฟเท่าไหร่ เขาจึงไม่ได้ทำเรื่องซุกซนอะไร แค่กอดเธอแล้วหลับไปด้วยกัน โชคดีที่กิ่งมะม่วงหลังบ้านแสนเป็นใจ มันโตกว่าเมื่อก่อนมาก ทำให้เขาขึ้นไปหาเธอได้ง่ายขึ้น และปีนลงในตอนเช้ามืดง่ายดายทว่าตีนแมวที่ย่องเงียบยิ่งกว่าเงียบอย่างเขากลับถูกจับได้เมื่อตอนปีนลงจากห้องนอนคนรัก แล้วพบว่า แม่ของเชิญขวัญยืนกอดอกอยู่ด้านหลัง เขารู้สึกเหมือนเด็กน้อยทำผิดแล้วถูกคุณครูจอมเฮี้ยบจับได้ ยังดีที่ท่านไม่มีไม้เรียวถืออยู่ด้วย“เมื่อก่อนว่าดื้อแล้ว ตอนนี้ก็ยังดื้ออยู่อีกเหรอเรา”แค่คำพูดไม่กี่คำ ทำให้อัคนินทร์รู้ทันทีว่า นี่คงไม่ใช่ครั้งแรกที่แม่เธอเห็นเขาแน่“ขอโทษครับ คุณ...แม่”“กล้าเรียกว่าแม่แต่ไม่ให้ความเคารพกันสักนิด”เมื่อท่านออกเดินเข้าไปในบ้าน อัคนินทร์รีบก้าวตาม ด้วยเกรงว่าอีกฝ่ายจะขึ้นไปเอาเรื่องคนที่กำลังหลับสนิท“อย่าว่าวุ้นเลยนะครับ เป็นความผิดของผมเอง”จริญญาปั้นหน้าขึงขัง ครั้งแรกที่เห็นเด็กหนุ่มปีนลงมาจากห้องนอนลูกสาว แม่คนไหนจ

  • ตีตรา   Chapter 50

    “ห้ามหายหัวไปเด็ดขาด”เสียงเบาหวิวไร้ความน่ากลัวนั้นทำให้อัคนินทร์ยิ้ม หัวใจแกร่งกระด้างถูกโอบคลุมด้วยสายใยอุ่น ๆ“รักพี่แล้วสิ”“ไม่บอก กลับมาเมื่อไหร่วุ้นถึงจะบอก”“พี่จะรีบกลับมา” เขาคว้าลำคอเล็กดึงหน้างามเข้ามาจูบ “อย่างครบสามสิบสองแน่นอน”ตลอดช่วงเวลาของการรอคอยนั้น นอกจากปาลินที่กินไม่ได้นอนไม่หลับแล้ว เชิญขวัญที่ได้รับหน้าที่คอยดูแลเพื่อนสาวรุ่นน้อง เธอเองก็หลับไม่ลง เฝ้าภาวนาให้อัคนินทร์กลับมาอย่างปลอดภัยช่วงเวลาที่เหมือนนานเป็นชาติก็จบลง เมื่อตุลากลับมาพร้อมกับลูกชาย สร้างความดีใจให้กับปาลินจนน้ำตาไหลนองหน้าเชิญขวัญเองก็เหมือนยกภูเขาออกจากอก เมื่ออัคนินทร์ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนหลังออกจากห้องพักวีวีไอพี เธอโผเข้ากอดเขา ร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างไม่อายใคร ไม่ว่าจะเป็นเตโชหรือลูกน้องของพวกเขา หมดมาดคุณหมอสาวผู้เคร่งขรึมเย็นชา“มึงทำให้น้องสะใภ้กูกลายเป็นคนขี้แยตั้งแต่เมื่อไหร่”เตโชเย้าด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ตามสไตล์เขาอย่างอดไม่ได้ นั่นเพราะตลอดหลายปีที่เขาเห็นเชิญขวัญมา งานหนักแค่ไหน เธอก็ก้มหน้าสู้ไม่ปริปากบ่นว่าเหนื่อยล้าสักคำ“ไม่ต้องมาแซวน่า ไสหัวมึงไปเลย”“นี่โรง’บาลกู”“เออ ก

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status