รอยตีตรา NC

“ต้องการ! ต้องการอะไรงั้นเหรอ”

“.....”

“ว่าไง” ณภัทรถามย้ำ

“ฉันต้องการคุณ” หลังจากเอ่ยคำน่าอายออกไป เปลือกตาของเธอก็ปิดลง

หึ! สุ้มเสียงดูแคลนเปล่งผ่านลำคอชายหนุ่ม อยากเกิดมาเป็นลูกสาวของคนที่ทำลายครอบครัวเขาทำไมกัน!

“คุณได้สมใจอยากแน่!”

พันธนาการที่ตรึงถูกปล่อยให้เป็นอิสระ

แควก!

เสียงฉีกขาดของเสื้อผ้าทำให้เปลือกตาปิดอยู่เบิกโพลง แขนเล็กยกขึ้นโอบกอดเรือนร่างเพื่อปกปิดเนื้อเนียนเอาไว้

“เปล่าประโยชน์น่า เอามือออก” เสียงแข็งออกคำสั่ง เขาชักหัวเสียกับการเล่นตัวไม่เลิกของเธอแล้ว ณภัทรคว้าข้อมือเล็กแยกออก เผยผิวเนียนละเอียดขาวผุดผ่องของเนินเนื้อนูนโผล่พ้นออกมาจากบราเนื้อดี

ณภัทรกลืนน้ำลายอย่างหื่นกระหายเมื่อความสวยงามโชว์หราแก่สายตา ยามหน้าอกอวบอิ่มกระเพื่อมขึ้นลงอยู่ตรงหน้า ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอดูดีกว่าผู้หญิงที่เขาเคยผ่านมา ริมฝีปากหยักหนาฝังจูบบนลำคอระหง

“อ๊ะ” ความเจ็บแปลบแล่นขึ้น เมื่อถูกขบเม้มอย่างแรง

ชายหนุ่มรุกรานเรือนร่างอ่อนนุ่มอย่างไม่ปรานี ลมหายใจร้อนผะผ่าวเป่ารดผิวเป็นดังเชื้อเพลิงชั้นดี ปลุกไฟปรารถนาให้ลุกโชนขึ้น หญิงสาวดิ้นพล่านสะโพกบางส่ายเร่าตามแรงอารมณ์ สติของเธอกำลังพร่าเลือนไปกับสัมผัสอันเร่าร้อน...

จนกระทั่งทั้งสองเหลือเพียงร่างอันเปล่าเปลือย กำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่บนที่นอนหนากว้าง ณภัทรยอมรับว่าความนุ่มนิ่มรวมไปถึงกลิ่นหอมเย้ายวนบนเรือนร่างบอบบางชวนหลงใหล

สองขาเรียวถูกจับแยกออกจากกันจนกว้าง พอที่เขาจะแทรกตัวเข้าไปได้ สายตาหื่นกระหายราวกับซาตานร้ายมองกลีบดอกไม้สีสดกำลังเบ่งบานอยู่ตรงหน้า ความสวยล่อตานี้ไม่อาจทนความปวดหนึบตรงจุดกึ่งกลางลำตัวของตนเองได้

ณภัทรจ่อแท่งร้อนเข้าปากทางสีสด กดหัวฉ่ำน้ำไปในโพรงร้อนอย่างแรง

“อึก ฮือออ”

เจ็บ! เจ็บเหลือเกิน หยาดน้ำตารินไหลเป็นสาย แพรวพรรณไม่อาจทนกักเก็บความปวดร้าวเอาไว้ได้เมื่อสิ่งแปลกปลอมขนาดใหญ่แทรกตัวเข้ามาในร่างกาย ความรู้สึกราวกับถูกของมีคมกรีดบนผิวทั้งเจ็บและแสบ

“แน่นฉิบ! ซี้ดดด”

ไม่เพียงแค่แพรวพรรณเท่านั้นที่ทรมาน ณภัทรเองก็รู้สึกเจ็บไม่น้อยไปกว่ากัน แท่งร้อนถูกช่องคับแคบตอดรัดจนปวดหนึบไปทั้งลำ ไม่คาดคิดเลยว่าตนเองจะเป็นคนช่วงชิงเอาความ ‘บริสุทธิ์’ มาจากลูกสาวของศัตรู ชายหนุ่มเลื่อนสายตามองใบหน้าแดงก่ำบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด

เขาแสยะยิ้มเย้ยหยันอย่างชอบใจ

“เจ็บ พอแล้ว” สติของแพรวพรรณหลุดจนไม่รู้วิธีจะห้ามปรามคนใจร้าย นอกเสียจากร้องขอเท่านั้น

“คับเป็นบ้า” เขาไม่ใส่ใจยังกดสะโพกสอบอีกครั้ง หลังจากเข้าได้เพียงครึ่ง

“อ๊ะ เจ็บ”

“อ๊า ซี้ดดด” สำหรับณภัทรรู้สึกดีจนพ่นลมหายใจด้วยความเสียวซ่าน เอวสอบเริ่มกระแทกแท่งร้อนใส่ช่องทางคับแคบ ไม่สนใจว่าคนใต้อาณัติจะมีอารมณ์ร่วมด้วยหรือไม่

ขอเพียงได้ย้ำยีเอาความบริสุทธิ์มาจากหญิงสาวให้มันแหลกลาญคามือก็พอ

แพรวพรรณร่ำไห้อย่างหนัก สิ่งที่รักได้เสียให้ซาตานร้ายคนนี้ แล้วยังเกลียดตัวเองรู้สึกดีเมื่อเขามอบความเป็นชายให้

“ดีเหลือเกิน”

“อืมมม” เสียงครางผะผ่าวเปล่งออกมา เมื่อไฟราคะลุกโชน ความเจ็บปวดได้คลายลงแล้วความเสียวซ่านก็เข้ามาแทนที่ แพรวพรรณผวาโอบกอดคนอยู่เหนือเรือนร่าง

“จะเสร็จแล้วสินะ รัดซะแน่นขนาดนี้”

มือใหญ่ยึดเอวคอดไว้มั่น ณภัทรก้มมองดูรอยเชื่อมต่อระหว่างทั้งสอง น้ำฉ่ำแฉะชโลมทั่วดุ้นใหญ่และโพรงร้อนสร้างความกระสันของเขาให้เพิ่มขึ้น

“อะ อื้ม” แพรวพรรณซุกใบหน้าเข้าหาไหล่กว้าง ส่ายสะโพกเร่าบดเบียดเข้าหาผิวร้อน เมื่อความสุขสมทะยานมาถึงปากทางรัก

“ซี้ดดดด ข้างในตอดเก่งจังนะ ผมเสียวไปทั้งลำแล้วรู้ไหม”

“ฉัน อ่า ปวดฉี่” สองแก้มเห่อแดงจนร้อน เพราะเอ่ยคำน่าอายออกมา

“คุณไม่ได้จะฉี่แต่คุณกำลังจะเสร็จ” เสียงแหบพร่าบอกกับคนใต้อาณัติ จากนั้นรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์ก็ผุดขึ้น ณภัทรหยุดรัวสะโพกสอบเพราะเสียงครางกระเส่าของแพรวพรรณยาวต่อเนื่อง

ดวงตาหวานทอประกายความต้องการอย่างร้อนแรง แม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายจงใจแกล้ง ทว่าแรงปรารถนาในรสกามารมณ์มาไกลเกินกว่าจะให้จบเพียงแค่นี้

“ได้โปรด! อย่าหยุด” เสียงแหบแห้งร้องขอเรื่องน่าอายอีกครั้ง

“ร่าน! จนต้องขอเองเลยใช่ไหม” เอวสอบส่งแท่งร้อนเข้าใส่ช่องคับแคบอย่างหนักหน่วง

“อ๊ะ อื้อ⁓” แพรวพรรณจุกทั่วทั้งท้องน้อยกับแรงที่ส่งเข้ามา

ไฟสวาทเผาผลาญทั้งคู่จนมอดไหม้ไปพร้อม ๆ กัน กระทั่งมาถึงโค้งสุดท้ายแพรวพรรณกระตุกเกร็งครางเสียงหวาน ดวงตาปิดสนิท โอบกอดณภัทรอย่างแนบแน่น เมื่อได้ปลดปล่อยสมปรารถนา

เช่นเดียวกับณภัทรฉีดน้ำขาวขุ่นหลั่งไหลออกมาจำนวนมาก ชายหนุ่มทิ้งน้ำหนักทั้งหมดลงจนแพรวพรรณหายใจลำบาก แต่เวลานี้เธอไร้เรี่ยวแรงจะผลักดันเขาออกจึงปล่อยให้เขานอนอยู่ในท่านั้น

จนเกือบรุ่งสาง

แพรวพรรณผุดลุกขึ้นจากเตียง พาร่างกายอันบอบช้ำถูกใช้งานมาอย่างหนักตลอดคืน พอเท้าแตะถึงพื้นความเจ็บแปลบตรงกึ่งกลางลำตัวก็ตีขึ้น เธอเม้มปากกลั้นเสียงสะอื้นไว้แล้วมองคนที่ยังนอนหลับสนิท

สองขาประคองร่างกายแสนเจ็บปวดเดินไปหยิบเสื้อเขามาสวมใส่

“คนเลว!” คำบริภาษหลุดออกมาจากปากอวบอิ่ม แววตาชิงชังเหลียวกลับไปมอง ซาตานร้าย