เข้าสู่ระบบแชร์
ได้โปรดฉันต้องการคุณ!
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-10 11:13:50ณภัทรมองใบหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโตรับกับจมูกโด่งสวยแต่ติดจะรั้นเสียมากกว่า ริมฝีปากอวบอิ่ม จากที่เห็นในภาพถ่ายและระยะไกลในความคิดติดจะธรรมดา แต่พอได้เห็นในระยะใกล้อย่างนี้ช่างแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
เครื่องสำอางแต่งแต้มบางเบาจนแลดูเป็นธรรมชาติ แต่สองข้างแก้มแดงระเรื่อนั้นน่าจะเกิดมาจากยาของธาดาป้ายให้เธอมากกว่า
หญิงสาวเป็นคนสวยคนหนึ่งแต่ออกน่ารัก มิน่าผู้ชายคนนั้นถึงได้หวงนักหนาไม่แม้จะให้ออกสื่อ แต่ถึงจะซ่อนไว้แค่ไหนก็ไม่มีทางรอดพ้นไปจากสายตาเขาหรอก
ยิ้มร้ายยกขึ้นเมื่อเห็นกิริยาตื่นกลัวของอีกฝ่ายว่ามีมากแค่ไหน
“คุณคงอยากรู้สินะว่าผมเป็นใคร” เขาก้าวเข้าไปใกล้ร่างบอบบางที่ยืนสั่นเทาอยู่ริมห้อง
เมื่อได้เห็นดวงตาสวยสั่นระริกมากเท่าไหร่ ณภัทรก็ยิ่งนึกสนุกอยากให้ความหวาดกลัวเหล่านี้ฝังลึกเข้าไปในจิตใจของผู้หญิงคนนี้ ให้เธอได้จดจำความรู้สึกที่ไม่สามารถร้องขอความช่วยเหลือจากใครได้มันเป็นยังไง!
“คุณ! ไม่ใช่เจ้าของคลับ” เสียงหวานทั้งสั่นและแผ่วเบา
“แล้วใครว่าใช่ละ”
เวลานี้แพรวพรรณรู้แล้วว่าตนโดนหลอก เรื่องทั้งหมดถูกจัดฉากขึ้นจากผู้ชายคนนี้ แต่ถึงจะรู้ตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว...
“อย่าเข้ามานะ ฉันไปทำอะไรให้คุณ เราไม่เคยรู้จักกันด้วยซ้ำทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย” ถึงแม้ว่าร่างกายจะยืนอยู่กับที่ แต่ทว่าสายตาได้มองหาลู่ทางเพื่อออกไปจากห้องนี้ตลอด
“ไม่จำเป็นต้องบอกเหตุผล เรามาสนุกกันดีกว่า”
“ไม่!” แพรวพรรณฝืนร่างกายเพื่อจะวิ่งไปยังประตู แต่... ก็ยังช้ากว่าลำแขนยาว มือใหญ่คว้าเข้าที่ข้อมือเธอจากทางด้านหลัง จากแรงกระชากทำให้รู้สึกร้าวไปทั้งไหล่ เขาใช้แรงอันมหาศาลเหวี่ยงเธอลงไปบนเตียงนอนกว้าง
แรงกระแทกทำให้จุกจนตัวงอ ฟันซี่คมขบริมฝีปากของตัวเองจนห้อเลือดเพื่อข่มความเจ็บไว้ หลังจากลุกขึ้นมาได้ก็พลิกตัวหนี ทว่าก็ยังช้ากว่าเขา
“ลุกออกไปจากตัวฉัน อะ...อื้อ” มือเล็กปัดป้องพัลวัน
“อยู่เฉย ๆ ผมกำลังจะช่วยให้คุณไม่ต้องทรมาน ดูสิเนื้อตัวสั่นไปหมดคงทรมานมากสินะ”
“ฉันไม่ต้องการ ปล่อย! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้” เธอไม่ยอมศิโรราบให้กับเขาโดยง่าย แม้จะรู้ว่าดิ้นไปก็สิ้นเปลืองแรงเปล่าก็ตามที
ลมหายใจร้อนผะผ่าวเป่ารดบนซอกคอ ทำให้แพรวพรรณใจหวิวเผลอยกหลังขึ้นบดเบียดหน้าอกอวบอิ่มเข้าร่างหนา
“จุ๊ ๆ อย่าปฏิเสธตัวเองเลย ผมรู้ว่าคุณต้องการอะไร” น้ำเสียงเย้ยหยันทั้งยังยิ้มอย่างคนเหนือชั้นกว่าเมื่อหญิงสาวยังปฏิเสธความต้องการของตัวเอง
ทั้ง ๆ ที่ร่างกายเรียกร้องขนาดนี้แล้ว
“ไม่!” เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นเต็มใบหน้าหวานและลำตัว ลมหายใจหอบกระชั้น แพรวพรรณรู้ว่าร่างกายเริ่มต่อต้านความต้องการ และแรงปรารถนาของเรือนร่างอีกฝ่ายไว้ไม่ไหว
และนั่นก็ทำให้ความอดทนของณภัทรหมดลง มือใหญ่รวบข้อมือเล็กยกสูงขึ้น เขาตรึงเธอไว้ด้วยมือข้างเดียว
“ปากแข็งนักนะ” ชายหนุ่มกัดฟันกรอด มือแข็งราวกับคีมเหล็กบีบเข้าที่คางมน เพื่อให้ใบหน้าหวานหันกลับมาเผชิญหน้า ณภัทรปิดปากอวบอิ่มทันทีเมื่อเธอจะตะเบ็งเสียงออกมา
“อะ อื้อออ” แพรวพรรณดิ้นประท้วง ทว่าก็ทำได้เพียงเปล่งเสียงอู้อี้ผ่านลำคอ
ณภัทรบดจูบเรียวปากนุ่มอย่างแรงไร้ความปรานี ดูดดึงจนแพรวพรรณรู้สึกเจ็บแสบ กรอบหน้าเล็กถูกล็อกด้วยนิ้วแข็งจนเจ็บจึงไม่สามารถหันหนีไปทางอื่นได้
ชายหนุ่มใช้ความชำนาญด้าน ‘สมรภูมิรัก’ ปลุกเร้าอารมณ์ให้หญิงสาวโอนตามได้ไม่ยาก ทั้งยังฤทธิ์ของ ‘ยากระตุ้น’ จึงทำให้เธอเริ่มตอบสนองความต้องการ ด้วยการบดเบียดร่างกายเข้าหาเขามากขึ้น
“อื้ม⁓” เสียงทุ้มครางผ่านลำคอเมื่อสามารถสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากนุ่มได้ ความช่ำชองของปลายลิ้นหนาตวัดเกี่ยวพันล้วงชิมความหวานทั่วทั้งปากนุ่ม
ลิ้นบางหลบหลีกอย่างไม่ประสา ณภัทรผละจูบออกเมื่อแพรวพรรณกำลังจะขาดอากาศหายใจ ทันทีที่เขาเลื่อนใบหน้าออกห่างอีกคนก็สูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่
แพรวพรรณช้อนตาขึ้นมองนัยน์ตาคม เมื่อความปรารถนาก่อตัวหลังจากถูกปลุกเร้าอารมณ์อย่างหนัก
“มองผมแบบนี้ บอกมาสิว่าต้องการอะไร” รอยยิ้มแห่งชัยชนะปรากฏเด่นขึ้นบนใบหน้าหล่อเหล่า
แม้จะรู้ว่าเป็นเพราะเขายัดเยียดไฟปรารถนานี้ให้ แต่ทว่าความร้อนดั่งถูกไฟแผดเผาอยู่ภายในร่างกาย...
“ได้โปรดฉันต้องการ...” เธอหยุดคำพูดน่าอายไว้เพียงเท่านั้น
แต่ดูเหมือนว่าณภัทรจะยังไม่พอใจ...
“ต้องการ! ต้องการอะไรงั้นเหรอ”
บทที่เกี่ยวข้อง
ตีตรารัก รอยตีตรา NC
“ต้องการ! ต้องการอะไรงั้นเหรอ” “.....” “ว่าไง” ณภัทรถามย้ำ “ฉันต้องการคุณ” หลังจากเอ่ยคำน่าอายออกไป เปลือกตาของเธอก็ปิดลง หึ! สุ้มเสียงดูแคลนเปล่งผ่านลำคอชายหนุ่ม อยากเกิดมาเป็นลูกสาวของคนที่ทำลายครอบครัวเขาทำไมกัน! “คุณได้สมใจอยากแน่!” พันธนาการที่ตรึงถูกปล่อยให้เป็นอิสระ แควก! เสียงฉีกขาดของเสื้อผ้าทำให้เปลือกตาปิดอยู่เบิกโพลง แขนเล็กยกขึ้นโอบกอดเรือนร่างเพื่อปกปิดเนื้อเนียนเอาไว้ “เปล่าประโยชน์น่า เอามือออก” เสียงแข็งออกคำสั่ง เขาชักหัวเสียกับการเล่นตัวไม่เลิกของเธอแล้ว ณภัทรคว้าข้อมือเล็กแยกออก เผยผิวเนียนละเอียดขาวผุดผ่องของเนินเนื้อนูนโผล่พ้นออกมาจากบราเนื้อดี ณภัทรกลืนน้ำลายอย่างหื่นกระหายเมื่อความสวยงามโชว์หราแก่สายตา ยามหน้าอกอวบอิ่มกระเพื่อมขึ้นลงอยู่ตรงหน้า ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอดูดีกว่าผู้หญิงที่เขาเคยผ่านมา ริมฝีปากหยักหนาฝังจูบบนลำคอระหง “อ๊ะ” ความเจ็บแปลบแล่นขึ้น เมื่อถูกขบเม้มอย่างแรง ชายหนุ่มรุกรานเรือนร่างอ่อนนุ่มอย่างไม่ปรานี ลมหายใจร้อนผะผ่าวเป่ารดผิวเป็นดังเชื้อเพลิงชั้นดี ปลุกไฟปรารถนาให้ลุกโชนขึ้น หญิงสาวดิ้นพล่านสะโพกบางส่ายเร่าตามแรงอารมณ์ สติของเธอก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10ตีตรารัก ตาต่อตาฟันต่อฟัน
สองเดือนต่อมาตึกสูงตั้งตระหง่านอยู่กลางเมืองใหญ่ในย่านธุรกิจของกรุงเทพมหานคร มีบริษัทน้อยใหญ่มากมายในพื้นที่นี้ เนื่องจากโดยรอบเจริญทั้งด้านการค้าทั้งสะดวกการเดินทาง และง่ายต่อการติดต่อธุรกิจจึงเป็นทางเลือกของนักลงทุนระดับใหญ่ รวมไปถึงบริษัทผลิตและจัดจำหน่ายจิวเวลรี่ชั้นแนวหน้าของเมืองไทยอย่าง เอ็นเจดับบิล ซึ่งตั้งอยู่บนชั้น 21 ณ.ตึกสูงแห่งนี้‘บริษัทเอ็นเจดับบิล’ ไม่เพียงแค่ผลิตเครื่องประดับและอัญมณีส่งขายในเมืองไทย ยังส่งออกไปยังต่างประเทศ ลูกค้ามากมายเข้ามาสั่งซื้อติดต่อกันเป็นเวลานานหลายสิบปี นับตั้งแต่ดำเนินธุรกิจมาโดยมีผู้บริหารสูงสุดคือ นายณธี อินตานนท์ หนึ่งในนักธุรกิจที่เก่งของวงการนี้ เขาสามารถนำพาบริษัทยืนหยัดมาได้อย่างยาวนาน แม้จะมีคู่แข่งมากมายณธีใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตของเขาสร้างบริษัทให้มีความเจริญก้าวหน้า ชื่อเสียงแผ่ขยายเป็นวงกว้างเป็นที่นับหน้าถือตา ผลักดันเอ็นเจดับบิลเจริญรุ่งเรืองมาถึงจุดสูงสุด เม็ดเงินหลั่งไหลเข้ามาอย่างไม่ขาดสายแล้วธุรกิจนี้อีกเช่นกันสร้างรายได้มหาศาล สามารถส่งลูกชายเพียงคนเดียวไปเล่าเรียนยังเมืองนอกเมืองนาสมดั่งวาดหวังไว้ พอลูกชายจบกลับมาจะได
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10ตีตรารัก ครูสอนพิเศษ
เขาจะเหยียบให้พีเจจมลงไปยิ่งกว่าที่เอ็นเจดับบิลเคยเจอ!นักธุรกิจหนุ่มวางซองเอกสารสีน้ำตาลลงบนโต๊ะทำงาน ใบหน้ามีสีสันเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามแผน แผ่นหลังกว้างเอนไปด้านหลังพิงพนักเก้าอี้ตัวใหญ่ นัยน์ตาสีดำขลับมองลูกน้องคนสนิท“มีอะไรอีกหรือเปล่า ถ้าไม่...”“มีครับ เรื่องคุณภัทรให้ผมตามสืบเกี่ยวกับลูกสาวของ...” ครรชิตหยุดพูดเพียงเท่านั้น เพราะไม่กล้าเอ่ยชื่อคนซึ่งอาจจะทำให้บรรยากาศภายในห้องเปลี่ยนไปอ้อ! นี่ก็ผ่านมาเป็นเดือนแล้วกับ ‘เหตุการณ์’ ในคลับของธาดา เพราะมัวแต่ยุ่งอยู่กับงานจนลืมไปเสียสนิทว่าเคยสั่งลูกน้องสืบเรื่องของเธอ“ฉันเกือบลืมเรื่องนี้ไปเลย ได้ความว่าไงบ้าง”“เท่าที่ผมเห็นเธอไม่เคยเข้าบริษัทพีเจครับ แต่ไปมหาลัยคุณเจตอาทิตย์ละสามหรือสี่ครั้งแทน”“หื้ม! มหาลัยไอ้เจตงั้นเหรอ”“ครับ เธอเป็นครูสอนพิเศษที่นั่น”นอกจากการเอาคืนพีเจ ชายหนุ่มก็แทบไม่สนใจเรื่องความเป็นมาของครอบครัวนั้นเลย เขารู้เพียงว่าสมาชิกทั้งหมดมีใครบ้าง น้องสาวทำงานอยู่ด้วยกันส่วนภรรยาก็อยู่แต่ในบ้านส่วน ‘ลูกสาว’ สุดที่รักก็แทบจะไม่มีใครได้เห็น คงรักมากถึงได้เลี้ยงอย่างตามใจให้ใช้ชีวิตอย่างอิสระ กรามแกร่งขบเข้าห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10ตีตรารัก รอวันเอาคืนให้อย่างสาสม!
“วันนี้แพรวว่างไหมไปกินข้าวกัน”“พอดีแพรวนัดเพื่อนไว้แล้วค่ะ ไว้วันอื่นได้ไหมคะพี่เจต” เธอปฏิเสธเขาเช่นเคย แต่จะว่าปฏิเสธเลยก็ไม่ได้ในเมื่อมีนัดแล้วจริง ๆ“ว้า! เสียดายจังงั้นเป็นวันอื่นก็ได้ครับ” สีหน้าของผู้อำนวยการหนุ่มฉายแววออกมาชัดเจนว่าผิดหวัง จากนั้นก็เดินออกมาส่งหญิงสาว แม้จะโดนปฏิเสธอีกครั้งแต่เขาก็ยังปฏิบัติกับแพรวพรรณเช่นปกติ“ไว้เจอกันใหม่นะครับ”“ขอบคุณนะคะ”เวลา 13.41นาฬิกาแพรวพรรณมาถึงห้างสรรพสินค้าซึ่งนัดกับเขมจิราไว้ รอยยิ้มแสนหวานที่หลาย ๆ คนต่างชื่นชมและหลงเสน่ห์ผุดขึ้น เมื่อเข็มยาวได้ชี้บอกว่าได้เลยเวลานัดมาเกือบจะยี่สิบนาทีแล้ว“โทษทีนะแกที่มาช้าพอดีรถติด”“ไม่เป็นไรนั่งก่อน ฉันก็พึ่งมาถึงเหมือนกัน”“จริงเหรอ สั่งอะไรมายัง?” เธอหันไปวางกระเป๋าลงเก้าอี้ข้างตัวแล้วหันกลับมาถามเขมจิราที่ยังดูเมนูในมือ“ยังฉันรอแกมาสั่งเอง” เขมจิราละสายตาจากเมนู หันมาตอบแพรวพรรณแต่คำตอบของเธอกลับได้สายตาค้อนของเพื่อนกลับมาแทน“ทำไมต้องรอฉันด้วยล่ะ แกอยากกินอะไรก็สั่งไปเลยหรือสั่งเหมือนที่เคยกินก็ได้” น้ำเสียงที่เจือไปด้วยความใส่ใจ ไม่อยากให้เพื่อนมาคิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องแค่นี้เลยจริ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10ตีตรารัก หนทางราบรื่น
หลายวันต่อมาบรรยากาศภายในห้องทำงานของ ไพศาล วีรกุล เต็มไปด้วยความตึงเครียด งานส่งไปเสนอถูกตีกลับมาเกือบทั้งหมด ระยะนี้ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบไหนล้วนถูกปฏิเสธ ที่ตอบรับก็เป็นแค่งานชิ้นเล็ก ๆ แทบจะไม่ได้กำไรอะไร เขาวางเอกสารลงแล้วเงยหน้าขึ้นมองน้องสาวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด“เราจะเอายังไงต่อไปดีคะ แทบจะไม่มีบริษัทไหนสนใจข้อเสนอของเราเลย” เกศหรือเกวริน น้องสาวเพียงคนเดียวของไพศาล เธอเป็นลูกหลงอายุห่างจากเขาถึง 15 ปี หลังจากเรียนจบก็เข้ามาช่วยงานพี่ชาย“อย่าพึ่งหมดหวัง ตราบใดงานยังดำเนินต่อไปได้ พี่ไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ หรอก”“ขอให้ที่เหลือเลือกเรา ไม่เอนเอียงไปทางนั้นอีก”จบคำพูดของน้องสาวไพศาลก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่“เป็นเพราะพี่แท้ ๆ หากตอนนั้นตาไม่มืดบอด มองเห็นแต่ผลประโยชน์ พีเจก็คงจะไม่โดนหนักขนาดนี้”“พี่อย่าโทษแต่ตัวเองอีกเลย ยังไงเราก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ อีกอย่างตอนนี้นายชานนท์ไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้”“พี่ขอนะเกศ เรื่องนี้อย่าให้ยัยหนูรู้เด็ดขาด พี่จะทำทุกวิถีทางให้พีเจกลับมาเป็นเหมือนเดิม” เขากลัวมากว่าเรื่องนี้จะรู้ถึงหูลูกสาว เพราะเธอไม่ได้เรียนสายนี้มาไม่อยากให้เป็นกังวลไปด้วย‘ลูกสาวจะต้องมี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-11ตีตรารัก สนใจครูสอนพิเศษ
“ถ้าไม่มีอะไรจะมาหา ผอ.อย่างมึงไม่ได้เหรอ”“อย่างกูมันทำไม พูดดี ๆ นะไอ้ภัทร”“ต้องให้บอกด้วยเหรอ ระวังไว้เถอะสักวันจะโป๊ะแตก เจอลูกศิษย์ตัวเองเข้าสักวัน”“กวนกูอีก ตกลงมานี่มีอะไร” เจตตัดบทกวน ๆ ของเพื่อนแล้วเข้าประเด็นในทันที“ถ้ากลัวก็หยุดทำตัวแบบนั้นก็จบ” อยู่ข้างนอกเจตจะไม่ใช่คนนิ่งและเคร่งขรึมเหมือนเช่นตอนนี้เลย“เลิกให้โง่! เอาดี ๆ มีอะไรก็ว่ามา ลีลาอยู่นั่นกูมีงานต้องทำต่อนะ” ใครมันจะไปเลิกทำสิ่งที่ชอบได้ ชายหนุ่มเลี่ยงพูดเรื่องที่จะเข้าตัวเองไปมากกว่านี้มาอีหรอบนี้คงจะให้หา ‘ของ’ ให้สินะ พวกนักธุรกิจพออยากได้อะไร เป็นต้องหาคำว่านล้อมอีกฝั่งให้ยอมจำนนจนได้สิน่า“กูไม่ได้จะให้มึงช่วยฟรี ๆ สักหน่อย ทำเป็นอารมณ์เสียไปได้”“หึ” ผิดจากที่เขาคิดที่ไหนล่ะ“ทุนการศึกษาร้อยทุน เท่านี้พอที่จะทำให้มึงช่วยกูได้ไหม”“ร้อยทุน! ทุนละเท่าไหร่” อันที่จริงก็จะตอบตกลงตั้งแต่แรกนั่นแหละ“ห้าพัน เอาไม่เอา ไม่เอากูกลับ”“เฮ้ย ๆ เดี๋ยวก่อนสิ เป็นนักธุรกิจประสาอะไรใจร้อนแบบนี้วะ นั่งลงก่อน” เจตรั้งณภัทรไว้เสียก่อนที่อีกคนจะลุกออกไป“ก็แค่นี้ทำเป็นลีลาอยู่นั่น”“ลงทุนขนาดนี้งานคงไม่ธรรมดาแน่ไหนลองว่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-11ตีตรารัก ข้อเสนอที่ต้องเลือก
“เออ ๆ ยังไงจะช่วยพูดกับแพรวให้แล้วกัน”“อืม” ณภัทรยกยิ้มให้เพื่อน ถ้าลองได้รับปากว่าจะช่วยออกมาแล้ว ไม่มีงานไหนที่เจตจะทำไม่สำเร็จ“กดดันกูนักนะมึง” เจตใช้สายตาเคร่งขรึมมองอีกคนอย่างหนักใจ ทว่าก็เข้าใจว่าเพื่อนคงหวังดีจริง ๆ มาคิดอีกทีข้อเสนอนี้ก็ไม่เลว!รุ่งเช้าอีกวันสายน้ำเย็นชุ่มฉ่ำไหลลงกระทบผิวเรียบเนียนฝ่ามือน้อย ๆ ถูไถฟองนุ่มไปตามเรือนร่างช้า ๆ กลิ่นหอมของสบู่บวกกับน้ำเย็นสบายทำให้แพรวพรรณรู้สึกสดชื่นและผ่อนคลายหญิงสาวต้องลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่เช้าเนื่องจากมีสอน เพื่อที่จะไม่ต้องไปนั่งติดแหง็กอยู่บนรถเป็นชั่วโมงก็ต้องออกจากบ้านให้เร็วหน่อย“หวังว่ารถจะไม่ติดนะวันนี้” จากนั้นเสียงฮัมเพลงไปพร้อมกับการอาบน้ำก็คลอออกมาเบา ๆต่อมา…“มีสอนตอนเช้าเหรอแพรว” แพรวพราวเอ่ยถามลูกสาวกำลังเดินมาใกล้ กลิ่นหอมละมุนลอยมาแต่ไกล ยิ้มอบอุ่นผุดขึ้นเมื่อเธอนั่งลงข้าง ๆ“ค่ะแม่ พ่อกับอาเกศไปทำงานแล้วเหรอคะ”“ไปกันตั้งแต่เช้าแล้ว”“ช่วงนี้หนูว่าพ่อกับอาเกศดูงานยุ่งมาก ๆ เลยนะคะไปแต่เช้ากลับค่ำทุกวันเลย”“ก็อย่างนี้แหละ งานออกแบบไม่ใช่ว่าใครจะทำก็ได้”“ก็จริงค่ะ ก็มีแค่เรื่องนี้ที่หนูพอจะรู้ งั้นหนูไปก่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-11ตีตรารัก ยื่นโอกาสให้เธอ!
โรงแรมทิมสัน เวลา 10:50 นาฬิกาแพรวพรรณเดินดูรอบ ๆ สถานที่จัดงาน เพราะอีกไม่กี่วันก็จะต้องพาลูกศิษย์มาซ้อม หลังจากกลับไปนอนคิดเรื่องนี้ ทบทวนถึงผลจะได้รับมีมากกว่าเสีย จึงตัดสินใจรับปากกับผู้อำนวยการของมหาลัย ซึ่งนักศึกษาเต็มใจเป็นอย่างมากทุกคนตื่นเต้นเมื่อจะได้ออกงานแสดงเป็นครั้งแรก“แล้วคนที่จ้างเราล่ะคะ แพรวยังไม่เห็นเขาเลย”“เขาไม่ว่างมาครับ แต่ส่งรายละเอียดมาให้พี่แล้วนะ”เจตเปิดข้อมูลให้กับครูสาวดู ก่อนหน้านี้เขาก็สงสัยว่าทำไมเจ้าตัวถึงไม่ยอมมาเอง ในเมื่อเป็นงานสำคัญ ณภัทรให้เหตุผลว่าติดงานด่วนจึงปลีกตัวมาไม่ได้“แพรวจะรู้ได้ยังไงคะว่าเขาต้องการให้เราจัดงานในรูปแบบไหน” เอารูปสินค้ามาให้เธอดูแล้วจะรู้ได้ยังไง แปลกคนจริง ๆ“นี่ครับ” เขาเปิดรูปแบบและชื่องานให้กับครูสาวดูอีกครั้ง“Gems of beauty for you that are precious” นิ้วเรียวเลื่อนรูปในมือถือของเจตไปเรื่อย ๆ เก็บทุกรายละเอียดที่เจ้าของงานถ่ายส่งมา จากนั้นก็ยื่นมือถือคืนให้กับเจต“เขาจะไม่เบี้ยวค่าจ้างเราใช่ไหมคะ” เพราะเป็นงานแรกที่ผู้ว่าจ้างไว้ใจทีมงานมาก ถึงขนาดปล่อยให้จัดการกันเอง“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่เบี้ยวแน่นอนครับคนนี้ไว้ใจได้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-16
บทล่าสุด
ตีตรารัก หรือจะเลิกสอนพิเศษดีนะ
1เดือนต่อมา“อาเกศไม่ลงมากินข้าวเหรอคะ” ดวงตาทอประกายสดใสมองรอบโต๊ะอาหารไม่เห็นอาสาวจึงได้หันไปถามผู้เป็นแม่ ซึ่งกำลังตักข้าวให้กับพ่ออยู่“อาเข้าไปดูงานที่บริษัทน่ะ” ตักข้าวให้สามีเสร็จแล้ว ด้วยความที่เป็นคนดูแลทุกอย่างภายในบ้าน ลูกนั่งลงเธอจึงตักให้ลูกสาวอีกเช่นกัน“ขอบคุณค่ะแม่ แต่วันหยุดไม่ใช่เหรอคะทำไมอาถึงไปทำงานล่ะ หรือว่ามีงานด่วน” หญิงสาวเปลี่ยนไปถามผู้เป็นพ่อ เพราะท่านอยู่แต่ทำไมอาถึงต้องไปทำงาน“พอดีมีงานด่วนเข้ามา อาเกศก็เลยเข้าไปดูแทนพ่อ...แค่ก แค่ก”ยังพูดไม่ทันจบไพศาลก็ไออีกครั้ง ช่วงนี้สุขภาพของเขาเริ่มแย่ลงจึงต้องให้น้องสาวเข้าไปทำงานในส่วนของเขาแทนก่อนสักระยะ“พ่อไม่สบายเหรอคะ ไปหาหมอกันไหมเดี๋ยวแพรวไปด้วย” มือที่กำลังจะตักข้าวขึ้นมาทานชะงัก หลายวันมานี้เธอเห็นว่าท่านมีอาการแบบนี้อยู่บ่อย ๆ จึงขันอาสาจะเป็นคนพาไปเอง“ไม่ต้องหรอกลูก คงเป็นเพราะอากาศมันเปลี่ยน เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวก็เลยเป็นหวัดน่ะ” แววตาเป็นห่วงเป็นใยของบุตรสาวสร้างรอยยิ้มให้ไพศาล อีกอย่างก็คิดว่าตนเองไม่ได้เป็นอะไรมาก น่าจะเกิดมาจากสภาพอากาศเสียมากกว่า“งั้นพ่อก็ต้องดูแลตัวเองนะคะ หนูเป็นห่วง ถ้าไม่ไหว
ตีตรารัก แผนลวง
วันต่อมาไพศาลไล่อ่านข่าวพาดบนหน้าหนังสือพิมพ์ธุรกิจฉบับรายวัน บริษัทคู่แข่งกลายเป็นที่สนใจของเหล่านักลงทุนทั้งในและต่างประเทศ ไหนจะหุ้นกำลังพุ่งทะยานสูงขึ้นตามไปด้วยในขณะสภาวการณ์ของพีเจกลับดิ่งลงมาเรื่อย ๆ ซ้ำร้ายเหล่าผู้ถือหุ้นก็ทยอยถอนตัวออกไปหลายรายแต่ทว่านักธุรกิจวัยกลางคนเครียดหนักเห็นจะเป็นภาพถ่ายประกอบบนหัวข้อข่าว นักแสดงสาวสุดสวย กลายเป็นจุดสนใจภายในงานเธอคือคนที่ณภัทรยกให้เป็นขวัญใจในค่ำคืนนี้....หนังสือพิมพ์ยับไปตามแรงขย้ำของมือใหญ่ ไพศาลใจเต้นแรงจนรู้สึกเจ็บหน้าอกข้างซ้าย ความตึงเครียดเพิ่มขึ้นทวีคูณ‘นักแสดง’ งั้นเหรอเขาไม่เคยรู้เลยว่าลูกสาวรับงานนี้ด้วย!ก๊อก ก๊อก...เสียงเคาะประตูทำให้เจ้าของห้องหลุดออกมาจากภวังค์ผู้เดินเข้ามาก็คือน้องสาวนั่นเอง“พี่ไพศาล!” สีหน้าของพี่ชายเกวรินอุทานอย่างเป็นกังวล“นั่งก่อนสิเกศ”“พี่เห็นแล้วใช่ไหม”“อืม”“คิดว่าทางนั้นจงใจหรือเปล่าที่จ้างแพรวไปงานนั่น”“แค่ก แค่ก” ด้วยความเครียดสะสมร่างกายจึงอ่อนเพลียไพศาลไอในขณะกำลังจะตอบน้องสาว“พี่เป็นอะไรหรือเปล่า” หญิงสาวเดินเข้าไปใกล้ด้วยความเป็นห่วง“ไม่เป็นอะไร เรื่องยัยหนูมันอาจจะไม่ได้ม
ตีตรารัก ปีศาจร้าย
รุ่งเช้าอีกวันณภัทรเดินออกมาจากห้องน้ำ หลังจากทำธุระส่วนตัวของเขาเสร็จ ชายหนุ่มทิ้งตัวลงข้างเตียงมือใหญ่ยังเช็ดเส้นผมเปียกชุ่มด้วยผ้าขนหนูผืนเล็กสายตาคมทอดมองไปยังใบหน้านวลเนียนของคนที่ยังนอนหลับสนิท เมื่อคืนร้องอยากกลับบ้าน แต่จนป่านนี้ยังขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาอย่างสบายอุราอยู่เลยเขาเพ่งมองดวงหน้าหวานประดับประดาไปด้วยแพขนตางอนยาว จมูกโด่งสวย ปากอวบอิ่มแม้จะไร้การเติมแต่งก็ยังดูน่ามอง‘น่ามอง’ งั้นเหรอณภัทรส่ายหัวไปมาไล่ความคิดแสนตลก ก่อนจะหวนกลับไปยังภาพกิจกรรมบนเตียงในค่ำคืนที่ผ่านมา ก็ไม่น่าแปลกถ้าหากว่าแพรวพรรณจะยังหลับอย่างหมดเรี่ยวแรงอยู่อย่างนี้“เตียงผมมันสบายมากใช่ไหมคุณถึงไม่อยากลุกขึ้นมาน่ะแพรวพรรณ” เสียงเข้มเอ่ยเมื่อเห็นร่างใต้ผ้าห่มเริ่มขยับแพรวพรรณลืมตาในทันใด ดวงตากลมโตเบิกโพลงด้วยความตื่นตระหนกลุกขึ้นนั่งลนลานถอยห่างออกไปไกล มือเล็กยังกระชับผ้าห่มผืนหนาเอาไว้แน่น“ลุกขึ้นไปอาบน้ำได้แล้วผมจะไปส่ง”“.....”“มองผมแบบนั้น...จะต่ออีกงั้นเหรอ”“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ”“ก็เห็นยังอิดออดก็นึกว่าอยากจะต่ออีกสักรอบ”แววตาวาวโรจน์จ้องณภัทรอย่างขุ่นเคือง ไม่กระดากอายบ้างเลยหรืออ
ตีตรารัก ดุ คำนี้ไม่เกินจริง! NC
“ซี้ด...เอามือออกแพรวพรรณ อื้ม...” ณภัทรขบกรามแน่น ส่วนหัวได้ผลุบหายเข้าไปพร้อมที่จะสำรวจด้านในแล้ว แต่กลับถูกมือเล็กของคนใต้อาณัติดันไว้ ทำให้ชายหนุ่มหัวเสียณภัทรพ่นลมหายใจออกมาอย่างแรงเมื่อถูกขัดใจ‘ในเมื่อทำดี ๆ ไม่ชอบ’งั้นก็ต้องยอมรับในความดื้อดึงของตัวเองเถอะแพรวพรรณ! เขาดันเอวสอบเข้าอย่างแรง กระแทกแท่งร้อนขนาดใหญ่เข้าไปในช่องคับแคบสุดแรง“อ๊ะ โอ๊ย อ๊ะ อื้อ” ร่างบอบบางผวาเฮือกอีกครั้ง“อย่าเกร็ง อ่า” ณภัทรฟุบหน้าลงที่ซอกคอหอมกรุ่น แพรวพรรณตอดรัดจนเขาปวดหนึบ“ฉันเจ็บ”“ผ่อนคลายหน่อย แล้วจะหาย อ่า” โทนเสียงอ่อนลงบอกอย่างเอาใจจากความเจ็บแสบแปรเปลี่ยนเป็นเสียวซ่านหญิงสาวร้องครางผะผ่าว ณภัทรขยับเอวอย่างดุดันเร่าร้อนสร้างความวาบหวามรัญจวนใจ“อ๊ะ อ๊ะ”“อื้อ...ซี้ด...”ร่างบอบบางแอ่นอกอวบอิ่มรับริมฝีปากกำลังครอบครองเนินเนื้ออย่างบ้าคลั่ง แพรวพรรณบิดกายเร่าสองมือกำผ้าปูเตียงจนยับเยิน สะโพกสวยเด้งรับแท่งร้อนอย่างกระสันณภัทรหลงใหลมัวเมาไปกับไฟสวาทที่หญิงสาวตอบสนองกลับมา แม้ว่าเธอจะไม่เก่งไม่เร่าร้อน แต่ก็ยากจะถอนตัวออกมาได้ มือใหญ่ยกก้นสวยขึ้นมานั่งอยู่บนเอวอย่างรวดเร็วโดยเธอไม่ทันได้ต
ตีตรารัก แค่นี้ก็จะเป็นจะตาย NC
ณภัทรบีบเข้าที่กรอบหน้าเรียวอย่างแรง ใช้ดวงตาคมดุจ้องเข้าไปในดวงตาสุกใสผ่านม่านน้ำตา‘แค่นี้ก็ทำจะเป็นจะตาย’ยิ้มร้ายยกขึ้นอย่างเย้ยหยัน“ฉันกลับบ้านได้แล้วใช่ไหม” สุ้มเสียงเอ่ยออกมายังสั่นจากแรงสะอื้น“ใครบอก! คืนนี้คุณต้องค้างที่นี่กับผม” ณภัทรเพิ่มแรงบีบขึ้นอีก เขาไม่ชอบเลยเวลาที่เธอทำตัวถือดี“ไหนคุณบอกว่าถ้าฉันเอ่อ...อย่างที่คุณต้องการแล้วจะให้ฉันกลับไง” หญิงสาวกัดฟันตอบ“หึ!” ชายหนุ่มหัวเราะผ่านลำคอ หล่อนเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า เขาบอกว่า‘ถ้าทำให้เขาพอใจ’นี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยก็ร้องจะกลับแล้ว แค่รีดน้ำออกได้ก็คิดว่าตัวเองทำดีแล้วเหรอ ยัยซื่อบื้อณภัทรแยกขาคร่อมเธออยู่ออก ช้อนร่างบางขึ้นไปวางกลางเตียงนุ่ม“คุณควรให้ฉันกลับสิ” หญิงสาวดิ้นหลบหนีมือใหญ่“คุณไม่มีสิทธิ์ออกไปไหนทั้งนั้น ถ้าผมไม่อนุญาต” ชายหนุ่มรวบสองแขนเรียวของคนใต้อาณัติ ใช้ร่างใหญ่กำยำบดเบียดแนบชิดสร้างแรงเสียดสี ให้เธอรู้สึกถึงส่วนเริ่มขยายตัวขึ้นอีกครั้งสัมผัสอันร้อนผ่าวบริเวณหน้าขาแพรวพรรณเม้มปากเข้าหากันแน่น ใบหน้าแดงก่ำกระดากอายกับสัมผัสถูไถอย่างจงใจซอกคอขาวเนียนทำให้ณภัทรกลืนน้ำลายลงคออย่างลืมตัวในความกระหา
ตีตรารัก ทำให้ฉันพอใจก่อนสิ NC
เสียงฉีกขาดของเดรสแสนสวยก็ดังขึ้น กลายเป็นเศษผ้าขาดวิ่นไปตามแรงกระชากของมือใหญ่ เผยให้เห็นเนินเนื้ออวบอิ่มล้นออกมา“ทำอะไรของคุณ!” แพรวพรรณปัดป้องมือใหญ่พัลวัน“ทำให้คุณเห็นไงว่าคนที่กล้าตบผมจุดจบมันจะเป็นยังไง”ณภัทรไม่สนใจว่าแพรวพรรณจะเจ็บหรือหวาดกลัวแค่ไหนกับการกระทำของตน ไม่เคยมีใครกล้ากับเขาเช่นนี้มาก่อนความเกรี้ยวกราดจึงเพิ่มขึ้นอย่างน่ากลัว ใบหน้าหล่อเหลาฝังเนินเนื้ออวบอิ่ม ปากหยักหนาดูดดึงขบเม้มบริเวณนั้นอย่างแรง จนผิวเนียนขึ้นรอยช้ำเป็นสีม่วง“ฮึก เจ็บ อย่า พอแล้วฉันเจ็บ” น้ำตาร่วงเผาะลงข้างแก้มใส เมื่อถูกซาตานร้ายกระทำอย่างป่าเถื่อนเสียงสะอื้นทำให้ณภัทรผละออกห่างจากผิวนวลเนียน ไม่ใช่ความสงสารแต่เป็นเพราะว่าต้องการเห็นคนที่เคยพยศจะเป็นเช่นไรดวงตากลมโตสั่นระริกสองแก้มเปื้อนคราบน้ำตา ชายหนุ่มแสยะยิ้มร้ายกาจอย่างชอบใจ“ลองเจ็บดูบ้างไหมแพรวพรรณ ถ้าคุณยังกล้าทำผมเลือดออกอีกครั้ง รอยพวกนี้มันจะไม่อยู่แค่ตรงนี้ มันจะไปอยู่ทั่วเรือนร่างของคุณ ไม่เชื่อก็ลองดู” เขาตะคอกใส่หน้าหญิงสาวอย่างไม่คิดสงสารแพรวพรรณเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ไม่กล้าสบตากับดวงตาเกรี้ยวกราดคู่นั้น“ถอดชุดออก” คำสั่
ตีตรารัก พยศจริงนะ
ชายหนุ่มย่นหน้าทุกครั้งที่เห็นว่าเจ้านายโดนฟาด เป็นพัลวันเพราะเอาแต่สู้รบกับณภัทร จึงไม่ทันได้สังเกตว่ารอบตัวเปลี่ยนไป เส้นทางของรถยนต์ขับเคลื่อนอยู่ในตอนแรก จากถนนใหญ่ที่มีการสัญจรอยู่ตลอดเวลา กลายเป็นทางสายเปลี่ยวจนแทบจะไม่มีรถขับสวนผ่าน แพรวพรรณเริ่มหวาดระแวงมองบรรยากาศโดยรอบด้วยความตื่นกลัว‘เขาจะพาเธอมาฆ่าหรือเปล่า’หัวใจเต้นรัวเมื่อคิดไปไกลถึงขั้นนั้นณภัทรเห็นปฏิกิริยาเปลี่ยนไปของแพรวพรรณ จึงนึกบางอย่างขึ้นมา“ถ้ายังไม่หยุด ผมจะโยนคุณลงจากรถเดี๋ยวนี้”“.....”จนกระทั่งรถหรูได้เลี้ยวเข้าไปจอดในอาณาเขตของบ้านหลังใหญ่“ลงมา”“.....”การกระทำของเธอเหมือนกำลังท้าทาย ทั้งที่มาอยู่ในอาณาเขตเขาแล้วแต่ก็ยังอวดเก่งไม่เลิก มือที่จับอยู่บนต้นแขนบีบเนื้อนุ่มอย่างแรงพลางกระชากเพื่อให้หญิงสาวลงมาจากรถ“ผมบอกให้ลงมา” เสียงห้วน ๆ ออกคำสั่ง“ฉันเจ็บนะ” แพรวพรรณแผดเสียงร้องใส่หน้าณภัทร ถลึงตาให้เขาอย่างไม่นึกเกรงกลัว“บอกดี ๆ แล้วฟังไหม”“คุณบังคับให้ฉันมา ฉันไม่ได้เต็มใจมาเลยสักนิด แล้วทำไมต้องฟังคุณด้วยเล่า”ณภัทรกัดฟันกรอดกับความดื้อดึงของอีกฝ่าย ดูเหมือนว่าหากปล่อยแล้วรอให้เดินลงมาเองคงเป็นเ
ตีตรารัก ถูกลักพาตัว!
ลานจอดรถของโรงแรมชั้นพรีเมียมติ้ง!เมื่อประตูลิฟต์เปิดแพรวพรรณก็รีบเดินออกมา เปิดกระเป๋าควานหากุญแจรถเร่งจ้ำฝีเท้าโดยเร็วที่สุด พอเจอแล้วนิ้วเล็กกดปลดล็อก ดึงประตูฝั่งคนขับวางกระเป๋าลงไว้อีกฝั่ง จากนั้นก็สอดตัวลงไปนั่งประจำที่คนขับ ทว่ากลับปิดประตูรถไม่ได้“คุณ!” แพรวพรรณมองมือใหญ่จับขอบประตูไว้ ก่อนจะเลื่อนไปยังใบหน้าเรียบตึง“คิดจะหนีผมงั้นเหรอ” ณภัทรถามเสียงแข็ง นัยน์ตาเคร่งขรึมก้มมองคนในรถ“ปล่อยมือของคุณออกจากรถฉันเดี๋ยวนี้ ฉันจะกลับบ้าน” เธอคิดว่าตนเองออกมาเร็วแล้ว แต่ก็ยังหนีเขาไม่พ้น!ใบหน้านวลเนียนซีดเผือดลงเมื่อผลออกมาเป็นอย่างนี้“ผมบอกคุณว่าไง ให้รอกลับพร้อมผมไม่ใช่เหรอ ไม่เอาแล้วใช่ไหมเงินทุนของนักเรียน”“คุณนี่มันเลวจริง ๆ งั้นก็แล้วแต่ละกัน จะจ่ายไม่จ่ายมันก็เรื่องของคุณ ถ้าคิดจะเอาเปรียบเด็ก ๆ ด้วยการใช้งานฟรี ๆ ก็แล้วแต่เลย ยังไงก็เป็นคนประเภทชอบเอาเปรียบคนอื่นอยู่แล้วนี่ ส่วนของฉันก็จะถือเสียว่าทำบุญทำทานไปก็แล้วกัน ฉันไม่ต้องการเงินของคุณแม้แต่แดงเดียว!” นับเป็นประวัติศาสตร์ทีบริภาษยืดยาวใส่ใครสักคนอย่างนี้“ปากเก่งดีนี่ งั้นก็ช่วยเก่งให้ตลอดแล้วกัน” กรามแกร่งขึ้นส
ตีตรารัก ต้นเหตุของความแค้น
แกรก!เมื่อทนฟังวาจาปรักปรำเหล่านั้นไม่ไหว แพรวพรรณจึงเปิดประตูออกมา“.....”“.....”หญิงสาวทั้งสองหันไปพร้อม ๆ กัน ดวงตาของพวกเธอเบิกโพลงเมื่อเห็นว่าเป็นใครเดินออกมาจากด้านหลัง“ตกใจเหรอคะที่เป็นฉัน!” ดวงตาวาวโรจน์มองหญิงสาวทั้งสอง ชุดที่พวกเธอสวมใส่ล้วนหรูหราดูแพงแต่วาจากลับต่ำตมสิ้นดี เธอเดินออกมายืนด้านนอก“อย่าคิดว่าคนอื่นจะนิสัยเหมือนตัวเองสิ” แพรวพรรณพูดต่อ“อย่าแก้ตัวไปหน่อยเลย” หญิงสาวในชุดเกาะอกสีดำขลับยาวละพื้นพูดอย่างเย้ยหยัน ในน้ำเสียงของเธอก็ยังดูแคลนแพรวพรรณอยู่“ฉันไม่ได้แก้ตัว อีกอย่างก็ไม่เคยคิดที่จะไปนอนให้ผู้ชายเอาเล่น ๆ แล้วเที่ยวออกมาป่าวประกาศในที่สาธารณะ ให้คนอื่นรับรู้อย่างพวกคุณ ไม่อายกันบ้างหรือคะ”“นี่แก!”คำบริภาษของแพรวพรรณทำให้สองสาวโมโห จนควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ หนึ่งในนั้นปรี่เข้าหาหมายจะฟาดฝ่ามือบนแก้มเนียน ด้วยความที่ระวังตัวอยู่ก่อนแล้วเธอจึงคว้าข้อมือของหล่อนเอาไว้ได้ทัน“สันดานคนมองกันจากภายนอกไม่ได้จริง ๆ พวกคุณแต่งตัวดูดีมีชาติตระกูล ใส่เพชรใส่พลอยหรูหรา แต่ทำไมถึงมีความคิดที่ต่ำ ให้ร้ายผู้หญิงด้วยกันได้ถึงขนาดนี้” พูดจบแพรวพรรณก็ผลักหญิงสาวออก
