ฟ้าหมาดฝน ภาคต้น 2

"เอาเถอะ...ในเมื่อเจ้าไม่อยากแม้กระทั่งจะบอกข้า เช่นนั้นข้าจะไม่ยุ่ง แต่..." เขาว่าเสียงเข้มดั่งว่าคำพิพากษา "...หากมีครั้งที่สอง ข้าจะไม่ไว้ชีวิตมันเด็ดขาด"

"...ปล่อยเขาไปเถอะ" นางเอ่ยเสียงเบา น้ำตารื้นเมื่อนึกถึง "ข้า...ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเขาอีกแล้ว..."

ร่างสูงพยักหน้ารับว่าจะทำตามที่นางต้องการ ก่อนจะกระซิบที่ข้างหู

"ถ้าเช่นนั้นข้าจะพาเจ้าไปอาบน้ำสระผม ตัวเปียกเช่นนี้จะไม่สบายเอาได้"

นางพยักหน้าช้าๆ ก่อนที่เขาจะอุ้มนางไว้ในอ้อมแขน ถ้าเป็นเมื่อก่อนนางคงไม่ยอมและดิ้นหนีไปแล้ว แต่วันนี้นางอ่อนแรงเหลือเกิน การได้อยู่ในอ้อมกอดเขาแล้วทำให้นางรู้สึกปลอดภัย จึงอิงซบนิ่งเหมือนลูกแมวอยู่อย่างนั้น

หลังม่านกั้นอันเป็นส่วนของห้องน้ำนั้น เฉี่ยวเหมยได้เตรียมน้ำร้อนใส่ไว้ในถังเรียบร้อยแล้ว

ไป๋จิ้งเหอค่อยๆ หย่อนร่างนางลงในถังอย่างนุ่มนวล หันไปหยิบผ้าขาวมาพันรอบคอซึ่งมีแต่รอยแผลของนางเอาไว้ไม่ให้น้ำกระเซ็นไปโดน

เขารวบผมยุ่งเหยิงของนางออกมานอกถังและเริ่มตักน้ำจากถังเล็กราดลงที่ผมของนางและเริ่มลงมือหวีผมและสระผมให้นาง ใช้สบู่สระผมให้นางอย่างเบามือ จากนั้นจึงหยิบขวดเล็กๆออกมาจากถาด แล้วเทลงบนฝ่ามือ สิ่