LOGINShare
เธอคือใคร...? 2 NC
Last Updated:
2025-04-21 21:29:12“เวรเอ้ย!..”
เควินสบถออกมาเพราะรู้สึกว่าช่องทางรักของอีกคน กำลังบีบรัดตัวตนของเขาแน่นขึ้นกว่าเดิม นั่นทำให้ชายหนุ่มต้องเดินหน้าต่อไป
“เธอเป็นใคร? ฉันก็หยุดให้ไม่ได้แล้วนะ!”
“อ๊ะ!..ฮึก!”
ซันไชน์สะดุ้งเมื่อเอวสอบเริ่มขยับเคลื่อนไหวในจังหวะเนิบนาบ พร้อมกับความเจ็บที่แล่นป๊าบเข้ามาอีกหน จนต้องจิกทึ้งเล็บของตัวเองลงบนบ่าหนาของอีกคน เพราะไม่รู้ว่าจะระบายมันออกมาได้ยังไง ทำได้แค่เปล่งเสียงร้องออกมาบอกเขาว่า
“ เค!..ซันเจ็บ!..ฮึก ๆ ”
“ฉันก็เจ็บ!...ทนนิดนะ...อา...ซี้ดดด..แน่นชิบ!”
แต่พอสักพักเมื่อร่างใหญ่เร่งจังหวะให้มันเร็วขึ้น เธอกลับมีความรู้สึกแปลก ๆ แทรกเข้ามาแทน
เควินซี๊ดปากพร้อมกับพ่นลมหายใจเจือกลิ่นของแอลกอฮอล์ เป่ารดซอกคอของเธอ นั่นยิ่งทำให้อารมณ์ของหญิงสาวป่วนปั่น พุ่งทยานสูงขึ้นไปโดยไม่รู้สาเหตุ และขืนเกร็งเกินไปจนทำให้อีกฝ่ายถึงกับต้องนิ่วหน้า พร้อมกับสูดริมฝีปากหนาด้วยความเสียวซ่าน อย่างระงับไว้ไม่ได้เช่นเดียวกัน
“อ๊ะ!..อย่าเกร็งสิ!..ซี้ดด.อ่า...เดี๋ยวเธอก็เสียวแล้ว”
ยิ่งเธอตื่นเกร็งมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งครางในลำคอดังขึ้น และเพิ่มจังหวะรุกเร้าเธอหนักมากกว่าเดิม
ทุกการขยับเคลื่อนไหวของเขา มันทำให้หญิงสาวเสียการควบคุม มือไม้ปัดป่ายจิกทึ้งไปทั่วร่างกายของชายหนุ่ม
มันเจ็บนั่นละ แต่เธอก็ยอมรับว่ารู้สึกสุขสมปนเปกันไป จนไม่รู้ว่าจะระบายมันออกมาเป็นคำพูดได้ยังไงแล้ว...
ในเมื่อตอนนี้ความเจ็บนั่นเธอก็ชักจะลืม ๆ มันไปในช่วงสุดท้าย ที่ชายหนุ่มจู่โจมเร่งเร้าเข้ามาอย่างหนัก และเพิ่มจังหวะรักให้ถี่ขึ้น ๆ อย่างนั้นสักพักใหญ่ ก่อนที่ซันไชน์จะรู้สึกอุ่นวาบเข้ามาในช่องท้องของตัวเอง และสะดุ้งเกร็งไปทั้งตัวอีกครั้ง พร้อมกับร่างหนาที่ทิ้งตัวลงมาอย่างหมดแรง...
เรียกว่าเสร็จแบบสุขสมจนหัวทิ่มไปหัวตำไปเลยก็ได้ละมั้ง...
แต่ถึงอย่างนั้น...เจ้าของร่างใหญ่ก็ยังทิ้งคำถามสุดท้ายเอาไว้ให้เธอได้ยิน...
“...เธอคือ...ซันไชน์...ใช่รึเปล่า?”
เขา...จำเธอได้จริง ๆ...อย่างนั้นใช่มั้ย!?
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“ซัน!..”
เสียงเคาะประตูห้องดังมาพร้อมกับเสียงเรียกชื่อเธอ ช่วยดึงสติของหญิงสาวที่กำลังจมดิ่งกับภาพความทรงจำน่าอาย จนเลยเวลานัดหมายที่ขอเขาไว้ว่าไม่น่าจะเกินครึ่งชั่วโมง
“ค่ะ..ซันกำลัง..ว้าย!”
หญิงสาวอยากจะบอกกับเขาว่า เธอกำลังแต่งตัวอยู่นะ แต่ก็ไม่ทันแล้วละ เมื่ออีกคนเปิดประตูเข้ามาเลย หลังจากที่เขาเอ่ยเรียกชื่อเธอ
เควินยืนนิ่ง มีเพียงสายตาที่มองตามร่างเปลือยเปล่า ที่กำลังวิ่งเข้าห้องน้ำพร้อมกับปิดประตูตามหลังไปอย่างรวดเร็ว
แต่ทว่า..ในห้องน้ำนั่นดันไม่มีผ้าเช็ดตัวเลยสักผืน เพราะหญิงสาวเพิ่งจะอาบน้ำมาหยก ๆ แล้วไปยืนส่องกระจกดูตัวเองอยู่หน้ากระจกเงา พอเห็นเขาเปิดประตูเข้ามา อารามตกใจเธอจึงรีบวิ่งเข้ามาแอบเขาอยู่ในห้องน้ำนี่อีกครั้ง
ก็เธอเคยชินกับการที่ต้องอยู่คนเดียวนี่น่า เรื่องแก้ผ้าเดินอยู่ในห้องของตัวเองมันแปลกตรงไหน?
เขาเองต่างหากละที่เป็นคนเสียมารยาทก่อนไม่ใช่รึไง?
“ ก็เธอบอกพี่ว่าขอเวลาครึ่งชั่วโมง นี่มันเกือบจะชั่วโมงหนึ่งแล้วนะ พี่ถึงได้ขึ้นมาตามเธอไง ”
เควินเดินมาหยุดพูดกับหญิงสาวอยู่หน้าประตูห้องน้ำ โดยที่อีกฝ่ายก็ยืนตัวปล่ารอฟังเขาอยู่ในนั้น โดยไม่เอ่ยอะไรออกมาเลยสักคำ เพราะกำลังทำใจอยู่
“แล้วทำไมเธอถึงไม่ล็อคประตูห้องละห้ะ!”
ชายหนุ่มแกล้งทำเสียงเข้มเชิงจะดุให้นั่นละ ทำให้อีกคนที่อยู่ในห้องน้ำตะโกนตอบเขากลับไปว่า
“แล้วทำไมพี่ไม่เคาะอย่างเดียวละคะ เปิดเข้ามาโดยที่เจ้าของห้องเขาไม่อนุญาตได้ยังไงกัน?”
ซันไชน์แย้งกลับ อย่างที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองก็มีส่วนผิด เพราะเธอลืมสนิทและคิดไปว่าที่นี่ จะเหมือนกับห้องเดิมของเธอที่อยู่อิตาลีต่างหากละ
“ทีเมื่อคืนเธอยังแอบเข้าไปลักหลับพี่ในห้องได้เลยนะ...ไม่เห็นต้องรอให้ใครอนุญาตเลยนี่”
เขาว่าพลางหัวเราะหึหนัก ๆ ในลำคอ เพราะคำพูดนี้ของเขา ทำให้หญิงสาวเงียบเสียงตัวเองลงไปสักพัก โดยไม่โต้ตอบอะไรเขากลับมาเลยสักคำ นั่นทำให้ชายหนุ่มเพิ่งคิดได้ว่า เขาไม่น่าพูดแบบนี้ออกไปเลยให้ตาย!
มึงพลาดละไอ้ฉิบหาย!
“ออกไป!”
ซันไชน์พยายามบังคับเสียงไม่ให้เขารู้ว่าเธอกำลังร้องไห้ ให้กับความใจง่ายของตัวเอง ที่เสนอตัวไปให้เขาเอาถึงที่ จึงทำให้เขาพูดจาเชิงดูแคลนเธอได้ขนาดนี้
“เฮ้! พี่ไม่ได้ตั้งใจจะพูดออกไปแบบนั้นนะ...”
เขาลดโทนเสียงของตัวเองให้อ่อนลง นั่นคงเป็นเพราะน้ำเสียงของหญิงสาวมันได้บ่งบอกเขาว่าเธอกำลังไม่ปกติ
ก็ไม่ได้คิดว่าหัวฝรั่งจ๋าอย่างเธอ จะอ่อนไหวไปกับคำพูดของเขาได้ง่ายขนาดนี้เลยนี่หว่า...
ขนาดเรียกชื่อเขาโดยไม่มีคำว่าพี่นำหน้าเขายังไม่ว่าเธอสักคำ เพราะฝรั่งโดยทั่วไป เขาก็มักจะเรียกชื่อกันเฉย ๆ เขาเลยไม่ถือสา
“ซัน!ออกมาเถอะนะ พี่ขอโทษ...เราต้องออกไปซื้อยาคุมฉุกเฉินกันไม่ใช่หรือไง?”
ชายหนุ่มถามเธออีกครั้ง หลังจากที่อีกฝ่ายยังเงียบอยู่ในห้องน้ำ และยังไม่ยอมตอบคำถามเขากลับมา แต่สักพักใหญ่ เธอจึงตอบเขากลับมาได้
“พี่ก็ออกไปจากห้องของซันก่อนสิคะ แล้วล็อคประตูให้ด้วยนะคะ”
น้ำเสียงของเธอ ที่ฟังเหมือนจะไม่ได้โกรธเขาแล้ว นั่นก็เป็นเพราะว่า เขายอมลดตัวลงมาเอ่ยคำว่า ‘ขอโทษ’ กับเธอก่อน
เมื่อเสียงที่อยู่ด้านนอกเงียบไป พร้อมกับเสียงประตูด้านในถูกปิดลง
ดังนั้นซันไชน์จึงเปิดประตูออกมา แต่กลับพบว่าเควินยังยืนจังก้าอยู่หน้าประตูห้องน้ำ เธอถูกหลอก! เขาทำเหมือนแกล้งเปิดประตูออกไปแล้วปิดให้ แต่ความจริงแล้วเขายังอยู่!
Latest chapter
ต้องมนต์ร้ายนายมาเฟีย SET ต้องมนต์3 ความสุขที่แท้จริง (จบ)
“ลูกหลับแล้วเหรอคะ?”เสียงหวานเอ่ยทักเมื่อเห็นร่างหนา เดินผ่านประตูออกมานั่งลงตรงข้ามกับเธอ โดยมีโต๊ะกระจกกั้นระหว่างกันเอาไว้ แต่ก็ถือว่าไม่ได้ห่างกันมากมายอะไรนัก แต่ซันไชน์ก็อดแปลกใจไม่ได้อยู่ดี เพราะแทนที่คนตัวใหญ่กว่าจะมานั่งอยู่ใกล้ๆ แต่ทำไมหญิงสาวถึงรู้สึกว่า เหมือนเขาต้องการจะเว้นระห่างกับเธอนัก แต่ก็ไม่อยากถาม“อืม...ถ้าเอรินไม่หลับพี่ก็คงจะหลับไปก่อนละ ไหนจะร้องเพลงกลับไปกลับมากล่อมพี่งี้ ฟังแล้วก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องสักเท่าไหร่ อีกทั้งนิทานก็เล่าวนไปวนมาที่เดิมไม่ยอมจบนั่นซะที แต่ก็น่ารักดีนะ พูดยังกะต่อยหอย ตัวเท่านี้ไปหัดพูดที่ไหนมา” รอยยิ้มเกลี่ยไปทั่วใบหน้าในขณะที่เอ่ยถึงลูกสาว ที่บอกกับเขาว่าจะร้องเพลงกล่อมให้นอนหลับสบาย ดูก็รู้แล้วว่าเจ้าตัวตื่นเต้นที่ได้เห็นพ่อนั่นละ พูดจาเจื้อยแจ้วราวกับนกแก้ว แล้วก็ไม่มีทีท่าว่าจะหลับเอาง่ายๆ นั่นอีกด้วยนะ จนเขาต้องแกล้งหลับนั่นละ เจ้าตัวถึงได้หลับตามๆ กันไป เพราะไม่รู้จะพูดให้ใครฟังแล้วไง ซันไชน์ทิ้งให้เขาอยู่กับลูกเพียงลำพัง ส่วนตัวเองก็มานั่งทอดอารมณ์ ที่ระเบียงหลังห้องเพื่อรอเขา“แกชอบคุยกับสัตว์ค่ะ สัตว์ทุกชนิด ชอบคุยอยู่คนเด
ต้องมนต์ร้ายนายมาเฟีย SET ต้องมนต์3 สี่ปีที่รอคอย
“คุณ!..หยุดอยู่ตรงนั้นนะ แล้วปล่อยลูกสาวของฉันเดี๋ยวนี้!”ซันไชน์รีบตะโกนเสียงดังเชิงสั่งออกไป แล้วมันก็สามารถหยุดชายร่างใหญ่คนนั้นเอาไว้ได้ ก่อนที่เขาจะค่อยๆ หันมาประจันหน้ากับเธอ!!!ซันไชน์เบิกตากว้าง รู้สึกทั้งตกใจและดีใจในเวลาเดียวกัน แต่มันก็ดันทำให้ขาทั้งสองข้างของหญิงสาว ก้าวต่อไปไม่ได้ไปซะเฉยๆ อีกทั้งน้ำตา ก็พาลไหลออกมาไม่หยุดเลย นั่นทำให้ชายหนุ่มต้องเป็นฝ่ายก้าวเท้าเข้ามาหาหญิงสาวซะเอง นัยน์ตาคมกวาดมองใบหน้าของซันไชน์ด้วยความรู้สึกหลากหลายที่ไม่ต่างกัน วงแขนแกร่งข้างที่ว่างโอบรั้งร่างบางให้เข้ามาหา ก่อนจะเอ่ยกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงสั่นพร่าต่อจากนั้น “ ชัน...ไม่ร้องสิ” บอกเธอว่าอย่าร้องไห้ แต่เขาก็กลั้นมันไว้อย่างสุดกำลัง อีกทั้งเขายังกลัวว่าเมื่อลูกสาวเห็นคนเป็นแม่ร้องไห้หนักเข้าเจ้าตัวอาจจะร้องไห้ตาม แต่ทว่าเอรินเข้มแข็งมากกว่าที่เควินคิดไว้เสียอีก นอกจากเจ้าตัวจะไม่ร้องไห้แล้ว ยังยื่นมือเล็กๆ เข้าไปเช็ดน้ำตา พร้อมกับคำพูดปลอบใจให้อีกว่า“โอ๋..คุณแม่ขาไม่ร้องนะคะ...อึ๊บค่ะๆ” เควินอยากจะหัวเราะขำ แต่มันไม่ใช่เวลาที่จะทำแบบนั้นได้ ตอนนี้สิ่งที่ชายหนุ่มควรทำมากที่สุด ก็ค
ต้องมนต์ร้ายนายมาเฟีย SET ต้องมนต์3 Daddy ไม่มีฝาแฝด
เอรินอุทานเรียกชายร่างสูงที่ยื่นถุงขนมส่งมาให้เธอตรงหน้าว่า พ่อ นั่นแหละ แล้วมันก็ทำให้เจ้าของร่างใหญ่เลิกคิ้วเข้มขึ้นสูงข้างหนึ่ง เชิงถามอย่างรู้สึกแปลกใจ ก็ในเมื่อทั้งสองคนเพิ่งจะเคยได้เห็นหน้ากันเป็นครั้งแรก เอรินก้มเปิดกระเป๋าสะพายข้างใบเล็กสีชมพูเข้ากับชุดคิตตี้ที่ใส่ แล้วหยิบรูปถ่ายที่เคลือบเอาไว้อย่างดี ออกมาเทียบกับใบหน้าของชายร่างสูงใหญ่ เมื่ออีกฝ่ายย่อตัวลงนั่ง เพื่อให้สายตาของทั้งคู่อยู่ในระดับเดียวกัน แต่ถึงอย่างนั้นผู้ชายที่นั่งย่อตัวอยู่ตรงหน้า ก็ยังสูงกว่าเอรินอยู่ดี คิ้วเรียวเล็กเลื่อนเข้าหากันทันทีอย่างสงสัยระคนแปลกใจ ว่าทำไมชายคนนี้ถึงมีใบหน้าคล้ายกับบิดาของเธอได้กริยาอาการรวมไปถึงการกระทำราวกับเจ้าตัวเป็นผู้ใหญ่ มันทำให้อีกฝ่ายต้องยิ้มขำออกมาก่อนจะเอ่ยถามเอรินออกไปว่า“หน้าเหมือนกันมั้ยครับ?”“......”ใบหน้าน่ารักไม่ตอบกลับ เพราะสมองน้อยๆ ของเอรินในตอนนี้กำลังใช้ขบวนการทางความคิดค่อนข้างมากนัยน์ตาสีน้ำตาลกลมโตมองชายในรูปภาพ สลับกับมองใบหน้าของชายร่างสูงใหญ่สลับกันไปมาอยู่อย่างนั้น เมื่อตอบตัวเองไม่ได้นั่นแหละ เจ้าตัวจึงเปลี่ยนเป็นตั้งคำถามกลับไปแทน“คุณลุงเ
ต้องมนต์ร้ายนายมาเฟีย SET ต้องมนต์3 เอริน…คือชื่อของเธอ
ตั้งแต่เควินได้พาตัวเองหายไปจากชีวิตของทุกคน โดยไม่มีใครรู้ว่าเจ้าตัวไปอยู่ที่ไหน นอกเสียจากเพื่อนสนิททั้งสี่คนนั่นแล้ว นอกนั้นต่างก็รู้แค่ว่าชายหนุ่มได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยกระทั่งผู้ให้กำเนิดหรือแม้แต่ตัวซันไชน์เอง ได้รู้เหตุผลทุกอย่างจากเพื่อนๆ ของเขา ที่ต่างก็ช่วยกันเล่าเรื่องราว ก่อนหน้าที่หญิงสาวจะฟื้นขึ้นมาให้เธอฟัง ทั้งยังบอกเหตุผลอีกว่า การที่ไม่มีใครรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน นั่นย่อมไม่มีใครคอยไปรบกวน และทำให้ชายหนุ่มปฏิบัติตามเงื่อนไขได้อย่างเต็มที่จากเด็กทารกที่อยู่ในครรภ์ของมารดา ยังไม่ทันได้ก่อตัวเป็นรูปร่างเท่าไหร่ คนเป็นพ่อก็ต้องมาจากไปไกล โดยทิ้งอีกฝ่ายที่ยังนอนนิ่งไม่ไหวติง ภายใต้สายระโยงระยาง ที่ติดอยู่ตามเนื้อตัวเต็มไปหมดถึงแม้หญิงสาวจะได้รับข่าวร้ายที่ทำให้ปวดหัวใจ จนแทบไม่อยากตื่นขึ้นมามีลมหายใจไปวันๆแต่ถึงอย่างนั้นซันไชน์ก็ยังมีเพื่อนๆ ของสามีคอยช่วยเตือนสติ และบอกข่าวดีต่อจากนั้นอีกว่า ก้อนเนื้อเล็กๆ ที่กำลังเจริญเติบโตอยู่ในท้องของหญิงสาว ซึ่งเป็นเสมือนตัวแทนของเขายังปลอดภัยดี นั่นจึงทำให้คนที่กำลังนอนทอดอาลัย ถึงกับมีแรงฮึดขึ้นมาสู้ต่อ เพื่อรอวันที่จะได้อยู่
ต้องมนต์ร้ายนายมาเฟีย SET ต้องมนต์3 เงื่อนไขที่จำเป็นต้องทำ
เควินชักสายตากลับมามองหน้ากรรวีด้วยใบหน้าเศร้าหมอง มนต์พยัคฆ์เองยังไม่อยากจะมอง เขาต้องเบี่ยงองศาไปที่กรรวีอย่างต้องการคำตอบด้วยเช่นกัน แต่หญิงสาวก็ยังไม่ทันได้ตอบคำถาม เมื่อมีเสียงของชนธัญดังนำหน้ามาก่อนเจ้าตัวชายหนุ่มกำลังประคองร่างของเมียรัก ในขณะที่บ่นตามมาต่อจากนั้นว่า“ทำไมเดี๋ยวนี้เธอถึงได้ดื้อกับพี่จังฮะ ให้นั่งรถเข็นก็ไม่เอา พี่จะอุ้มก็ไม่ยอมอีก ถ้าลูกของเราหลุดออกมาตอนเธอเดินจะทำไง?”“พี่ม่อนจะเว่อร์ไปไหนคะเนี่ย ท้องเฌอร์เล็กแค่นี้เอง ไม่เห็นจะหนักเลยสักหน่อย แล้วเฌอร์ก็เดินเองได้ค่ะ เพื่อนๆ ของพี่กับลูกกวางยืนรอเราอยู่นั่นแล้วไงคะ เร็วๆ เข้าเถอะค่ะ มัวแต่พูดมากอยู่นั่นแหละ”เฌอร์ลีนต่อว่า พลางส่ายหน้าอย่างระอาสามี ที่กลัวนั่นกลัวนี่จนเกินเหตุ ก่อนจะเดินนำหน้าเข้ามาหาคนที่ยืนรอพวกเธออยู่ก่อนแล้ว ดูคล่องแคล่วและกระฉับกระเฉงมากกว่าคนที่เดินตามหลังกันมานั่นซะอีกเมื่ออยู่กันพร้อมหน้า ทุกคนต่างทักทายและปลอบใจกันพอเป็นพิธีกรรวีรู้ว่าเวลามีไม่มากนัก เธอจึงบอกให้ทุกคนมานั่งพัก เพื่อจะได้รอฟังผลการผ่าตัดของซันไชน์ จากหมอใหญ่ได้ตลอดเวลาทุกคนที่เหลือต่างพร้อมใจกันเงียบเสียงของตัว
ต้องมนต์ร้ายนายมาเฟีย SET ต้องมนต์3 เวลาเหลืออีกไม่มาก
มนต์พยัคฆ์รีบบึ่งรถลงใต้ โดยใช้คนขับรถของเขาเป็นคนขับให้ เพราะหากว่าเขาเป็นคนขับเอง มันคงไม่มีสมาธิสักเท่าไหร่ที่สำคัญมากไปกว่านั้น มนต์พยัคฆ์ต้องการซักถามคนที่นั่งอยู่ข้างกันอย่างถนัด ๆ มากกว่า เพราะกรรวีไม่พูดไม่จาตั้งแต่ออกจากบ้านมา นั่นเลยต่างหากละ“ลูกกวาง”“....คะ”กรรวีขานรับทันทีหลังจากที่ได้ยิน จากนั้นเธอจึงพูดต่อเพราะรู้ว่าอีกคนกำลังรอฟัง“ลูกกวางรู้ตั้งแต่วันที่พี่เคพาพี่ซันมาบ้านของเราก่อนแต่งงานวันนั้นไงคะ พี่เสือจำได้มั้ยว่าวันนั้นเกิดอะไรขึ้นในห้องรับแขก”กรรวีอธิบายหลังจากที่นั่งเงียบมาตลอดทาง พลางถามกลับไป และรอให้ชายหนุ่มคิดก่อนจะย้ำถามเขาอีกครั้ง“พี่เสือจำได้รึยังคะ?”“มีแก้วตกลงมาแตกนั่นนะเหรอ”“ใช่ค่ะ”“ มันเกี่ยวข้องกันยังไง ถ้าเป็นสิ่งที่เรามองไม่เห็น แล้วจะเข้ามาในบ้านของเราได้เหรอ?”“เขาอยู่กับพี่เค...เขาปักหมุดเอาไว้ตั้งแต่แรก”“เจ้ากรรมนายเวรของมันงั้นสินะ..เธอเห็น?”กรรวีพยักหน้ารับแทนการตอบกลับมาด้วยเสียง ซึ่งอีกฝ่ายก็ยังอยากจะรู้อะไรมากกว่านั้นอีก“เห็นเป็นยังไง?...หน้าตาละ? ท่าทาง?..ทำไมแก้วนั่นถึงตกลงมาได้?” มนต์พยัคฆ์เอ่ยถามคนตรงหน้า ด้วยน้ำเสียงที่
