LOGINShare
ตอนที่ 4 พ่อไปไหน
Last Updated:
2025-08-27 15:10:14หลังออกจากบริษัทของน้องสาว เขาเดินทางออกไปนอกจังหวัด ขณะนั่งรถไปใกล้ถึงจุดนัดหมายโทรศัพท์ของอเล็กซ์ก็สั่นอีกครั้ง เมื่อหยิบขึ้นมาดูก็ปรากฏเป็นชื่อพี่ชายบนหน้าจอ
“ครับ”
‘อเล็กซ์ วันนี้แกว่างมั้ย’ อคิณเอ่ยถามน้องชายทางโทรศัพท์
“ทำไมครับ”
‘ไปรับอาชิที่โรงเรียนให้ฉันหน่อย’
“แล้วทำไมพี่ไม่ไปรับเอง”
‘ฉันติดประชุม ไม่ว่าง อลินก็ไม่ว่างฉันโทรไปแล้ว มีแต่มาเฟียอย่างแกที่ว่าง’
คนฟังรับรู้ได้ถึงคำพูดประชดประชันนั้น แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจ เพราะเขากับพี่ชายก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เล็กจนโต
“ก็ได้”
‘ไปรับด้วยตัวเองนะ ห้ามสั่งให้ลูกน้องไปแทนเด็ดขาด’ คนปลายสายย้ำ เพราะรู้จักนิสัยของน้องชายเป็นอย่างดี
“ทำไม”
‘เพราะถ้าคนอื่นไปรับ ลูกฉันก็ไม่ได้กลับ’
นั่นคือกฎของโรงเรียน หากไม่ใช่ผู้ปกครอง หรือคนที่ผู้ปกครองแจ้งทางโรงเรียนไว้ ก็จะไม่มีการปล่อยนักเรียนออกจากโรงเรียนเด็ดขาด
“อือ…” เขารับปากอย่างไม่ค่อยเต็มใจมากนัก “คิงส์”
“ครับนาย”
“เลี้ยวกลับ”
“หะ...” คนขับรถมีอาการตกใจ เขาขับรถใกล้จึงจุดหมายปลายทางแล้วด้วยซ้ำ แต่อยู่ ๆ บอกให้เลี้ยวกลับ “แล้วนัดสำคัญละครับ”
จริง ๆ มันไม่ได้สำคัญอะไรกับเขาหรอก เพียงแต่เขาไม่มีอะไรทำ เลยลองไปตามคำชวน พอมีภารกิจต้องไปรับหลานชาย เขาเลยไม่อยากไปร่วมแล้ว
“มีปัญหาอะไร”
“เปล่าครับ”
รถเก๋งคันงามแล่นมาจอดหน้าโรงเรียน ก่อนที่ชายหนุ่มร่างสูงจะลงจากรถ เขาเดินไปหยุดตรงประตูที่มีครูกำลังยืนส่งนักเรียนกลับบ้านอยู่
“ไม่ทราบว่ามารับใครคะ” ครูผู้หญิงเอ่ยถาม
“หลานครับ” เขาตอบออกไป “ชื่ออาชิ”
“สักครู่นะคะ”
ไม่นานคุณครูก็เดินกลับมาพร้อมหนุ่มน้อยผู้มีนามว่าอาชิ เขาเป็นเด็กผู้ชายผิวขาวผมสีน้ำตาลเข้ม แต่กลับมีเด็กผู้ชายอายุรุ่นราวคราวเดียวกันอีกคนที่มีลักษณะคล้ายกันเดินตามออกมาด้วย
“คุณอาครับ” เด็กน้อยเอามือกระตุกชายเสื้อเจ้าของร่างสูง
“ว่าไง เจ้าแสบ” เขาเอามือยีผมหลานชายจนฟู ทั้งรู้สึกเอ็นดูและมันเขี้ยวในเวลาเดียวกัน
“รอก่อนได้มั้ยครับ”
“รออะไร” เขาไม่เข้าใจทำไมหลานชายถึงบอกให้รอทั้งที่ตอนนี้เป็นเวลากลับบ้าน
“รอให้หม่าม๊าของออกัสมารับก่อน ชิไม่อยากให้ออกัสต้องอยู่คนเดียว”
อเล็กซ์เข้าใจได้ในทันที แต่ที่ไม่เข้าใจคือแม่ของเด็กที่หลานชายพูดถึงไปไหน เพราะนี่เขาก็มารับหลานชายช้าแล้วนะ
“แล้วแม่ของออกัสไปไหน”
“ไม่รู้ครับ”
“ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าผู้ปกครองของเด็กคนนี้ไปไหนครับ” อเล็กซ์หันไปถามคุณครูที่ยืนอยู่ด้านหลังเด็กน้อยทั้งสอง
“อ๋อ คุณแม่ของน้องออกัสโทรมาบอกว่าติดประชุมค่ะ วันนี้จะมารับน้องออกัสช้าหน่อย”
“นะครับคุณอา” เด็กน้อยส่งสายตาอ้อนวอนให้อาของเขา
อเล็กซ์ก้มมองเด็กน้อยอีกคนที่กำลังมองเขาตาปริบ ๆ ขณะเดียวกันก็เกิดความรู้สึกแปลก ๆ ขึ้นในใจของเขา ดวงตาคู่นี้เหมือนเขาเคยเห็นที่ไหน
“เจ้าหนู” เขาเอ่ยเรียกออกัส
“ฮะ”
“แม่มารับช้าทุกวันหรือเปล่า”
“แค่ตอนที่หม่าม๊าติดประชุมฮะ”
“แล้วพ่อล่ะ”
“...” ออกัสเงียบไป เพราะเขาไม่รู้ว่าจะตอบยังไง เกิดมาเขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อคือใคร หน้าตาเป็นแบบไหน
“พ่อไปไหน” เมื่อออกัสไม่ตอบเขาเลยถามซ้ำ
“...” เด็กน้อยเงยหน้ามองอเล็กซ์อีกครั้ง
“คุณอา ออกัสไม่รู้จักพ่อครับ ชิเคยถามแล้ว ออกัสบอกว่าไม่รู้จักพ่อ” อาชิตอบแทน เพราะเขาเคยถามถึงพ่อของออกัสแล้ว ซึ่งออกัสก็บอกอาชิว่าไม่รู้จัก
“ญาติคนอื่น ๆ ล่ะ”
“ออกัสไม่รู้จักญาติครับ ออกัสมีแต่หม่าม๊า” อาชิตอบแทนเพื่อนอีกครั้ง
อเล็กซ์ขมวดคิ้ว ดูเหมือนว่าหลานตัวแสบของเขาจะรู้เรื่องของเพื่อนไปซะทุกเรื่องจริง ๆ เขาสังสัยว่าเด็กวัยนี้เขาคุยกันเรื่องครอบครัวแล้วเหรอ
“ใช่ฮะ ออกัสอยู่กับหม่าม๊าแค่สองคน” ออกัสช่วยยืนยันคำพูดของอาชิ เพราะคิดไปว่าอเล็กซ์จะไม่เชื่อ
“เอ่อ มีอะไรให้ช่วยมั้ยคะ”
“พอดีหลานชายของผม ขอให้ผมอยู่เป็นเพื่อนเด็กคนนี้ครับ”
“อ๋อค่ะ พวกเขาน่ารักนะคะ อยู่ในห้องตัวติดกันตลอด เล่นกันอยู่สองคน เหมือนคู่แฝดกันยังไงยังงั้น หน้าตาก็คล้าย ๆ กันด้วย”
อเล็กซ์ขมวดคิ้วทันที เมื่อเขาหันไปมองหน้าของออกัสชัด ๆ อีกครั้งก่อนจะหันมาหาหลานชายที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา คำพูดของคุณครูทำให้เขาฉุกคิด เพราะทั้งคู่เหมือนกันมากจริง ๆ
“น้องอาชิกลับไปก่อนนะคะ เดี๋ยวคุณครูจะอยู่เป็นเพื่อนน้องออกัสเอง”
“ไม่ครับ เดี๋ยวออกัสหิวไม่มีคนแบ่งขนมให้” อาชิรีบปฏิเสธ ถึงยังไงเขาก็จะอยู่เป็นเพื่อนออกัส
“แล้วตอนนี้นายมีขนมแบ่งเพื่อนเหรออาชิ” อเล็กซ์พูดกับหลานชาย
“เรากินกันหมดแล้วครับ”
“แล้วนายจะเอาขนมที่ไหนแบ่งเพื่อน”
“คุณอาก็ไปซื้อให้ชิสิ”
“นี่นายสั่งฉันเหรอ ฉันจะกลับไปตีพ่อนาย” เขาขู่หลานชาย
“ไม่เป็นไรครับ คุณอาจะตีพ่อก็ไม่เป็นไร แต่ตอนนี้คุณอาต้องไปซื้อขนมมาให้ชิกับออกัสก่อน” ใช่ว่าอาชิจะกลัว เพราะรู้ว่าถึงยังอาของเขาก็ต้องทำตามที่เขาขอ
เมื่อทนลูกตื๊อของหลานตัวแสบไม่ได้ อเล็กซ์จึงสั่งให้ลูกน้องไปซื้อขนมมาให้หลานชายกับเพื่อนสนิท
“พอใจหรือยัง”
“ดีมากครับ” อาชิหันไปรับถุงขนมมาจากอเล็กซ์ก่อนจะหันไปถามออกัส “ออกัสนายหิวมั้ย”
“อือ” เด็กน้อยตอบแบบไม่ค่อยเต็มคำ
“มากินขนมกันเร็ว คุณอาซื้อมาให้เยอะแยะเลย มีขนมที่นายชอบตั้งหลายอย่าง”
ออกัสค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ ๆ อาชิ เพราะความประหม่าที่มีต่ออเล็กซ์จึงทำให้เขาดูไม่ค่อยกล้าแสดงออกเท่าไหร่
“ไม่ต้องกลัว ตอนนี้เป็นขนมของเราแล้ว นายกินได้ทุกอย่างเลย”
“คุณอาชิครับ แต่ทั้งหมดนี้เงินผมนะครับ” อเล็กซ์เอามือเท้าสะเอว นึกหมั่นไส้หลานชายที่ทำใจกว้างทั้ง ๆ ที่เป็นเงินของคนอื่น
“เดี๋ยวบอกพ่อให้คืนตังค์ครับ”
“นิสัยเหมือนพ่อแกไม่มีผิดเลย” เขาเอานิ้วจิ้มไปที่หัวของหลานชายเบา ๆ หนึ่งที
“พ่อบอกว่าโตไปอย่านิสัยเสียเหมือนคุณอา” อาชิพูดสวนทันควันเช่นกัน
“พ่อแกบอกแกแบบนั้นเหรอ”
“ครับ...พ่อบอกอีกด้วยว่าคุณอาชอบใช้อารมณ์ นิสัยไม่ดี คิก ๆ” พูดจบก็หันไปหัวเราะกับออกัส แต่พอเหลือบมองมาเห็นสายตาของอเล็กซ์ออกัสก็รีบเอามือปิดปากตัวเองแล้วหันหน้าไปทางอื่น ส่วนอาชิก็ยังคงหัวเราะชอบใจต่อไป
“พอ ๆ ฉันไม่อยากรู้แล้ว”
“ออกัส นายอิ่มแล้วเหรอ”
“อื้อ”
“ปกตินายกินเยอะ เอาไปอีก” อาชิพูดพลางยื่ขนมให้ออกัสอีกห่อ “เหมือนที่พ่อบอกเลย ว่าอาชอบทำหน้ายักษ์”
“อาชิ!!” อเล็กซ์รู้สึกว่าหลานของเขาเริ่มพูดมากไปแล้ว
“เพื่อนชิกลัวอาแล้ว”
“ถ้าฉันตีปากแก แกจะกลับไปฟ้องพ่อแกมั้ย” เขาชี้หน้าหลานชาย
“แน่นอนครับ ชิไม่ยอมให้อาตีฟรี ๆ หรอก” อาชิกลัวซะที่ไหน
“เอามานี่” อเล็กแบมือออกไปรับขวดน้ำจากออกัส เพราะเขาสังเกตเห็นว่าเด็กน้อยกำลังแกะฝาขวดน้ำแต่ก็แกะไม่ออกสักที
“ขอบคุณฮะ” มือน้อย ๆ พนมไหว้พลางก้มหัวลงเล็กน้อยเมื่อรับขวดน้ำจากอเล็กซ์
“กัส” อาชิที่จัดการขนมตรงหน้าของตัวเองหมดแล้วก็หันมาเรียกออกัส “ไปเล่นกัน”
“เฮ้ ๆ ต้องกลับแล้ว ฉันมีธุระ”
“อาก็กลับไปก่อนค่อยให้พ่อมารับชิก็ได้”
“พ่อแกสั่งให้ฉันมารับแก”
“ถ้าอามีธุระ แล้วอาทำตามที่พ่อบอกทำไมครับ”
“คุณครูครับ ผมต้องไปแล้วครับ” เขาขี้เกียจเถียงกับหลานชายตัวแสบเลยเลือกที่จะไม่สนใจ
“อ๋อค่ะ” เธอหันไปหาออกัส “ออกัสมาอยู่กับครูก่อนนะ เดี๋ยวแม่มารับ”
“ฮะ” ออกัสหันมาตอบคุณครูก่อนจะหันกลับไปโบกมือให้อาชิที่ตอนนี้โดนอเล็กซ์อุ้มไปแล้ว “บ๊ายบาย”
ขณะหมุนตัวเพื่อเดินกลับไปที่รถ อเล็กซ์ก็หันไปมองออกัสอีกครั้ง เพียงแวบหนึ่งที่เห็นดวงตาคู่กลมของออกัสเศร้าลง อเล็กซ์กลับใจสั่นอย่างบอกไม่ถูก
Latest chapter
ถ้าจะร้าย สุดท้ายก็อย่ามารัก ตอนที่ 6 จดจำ
ทุก ๆ วันหากไม่ติดประชุมหลังเลิกงานใบเฟิร์นก็จะรีบเก็บของเพื่อไปรับลูกชายที่โรงเรียน เธอไม่มีเวลาไปสังสรรค์กับเพื่อนร่วมงาน ได้เจอได้คุยกันแค่ตอนทำงานเท่านั้นบนถนนที่ทอดยาว เนื่องจากเป็นเวลาเลิกงานการจราจรบนท้องถนนจึงหนาแน่นไปด้วยรถและผู้คน บนรถโดยสารก็เช่นกันเพราะมีคนขึ้นเยอะ ตอนนี้เลยไม่มีที่ว่างให้เธอได้นั่ง เธอมองไปรอบ ๆ แม้จะเหนื่อยล้าแต่ก็ยังมีผู้คนมากมายที่มีความรู้สึกไม่ต่างจากเธอ ต่อให้เหนื่อยแค่ไหนสุดท้ายก็ต้องดิ้นรน“หม่าม๊าฮะ” ทันทีที่เห็นใบเฟิร์นออกัสก็รีบวิ่งไปหา“สวัสดีครับคุณน้า” อาชิก็วิ่งตามหลังออกัสมาติด ๆ ก่อนจะหยุดตรงหน้าแล้วทักทายใบเฟิร์น“สวัสดีค่ะน้องอาชิ” เธอเอื้อมมือไปจับแก้มของอาชิเบา ๆ “วันนี้ใครมารับคะ”“ไม่รู้ครับ คุณพ่อกับคุณแม่ไม่อยู่อาจจะเป็นคุณอาครับ” เพราะตอนเช้า พ่อกับแม่บอกเขาไว้ว่าตอนเลิกเรียนไม่ได้มารับ จะให้คนอื่นมารับแทน แต่อาชิก็ไม่รู้ว่าเป็นใครระหว่างอลินกับอเล็กซ์“ให้น้าอยู่รอเป็นเพื่อนมั้ยจ๊ะ”“ไม่เป็นไรครับ คุณอามาพอดีเลย” เพราะอาชิหันไปเห็นรถของอเล็กซ์ที่กำลังมจอกกเทียบฟุตบาทพอดี“อ๋อ ดีเลย ถ้าอย่างนั้นน้าพาออกัสกลับบ้านก่อนนะ” เมื่อได้ย
ถ้าจะร้าย สุดท้ายก็อย่ามารัก ตอนที่ 5 ไม่อยากรบกวน
ภายในห้องผู้บริหารมีสาวสวยสองคนกำลังนั่งทำงานกันอยู่ โดยมีเด็กน้อยที่พี่ชายคนโตของอลินอาสาไปรับมาส่งให้ เขานั่งเล่นอยู่ตรงโซฟาคนเดียวอคิณเพิ่งรู้ก่อนหน้านี้ไม่กี่วันว่าออกัสเป็นลูกชายของใบเฟิร์น เขารู้จักออกัสเพราะลูกชายตัวแสบมักจะพูดให้ฟังอยู่เสมอ และตอนเย็นที่ไปรับก็มีโอกาสได้เจอกันบ้าง ออกัสเลยได้ผู้ใหญ่ใจอีกอีกคนที่คอยเอ็นดู“กัส”“ฮะน้าลิน” ออกัสเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของเสียง“หิวยังครับ” “หิวแล้วฮะ” เพราะเป็นเด็กเลยพูดออกไปตรง ๆ“ออกไปหาอะไรอร่อย ๆ กินกันเถอะ”“แต่งานยังไม่เสร็จนะ” ใบเฟิร์นทักท้วง“ค่อยทำต่อก็ได้ ไม่ได้รีบร้อนอะไร” อลินพูดพลางลุกขึ้นจากเก้าอี้ “หลานฉันหิวแล้ว”ใบเฟิร์นจำใจเก็บของแล้วลุกขึ้นตามออกไป เธอเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าจริง ๆ แล้วออกัสเป็นลูกของเธอหรือว่าอลินกันแน่ เพราะดูเหมือนว่าอลินจะเอาอกเอาใจออกัสยิ่งกว่าเธออีกทั้งสามมาอยู่ในห้างที่อยู่ไม่ไกลจากบริษัทมากนัก ใบเฟิร์นนั่งมองน้ากับหลานพากันเล่นของเล่นกันอย่างสนุกสนาน เธอดีใจที่ลูกมีโอกาสได้เล่นสนุกแบบนี้ เพราะก่อนหน้านี้เธอเอาแต่เรียนและทำงานจนไม่มีเวลาไปพาลูกไปเที่ยวเล่น“ฉันถามจริง เฟิร์นได้พาลูกเล่นของแบ
ถ้าจะร้าย สุดท้ายก็อย่ามารัก ตอนที่ 4 พ่อไปไหน
หลังออกจากบริษัทของน้องสาว เขาเดินทางออกไปนอกจังหวัด ขณะนั่งรถไปใกล้ถึงจุดนัดหมายโทรศัพท์ของอเล็กซ์ก็สั่นอีกครั้ง เมื่อหยิบขึ้นมาดูก็ปรากฏเป็นชื่อพี่ชายบนหน้าจอ “ครับ” ‘อเล็กซ์ วันนี้แกว่างมั้ย’ อคิณเอ่ยถามน้องชายทางโทรศัพท์“ทำไมครับ” ‘ไปรับอาชิที่โรงเรียนให้ฉันหน่อย’ “แล้วทำไมพี่ไม่ไปรับเอง” ‘ฉันติดประชุม ไม่ว่าง อลินก็ไม่ว่างฉันโทรไปแล้ว มีแต่มาเฟียอย่างแกที่ว่าง’ คนฟังรับรู้ได้ถึงคำพูดประชดประชันนั้น แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจ เพราะเขากับพี่ชายก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เล็กจนโต “ก็ได้” ‘ไปรับด้วยตัวเองนะ ห้ามสั่งให้ลูกน้องไปแทนเด็ดขาด’ คนปลายสายย้ำ เพราะรู้จักนิสัยของน้องชายเป็นอย่างดี “ทำไม” ‘เพราะถ้าคนอื่นไปรับ ลูกฉันก็ไม่ได้กลับ’นั่นคือกฎของโรงเรียน หากไม่ใช่ผู้ปกครอง หรือคนที่ผู้ปกครองแจ้งทางโรงเรียนไว้ ก็จะไม่มีการปล่อยนักเรียนออกจากโรงเรียนเด็ดขาด “อือ…” เขารับปากอย่างไม่ค่อยเต็มใจมากนัก “คิงส์” “ครับนาย” “เลี้ยวกลับ” “ห
ถ้าจะร้าย สุดท้ายก็อย่ามารัก ตอนที่ 3 เลือนลาง
หน้าบริษัทที่เต็มไปด้วยพนักงาน เวลานี้พวกเขาพากันเร่งฝีเท้าเพื่อไปรอขึ้นลิฟต์ เนื่องจากเป็นบริษัทที่มีชื่อเสียง กฏระเบียบจึงเป็นสิ่งแรกที่ผู้บริหารและพนักงานทุกคนให้ความสำคัญ“สวัสดีค่ะ พี่ใช่พนักงานใหม่ใช่มั้ยคะ” สาวสวยคนหนึ่งที่อยู่ในชุดนักศึกษาเอ่ยทักขึ้น เมื่อใบเฟิร์นมาหยุดยืนอยู่ในลิฟต์ข้าง ๆ เธอ“ใช่ค่ะ” ใบเฟิร์นหันไปตอบพลางยิ้มหวานให้“ก็ว่าอยู่ หนูมาฝึกงานที่นี่เกือบสองเดือนแล้ว แต่ยังไม่เคยเห็นพี่” เพราะเธอรู้สึกสะดุดตากับความสวยของใบเฟิร์น แม้จะเป็นผู้หญิงด้วยกันเธอยังรู้สึกชื่นชม “หนูชื่อปอลินนะคะ”“พี่ชื่อใบเฟิร์นค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก”“ขอหนูจับมือหน่อยได้มั้ยคะพี่ใบเฟิร์น” เธอยื่นมือออกไปอย่างสุภาพ รู้สึกเกรงใจอยู่ไม่น้อย แต่ก็ทำใจกล้าใบเฟิร์นเองก็ไม่ใช่คนเย่อหยิ่งอะไร เธอยื่นมือออกไปให้ปอลินจับแต่โดยดี ซึ่งใบเฟิร์นก็สัมผัสได้ถึงความตื่นเต้นของนักศึกษาฝึกงาน เธอมองใบหน้าของปอลินอีกครั้งก่อนจะยิ้มอ่อน ๆ ให้เพราะความเอ็นดู แม้ว่าอายุของทั้งคู่จะห่างกันไม่เยอะเท่าไหร่ แต่เธอกลับมองว่าปอลินเหมือนเด็กน้อยคนหนึ่ง“หนูต้องไปแล้วค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ” เธอบอกใบเฟิร์นขณะลิฟต์จอดที่หน้
ถ้าจะร้าย สุดท้ายก็อย่ามารัก ตอนที่ 2 ผู้ช่วย
ถึงวันสัมภาษณ์งาน ใบเฟิร์นแวะส่งลูกชายที่โรงเรียนก่อนจะเดินทางไปยังบริษัท เธอมีท่าทีประหม่าเล็กน้อยเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอมีโอกาสได้สัมภาษณ์งานในบริษัทใหญ่แบบนี้ จากข้อมูลคร่าว ๆ ที่เธอพอจะทราบมาบ้าง ถึงบริษัทแห่งนี้จะเพิ่งก่อตั้งขึ้นมาไม่ถึง 5 ปี แต่ก็สามารถพัฒนาจนเป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวางภายในเวลาไม่นานใบเฟิร์นเดินเข้าไปในบริษัท ขณะเดินผ่านป้ายทำเนียบผู้บริหาร เธอนิ่งไปเพราะผู้บริหารระดับสูงสุดของบริษัทแห่งนี้คือหญิงสาวที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ เธอจำใบหน้าหวานนั้นได้ดี ช่างเป็นเรื่องบังเอิญอะไรขนาดนี้“ขอเชิญคนต่อไปค่ะ” ใบเฟิร์นหันมองตามเสียงก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูงแล้วตามพนักงานคนดังกล่าวเข้าไปใบเฟิร์นเดินไปหยุดอยู่กลางห้อง เบื้องหน้าเป็นหญิงสาวที่เธอเห็นตรงป้ายทำเนียบผู้บริหาร ‘คิดถึง’ คำนี้ลอยเข้ามาในหัวของเธอ นานมากแล้วที่ไม่ได้เจอกัน ไม่รู้ว่าจะจำกันได้หรือเปล่าความสงสัยของใบเฟิร์นได้สิ้นสุดลงเมื่อหญิงสาวลุกขึ้นยืนแล้วเดินตรงมาหาเธอ“เฟิร์น” ทันทีที่เข้าใกล้เธอก็โผเข้ากอดใบเฟิร์นจนแน่น “ดีใจจังเลยที่ได้เจอ”ด้วยความตกใจ ใบเฟิร์นเองก็ทำตัวไม่ถูก วันนี้เธอมาสัมภาษณ์
ถ้าจะร้าย สุดท้ายก็อย่ามารัก ตอนที่ 1 เพื่อนใหม่
หญิงสาวร่างเล็กคนหนึ่งอุ้มลูกชายที่กำลังหลับลงจากรถโดยสารที่พวกเขานั่งมาเป็นเวลากว่า 10 ชั่วโมง หลังลงจากรถเธอมองไปรอบ ๆ สำรวจความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นมากมาย นานเกือบ 6 ปีแล้วที่เธอไม่มาเหยียบที่นี่ ตั้งแต่เธอตัดสินใจจากไปเธอก็ไม่คิดที่จะกลับมาอีกเลยแต่ตอนนี้มีเหตุจำเป็นบางอย่างที่เธอตัดสินใจกลับมา เธอจะหนีไม่ได้อีก เวลาเกือบ 6 ปีที่ผ่านมาใครคนนั้นคงลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นไปแล้ว ดังนั้นเธอสามารถกลับมาใช้ชีวิตในเมืองนี้โดยไม่ต้องกลัวว่าเขาจะจำเธอได้ เพราะตอนนี้แม้แต่หน้าตาของเขาก็เลือนลางไปจากความทรงจำของเธอแล้วเช่นกันบริษัทที่เธอสมัครงานไว้มีสาขาใหญ่อยู่ที่นี่ เธอจึงถูกเรียกให้มาสัมภาษณ์ และนี่ถือเป็นโอกาสที่ดีที่เธอจะได้สร้างความมั่นคงให้กับครอบครัว เธอเลยไม่ลังเลที่จะมาที่นี่ใบเฟิร์น สาวสวยวัย 25 ปี เธอเพิ่งเรียนจบปริญญาตรีเมื่อต้นปีที่ผ่านมาเพราะเหตุการณ์เลวร้ายในครั้งนั้นทำให้เธอต้องออกจากมหาวิทยาลัย แล้วลงเรียนปีหนึ่งใหม่ในมหาวิทยาลัยของรัฐที่มีค่าเทอมไม่แพงมากนัก ชีวิตที่ผ่านมาไม่ได้ราบเรียบ ยิ่งเธอมีลูกน้อยตั้งแต่ยังเรียนอยู่ยิ่งต้องขยันเพิ่มขึ้นปึก!!“ขอโทษค่ะ”ขณะที่ใบเฟ
You may also like
วิศวะร้อนรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์55.4K viewsสตรีขี่ม้าออกศึก
ปาเย่วเซิ่งเซี่ย1.3M viewsแต่พี่ไม่ได้ชอบเธอ | wanna be yours
ACHICHI25.9K viewsเศรษฐีสาวขอเอาคืน
เกาลัดไม่หวาน71.2K viewsข้ามเส้น มาลุ้นรัก
โอชิม่อน427 viewsพยาบาทรักลวงใจ
อัญญาณี380 viewsพันธะลงทัณฑ์
เดลิล379 viewsรักวุ่น ๆ ของนายวายร้ายออสติน
ปีศาจชอนซา180 views
