LOGINShare
บทที่ 16 แอบหอมกันหลังม่านแล้วบอกว่าแค่ปัดฝุ่น ตอนต้น
Last Updated:
2025-08-09 20:44:28
Latest chapter
ทะลุมิติคราวนี้นางร้ายขอทำสวน บทที่ 29 น้ำขึ้นต้องรีบตักจะชักช้าไม่ได้ ตอนปลาย
วันเดียวกันนั้น ในขณะที่เว่ยลี่หยางกำลังเจรจากับท่านยายของตน เสวี่ยหนิงก็กำลังเพลิดเพลิน กับการขายผักดองมูเตลูรสเด็ดอยู่หน้าโรงพนันของมารดา เย่หลินอุ้มอวิ๋นเอ๋อร์ยืนสังเกตการณ์อยู่ริมหน้าต่างชั้นสามของโรงพนัน “เร่ เข้ามาเจ้าค่ะ เร่เข้ามา พ่อแม่พี่น้องทั้งหลาย ผักดองมูเตลู ของสวนอรุณรัก อร่อย สะอาด คุณภาพเป็นเลิศ กินแกล้มสุรา แกล้มเนื้อย่าง แกล้มหม้อไฟ หรือกินเล่นๆ แก้เบื่อก็อร่อย เข้ามาชิมกันก่อนได้เจ้าค่า ไม่ถูกใจ ไม่ต้องซื้อ แต่รับรองว่าเมื่อได้ชิมแล้ว ท่านต้องติดใจอย่างแน่นอน เอ้า เร่เข้ามา ช้าหมดอดนะเจ้าคะ” เสียงหวานกังวานมีชีวิตชีวาของเสวี่ยหนิงร้องเรียกลูกค้า กอปรกับผ้าคาดเอวสีสันสดใสปักลายดวงตะวันยิ้มแป้น รวมกับรอยยิ้มเจิดจ้างดงามราวแสงตะวันของนาง จึงไม่อยากนักที่จะเรียกความสนใจจากชาวบ้าน ที่กำลังเดินผ่านไปผ่านมาให้แวะชิม สาวใช้สองซู พานข่าย และอาเฟิง ยืนถือถาดผักดองหั่นเป็นชิ้นพอคำเสียบไม้จิ้มฟัน ยื่นให้ชาวบ้านได้ชิม “มีทั้งแบบเผ็ดและไม่เผ็ดเจ้าค่ะ สนใจชิมรสชาติไหนดีเจ้าคะ” ซูลี่เอ่ยถามสตรีรุ่นป้า ที่เดินเข้ามาขอชิมสินค้าเป็นคนแรก “ใครชอบความเผ็ดให้มาทางข้าเจ้าค่ะ คิกๆๆ
ทะลุมิติคราวนี้นางร้ายขอทำสวน บทที่ 29 น้ำขึ้นต้องรีบตักจะชักช้าไม่ได้ ตอนต้น
บทที่ 29 น้ำขึ้นต้องรีบตักจะชักช้าไม่ได้ ตอนต้น เมื่อได้ยินวาจาจากปากหลานชาย ท่านหญิงเจียงอิ่งตกใจจนแทบสติหลุด เด้งพรวดขึ้นจากเตียงดิ่งมาหาเว่ยลี่หยางด้วยความเร็วสูง ประหนึ่งลูกธนูถูกปล่อยจากสาย “ห๊า! ท่านอ๋องเพิ่งรับสั่งว่าอะไรนะ?!” หญิงชราเอ่ยถามเสียงดัง ลืมไปเสียสนิทว่าตนกำลังป่วยจากอาการตรอมใจ… “อ้าว หายป่วยแล้วรึฮูหยิน หุ หุ แค่เพียงเห็นหน้าจวิ้นอ๋องก็หายป่วยไม่ต้องกินยาสักเทียบ” เฉินกั๋วกงเลิกคิ้วถามภรรยา จากนั้นก็อ้าปากกัดปาท่องโก๋ด้วยสีหน้ารื่นเริง “โอ้ ปาท่องโก๋วันนี้กรอบดีจริงๆ” เว่ยลี่หยางมุ่นหัวคิ้ว พินิจดวงหน้าท่านยายของตนด้วยสายตายากคาดเดา ก่อนก้าวไปนั่งที่ตั่งกับผู้เป็นท่านตา “นั่นสิขอรับ แค่ท่านยายเห็นหน้าหลานก็หายป่วยแล้ว ช่างดีจริงๆ แบบนี้หลานค่อยวางใจ จะได้รับมื้อเช้ากับท่านตาอย่างเต็มที่” พูดจบก็ฉวยปาท่องโก๋ขึ้นมากัดบ้าง “อืม กรอบดีจริงๆด้วย พ่อบ้านฝูข้าขอไข่ลวกเพิ่มอีกสามฟองด้วยนะ” รับสั่งจบก็ตักโจ๊กทรงเครื่องหอมกรุ่นใส่ปาก ท่านหญิงเจียงอิ่งที่ปล่อยไก่ตัวเบ้อเริ่มเท่าห่าน ยืนหน้ากระตุกไม่หยุด เพ่งพิศบุรุษตัวโตทั้งสองที่กำลังรับมื้อเช้าอย่างสำราญใจ! เข้ากันเ
ทะลุมิติคราวนี้นางร้ายขอทำสวน บทที่ 28 หลางจื่ออดทนอีกนิดนะ ตอนปลาย
คนเป็นหลานแอบถอนหายใจอีกรอบ ‘มาแล้วไง สมาคมกีดกันหญิงหม้ายประจำปี’ “จริงขอรับ” เว่ยลี่หยางตอบกลับอย่างไม่อ้อมค้อม เขาไม่สนใจว่าคนอื่นจะคิดอย่างไร เพียงให้รับรู้ไว้เป็นพอ เพราะอย่างไรเสียเขาก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจไปจากเชียนเสวี่ยหนิง หญิงสาวที่ทั้งงดงาม ฉลาดกล้าหาญมีน้ำใจ คิดดีทำดี แถมตลกแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆ เรื่องอะไรเขาต้องตามใจคนที่ไม่ได้นอนเคียงหมอนกับเขาด้วยเล่า ใครอยากได้สตรีแบบไหน บุตรีของใครก็เชิญแต่งกันเองเถอะ! คำตอบตรงไปตรงมาของหลานชาย สร้างความตกตะลึงให้ท่านหญิงเจียงอิ่งไม่น้อย แต่กระนั้นนางก็ไม่อยากกดดันเขามากนัก ด้วยรู้ว่าเว่ยลี่หยางเป็นคนดื้อเงียบ หากตัดสินใจอะไรลงไปแล้ว ก็ยากที่จะเปลี่ยนใจ ถึงแม้จะไม่ปฏิเสธ แต่ก็ไม่ปฏิบัติตามเช่นกัน หน้ามึนสุดๆ! คนเป็นยายจึงเลือกใช้วิธีประนีประนอม ในการเกลี้ยกล่อมหลานชายให้ตรึกตรองเรื่องการอภิเษก “หากท่านอ๋องต้องการจะพานางเข้าตำหนัก ก็ให้เป็นอนุชายายังพอรับได้บ้าง แต่ตำแหน่งพระชายาเอกคงไม่เหมาะสมกระมัง หวังว่าท่านอ๋องจะเห็นแก่หน้าตาของราชวงศ์และสกุลเฉิน เอาตามที่ยายแนะนำดีกว่านะ เรื่องการอภิเษกนั้นเกี่ยวพันถึง…ฉอดๆๆๆ” สีหน้าของเว่ยลี่ห
ทะลุมิติคราวนี้นางร้ายขอทำสวน บทที่ 28 หลางจื่ออดทนอีกนิดนะ… ตอนต้น
บทที่ 28 หลางจื่ออดทนอีกนิดนะ… ตอนต้น อวิ๋นเอ๋อร์ที่กำลังงับหูหลางจื่อไม่ให้ไปขโมยหัวไชเท้ามาแทะเล่น เอียงคอมองพี่สาวด้วยสีหน้าหมาสงสัย “พี่สาวเป็นอะไรหรือเจ้าคะ” พระราชวังหลวง ห้องทรงงาน ฮ่องเต้เว่ยจินหยางชันษาสี่สิบกลางๆ สวมเสื้อคลุมแพรไหมสีดำ ปักดิ้นทองมังกรห้าเล็บ ยืนเอาพระกรไพล่หลังทอดพระเนตรโอรสองค์โต ที่คุกเข่าอยู่บนพื้นด้วยสายพระเนตรอ่อนโยน ดวงพักตร์ของเว่ยลี่หยางที่เคยเต็มไปด้วยหนวดเครารกครึ้ม ประหนึ่งหัวหน้าโจรเถื่อนในคราแรก บัดนี้เกลี้ยงเกลาหล่อเหลาราวเทพบุตรอีกครา ยิ่งมองยิ่งละม้ายคล้ายผู้เป็นบิดาถึงเจ็ดแปดส่วน “ลุกขึ้นเถิดจวิ้นอ๋อง” สุรเสียงทุ้มกังวานรับสั่งเรียบง่าย พลางประคองโอรสองค์โปรดให้ลุกขึ้น ก้าวนำไปนั่งยังเก้าอี้รับรองภายในห้องทรงงาน หลังจากไต่ถามสารทุกข์สุกดิบกันเสร็จสรรพจึงเข้าเรื่องสำคัญ “เสด็จพ่อ หากลูกจะขอสมรสพระราชทานจากพระองค์ ไม่ทราบว่าจะทรงมอบให้ลูกได้หรือไม่” “เจ้าคิดถี่ถ้วนแล้วหรือหยางเอ๋อร์ ว่าต้องการแต่งสตรีหม้ายคนนั้นเป็นพระชายาเอก ถึงข้าจะอนุญาตให้เจ้าเลือกคู่ครองได้เอง แต่เจ้าก็ต้องคำนึงถึงความเหมาะสมด้วยเช่นกัน นางเพิ่งหย่าร้างได้ไม่นานมิ
ทะลุมิติคราวนี้นางร้ายขอทำสวน บทที่ 27 โชคดีอย่างกับถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง ตอนปลาย
ทางด้านจวิ้นอ๋องเว่ยลี่หยางก็รวบรวมความกล้า ประสานสายตากับเสวี่ยหนิงกระชับมือบางแน่นขึ้นอีกหน่อย “หนิงเอ๋อร์ ความจริง ข้า…ไม่ใช่แค่อดีตทหารธรรมดาแต่ข้าคือเว่ยลี่หยางจวิ้นอ๋องแห่งแคว้นต้าเว่ย ที่ข้าปลอมตัวมาเป็นชาวสวนเพราะต้องการมาจีบเจ้า ข้าชอบเจ้าตั้งแต่วันนั้นวันที่ข้าช่วยเจ้าไว้ที่ข้างกำแพง“ สารภาพจบก็แกะปานดำปลอมออกจากแก้ม พร้อมล้วงหยกประจำตำแหน่งออกมาจากอกเสื้อเพื่อยืนยันคำพูดของตน เสวี่ยหนิงดวงตาเบิกกว้างสูดหายใจลึกอ้าปากค้างเล็กน้อยในระดับพองามความคิดมากมายผุดขึ้นในหัว ‘โอ้ แม่เจ้า ที่แท้พ่อหัวหน้าโจรหนวดครึ้มอกแข็งปึ้กอย่างกับกำแพงคือจวิ้นอ๋อง! กรี๊ดดด นี่ข้าตกพระเอกได้จริงๆหรือนี่ นิยายเรื่องนี้กลายเป็นแนวนางร้ายตกพระเอกได้แบบไม่รู้เนื้อรู้ตัวเสียแล้วเหรอ!? ตกลงว่าข้าใช้ชีวิตแบบทิ้งผัวเก่าได้ข้าจึงไปปลูกผัก แล้วบังเอิญตกพระเอกได้แบบฟลุคๆเจ้าค่า!‘ โชคดีอย่างกับถูกหวยรางวัลที่หนึ่งเลยนะเนี่ย! ถึงจะตื่นเต้นและประหลาดใจสุดชีวิตแต่สีหน้าของเสวี่ยหนิงกลับสงบนิ่ง ยืนจ้องตาพระเอกอย่างเงียบๆพยายามสกัดกั้นเสียงกรี๊ดไม่ให้หลุดออกจากปาก สายลมอ่อนพัดกลีบดอกอิงร่วงลงรอบกายค
ทะลุมิติคราวนี้นางร้ายขอทำสวน บทที่ 27 โชคดีอย่างกับถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง ตอนต้น
เว่ยลี่หยางเดินเข้ามาพร้อมหลางจื่อ ที่กระโดดโลดเต้นอย่างเริงร่า ราวกับรู้ว่ากำลังมีศึกชิงนางเกิดขึ้นในเช้าวันนี้! โฮ่ว! หงิงงง “พ่อจ๋า! มีบุรุษมาหาแม่จ๋าด้วย เขาจะมาแย่งแม่จ๋าไปจากพ่อจ๋าแน่ๆ พ่อจ๋าเป็นถึงจวิ้นอ๋องอย่าไปยอมเชียวนะ!” ร่างสูงยกคิ้วมองเหรินหมิง ก่อนจะก้มลงกระซิบกับลูกชายเสียงเบา “หลางจื่อ หากไม่อยากถูกแย่งท่านแม่ รีบไปกันเจ้าสามีเก่าคนนั้นให้ออกห่างท่านแม่หน่อย” หลางจื่อแลบลิ้นเลียจมูก สะบัดหางรัวๆ แล้ววิ่งตู้มเข้าใส่เหรินหมิงเต็มแรง! โฮ่วววว!!! “ถอยออกมาเดี๋ยวนี้นะเจ้าสามีเก่า!!!” “โอ๊ย!” เหรินหมิงเซถอยหลังเกือบล้มทั้งยืน ก้มมองหมาตัวโตที่ยืนตาแป๋วทำหน้าใสซื่อ แลบลิ้นแฮ่กๆ ราวกับอยากเล่นด้วยที่สุดในโลก “ออกไปนะ เจ้าหมาตัวโต!” เหรินหมิงพยายามหลบ แต่หลางจื่อกลับกระโดดใส่อีกรอบ คราวนี้ถึงกับพุ่งใส่หน้าอกเขาอย่างจังจนถอยกรูดไปยืนติดเสา… เสวี่ยหนิงยืนอึ้งกะพริบตาปริบๆ มองเหรินหมิงถูกหมาอินดี้กระโดดใส่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า สุดท้ายก็อดหลุดขำออกมาไม่ได้ “ฮ่าๆๆ เห็นทีว่าหลางจื่อคงอยากเล่นกับท่านนะเจ้าคะเหรินซื่อจื่อ น่าเอ็นดูจริงเชียว” เจ้าของหมาอินดี้พอใจในฝีมือขอ
You may also like
ลิขิตกาลบันดาลรัก
ป่าดอกท้อ31.9K viewsหมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน
ฟู่จินเฟย16.3K viewsเกิดใหม่เป็นคุณหนูไร้ค่าพร้อมมิติบ้านสวน
ต้าซินซิน32.4K viewsสามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ
กะปอมพ่นไฟ17.5K viewsฮูหยินกลับมาแล้ว
วอลจู1.4K viewsโฉมสะคราญผู้นี้คือสามีข้า
อาหลานเร่อ139 viewsหลงกลิ่นลีลาวดี
ิิิิดอกบุหงา-2537508 viewsยามเมื่อใจ เพรียกหาเพียงเจ้า
moonlight -mini1.2K views
