บทที่ 3 คนนี้สามีข้าเหรอ ตอนต้น

บทที่ 3 คนนี้สามีข้าเหรอ ตอนต้น

ภายในรถม้าของเสวี่ยหนิง สาวใช้สองซูมองหน้ากันไปมา ทั้งคู่ข้องใจว่านายหญิงของตนไปหัดพูดภาษาของชาวโพ้นทะเลมาจากที่ไหน ต่างสื่อสารผ่านทางสายตาว่า

‘เจ้าถามสิ เจ้ารู้จักพูดมากกว่า’ ซูลี่พยักเพยิดให้ซูฮวาถาม

‘เจ้านั่นแหละถาม เจ้าอายุมากกว่าข้า’ ซูฮวาส่ายหัวน้อยๆกลับมา พร้อมบุ้ยใบ้ไปทางนายหญิง

ทั้งสองเกี่ยงกันไปเกี่ยงกันมาตกลงกันไม่ได้เสียที จนท้ายที่สุดผู้เป็นนายอ่านสายตาและท่าทางของสาวใช้ออก เลยช่วยไขข้อข้องใจด้วยคำตอบที่ทำให้ทั้งสองซูถึงกับนิ่งอึ้ง

“ข้าไปหัดมาจากในฝันตอนที่สลบไป จบนะ ห้ามสงสัยต่อ ตรรกะเรื่องเหนือธรรมชาติข้าไม่เชี่ยวชาญ อธิบายให้พวกเจ้าฟังไม่ได้” ขืนบอกความจริงว่าพูดได้มาตั้งแต่ชาติที่แล้ว มีหวังสองสาวได้แตกตื่นเป็นแน่

“…” สาวใช้สองซู เอ่อ

ช่วงสายวันถัดมา รถม้าของเสวี่ยหนิงก็มาจอดหน้าร้านขายตำราร้านใหญ่ของเมืองหลวง

วันนี้หญิงสาวแต่งกายทะมัดทะแมงคล้ายบุรุษ จึงก้าวลงจากรถม้าก่อน โดยไม่ต้องรอให้สาวใช้ช่วยประคองเหมือนทุกครั้ง ร่างบางเอามือไพล่หลังเดินตรงเข้าร้านอย่างอารมณ์ดี ครั้นหลงจู๊เห็นหน้านางพลันหน้าเผือดสี แอบอุทานในใจด้วยความกังวล

‘ไอหยา วันนี้มันวันอะไรกันเนี่ย ทั้งคุณหนูซ่ง เหรินซื่อจื่อ เหรินฮูหยินน้อย ต่างก็มาที่ร้านในเวลาไล่เลี่ยกันแบบนี้ จะเกิดเรื่องเหมือนทุกครั้งอีกหรือเปล่าเนี่ย’

“หลงจู๊ ข้าอยากมาสั่งทำพู่กันชนิดพิเศษ ไม่ทราบว่าต้องคุยกับใครหรือเจ้าคะ” เสวี่ยหนิงเอ่ยถามหลงจู๊อย่างสุภาพ ทำคนฟังเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ เชียนเสวี่ยหนิงเคยพูดจาสุภาพอ่อนหวานกับลูกจ้างทั่วไปเป็นด้วยหรือ พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกหรืออย่างไร

“เหรินฮูหยินน้อย เชิญทางนี้ขอรับ” หลงจู๊ผายมือเชิญหญิงสาวไปยังโต๊ะด้านใน ก่อนเรียกผู้รับผิดชอบเรื่องการสั่งสินค้ามาเจรจากับนาง

ใช้เวลาราวสองเค่อเสวี่ยหนิงก็สั่งทำพู่กันในแบบที่นางต้องการเสร็จ ระหว่างที่กำลังจะเดินออกจากร้าน หญิงสาวเหลือบไปเห็นภาพวาดอักษร ฝีพู่กันงดงามพลิ้วไหวทว่าทรงพลังแขวนแสดงอยู่ จึงหยุดมองด้วยความสนใจ

“จิ๊ๆๆ ฝีพู่กันสุดยอดเลยอ่ะ แบบนี้เรียกปรมาจารย์ได้เลยน่ะเนี่ย หลงจู๊ ไม่ทราบว่าใครเป็นเจ้าของภาพวาดอักษรนี้หรือเจ้าคะ แล้วราคาเท่าไหร่หรือ”

“ต้องขอโทษฮูหยินน้อยด้วยขอรับ ข้าน้อยมิอาจบอกชื่อเจ้าของภาพนี้ได้ เพราะเจ้าตัวขอให้ปิดบังชื่อแซ่ไว้เป็นความลับ ส่วนเรื่องราคานั้นขายอยู่ที่สองร้อยตำลึงขอรับ” หลงจู๊ตอบกลับมาตามความจริง

คนฟังหน้านิ่วคิ้วขมวด เพราะตกใจในราคาภาพ แต่ด้วยความชอบในงานศิลปะแขนงนี้เป็นการส่วนตัว หญิงสาวจึงเริ่มต่อรองราคา

“มันแพงขนาดนี้เลยหรือเจ้าคะ สองร้อยตำลึงเชียวหรือ ลดเหลือสักห้าสิบตำลึงได้ไหมเจ้าคะ” เสวี่ยหนิงจ้องตาหลงจู๊อย่างมาดหมายในขณะเอ่ยปากต่อรองราคา ช่วยลดให้นางสักร้อยห้าสิบตำลึงเถอะ สองร้อยมันแพงไป

“ไอหยา! ราคานี้ไม่ได้จริงๆขอรับ” หลงจู๊สะดุ้งกับราคาที่ได้ยินรีบตอบกลับมาอย่างไว

ระหว่างที่เสวี่ยหนิงกำลังต่อราคาภาพวาดอักษรอย่างเมามันอยู่นั้น เผอิญว่าเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เหรินหมิง เดินลงมาจากชั้นสองพร้อมซ่งเจียวเจียวพอดี สายตาพลันเหลือบมาเห็นซูลี่และซูฮวายืนอยู่ด้านหลังเสวี่ยหนิง ที่กำลังเจรจากับหลงจู๊ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

ชายหนุ่มรีบก้าวลงบันไดมา เพราะเข้าใจว่าอีกฝ่ายคงกำลังข่มขู่หลงจู๊ เพื่อให้บอกว่าเขาหรือซ่งเจียวเจียวมาที่นี่หรือเปล่าเหมือนดั่งเช่นที่ผ่านมา นางคงต้องการมาหาเรื่องซ่งเจียวเจียว และกล่าวหาว่าแอบเป็นชู้กับเขาเหมือนทุกครั้งไป คิดได้ดังนั้นเหรินหมิงจึงตรงเข้าไปหาภรรยาด้วยสีหน้าเย็นชา

“เชียนเสวี่ยหนิง! เจ้ามาทำอะไรที่นี่” เหรินหมิงเอ่ยถามเสียงลอดไรฟัน แววตาที่มองนางบ่งชัดว่าไม่พอใจ

เสวี่ยหนิงคิ้วกระตุก ที่จู่ๆ ก็ถูกขัดจังหวะการต่อราคาภาพวาด นางหันขวับมาหาเจ้าของเสียง ครั้นได้เห็นว่าเป็นบุรุษหน้าตาดีแต่งตัวดีคนหนึ่ง หากแต่น้ำเสียงและสายตาที่ใช้มองนางกลับไม่เป็นมิตรเลยสักนิด หรือจะเป็นโจทก์เก่าของร่างนี้อีกคน

“ขอโทษทีเถอะต้าเกอ* คนมาร้านขายตำราและเครื่องเขียน ย่อมต้องมาซื้อตำราหรือของที่มีขายอยู่ในร้านสิเจ้าคะ จะให้มาซื้อขนมจีบซาลาเปาที่นี่หรือ ถามอะไรแปลกๆ แล้วนี่ท่านเป็นใครหรือเจ้าคะ ถึงได้เดินมาหาข้าถึงที่ ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรกับข้าหรือเปล่าเจ้าคะ” เอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าเสร็จ ก็หันไปหาสาวใช้ที่กำลังดึงหลังเสื้อนางยิกๆ

“อะไร ซูฮวา ดึงเสื้อข้าทำไม มีอะไรก็พูดมา”

“นายหญิงเจ้าคะ ท่านผู้นี้คือ เหรินซื่อจื่อ สามีท่านเจ้าค่ะ” ซูฮวากระซิบบอกนายหญิงของตนด้วยท่าทางลำบากใจ

“ห๊า! คนนี้สามีข้าเหรอ? เจ้าแน่ใจนะซูฮวาว่าไม่ได้จำผิด”

เพราะตั้งแต่ฟื้นขึ้นมาในร่างนี้ เสวี่ยหนิงก็ไม่เคยพบหน้าเหรินหมิงเลยสักครั้ง กอปรกับการที่ไม่มีความทรงจำของเชียนเสวี่ยหนิงหลงเหลือสักนิด ทำให้นางไม่รู้ว่าอีกฝ่ายหน้าตาเป็นอย่างไร ทางด้านตัวนางเองก็มัวแต่ยุ่งอยู่กับแผนการชีวิตหลังหย่าขาด ตั้งใจเอาไว้ว่าพรุ่งนี้จะชวนสาวใช้ออกไปส่องดูหน้าอีกฝ่ายอยู่เหมือนกัน แต่ที่ไหนได้…

พูดถึงโจโฉ โจโฉก็มา ตายยากจริงๆ

เหรินหมิงที่โดนเสวี่ยหนิง ยอกย้อนกลับมาอย่างไม่ทันตั้งตัว พลันชะงักค้าง ทว่าก่อนที่จะได้อ้าปากต่อว่าอีกฝ่าย ร่างของหญิงสาวหน้าตางดงามอ่อนหวานน่าทะนุถนอมในชุดสีขาว ได้ก้าวมายืนอยู่ด้านหลังเขาของเสียก่อน

*******************

*ต้าเกอ : พี่ชาย