บทที่ 3 คนนี้สามีข้าเหรอ ตอนปลาย

บทที่ 3 คนนี้สามีข้าเหรอ ตอนปลาย

ซ่งเจียวเจียวมีสีหน้ากระอักกระอ่วน กล่าววาจาเสียงเบากับเหรินหมิงอย่างเกรงใจ

“ท่านพี่เหรินหมิง เจียวเจียวขอบคุณท่านมากนะเจ้าคะ ที่อุตส่าห์มาช่วยเลือกแท่นหมึก สำหรับมอบเป็นของขวัญให้ท่านพ่อของเจียวเจียว…เหรินฮูหยินน้อย ขอท่านโปรดอย่าเข้าใจข้ากับท่านพี่เหรินหมิงผิด พวกเราไม่ได้ทำสิ่งดะ...” แต่ก่อนที่ซ่งเจียวเจียวจะได้เอื้อนเอ่ยคำใดต่อ เสียงสั่นเครือของเสวี่ยหนิงพลันดังขึ้นตัดหน้าเสียก่อน

“เดี๋ยวก่อนเจ้าค่ะคุณหนูซ่ง ข้ายังไม่ได้ทำ หรือกล่าวสิ่งใดพาดพิงเกี่ยวกับตัวท่านสักคำ ข้ายืนเจรจากับหลงจู๊อยู่ดีๆ พวกท่านสองคนก็เข้ามาหาเรื่องข้าก่อนแท้ๆ ฮึก สามีของข้า ที่มาด้วยกันกับท่าน ก็เข้ามาตำหนิข้าอย่างไร้สาเหตุ ฮึก หลงจู๊เจ้าคะ ท่านช่วยเป็นพยานให้ข้าด้วยเถิด ว่าข้าไม่ได้ทำสิ่งใดสักนิด จู่ๆคุณหนูซ่งก็มาเอ่ยวาจาปรักปรำข้าแบบนี้ ฮึก และที่ผ่านมาก็เป็นแบบนี้ทุกครั้งเลย ฮืออ”

เสวี่ยหนิงยกผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาที่พรั่งพรูออกมาราวสั่งได้ ขนตาหนาเป็นแพเปียกชุ่มราวดอกสาลี่ต้องหยาดฝน ทั้งงดงามและบอบบางในครา ริมฝีปากแดงอิ่มน้ำเอื้อนเอ่ยวาจาตัดพ้อเสียงไม่เบานัก ดึงความสนใจลูกค้าคนอื่นๆในร้านอย่างได้ผล

‘เอาเซ่ คิดว่าเล่นบทเหยื่อเป็นคนเดียวหรือย่ะ เสวี่ยหนิงคนนี้หาใช่คนที่หล่อนจะมายืมมือ เพื่อทำให้ตัวเองเป็นเหยื่อดูน่าสงสารได้อีกต่อไป พอกันทีแม่นางเอกแมรี่ ซู*’ หลังจากพบนางเอกของเรื่องอยู่สองครั้ง เสวี่ยหนิงจึงจับทางอีกฝ่ายได้ ส่วนเชียนเสวี่ยหนิงเจ้าของร่าง ดันเป็นหญิงสาวเจ้าอารมณ์ ทำให้ตกหลุมพรางที่อีกฝ่ายขุดไว้ทุกครั้งไป

ลูกค้าคนอื่นๆในร้าน หันมามองซ่งเจียวเจียวและเหรินหมิงเป็นตาเดียว หลายคนเห็นว่าตั้งแต่เชียนเสวี่ยหนิงเหยียบย่างเข้ามาที่นี่ นางก็มาติดต่อสั่งทำสินค้า จากนั้นก็มายืนเจรจาต่อรองราคาภาพวาดอักษรกับหลงจู๊ ไม่ได้หาเรื่องผู้ใดสักนิด แต่เป็นเหรินหมิงและซ่งเจียวเจียวที่เดินมาหาเรื่องนางก่อนแท้ๆ

การที่สามีพาหญิงอื่นซึ่งไม่ใช่ภรรยามาซื้อของ อีกทั้งหายไปบนชั้นสองด้วยกันตามลำพัง โดยไม่มีสาวใช้เดินตามหลัง มองอย่างไรก็คิดในแง่ดีไม่ได้ ดูท่าว่าเรื่องที่เชียนเสวี่ยหนิงกล่าวหาซ่งเจียวเจียว ว่าชอบยั่วยวนสามีของนาง คงจะมีมูลความจริงอยู่หลายส่วน

นอกจากสายตาที่มองซ่งเจียวเจียวและเหรินหมิงอย่างคลางแคลงใจแล้ว เสียงซุบซิบวิพากษ์วิจารณ์ของคนในร้านเริ่มดังขึ้นตามมาเช่นกัน

“เมื่อก่อนข้าเคยคิดว่าเชียนเสวี่ยหนิง ชอบตามราวีซ่งเจียวเจียวเพราะหึงหวงสามีอย่างไร้เหตุผล เห็นทีว่าไม่ใช่แล้วล่ะ”

“นั่นสินะ มีอย่างที่ไหนสามีพาหญิงอื่นมาซื้อของ แต่ปล่อยให้ภรรยามาเอง”

“แล้วที่หายไปกันข้างบนสองต่อสองนั่นอีก”

ซุบซิบๆๆๆ

ซ่งเจียวเจียวที่ไม่เคยตกอยู่ในสภาพการณ์เช่นนี้มาก่อนถึงกับหน้าเสีย ทั้งที่ปกติเชียนเสวี่ยหนิงต้องอาละวาดใส่นางแล้ว และคนที่ได้รับความเห็นใจจากชาวบ้านก็คือนาง หากแต่วันนี้เชียนเสวี่ยหนิงกลับกลายเป็นผู้ถูกกระทำในสายตาของคนอื่น และตัวนางกลับกลายหญิงร้ายแทน นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!

หญิงสาวกำหมัดใต้แขนเสื้อแน่นอย่างไม่ยินยอม ถึงกระนั้นก็ยังสามารถเก็บอาการไว้ได้ แต่กลับเผยสีหน้ารู้สึกผิดกึ่งละอายใจ ดูคล้ายว่านางกำลังจะร้องไห้ออกมาให้เหรินหมิงเห็น ร่างบางขยับปากเหมือนต้องการจะกล่าวบางสิ่ง หากแต่เปลี่ยนใจและยอบกายขอบคุณเขาอีกครั้งแทน ก่อนหมุนตัวเดินก้มหนาออกไปจากร้าน พร้อมแท่นหมึกราคาแพงที่ฝ่ายชายเป็นผู้มอบให้…

สาวใช้ของซ่งเจียวเจียวที่ยืนรออยู่หน้าร้านตามคำสั่ง รีบก้าวมาหาคุณหนูของตนด้วยความเป็นห่วง

“คุณหนู ท่านไม่เป็นไรอะไรนะเจ้าคะ”

สีหน้าคล้ายกำลังจะร้องไห้ของซ่งเจียวเจียวก่อนหน้านี้ แปรเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงหลังเดินพ้นร้านตำรามาได้ไม่กี่อึดใจ ดวงตาที่เคยดูอ่อนโยนไร้เดียงสา เวลานี้ถูกแทนที่ด้วยความแข็งกร้าวและไม่ยินยอม

“เชียนเสวี่ยหนิง แล้วเราจะได้เห็นดีกัน!”

ผู้โดยสารที่นั่งอยู่ภายในรถม้าคันใหญ่ ซึ่งจอดอยู่ฝั่งตรงข้ามร้านขายตำราปล่อยผ้าม่านลง หันมากล่าวกับบุรุษอีกคนที่นั่งอยู่ด้วยกันด้วยท่าทีเย้ยหยัน

“เผิงชางหนาน เจ้าเห็นแล้วใช่หรือไม่ คุณหนูใหญ่ตระกูลซ่ง ผู้งดงามอ่อนหวาน จิตใจบริสุทธิ์ดีงามอย่างที่ผู้คนร่ำลือ หนึ่งในยอดพธูแห่งเมืองหลวง เปลี่ยนสีหน้าได้รวดเร็วยิ่งกว่างิ้วเปลี่ยนหน้ากากเสียอีก แล้วแบบนี้จะให้ข้าไว้ใจสตรีผู้นี้ได้อย่างไร ไหนล่ะดอกบัวขาวที่เจ้าว่า เท่าที่ข้าเห็น น่าจะเป็นจิ้งจกเผือกเสียมากกว่า”

“…” เผิงกั๋วกง เผิงชางหนาน

“โธ่ ท่านอ๋อง ฝ่าบาททรงกดดันกระหม่อมมา จะให้กระหม่อมปฏิเสธอย่างไรล่ะพะย่ะค่ะ” เผิงกั๋วกงยกมือกุมขมับ ใครใช้ให้เขาเป็นสหายคนสนิทของบุรุษตรงหน้ากันเล่า ขืนคนอื่นมาพูดเรื่องแต่งงาน ได้ถูกเว่ยลี่หยางสั่งคนลากไปตัดลิ้นแล้ว

“เฮอะ! น่ารำคาญจริงๆ” เว่ยลี่หยาง จวิ้นอ๋องแห่งแคว้นต้าเว่ย แค่นเสียงขึ้นจมูก

*******************

*แมรี่ ซู หมายถึง ตัวละครที่มีลักษณะอุดมคติ เป็นตัวละครที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อเต็มเติมความรู้สึก ความฝัน หรือจินตนาการบางอย่างของผู้เขียนและผู้อ่าน โดยไม่คำนึงถึงหลักเหตุผลและความเป็นจริง