บทที่ 22 ภารกิจใหญ่ของร้านซาลาเปา

บทที่ 22

ภารกิจใหญ่ของร้านซาลาเปา

         ต้นยามเหม่าฟางหนิงฮวากับฟางตวนสองพ่อลูกช่วยกันเข็นรถเข็นไปรับแป้งที่คลังเสบียงเพื่อจะนำมาทำแผ่นแป้ง เนื่องจากแผ่นแป้งสามพันแผ่นนั้นต้องใช้แป้งจำนวนมาก รถเข็นคันเดียวไม่สามากขนแป้งทั้งหมดมาทีเดียวได้ ดังนั้นสองพ่อลูกถึงกับต้องขนแป้งกันถึงสามรอบ

         “รอบนี้รอบสุดท้ายแล้ว ยังมีอะไรตกหล่นอีกหรือไม่” นายกองหัวหน้าคลังเสบียงเอ่ยถาม พลางจดอะไรยุกยิกลงบนสมุดในมือ

         “ท่านนายกอง ท่านคิดว่าเกลือเพียงเท่านี้จะเพียงพอสำหรับทำแผ่นแป้งสามพันแผ่นจริงหรือ ข้าว่ามันออกจะน้อยไปสักหน่อยนะ” ฟางหนิงฮวาถาม เพราะจากที่คำนวนดูแล้วหากใส่เกลือในแผ่นแป้งเพียงเท่านี้ก็ไม่ต่างอะไรกับไม่ได้ใส่เลย

         “เอาเถอะน่าหนิงฮวา ที่คลังมีเกลือให้ใช้เท่านี้ก็ดีเท่าไรแล้ว เจ้าเองก็เป็นคนค้าขายย่อมรู้อยู่แล้วว่าเกลือแพงเพียงใด” นายกองหัวหน้าคลังเสบียงพูด

         ฟางหนิงฮวาทอดถอนใจออกมา “ข้าเพียงแค่รู้สึกเห็นใจเหล่าทหารที่ออกไปรบ พวกเขาทำเพื่อบ้านเมืองถึงเพียงนี้แล้วยังไม่ได้กินของอร่อยอีก”

         “พวกเราไม่คิดมากเรื่องนั้นหรอกนะสาวน้อย พวกเราเป็นทหารต้องมีความอดทน เรื่องบ้านเมืองสำคัญกว่า ต่อให้ได้กินอาหารที่ไม่อร่อยก็ไม่เป็นไรหรอก” นายกองหัวหน้าคลังเสบียงว่า

         “เจ้าค่ะ” ฟางหนิงฮวารับคำ “ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปก่อนเจ้าคะ รับรองว่าจะต้องทำทันก่อนวันเคลื่อนทัพเป็นแน่”

         “หากต้องการอะไรเพิ่มเติมกับมาเอาที่คลังเสบียงได้เลยนะ เบิกกับข้าได้ตลอดเวลา” นายกองหัวหน้าคลังเสบียงบอก จากนั้นพวกเขาก็ร่ำลากัน

         สองพ่อลูกกลับมาถึงก็ขนแป้งเอาไปเก็บไว้ที่หลังร้าน พวกเขายังคงเปิดร้านขายซาลเปาตามปกติทว่าจะทำไว้ครั้งละมาก ๆ หน่อยเพื่อที่จะได้มีเพียงพอขายตลอดทั้งวัน จากนั้นก็จะให้แม่ของฟางหนิงฮวาเฝ้าหน้าร้าน ส่วนสองพ่อลูกก็จะไปจัดการทำแผ่นแป้งกันที่หลังร้าน แต่การทำแผ่นแป้งก็เป็นงานที่เร่งด่วนเช่นกัน ดังนั้นฟางตวนจึงได้จ้างเสี่ยวเสียให้มาช่วยด้วย

         “ท่านพ่อ ท่านอาจะกลับมาเมื่อใดเจ้าคะ ได้ติดต่อมาบ้างหรือไม่” ฟางนิงฮวาถาม นางเป็นกังวลว่าเวลาเพียงแค่สองวันนั้นเพียงแค่นางกับบิดาแล้วก็เสี่ยวเสียแค่สามคนจะไม่สามารถทำแผ่นแป้งได้ทัน หากว่ามีท่านอาของนางมาช่วยอีกคนก็น่าจะดี

         “อืม...ข้าก็ไม่แน่ใจ แต่ว่านี่ก็กลับไปนานแล้ว อาการของน้องสะใภ้เป็นอย่างไรบ้างเขาก็ไม่ได้ส่งข่าวมา” ฟางตวนตอบ

         “ถ้าอย่างนั้นพวกเราคงต้องเร่งมือกันแล้ว ตอนกลางคืนก็ต้องทำด้วย” ฟางหนิงฮวาบอก

         ในที่สุดพวกเขาก็ทำแผ่นแป้งทั้งสามพันแผ่นเสร็จภายในเวลาสองวันจริง ๆ ฟางหนิงฮวาแทบไม่ได้นอนตลอดสองคืน นางให้บิดากับมารดาสลับกันพักผ่อนบ้างเพื่อไม่ให้พวกท่านใช่ร่างกายจนหักโหมมากเกินไป ผู้ใหญ่อายุมากแล้วพักผ่อนไม่พออาจจะส่งผลเสียได้ ส่วนเสี่ยวเสียนั้นมาช่วยได้แค่ตอนกลางวัน เขายังเด็กเกินไปที่จะใช้แรงงานหนัก ๆ

         รถเข็นคันเล็กของร้านสามารถขนแป้งได้เพียงครั้งละห้าร้อยแผ่นเท่านั้น ฟางหนิงฮวากับฟางตวนจึงต้องขนกันถึงหกรอบ

        

ที่จวนว่าการเหล่าทหารทั้งสองพันนายกำลังจัดตั้งขบวนเพื่อเตรียมเคลื่อนทัพ แต่ละคนมีสีหน้าที่เคร่งขรึมและดุดันพร้อมทั้งไอสังหารที่เข้มข้น ตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมาพวกเขาทำการฝึกมาเป็นอย่างดีเพื่อที่จะรับมือกับพวกโจรภูเขาโดยเฉพาะ

ฟางหนิงฮวาเข็นรถเข็นผ่านเหล่าทหารที่กำลังจัดขบวน ทหารหลายนายช่วยสหายขยับชุดเกราะให้เข้าที่ บางนายก็ตรวจตราอาวุธของตัวเองให้เรียบร้อย ครั้งนี้เซียวป๋อเหวินยกทหารไปมากกว่าครั้งที่แล้ว เป็นเพราะว่าครั้งที่แล้วเขาประเมิณฝีมือของพวกโจรภูเขาต่ำเกินไปยกทัพไปเพียงหกร้อยคน ทว่าพวกมันมีกันเป็นพันจึงทำให้เขาต้องพ่ายแพ้กลับมา แต่ครั้งนี้ภายใต้การบัญชาของเซียวป๋อเหวินคนไม่ เขาจะไม่ปล่อยให้เป็นเช่นนั้นอีกแล้ว

เมื่อขนแผ่นแป้งมาจนครบฟางหนิงฮวาก็เข้าไปในจวนว่าการเพื่อนที่จะไปเบิกเงินค่าจ้าง ในจวนว่าการมีเซียวป๋อเหวินรวมถึงแม่ทัพนายกองและขุนนางที่มาจากเมืองหลวงอยู่ด้วย นางเพียงแต่มองสบตาเซียวป๋อเหวินโดยที่ไม่ได้พูดอะไรเขาก็รู้ในทันทีว่านางมาเบิกเงิน เขาพยักเพยิดบอกนางเดินไปหานายทหารผู้หนึ่ง

นายทหารผู้นั้นยื่นถุงเงินให้ เมื่อรับไว้ในมือแล้วก็รู้สึกหนักอึ้งจนพอจะเดาได้ว่าคงเป็นเงินหลายตำลึง นางไม่อยากรบกวนเซียวป๋อเหวินที่กำลังพูดคุยกับเหล่าแม่ทัพนายกองจึงเดินออกจากจวนว่าการไปอย่างเงียบ ๆ

ทว่าเดินออกมาไม่เท่าไรก็ได้ยินเสียงเรียกมาจากข้างหลัง

“หนิงฮวา เจ้าหยุดก่อน” เซียวป๋อเหวินตะโกนเสียงดัง

เมื่อได้ยินเสียงเรียกของเขาฟางหนิงฮวาก็ใจชื้นขึ้นมา รีบหันกลับไปหาเขาโดยไม่ลังเล “เจ้าค่ะ”

เซียวป๋อเหวินเดินเข้ามาหาหญิงสาวอย่างเร่งรีบก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงที่แผงไปด้วยความน้อยใจว่า “ข้าจะไปออกรบแล้ว เจ้าไม่คิดที่จะพูดอวยพรให้ข้าสักคำหรือถึงได้ออกมาโดยไม่บอกไม่กล่าวเช่นนี้ เป็นสหายประสาอะไรกัน”

“ข้าเพียงแต่เห็นว่าท่านกำลังพูดคุยเรื่องการศึกอยู่ ไม่กล้าที่จะรบกวน” ฟางหนิงฮวาตอบ

“ตอนนี้ข้าคุยเสร็จแล้ว เจ้าให้กำลังใจข้าหน่อยสิ เมื่อเช้าหมอหลิวให้กำลังใจข้าไปแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแต่เจ้า” เซียวป๋อเหวินว่า

ตอนที่อยู่กับเหล่าทหารเขาต้องปั้นทีท่าที่สุขุมเยือกเย็น ออกจะเย็นชาเกินไปด้วยซ้ำเพื่อให้สอดคล้องกับการเป็นเจ้าเมืองและเพื่อให้ใกล้เคียงกับเซียวป๋อเหวินคนเดิมมากที่สุด ทว่าต่อหน้าสหายทั้งสองซึ่งก็คือฟางหนิงฮวากับหมอหลิวนั้นเขาจะปฏิบัติตัวอย่างเป็นกันเอง อ่อนโยนเหมือนตอนที่เป็นหยางจื้อเจ๋อในชาติที่แล้ว

“เหตุใดจึงมีแค่ข้ากับหมอหลิวเล่า ไม่มีคนอื่นอีกหรือ” ฟางหนิงฮวาถาม

“ก็คนที่ข้านับว่าเป็นสหายก็มีแต่พวกเจ้าสองนี่แหละ อีกอย่างข้าเย่อหยิ่งเกินไปไม่มีผู้ใดอยากคบค้าด้วยหรอก” เซียวป๋อเหวินตอบ

“พวกเขากลัวท่านต่างหากเล่า” ฟางหนิงฮวาว่า

“แล้วเจ้าไม่กลัวหรือ” เซียวป๋อเหวินถามกลับเป็นเชิงหยอกล้อ

“ไม่กลัวเจ้าค่ะ ท่านเคยช่วยชีวิตข้าไว้ย่อมเป็นคนที่มีจิตใจดี ดังนั้นข้าจะกลัวคนที่มีจิตใจดีเช่นนี้ได้อย่างไร” ฟางหนิงฮวาตอบพร้อมรอยยิ้ม

เสียงแตรดังขึ้นเป็นสัญญาณบอกว่าได้เวลาที่จะต้องเตรียมการให้เรียบร้อยแล้ว เซียวป๋อเหวินหันมองซ้ายขวามั่นใจว่าไม่มีผู้ใดเห็นจึงพูดต่อ “มาเถอะ ถึงเวลาเคลื่อนทัพแล้ว เจ้าอวยพรให้ข้าสิ”

ฟางหนิงฮวาสูดลมหายใจเข้าคราหนึ่งแล้วนึกถึงถ้อยคำดี ๆ ที่จะพูด ในหัวมีถ้อยคำต่าง ๆ พรั่งพรูอยู่มากมาย เมื่อคิดเสร็จแล้วจึงพูดว่า “ขอให้ท่านนำชัยชนะกลับมา”

“แค่นี่หรือ” เซียวป๋อเหวินเอียงคอถามอย่างงุนงง

“ข้าคิดออกแค่นี้เจ้าค่ะ” ฟางหนิงฮวาตอบ

เมื่อพูดคุยกันจบเซียวป๋อเหวินก็เดินไปยังขบวนทหารที่ตั้งทัพอยู่ เขากระโดดขึ้นม้าด้วยท่าทีที่สง่างามก่อนจะหันมาสบตากับฟางหนิงฮวาอีกครั้ง เสียงแตรดังขึ้นเป็นหนที่สองนั่นก็หมายความว่าให้เคลื่อนทัพได้ เขาใช้เท้ากระทุ้งที่สีข้างของม้าหนึ่งทีเจ้าม้าก็ย่างเยื้องออกจากจวนว่าการไป

“รักษาตัวด้วย” ฟางหนิงฮวาตะโกนไล่หลังเขาเสียงดัง

ชายหนุ่มยกมือข้างหนึ่งขึ้นโบกเพื่อให้คำตอบกับหญิงสาว

ฟางหนิงฮวายืนมองแผ่นหลังของบุรุษบนหลังม้าจนเขาลับสายตาไป

เมื่อเซียวป๋อเหวินออกไปรบแล้วฟางหนิงฮวาก็มานั่งจับเจ่าอยู่ที่บ้าน ในใจก็คิดเป็นห่วงเขาอยู่ตลอดเวลา ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนมีฝีมือ กรำศึกมาก็มากมาย แต่ว่าครั้งที่แล้วก็ยังพลาดได้ ครั้งนี้นางจึงคอยภาวนาให้เขาปลอดภัยและได้ชัยชนะกลับมา