บทที่ ๔/๑ แบกรับเอาไว้

เมื่อได้อ่านเนื้อความในจดหมายซ้ำครั้งที่สาม ขาสองข้างของหานลั่วอิงก็อ่อนแรงจนทั้งร่างนางทรุดลงกับพื้นทันที ไม่ต่างกันนักมือทั้งสองข้างก็สั่นระริกอย่างควบคุมไม่ได้ ใบหน้ามีหยาดน้ำตาไหลลงมาไม่ขาดสาย สภาพของหานลั่วอิงดูแตกสลายหลังจากที่นางได้รับข่าวร้าย

ไฉ่หงตกใจมากยามเห็นอาการของผู้เป็นนาย รีบพยุงคุณหนูของตนขึ้นมา แล้วพาไปนั่งพักบนเตียง “คุณหนู! เจ้าคะ”

ไฉ่หงเรียกสติเจ้านายพร้อมเขย่าแขนหานลั่วอิง อารามตกใจทำให้สาวใช้หลุดเรียกสรรพนามเดิมตั้งแต่ยามที่ไม่ได้แต่งงาน แต่จะว่าแปลกก็ไม่ได้ สถานะครึ่ง ๆ ของเจ้านายก็ทำให้ไฉ่หงเรียกเช่นนี้อยู่แทบทุกวัน

หานลั่วอิงเรียกสติที่หลุดลอยออกไปเพราะความตกใจกลับคืนมาได้ เนื่องจากการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วของสาวใช้

คราวนี้หานลั่วอิงก็ปล่อยเสียงร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น นางยื่นมือออกมาสะเปะสะปะแล้วกอดตัวไฉ่หงไว้แน่น ด้วยว่าไม่รู้จะยึดผู้ใดเป็นหลักให้ในยามนี้

ไม่นานนักไฉหงก็ได้รับรู้ถึงสาเหตุแห่งความกลัวที่จู่โจมผู้เป็นนาย หานลั่วอิงร่ำไห้และเล่าข่าวสารผ่านม่านน้ำตา สาวใช้พลันมีความตระหนกไม่ต่างกัน

“พี่อวิ๋นซีบาดเจ็บหนัก ยามนี้เขากำลังเดินทางกลับมารักษาตัวที่เ