ตอนที่1 จุดเริ่มต้น

ความโกลาหลเกิดขึ้นกลางดึก ในหมู่บ้านไฉ่หลิน เสียงกรีดร้องด้วยความตกใจและเจ็บปวด ดังระงมขึ้นท่ามกลางความมืดมิด ของบรรยากาศยามค่ำคืน ก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบสงบลง จากนั้นไฟก็เริ่มลุกไหม้ และเผาไหม้บ้านเรือนแต่หลังอย่างรวดเร็ว 

  เปลวไฟลุกโชน โหมกระหน่ำอย่างน่ากลัว กลุ่มควันสีดำทะมึน ลอยคลุ้งปกคลุมไปทั่วบริเวณ กลิ่นเหม็นไหม้ลอยคละคลุ้ง ทั่วชั้นบรรยากาศโดยรอบ เปลวไฟที่ลุกอย่างต่อเนื่อง ทำให้บ้านเรือนราว20หลังจมอยู่ในทะเลเพลิง 

 เปลวเพลิงที่ลุกไหม้ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ด้วยกระแสลมที่พัดแรง ยิ่งทำให้เปลวเพลิงยิ่งโหมหนักมากยิ่งขึ้น ไม่นานหลังจากนั้น บ้านเรือนก็เหลือเพียงกองเถ้าถ่าน

   กลุ่มคนร้ายยืนมองผลงานอย่างพอใจ ก่อนจะพากันหลบหนีไปในความมืด 

  “แค๊ก ๆ” เสียงไอจากร่างของเด็กน้อย ในวัยเพียง9ขวบ ที่นอนอยู่ยังชั้นใต้ดิน ซากไม้มากมายกอง ทับอยู่เหนือร่าง โดยมีเสาไม้ขนาดใหญ่กันไว้อีกที จึงไม่ทำให้ร่างน้อยได้รับบาดเจ็บมากนัก แต่ทว่าศรีษะของนาง กลับถูกกระแทกอย่างแรงจนเสียชีวิต จากนั้นวิญญาณของใบบัว หญิงไทยในยุคปัจจุบัน ก็เข้ามาแทนที่ 

  “แค๊ก ๆ” นางไอออกมาอีกครั้ง เพราะร่างนี้สูดควันเข้าไปพอสมควร จึงทำให้เกิดการระคายเคืองในลำคอ ซิ่วอิงค่อย ๆ ขยับร่างอันบอบบาง ก่อนจะพยายามมองลอดออกไป ตามแสงที่ทะทุผ่านเข้ามา จากบางจุดที่ยังคงมีไฟติดอยู่

   ความทรงจำของร่างนี้ยังอยู่ครบถ้วน ทำให้ใบบัวที่เข้ามาอยู่ในร่าง รับรู้เรื่องราวได้ในทันที ภาพเหตุการณ์ในค่ำคืนที่ผ่านมา ร่างนี้ยังคงจดจำได้ดี มารดาของร่างนี้รีบพานางมาซ่อน ก่อนจะรีบออกไปต่อสู้ กับกลุ่มคนร้ายอย่างดุเดือด 

   ซิ่วอิงหลังจากถูกพามาซ่อน นางก็ไม่สามารถมองเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ได้แต่ฟังเสียงต่อสู้จากด้านนอก หลังจากนั้นก็เกิดไฟลุกไหม้ขึ้นมา พื้นด้านบนจึงหักและยุบลงมา จนมีไม้หล่นลงมาโดนหัวของซิ่วอิงจนเสียชีวิต

   ซิ่วอิงใช้มือกวาดหากล่องไม้ ที่มารดาของร่างนี้กำชับกับนางว่า ต้องรักษาเอาไว้ให้ดี ซิ่วอิงหยิบกล่องไม้มาเปิดดู จากแสงไฟที่ยังคงลุกโชดช่วง ทำให้นางมองเห็นโฉนดที่ดินหลายสิบใบ ซิ่วอิงจำได้ว่าบิดาเคยบอกว่า เขาขายสมบัติทั้งหมดที่มี แล้วกว้านซื้อที่ดินแถบนี้ทั้งหมด แล้วแบ่งให้เพื่อน ๆ และลูกน้องปลูกบ้านเรือน แล้วไปขอแจ้งทางการ เพื่อตั้งชื่อเป็นหมู่บ้านไฉ่หลิน

   ในกล่องไม้นางยังพบตั๋วเงินหลายสิบใบอยู่ในกล่อง นางจึงนำออกมานับดู ได้ราว ๆ หนึ่งหมื่นตำลึง ใบบัวในร่างซิ่วอิงตาโตด้วยความดีใจ อย่างน้อยนางยังมีเงิน ในการเริ่มต้นชีวิตใหม่ในยุคจีนโบราณ นางไม่รู้ว่าชีวิตหลังจากนี้จะดำเนินไปในทิศทางใด แต่เมื่อมีเงินนางคิดว่า ชีวิตคงไม่ลำบากจนเกินไปนัก

   จากนั้นสายตาของนางก็ไปสะดุดเข้ากับ กล่องไม้แกะสลักลวดลายโบราณแปลกตา ที่มีขนาดเล็กเท่าฝ่ามือ นางจึงหยิบมาเปิดดูด้วยความสนใจ 

  แต่เพียงแค่เปิดหมอกควันสีขาวก็ลอยออกมาจากกล่อง จากนั้นกลุ่มควันก็หล่อรวมเป็นชายร่างชราในชุดสีขาว ก่อนเขาจะหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ

  “ฮ่า ๆ สุดท้ายข้าก็ได้ออกมาเสียที เด็กน้อยเจ้ารู้หรือไม่ว่า ข้าอยู่ในกล่องนั่นมานานเท่าใด หลายร้อยปีเลยเชียวนะ เฮ้อ! ยามนี้ข้าเป็นอิสระแล้ว” กล่าวจบชายชราก็ขยับยืดเส้นยืดสาย อย่างกระปรี้กระเปร่า ซิ่วอิงมองชายชราอย่างสนใจ 

   “แล้วท่านตาไปอยู่ข้างในได้อย่างไรละเจ้าคะ?

   “ก็เพราะหน้าที่ ใครจะอยากไปอยู่กันละฮึ!” เขาเอ่ยขึ้นอย่างขัดเคือง ก่อนจะหันมามองค้อนให้นางวงใหญ่

  “หน้าที่หรือเจ้าคะ? หน้าที่อะไรเหรอเจ้าคะ?” ชายชราผมขาว หนวดขาวยาวเฟื้อย ยกมือขึ้นลูบเครา อย่างวางมาดเย่อหยิ่ง ก่อนเอ่ยขึ้น

   “ก็หน้าที่มอบอำนาจให้เจ้าอย่างไรละ เจ้าคือคนที่สวรรค์เลือก กำไลหยกแก้วนพเก้า รอคอยคนที่จะมาสวม ยาวนานถึงเก้าร้อยปี อีกทั้งตำราเทพผู้พิทักษ์ ที่จะทำให้เจ้าแข็งแกร่งและสามารถปกป้องผู้อื่นได้ รับไปสิข้าจะได้ไปโลดแล่นในโลกกว้างเสียที” ชายชรายื่นกำไลหยกแก้วนพเก้า และตำราโบราณมาให้นาง

   พอซิ่วอิงยื่นมือไปรับ กำไลแก้วนพเก้าก็ลอยเข้าอยู่ในแขนนางทันที ส่วนตำราหายไปบนฝ่ามือของนาง จากนั้นร่างทั้งร่างของนาง ก็เปล่งประกายแสงสีทอง ก่อนจะจางหายไป จากนั้นนางก็รับรู้ถึงพลังบางอย่าง ที่เริ่มไหลเวียนไปทั่วร่าง และยิ่งเพิ่มขึ้นมาเรื่อย ๆ ก่อนจะหยุดลง อย่างน่าอัศจรรย์

   “ในกายของเจ้ามีพลังที่เรียกว่าเทพผู้พิทักษ์ ที่รวมสัตว์ทั้งสี่เอาไว้ด้วยกัน ได้แก่ มังกรฟ้า หงส์แดง พยัคฆ์ขาว และเต่าดำ หากวันใดเจ้าได้ให้เลือดของเจ้า กับคนที่มีดวงชะตาผูกพันกับสัตว์ชนิดนั้น เขาคนนั้นก็จะมีพลังกายดั่งเทพตนนั้นเช่นกัน” ซิ่วอิงพยักหน้าเข้าใจ เพราะข้างในร่างนี้นางอายุ22แล้ว พอฟังชายชราอธิบายก็เข้าใจได้ในทันที

   “ข้าต้องไปแล้ว จงใช้ความสามารถของเจ้าที่มี ช่วยเหลือและปกป้องผู้คน และหาผู้ช่วยให้มารับสัตว์ทั้งสี่ หากไม่ใช่คนที่สวรรค์เลือก คนที่ได้รับเลือดของเจ้า ก็จะไม่มีผลอันใดเกิดขึ้น แต่ตัวเจ้าจะยังคงเป็นศูนย์กลางของสัตว์เทพทั้งสี่” กล่าวจบชายชราก็หายไปทันที

 ซิ่วอิงครุ่นคิด จากที่อ่านนิยายมามากมาย สวรรค์คงมอบภารกิจสู้ชีวิตและปกป้องผู้อื่นมาให้นางเป็นแน่ ไม่เช่นนั้นคงไม่มอบพลังของเทพผู้พิทักษ์ ให้นางเช่นนี้ ซิ่วอิงถอนใจออกมา ของฟรีไม่มีในโลกจริง ๆ แต่ก็ยังดีที่ได้เกิดใหม่อีกครั้ง แถมยังยังมีตัวช่วยแบบนี้ ชีวิตก็ถือว่าไม่เลวร้ายจนเกินไปนัก

   ยุคก่อนที่นางตายก็เพราะ ถูกเผาไล่ที่เช่นเดียวกัน นางที่เป็นเพียงเด็กกำพร้า ที่อยู่ในเขตชุมชนแออัด ไม่ยอมย้ายไปไหน เจ้าของที่จึงส่งคนมาเผา เพื่อจะให้ทุกคนย้ายไป แต่วันนั้นนางกินยาแก้แพ้หลับจนไม่รู้สึกตัว จึงตายไปพร้อมกับกองเพลิง สุดท้ายวิญญาณมาอยู่ในร่างของซิ่วอิงในวัย9ขวบ ในยุคจีนโบราณที่ถูกเผาบ้านเรือนเช่นเดียวกัน

   ซิ่วอิงมองดูของในกล่องใบเล็ก ก็เห็นข้าวของมากมายอยู่ในนั้น ที่สำคัญของบางอย่างยังมาจากยุคในปัจจุบัน กล่องวิเศษหรือ? ใจของซิ่วอิงเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้น นางจึงลองยื่นมือจะไปหยิบยาทาแผล ปรากฏว่า กล่องเล็กเริ่มขยายใหญ่ขึ้น พอนางดึงมือกลับ กล่องก็หดตัวเล็กลงเท่าเดิม มิติเก็บของสินะ

   ซิ่วอิงจึงลองหยิบกล่องไม้ที่ใส่โฉนดที่ดินและตั๋วเงิน ที่มีขนาดใหญ่กว่า เพื่อที่จะใส่ลงไปในกล่องเล็ก ปรากฏว่ากล่องเล็กขยายใหญ่ขึ้น พอนางใส่กล่องไม้ลงไป กล่องก็หดตัวเล็กลงเหมือนเดิม ซิ่วอิงยกยิ้มด้วยความพอใจ จะภารกิจอะไรก็ช่างเถอะ หากมีตัวช่วยดีงามเช่นนี้ นางพร้อมเผชิญหน้า เพราะนางมีเลือดนักสู้อยู่ในตัวอยู่แล้ว ยุคก่อนก็สู้ชีวิตแต่ไม่มีตัวช่วย มายุคนี้มีตัวช่วยก็ไปให้มันสุด ๆ ไปเลยแล้วกัน

   ซิ่วอิงหยิบกล่องไม้ แล้วค่อย ๆ คลานออกมา ก่อนจะลุกขึ้นยืนมองสภาพความเสียหายที่เกิดขึ้น ซากปรักหักพังยังคงมีควันไฟลอยให้เห็น ก่อนนางจะคุกเข่าคำนับ ให้กับบิดาและมารดาของร่างนี้ และผู้ที่สูญเสียชีวิตทั้งหมด ขอให้ทุกดวงวิญญาณไปสู่ภพที่ดี ข้าสัญญาว่าจะทวงคืน ความยุติธรรมให้กับดวงวิญญาณทุกดวง อย่างแน่นอน

  “ซิ่วอิง” เสียงเรียกทำให้ซิ่วอิงรีบหันกลับมามอง แต่ก็ตกใจ นี่มันผีหรือคน! ดำเป็นตอตะโก 

  “ข้าเองตงฮวน ข้าเอาถ่านมาทาตัว กลัวว่าคนร้ายจะกลับมา ข้าจึงเอาถ่านมาทาป้องกันเอาไว้ ยังมีลี่อิน เจียวจู หานเกอ แอบอยู่ตรงนั้น ข้าเห็นเจ้าคลานออกมา ข้าเลยรีบออกมาเรียกเจ้า”

   ซิ่วอิงมองสำรวจ ร่างของเด็กชายวัยเก้าขวบ นามว่าตงฮวน ความทรงจำบอกว่า เด็กคนนี้เป็นเพื่อนสนิทของนาง และยังมี ลี่อิน เจียวจู และหานเกอ

  “ตงฮวนดีจริงที่เจ้าไม่เป็นอะไร” ซิ่วอิงเอ่ยขึ้นด้วยความดีใจ ก่อนจะเดินตามตงฮวนไปที่ซ่อนของพวกเขา

  “ซิ่วอิงมาเร็ว ๆ มาซ่อนตัวตรงนี้” เจียวจูเมื่อเห็นสหายรัก ก็รีบเรียกให้มาซ่อน บริเวณพุ่มไม้หนาทึบ แม้จะมืดมากแต่ซิ่วอิงก็มองเห็นว่าสหาย นำถ่านมาทาตามเนื้อตามตัว จนดำปี๊ดปี๋ ลี่อินและหานเกอก็ด้วยเช่นกัน