ตอนที่46 เชื่อมมิติ

 ทางด้านตระกูลเฟยยามนี้ เฟยเจินเฉิงตกใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก เขาไม่อยากเชื่อว่ามันจะเป็นเรื่องจริง บิดาเขาส่งคนไปใส่ร้ายโรงเตี๊ยมฟู่จิน เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าบิดาเขา จะมีความคิดชั่วร้ายเช่นนี้ การแข่งขันในวันนั้น เขายอมรับความพ่ายแพ้แต่โดยดี และไม่เคยคิดโกรธเคืองผู้ชนะเลยสักนิด 

 แต่มาวันนี้ไม่ว่าเขาจะเดินไปที่ใด ผู้คนต่างมองมาที่เขาด้วยสายตาตำหนิ พอเขาได้สอบถามถึงได้รู้ความจริง เขารู้สึกผิดหวังกับการกระทำของบิดาจนพูดไม่ออก เสียงผู้คนกล่าวถึงไม่ใช่มีเพียงตระกูลเฟย แต่ยังมีตระกูลจิน ที่กระทำการน่าละอายเช่นเดียวกัน

 พวกเขาเป็นอะไรกันไปหมด นางเป็นเพียงเด็กน้อยแต่มีความสามารถ ทุกคนควรให้การยอมรับ ไม่ใช่หาเรื่องใส่ร้ายกันเช่นนี้ นี่มันเข้าทำนองผู้ใหญ่รังแกเด็กชัด ๆ

 เมื่อเฟยเจินเฉิงกลับถึงจวน ก็ตรงไปหาบิดาและมารดาทันที เรื่องนี้เขาคิดว่า บิดาของเขาควรไปขอโทษ ทางโรงเตี๊ยมฟู่จิน ที่ทำให้ได้ความเสียหาย

 “ท่านพ่อ! ท่านทำแบบนี้ได้อย่างไรกันขอรับ ตอนนี้ผู้คนต่างพูดกันไม่หยุดปาก ถึงตระกูลเราที่ทำเรื่องน่ารังเกียจเช่นนั้น” เฟยเจินเฉิงเอ่ยด้วยสีหน้าผิดหวังและเจ็บปวดใจ

 “ข้าไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นความคิดเพียงชั่ววูบ ที่ทำไปก็เพราะว่า เอ่อ…ไม่อยากให้โรงเตี๊ยมฟู่จินได้ดีเกินหน้าเกินตา แต่ว่าข้ายินดีไปขอโทษโรงเตี๊ยมฟู่จินด้วยตัวข้าเอง” เฟยจูหลงเอ่ยด้วยสีหน้าสำนึกผิด พอเขามานั่งคิดดูดี ๆ เขาก็คิดและสำนึกได้ว่า เขาทำเกินไปจริง ๆ

 ได้ข่าวมาว่า นางและเด็กทั้งห้าคน เหมือนจะมีพลังพิเศษ เขาไม่น่าทำเรื่องโง่เขลาเช่นนี้เลย หากว่าพวกเขาไม่ให้อภัย และกลายมาเป็นศัตรูกันขึ้นมา เขาจะทำอย่างไร

 “เราต้องไปขอโทษ แสดงความจริงใจว่าเราสำนึกผิดจากใจจริง” เฟยจินเฉิงเอ่ยย้ำ เฟยฮูหยินนั่งเงียบไม่เอ่ยสิ่งใดออกมา นางรู้สึกละอายใจและเสียใจกับสิ่งที่เกิดขี้น เพราะความจริงเป็นนางที่ยุยงให้ เฟยจูหลงทำเรื่องนี้ขึ้น 

 ทางด้านจวนท่านเจ้าเมืองเสิ่น เสิ่นอี้ห่าวนั่งครุ่นคิดถึงเรื่องที่ผู้คนพูดกันวันนี้ เด็กห้าคนนั้นเหมือนจะมีพลังพิเศษ น่าสนใจจริง ๆ เขาต้องให้คนไปสืบดูว่า พวกเขาเป็นบุตรของผู้ใด หากพวกเขามีความสามารถเช่นนี้ เขาควรจะดึงมาให้เป็นคนของเขา

 “โม่โฉวไปตามสืบความเป็นมาของเด็กห้าคนนั้น”

 “ขอรับ”

 ซิ่วอิงหลังจากจบสิ้นลูกค้าคนสุดท้าย นางก็แทบหมดแรง ร่างกายของเด็กสิบขวบ ถึงแม้จะพลังปราณไหลเวียน แต่วันนี้นางทำงานหนักมากจริง ๆ ทั้งใช้แรงและสมอง เหลือพรุ่งนี้อีกวันสู้ ๆ นะซิ่วอิง นางเอ่ยปลอบใจตนเองขึ้นมา

 “ท่านลุงลู่ไฉ่ ท่านลุงลู่เฉิง บอกให้ทุกคนมากินอาหารก่อนกลับบ้านเจ้าค่ะ ใครอยากกินอะไร ก็ให้กินเลยนะเจ้าคะ ข้าฝากท่านดูแลด้วย ข้าคงต้องกลับจวนก่อน พรุ่งนี้ข้าจะมาแต่เช้าเจ้าค่ะ”

 “ได้ขอรับ นายหญิงน้อย”

 ซิ่วอิงเดินขึ้นมายังชั้นบน ที่เป็นห้องทำงานของท่านปู่ พอเขาเห็นนางเดินเข้ามา ก็ส่งยิ้มให้อย่างอ่อนโยน 

 “เป็นอย่างไรเหนื่อยมากหรือไม่?”

 “เหนื่อยสุด ๆ เลยเจ้าค่ะท่านปู่ แต่ว่าตอนนี้ข้าเปิดเผยตัวตนไปแล้ว ข้าคิดว่าคงต้องวางแผน เตรียมพร้อมให้ดีเจ้าค่ะ” ชายชรามองนางอย่างเห็นใจ อายุเพียงเท่านี้แต่มีเรื่องให้คิดมากมาย ก่อนที่ทุกคนจะเดินเข้ามา ด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า วันนี้ทุกคนทำงานกันหนักจริง ๆ

 “ซิ่วอิงเงินนี้เอากลับจวนด้วยหรือไม่?” เฉินซีฮันเอ่ยถามซิ่วอิง ในอ้อมแขนมีกล่องไม้ที่ใส่เงินในวันนี้

 “เอากลับไปนับที่จวนเจ้าค่ะ” เอ่ยจบนางก็หยิบกล่องโบราณ ออกมาจากกระเป๋าผ้า แล้ววางลงกับพื้น แต่คราวนี้นางไม่ได้เอาเงินใส่ในกล่องแล้ว ซิ่วอิงคิดว่านางจะทำปราณเชื่อมมิติ จากกล่องโบราณไปที่กำไล เพราะเท่าที่นางสังเกต พื้นที่ในกำไลกว้างใหญ่มาก

 “พวกเจ้ามาช่วยข้ารวมพลังปราณมิติเข้าด้วยกัน” ซิ่วอิงบอกสหาย พวกเขาจึงเดินเข้ามา แล้วจับมือกันเป็นวงกลม จากนั้นพลังทั้งห้าสี สีทอง สีฟ้า สีแดง สีดำ สีขาว ก็ไปรวมกันที่กล่องโบราณ ก่อนแสงจะย้อนกลับมาที่กำไลและแหวนที่พวกเขาสวมอยู่

 ซิ่วอิงมองลงไปในกำไล ก็เห็นอดีตฮ่องเต้ มารดาของพวกเขาและบ่าวรับใช้ ย้ายไปอยู่พื้นที่แห่งใหม่ ท่าทางพวกเขาตกใจและงุนงงอยู่ไม่น้อย ที่จู่ ๆ สถานที่ก็เปลี่ยนไป เด็กน้อยทั้งห้าคนหัวเราะออกมา ซิ่วอิงใช้นิ้วแตะที่กำไลก่อนจะพูดขึ้น

 “ท่านลุงท่านป้า ข้าเปลี่ยนสถานที่ให้ใหม่ เดี๋ยวกลับถึงจวน พวกข้าจะเข้าไปหานะเจ้าค่ะ”

 “ลูกสะใภ้คนดี ข้าหิวมากเลย” เป็นเสียงของจ้าวซูเมิงมารดาของเฉินซีฮัน ท่านปู่ได้ยินก็กลอกตาอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะพูดขึ้นมา

 “ทนไปก่อนพวกเขาทำงานกันแทบไม่ได้พัก เจ้ามันตัวตะกละ ข้าจะบอกนางปล่อยให้เจ้าหิวตายไปเลย” ทุกคนได้ยินก็พากันหัวเราะออกมา เพราะรู้ว่าท่านปู่เป็นคนจิตใจดี คงอยากแกล้งนางเล่น

 “ซิ่วอิงวันนี้ข้าพาพวกนางไปซ่อน เพราะวันนี้ตงฮวนสัมผัสแขนสตรีนางหนึ่ง แล้วเห็นว่าเป็นคนเดียวกันที่จับพวกนางขึ้นรถม้า”

 “จริงเหรอตงฮวน?”

 “ใช่”

 “โลกกลมจริง ๆ สงสัยต้องเปลี่ยนใบหน้าพวกนางเสียใหม่ ถ้าเช่นนั้นพวกเรากลับกันเถอะ ท่านปู่ท่านลงไปกล่องดีหรือไม่เจ้าคะ จะได้ไม่ต้องเดินเหนื่อย พวกเจ้าด้วยเผื่อมีคนคอยจับตาดู เราต้องระวังเอาไว้ก่อน” ชายชราไม่รอช้าเดินไปที่กล่องโบราณ ที่ขยายใหญ่ขึ้นเมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้ ก่อนจะเป็นสตรีอีกห้านางที่เดินตามลงไป

 ซิ่วอิงใช้นิ้วแตะที่กล่องเงินที่เฉินซีฮันกอดเอาไว้ แล้วยกไปใส่ไว้ในกำไล จากนั้นนางหยิบกล่องโบราณมาใส่กระเป๋า ก่อนจะมาคว้ามือของเฉินซีฮันให้เดินตามไป ทุกคนจึงทยอยพากันเดินตามออกไป

 พอมาถึงจวนก็เป็นเวลายามค่ำแล้ว ซิ่วอิงรีบถามป้าหวังว่า ทุกคนกินอาหารกันหรือยัง ป้าหวังจึงบอกว่า จัดการให้ทุกคนกินเรียบร้อยแล้ว ซิ่วอิงจึงตรงไปที่ครัว แล้วเปิดกล่องโบราณ ให้ทุกคนออกมา นางคงต้องอุ่นเป็ดให้ทุกคนกิน เพราะมีย่างไว้แล้ว นางจะลวกเส้นบะหมี่เพิ่มกินกับเป็ดย่าง

 พอทุกคนออกมาจนครบ ตงฮวนก็ยกมือมาปล่อยปราณปิดกั้น ไม่ให้ใครได้ยินเสียงที่พวกเขาคุยกันในระยะ1ลี้ (500เมตร) แต่แล้วทุกคนก็ได้ยินบางอย่างหล่นดั่งตุบมาจากหลังคา 

 จากนั้นชายในชุดดำก็ก้าวเข้ามา แต่พอเขาเห็นอดีตฮ่องเต้ ฮองเฮา พระสนม เขาถึงกับตกตะลึงด้วยความดีใจ นี่พวกเขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร

 “คารวะนายท่าน คารวะนายหญิง” พอเขาทำความเคารพเสร็จ ก็หันมาทางซิ่วอิง แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นบุรุษแปลกหน้า ที่ไม่คุ้นเคย ซิ่วอิงเห็นก็รีบอธิบายให้เขาเข้าใจ

 “พี่เจียวหั่ว คนนี่พี่ซีฮัน คนนี้พี่เจียวหมิง คนนี้พี่จางหย่ง ส่วนบุรุษผู้สง่างามผู้นี้ก็คือท่านปู่เจ้าค่ะ” เจียวหั่วมองพวกเขาไปมา อย่างไม่อยากเชื่อสายตา วิชานี้มีจริง ๆ หรือ เขาเคยแต่อ่านเจอในตำรา มหัศจรรย์เกินไปแล้ว

 “ทำไมอยากเปลี่ยนบ้างหรือ” ท่านปู่เอ่ยถามขึ้นมา เพราะท่าทางเขาดูสนใจ

 “เอ่อ…ข้าก็อยากหล่อเหมือนกันนี่ขอรับ เอ่อ.. นายหญิง” ซิ่วอิงรีบยกมือขึ้นก่อนจะพูด

 “เอาไว้ข้าจะเปลี่ยนให้เจ้าค่ะ ว่าแต่ท่านมาที่นี่คงมีเรื่องจะบอกใช่หรือไม่เจ้าคะ?”

 “ใช่ขอรับ คือว่าข้าได้รวบรวมทหารบางส่วนได้แล้วขอรับ ข้าให้พวกเขารออยู่ในป่า ข้าเพียงมาส่งข่าวขอรับ และอยากรู้ว่า นายหญิงน้อยจะให้ทำอย่างไรต่อไป” ยามนี้เจียวหั่วให้ความเคารพซิ่วอิงและเด็กอีกสี่คน ดั่งนายผู้หนึ่ง เพราะเขารู้แล้วว่า พวกเขาเป็นคนสำคัญเพียงใด และอีกอย่างพวกนาง หมั้นหมายกับองค์ชาย ก็เหมือนเป็นนายเขาอีกคนเช่นกัน 

 ซิ่วอิงครุ่นคิดแล้วหันไปมองสหาย ยามนี้พลังทางด้านความคิดของพวกเขา เริ่มพัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ ตามระดับพลังปราณที่อยู่ในตัว อีกทั้งพลังเทพที่อยู่ในร่าง ทำให้พวกเขาแทบกลายเป็นเด็กอัจฉริยะ หากจะเรียกว่าเด็กเทพก็ไม่ไกลเกินจริง พวกเขาเรียนรู้ได้ไว ยิ่งมีซิ่วอิงคอยให้คำแนะนำยิ่งทำให้ พวกเขามีความมั่นใจมากขึ้น