บทที่ 5 ปรับความเข้าใจ

บทที่ 5 ปรับความเข้าใจ

หลังจากกินอาหารเข้าไป สะใภ้บ้านโม่ทั้งสองคนก็หันมามองน้องสะใภ้ตัวเองด้วยความแปลกใจ เพราะไม่คิดว่าน้องสะใภ้สามจะมีความสามารถในการทำอาหารด้วย อีกทั้งรสชาติของอาหารก็อร่อยอย่างที่ไม่เคยได้กินมาก่อน

“น้องสะใภ้สามทำให้พวกเราแปลกใจมาก ไม่คิดว่าจะทำอาหารได้อร่อยขนาดนี้นะเนี่ย ต่อไปพี่คงต้องมาฝึกด้วยแล้ว”

สะใภ้ใหญ่ทั้งเอ่ยปากชมและยิ้มให้น้องสะใภ้อย่างอบอุ่น แววตาที่เธอเห็นจากน้องสะใภ้ในวันนี้นั้น ไม่ได้เกรี้ยวกราดหรือโมโหเหมือนแต่ก่อน เลยกล้าที่จะพูดเล่นด้วย

“ได้เลยค่ะพี่สะใภ้ วันนี้ฉันตั้งใจจะทำกับข้าวให้พี่กวนหยางกิน เพราะตั้งแต่แต่งงานกันมา ก็มีแต่เขาที่ดูแลฉันมาตลอด ฉันเลยอยากทำอาหารตอบแทนเขาสักหน่อย” หญิงสาวตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม เพราะนี่คือสิ่งที่เธอคิดจริง ๆ

‘ในเมื่อมาอยู่ในร่างนี้แล้ว ก็ย่อมต้องทำตัวเป็นภรรยาที่ดี และเป็นลูกที่ดี รวมถึงการเป็นลูกสะใภ้ที่ดีด้วย’

คิดได้อย่างนั้นหลินซินเยว่จึงตัดสินใจเอ่ยขอโทษแม่สามีรวมถึงพี่สะใภ้ทั้งสองคนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“แม่คะ ที่ผ่านมาลูกสะใภ้คนนี้ทำตัวไม่ดีมาตลอด สร้างเรื่องสร้างราวมาให้แม่สามีปวดหัวแทบทุกวัน รวมถึงพี่สะใภ้ทั้งสองคนด้วย ฉันใช้งานพวกพี่หนักหนาเลยทีเดียว ที่แล้วมาฉันไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขมันได้ จึงได้แต่ขอโทษจากใจจริง

แต่ฉันสัญญาว่านับจากนี้ไป ฉันจะปรับปรุงและเปลี่ยนตัวเองใหม่ให้ดีขึ้น ฉันหวังว่าแม่และพี่สะใภ้ทั้งสองคน จะให้โอกาสผู้หญิงคนนี้ และอ้าแขนรับฉันเป็นคนในครอบครัวอีกครั้ง”

พูดจบก็ค้อมหัวให้ทั้งสามคนอย่างนอบน้อม เพื่อเป็นการขอโทษกับการกระทำที่แล้วมา เธอไม่รู้หรอกว่าร่างเดิมทำอะไรไว้บ้าง เพราะความทรงจำแม้จะมามากมาย แต่เรื่องราวบางอย่างก็มาไม่หมด เลยคิดว่าหลังจากนี้ คงต้องพยายามปะติดปะต่อเรื่องราวไปเรื่อย ๆ เพื่อไม่ให้ทำอะไรผิดพลาด

ฟางเหนียงไม่คิดว่าลูกสะใภ้คนนี้ จะกล้าขอโทษกับเรื่องราวที่ผ่านมาจึงอดสงสัยในใจไม่ได้

‘สงสัยการที่เธอล้มหัวฟาดฟื้นจนสลบไปแล้วค่อยฟื้น คงจะทำให้นิสัยเปลี่ยนไปสินะ นี่มันดีจริง ๆ เลย’

“อย่าคิดอะไรมากเลย ที่ผ่านมาแล้วก็ให้มันแล้วไปเถอะ หลังจากนี้ก็ปรับปรุงตัวเองใหม่ ฉันซึ่งเป็นแม่สามีก็อยากได้ลูกสะใภ้ที่ดูแลลูกชาย ไม่ใช่ให้ลูกชายมาดูแลเธอเหมือนก่อนหน้านี้”

นี่คือความคิดของฟางเหนียง นางต้องการลูกสะใภ้ที่ดูงานบ้านงานเรือนได้ อีกทั้งขอให้รักและดูแลลูกชายของเธอให้ดีก็พอ

ต่อให้จะมีนิสัยร้ายกาจอย่างไร แต่หากทำตามอย่างที่นางต้องการได้ ทางบ้านโม่ก็สามารถเปิดแขนอ้ารับอีกฝ่ายได้เหมือนเดิม

“ฉันเองก็เหมือนกัน ที่แล้วมาก็ผ่านมันไปเถอะ ขอเพียงแค่เธอปรับปรุงตัวใหม่และเป็นคนที่ดีก็พอแล้ว”

เฉินซูอิ๋งเองก็พูดอย่างคนที่ไม่ได้คิดมากกับเรื่องที่ผ่านมา เพราะอย่างไรแล้วทุกคนก็ไม่สามารถไปแก้ไขอดีตได้ ทางที่ดีคือทำวันข้างหน้าให้ดีก็พอแล้ว

“พี่เห็นด้วยกับแม่และพี่สะใภ้ใหญ่นะ เธอก็อย่าคิดอะไรมากเลยสะใภ้สาม เรื่องที่ผ่านมาแล้วก็อย่าไปสนใจเลย ต่อจากนี้ก็ปรับปรุงตัวเองใหม่เถอะนะ”

คราวนี้เป็นห่ายเยี่ยนที่พูดมาบ้าง เรื่องที่ผ่านมาแล้วเธอก็ไม่ได้สนใจอะไรมากหรอก ขอแค่ต่อจากนี้หลินซินเยว่ไม่กลับไปทำตัวเหมือนเดิมก็พอแล้ว

หลินซินเยว่ได้ฟังทั้งสามคนพูดมาแบบนั้นก็รู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมาก ไม่คิดว่าครอบครัวของสามีจะให้อภัยกับเรื่องราวที่ผ่านมาในอดีตอย่างง่ายดายแบบนี้ นั่นเพราะเธอรู้ดีว่าการกระทำของร่างเดิมนั้นมันร้ายแรงจนเกินให้อภัย

หญิงสาวรู้สึกซาบซึ้งใจจนน้ำตาไหล จึงต้องยกขึ้นมือปาดน้ำตาออก ก่อนจะพูดเสียงปนสะอื้นว่า “ขอบคุณทุกคนมากนะคะ ที่ให้อภัยฉัน ฉันสัญญาว่าต่อไปนี้จะปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้น ฉันจะไม่กลับไปทำผิดเหมือนเดิมอีกแล้ว”

“เอาเถอะ เรื่องที่มันผ่านมาแล้วก็ให้มันแล้วไป พวกเราก็อย่ามาพื้นฝอยหาตะเข็บเลย ในเมื่อไม่เป็นอะไรแล้ว ฉันก็ขอตัวกลับบ้านก่อนก็แล้วกัน เดี๋ยวฉันจะให้สะใภ้ใหญ่และสะใภ้รองอยู่ช่วยงานบ้านเธอนะ ร่างกายยังไม่ปกติ อย่าเพิ่งหักโหมตัวเองก็แล้วกัน”

ฟางเหนียงที่พอเห็นว่าลูกสะใภ้สามไม่เป็นอะไรแล้ว จึงตัดสินใจที่จะกลับบ้าน แล้วปล่อยให้สะใภ้ทั้งสามคนอยู่ด้วยกัน เผื่อจะสานสัมพันธ์กันให้ดีกว่านี้

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะแม่ ให้พี่สะใภ้ใหญ่กับพี่สะใภ้รองกลับบ้านไปเถอะค่ะ เรื่องทำความสะอาดบ้านฉันก็ทำเสร็จหมดแล้ว เหลือแค่นำผ้าไปซักในวันพรุ่งนี้เท่านั้น แค่นี้ฉันทำได้ค่ะ ที่ผ่านมาก็รบกวนมากพอแล้ว ต่อไปนี้ฉันจะทำงานทุกอย่างในบ้านเอง ฉันจะตัวเป็นภรรยาที่ดีพร้อมให้ได้ค่ะ”

หลินซินเยว่รีบพูดและโบกมือปฏิเสธความช่วยเหลือที่แม่สามีมอบให้ ตอนนี้เธอไม่ใช่คนเก่าอีกแล้ว เรื่องทำความสะอาดบ้านและทำงานบ้านอื่น ๆ รวมถึงการซักผ้านั้น ไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงสักเท่าไร จึงไม่ต้องขอความช่วยเหลือจากพี่สะใภ้ทั้งสองคนอีก

พอได้ยินที่หลินซินเยว่พูดมาอย่างนั้น ทั้งสามคนก็ผุดรอยยิ้มอย่างพึงพอใจออกมา คราวนี้พวกเธอเริ่มจะเชื่อแล้วว่าสะใภ้สามคงเปลี่ยนแปลงตัวเองแล้วจริงๆ

“เอาเถอะ อย่างไรก็แล้วแต่เธอก็แล้วกัน ถ้าอย่างนั้นพวกฉันกลับก่อนล่ะ” ฟางเหนียงพูดอย่างไม่คิดอะไรมาก จากนั้นก็เดินออกจากบ้านลูกชายทันที โดยมีสะใภ้ทั้งสองคนเดินตามไปด้วย

หญิงสาวมองตามแผ่นหลังทั้งสามคนออกไป พร้อมกับผุดรอยยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย แล้วนึกขอบคุณที่บ้านสามีให้อภัยเธอ

กลับมาที่บ้านหลิน

เมื่อจางฮุ่ยอีกลับมาถึงบ้าน ก็พบกับลูกชายและสามีที่กำลังจะเดินออกจากบ้านพอดี เลยเรียกดักทั้งสองคนไว้

“ทั้งสองกลับไปเปลี่ยนชุดเหมือนเดิมเถอะ ซินเยว่น่ะหมอให้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว ตอนนี้กำลังพักผ่อนอยู่ที่บ้าน ทั้งสองคนไม่ต้องไปโรงพยาบาลแล้วล่ะ” เธอบอกรายละเอียดเพื่อไม่ให้ทั้งสองคนเป็นห่วงหลินซินเยว่

“น้องไม่เป็นอะไรแล้วเหรอแม่ ทำไมหมอถึงให้กลับเร็วขนาดนั้นล่ะ”

หลินอี้เฉินถามด้วยความเป็นห่วง ตอนที่เห็นน้องสาวล้มหัวฟาดพื้นแล้วสลบไป เขาก็รู้สึกใจไม่ดีแล้ว เพราะกลัวว่าจะมีเลือดคั่งในสมอง จึงไม่คิดว่าน้องสาวจะได้กลับบ้านเร็วขนาดนี้

“นั่นสิ ฉันได้ยินชาวบ้านเขาพูดกันว่าลูกของเราหัวฟาดพื้นจนสลบไม่ใช่เหรอ แน่ใจนะว่าไม่เป็นอะไรแล้วจริง ๆ”

หลินไป๋หานถามเพื่อความแน่ใจ เขายังคงมีความเป็นห่วงลูกสาวอยู่มาก และมีความเห็นไม่ต่างกับลูกชาย ที่คิดว่าหลินซินเยว่ปลอดภัยแล้วจริงหรือ

นางมองค้อนทั้งสามีและลูกชายเล็กน้อย ก่อนจะตอบกลับไป “ทั้งสองคนนี้ก็พูดแปลก หากซินเยว่ไม่สบายดีแล้วหมอจะให้กลับบ้านได้ยังไง แล้วฉันจะมายืนอยู่ตรงนี้เหรอ”

“ไม่น่าเชื่อ” หลินอี้เฉินพูดออกมาคล้ายกับไม่อยากจะเชื่อ

“ถ้าทั้งสองคนไม่เชื่อ ก็ไปดูที่บ้านของโม่กวนหยางก็แล้วกัน จะได้เห็นกับตาว่าซินเยว่กลับมาถึงบ้านแล้ว”

จางฮุ่ยอีพูดออกไปพร้อมกับส่ายศีรษะให้กับทั้งสอง พูดจบก็เดินเข้าบ้านไปทันที โดยปล่อยให้สามีและลูกชายยืนสับสนกันเองอยู่ตรงนั้น

หลังจากที่ออกมาจากบ้านลูกชายแล้ว ฟางเหนียงก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาก แม้จะมีความแปลกใจอยู่บ้าง แต่นางหวังว่าลูกสะใภ้คนที่สามจะเปลี่ยนแปลงตัวเองไปในทางที่ดีได้อย่างที่พูดจริงๆ

“พวกเธอคิดว่าควรจะเชื่อคำพูดของสะใภ้สามได้ไหม” ฟางเหนียงหันไปถามสะใภ้ทั้งสองที่เดินมาด้วยกัน

“ฉันคิดว่าเชื่อได้นะคะแม่ ดูจากแววตาที่เห็นในวันนี้ เธอไม่ได้มีความร้ายกาจหรือประชดประชันเหมือนเมื่อก่อน แถมวันนี้ยังทำอาหารเองอีกด้วย”

สะใภ้ใหญ่ของบ้านพูดความคิดเห็นของตัวเองออกมา แม้จะไม่ได้เชื่อเต็มสิบส่วนก็ตาม แต่เธอก็มั่นใจว่าน้องสะใภ้สามมีความเปลี่ยนแปลงจริงๆ

“ฉันก็มีความเห็นเดียวกับพี่สะใภ้ใหญ่นะคะแม่ หากน้องสะใภ้สามเปลี่ยนตัวเองได้จริง ๆ ครอบครัวของเราก็คงจะกลับมาสงบสุขอีกครั้ง แล้วแบบนี้แม่จะให้น้องสามกลับเข้ามาอยู่ในบ้านโม่ไหมคะ”

ห่ายเยี่ยนเองก็พูดขึ้นอย่างเห็นด้วยกับพี่สะใภ้ใหญ่ และที่ถามอย่างนี้ออกมาไม่ใช่รังเกียจน้องสะใภ้สาม หรือไม่อยากให้ครอบครัวบ้านสามกลับเข้ามาอยู่ในบ้านโม่ แต่ถามเพราะอยากรู้เท่านั้นเอง

“ต่อให้สะใภ้สามจะทำตัวดีขึ้น แต่ยังไงเจ้าสามก็แยกบ้านไปแล้ว คงไม่ได้กลับมารวมกับบ้านใหญ่โม่อีกล่ะ แต่ก็ช่างเถอะ หากทั้งสองคนนั้นอยากกลับมา ฉันก็ไม่ห้ามเหมือนกัน ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความสบายใจของพวกเขาก็แล้วกัน ฉันก็ได้หวังว่าต่อไปนี้บ้านโม่ของเราจะรักและสามัคคีกัน คอยช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เพราะแม้ว่าจะแยกบ้านออกไปแล้ว แต่พวกเราก็ไม่ได้ทำเรื่องตัดขาดกันสักหน่อย”

ฟางเหนียงตอบกลับไปตามที่นางต้องการ นางไม่สนใจหรอกว่าลูกชายกับลูกสะใภ้คนที่สามจะกลับมาอยู่ในบ้านใหญ่หรือเปล่า หากไม่กลับมาก็คงไม่เป็นอะไร เพราะทั้งสองคนแยกบ้านออกไปแล้ว แต่อาจจะมีการไปมาหาสู่กันมากกว่าเดิม

“ฉันก็หวังว่าอย่างนั้นเหมือนกันค่ะ ขอให้ครอบครัวของเรากลับมาปรองดองและสงบสุขอีกครั้ง” เฉินซุงอิ๋งพูดอย่างเห็นด้วยกับแม่สามี จากนั้นทั้งสามคนก็ยิ้มให้กันอย่างสุขใจ