Share

บทที่ 1558

Author: จี้เวยเวย
“คุณชายสามซ่งดูจะกำยำกว่าเล็กน้อยใช่หรือไม่?”

“ใช่แล้ว พี่สามของข้าฝึกยุทธ์มาตลอดทั้งปี รูปร่างจึงกำยำกว่ามาก พอเจ้าได้พบเขาก็จะเห็นเอง”

เพียงซ่งจิ่งเซินได้ฟังคำพูดนี้ก็รู้ว่าการคาดเดาก่อนหน้านี้ของพวกเขานั้นถูกต้อง แม่นางฉู่จำคนผิดจริง ๆ ทันใดเขาก็ทอดถอนใจอย่างโล่งอก และรู้สึกว่าพี่สามช่างน่าขันเสียจริง

ไม่รู้ว่าเจ้าหมอนี้คิดอย่างไรกัน โดยปกติแล้วตอนที่ปะทะคารมกับเขาก็มิใช่ว่ามั่นอกมั่นใจมากหรอกหรือ!

รอให้ถึงตอนที่เอาข่าวนี้กลับไปบอกเขาก่อนเถิด จะต้องหัวเราะเยาะเขาให้สะใจเสียหน่อย!

ฉู่ชิงหลีค่อนข้างเขินอายเล็กน้อย “ต้องขออภัยด้วยจริง ๆ ข้าไม่รู้ว่าพวกท่านเป็นพี่น้องฝาแฝดกัน จึงคิดว่าท่านเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตมาโดยตลอด”

“แม่นางฉู่ไม่ต้องเก็บเอามาใส่ใจหรอก ตอนเด็ก ๆ ข้ากับพี่สามมักจะถูกคนทักผิดอยู่บ่อย ๆ เพียงแต่หลังจากที่โตขึ้น ข้ามุ่งเรื่องทำการค้า ส่วนเขาก็หมกตัวอยู่ในลานฝึกยุทธ์ตลอดทั้งวัน”

บัดนี้เขาเป็นราชองครักษ์หน้าพระที่นั่งในพระราชวัง น้อยครั้งที่จะออกจากจวน การที่เจ้าไม่รู้จัดพวกเราสองพี่น้อง หรือแยกแยะไม่ออกนั้นย่อมเป็นเรื่องปกติ

ซ่งจิ่งเซินมองออกว่าฉู่ชิงหลีเขิน
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (2)
goodnovel comment avatar
Wipada
ตายแน่คุณชายสี่ซ่ง
goodnovel comment avatar
Watchree Dangnoogam
วุ่นวายแน่งานนี้
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1562

    ด้วยความที่มิอาจปฏิเสธน้ำใจได้ ฉู่ชิงหลีจึงตอบตกลง “เจ้าค่ะ”ฉู่จวินถิงมองฮูหยินของตัวเองที่พยายามจับคู่ สร้างโอกาสให้กับซ่งจืออวี้ เขาก็อดขำไม่ได้ใครจะคาดคิดว่าวันหนึ่ง คนอย่างเขาจะต้องมาช่วยเป็นพ่อสื่อให้คนอื่นแบบนี้?“จวินถิง มานี่เร็วเข้า!” ซ่งรั่วเจินเรียกเขาฉู่จวินถิงรีบกล่าวตอบรับ “มาแล้ว ๆ!”“หากผู้ใดสามารถยกโอ่งนี้ขึ้นได้ จะสามารถเลือกรางวัลใดก็ได้หนึ่งชิ้นจากในสามชิ้นนี้ ผู้ที่เข้าร่วมจะต้องจ่ายเงินครั้งละสามร้อยเหวิน!” ชายชราที่ตั้งแผงลอยกล่าวอย่างภาคภูมิใจผู้คนโดยรอบที่มองโอ่งน้ำโอ่งนั้น ต่างก็แอบตกตะลึง “โอ่งน้ำใบนี้หนักขนาดนั้น คนคนเดียวจะสามารถยกขึ้นได้อย่างไรกัน?”“นั่นน่ะสิ? แถมลองเล่นครั้งหนึ่งยังต้องจ่ายถึงสามร้อยเหวิน นี่ไม่ใช่การค้าที่ได้กำไรเต็ม ๆ หรอกหรือ?”“โดยปกติแล้วโอ่งน้ำใบนี้เกรงว่าจะต้องใช้คนหลายคนช่วยกันยก ก่อนหน้านี้ข้าเห็นตอนที่ชายชราผู้นี้ขนของก็ต้องเรียกคนมาช่วยเหมือนกัน”เมื่อชายชราได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์รอบตัว ก็แสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา“ไป ๆ ๆ พวกเจ้าอย่ามาพูดจาซี้ซั้ว โอ่งน้ำหนักก็จริง แต่พวกเจ้าลองดูรางวัลนี้สิ นั่นมิใช่ของรางวัลธรรม

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1561

    เมื่อเห็นคนทั้งสองที่จากไปอย่างรีบร้อน ซ่งรั่วเจินจึงขมวดคิ้วเล็กน้อย นางรับรู้ได้ถึงกลิ่นอายบางอย่างที่ไม่ธรรมดาเพียงแต่ ตอนนี้นางไม่มีเวลาสนใจเรื่องชาวบ้าน จึงหันไปมองฉู่ชิงหลี แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “แม่นางฉู่ นี่คือพี่สามของข้าเอง”ในชั่วพริบตาที่ฉู่ชิงหลีได้เห็นซ่งจืออวี้ นางก็จำได้ทันทีว่าเขาคือคนที่ช่วยชีวิตนางในวันนั้นเขามีใบหน้าเหมือนกับซ่งจิ่งเซินทุกประการ ทว่าร่างกายดูแข็งแรงกำยำกว่า บุคลิกก็แตกต่างจากความอ่อนโยนของซ่งจิ่งเซิน สีหน้าของเขาแฝงไปด้วยความแน่วแน่และดุดัน“คารวะคุณชายสามซ่ง ต้องขอบคุณเป็นอย่างยิ่งที่ช่วยเหลือข้าเมื่อครั้งก่อน จนทำให้ข้ารอดพ้นจากอันตรายมาได้”ซ่งจืออวี้มองแม่นางตรงหน้าผู้ซึ่งเฝ้าฝังอยู่ในใจเสมอมา หัวใจของเขาก็ยิ่งเต้นระรัวไม่หยุด ตอนนี้รู้สึกเพียงว่าหัวใจตัวเองต้นแรงดั่งฟ้าร้อง“เมื่อพบเห็นความอยุติธรรม ก็ชักดาบเพื่อช่วยเหลือ คือสิ่งที่ข้าสมควรทำ ตราบใดที่เจ้าปลอดภัยก็ดีแล้ว”ใบหน้าของซ่งจืออวี้เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เผยให้เห็นฟันขาวเรียงสวย ใบหน้าที่หล่อเหลาสง่างาม ในเวลานี้กลับแฝงไปด้วยความซื่อ ๆ อย่างเห็นได้ชัดฉู่ชิงหลีมองรอยยิ้มที่คุ้นเ

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1560

    “ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้เอง”ฉู่มู่เหยารู้สึกอับอายเล็กน้อย นางไม่คิดเลยว่าหลังจากที่ญาติผู้พี่อับอายไปแล้วจะถึงคราวที่นางต้องอับอายบ้าง ครั้นนึกถึงคำพูดของตนเองที่หลุดปากไปเมื่อครู่นี้ ก็ยิ่งรู้สึกเสียใจ นางควรจะไต่ถามให้แน่ชัดก่อนแล้วค่อยพูดออกไป ตอนนี้จะทำอย่างไรดีเล่า? “มู่เหยา ที่แท้ในใจท่านก็เห็นกระหม่อมเป็นเช่นนี้เองหรือ?” ซ่งจิ่งเซินมีสีหน้าปลงตก "ข้าเห็นว่าตนเองก็หาใช่คนเลวร้ายไม่ นึกไม่ถึงเลยว่า...”ฉู่มู่เหยา “...” เมื่อซ่งรั่วเจินและซ่งจืออวี้มาถึงจุดนัดหมาย ก็พบว่าเขายืนอยู่ด้วยกันกับฉู่จวินถิงแล้ว “น้องหญิงห้า ไม่ได้มีเพียงแต่ขนมเปี๊ยะไส้กุหลาบที่เจ้าชอบนะ ข้ายังซื้อขนมไส้ถั่วแดงมาฝากเจ้าอีกด้วย!” ซ่งจืออวี้ถือขนมไส้ถั่วแดงในมือ และโบกมือเรียกอย่างร่าเริง ซ่งรั่วเจินเห็นว่าพี่สามซื้อขนมไส้ถั่วแดงมาให้ตนเอง รวมถึงท่านพี่ที่ซื้อขนมเปี๊ยะไส้กุหลาบมาให้ตนเอง ริมฝีปากก็คลายยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว นี่แหละคือความสุขที่แท้จริง“น้องหญิงห้า เจ้ารีบชิมดูสิ ของเพิ่งออกจากเตาจะอร่อยที่สุด!” ซ่งจืออวี้รู้รสนิยมของน้องสาวตนเองดี ของที่เพิ่งออกจากเตาเปลือกนอกจะกรอบ ไส้ด้านในก

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1559

    ในวินาทีนั้น ฉู่มู่เหยาจึงดึงนางกำนัลที่ยืนขวางหน้าออกไป ชั่วขณะที่เห็นร่างคุ้นตาที่หัวสะพาน ในแววตาก็สะท้อนความไม่อยากจะเชื่อขึ้นมา“เหตุใดจึง...”ฉู่มู่เหยากำผ้าเช็ดหน้าในมือแน่น ความโกรธอย่างรุนแรงพวยพุ่งขึ้นมาในใจ “เขาบอกข้าว่าไม่มีเวลา แต่กลับมาพบแม่นางอื่นอยู่ที่นี่ เขาเห็นข้าเป็นอะไรกัน?”ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ นางรู้ดีว่าตนเองชอบพอซ่งจิ่งเซิน แต่ในตอนแรกจากที่ซ่งจิ่งเซินมองนางเป็นเพียงน้องสาวเท่านั้น จนตอนนี้กลับมีท่าทีแตกต่างออกไปอย่างเห็นได้ชัด นางคิดมาตลอดว่าซ่งจิ่งเซินแตกต่างจากผู้ชายแย่ ๆ ที่นางเคยชื่นชอบมาก่อนหน้านี้ แต่ไม่เคยคิดเลยว่าวันนี้จะต้องมาเจอภาพเช่นนี้ หรือว่านางจะมองคนผิดไปอีกครั้ง? “องค์หญิงเพคะ ท่านอย่าเศร้าใจไปเลย พวกเขาเพียงแค่พูดคุยอยู่ด้วยกัน อาจจะไม่ใช่อย่างที่ท่านคิดเสมอไป” นางกำนัลปลอบใจ ใจหนึ่งฉู่มู่เหยาคิดที่จะเดินจากไป แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกว่าตนเองไม่ควรจะไร้ค่าเหมือนเมื่อก่อน“ไม่ได้ ข้าต้องไปถามให้แน่ชัด!”หลังจากที่ตัดสินใจแน่วแน่แล้ว ฉู่มู่เหยาก็สาวเท้าเดินเข้าไปทันที! หากครานี้นางยังมองคนผิดไปอีก ต่อไปนี้นางก็จะไม่คิดอันใดอีกแล้ว แ

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1558

    “คุณชายสามซ่งดูจะกำยำกว่าเล็กน้อยใช่หรือไม่?”“ใช่แล้ว พี่สามของข้าฝึกยุทธ์มาตลอดทั้งปี รูปร่างจึงกำยำกว่ามาก พอเจ้าได้พบเขาก็จะเห็นเอง”เพียงซ่งจิ่งเซินได้ฟังคำพูดนี้ก็รู้ว่าการคาดเดาก่อนหน้านี้ของพวกเขานั้นถูกต้อง แม่นางฉู่จำคนผิดจริง ๆ ทันใดเขาก็ทอดถอนใจอย่างโล่งอก และรู้สึกว่าพี่สามช่างน่าขันเสียจริงไม่รู้ว่าเจ้าหมอนี้คิดอย่างไรกัน โดยปกติแล้วตอนที่ปะทะคารมกับเขาก็มิใช่ว่ามั่นอกมั่นใจมากหรอกหรือ!รอให้ถึงตอนที่เอาข่าวนี้กลับไปบอกเขาก่อนเถิด จะต้องหัวเราะเยาะเขาให้สะใจเสียหน่อย!ฉู่ชิงหลีค่อนข้างเขินอายเล็กน้อย “ต้องขออภัยด้วยจริง ๆ ข้าไม่รู้ว่าพวกท่านเป็นพี่น้องฝาแฝดกัน จึงคิดว่าท่านเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตมาโดยตลอด”“แม่นางฉู่ไม่ต้องเก็บเอามาใส่ใจหรอก ตอนเด็ก ๆ ข้ากับพี่สามมักจะถูกคนทักผิดอยู่บ่อย ๆ เพียงแต่หลังจากที่โตขึ้น ข้ามุ่งเรื่องทำการค้า ส่วนเขาก็หมกตัวอยู่ในลานฝึกยุทธ์ตลอดทั้งวัน”บัดนี้เขาเป็นราชองครักษ์หน้าพระที่นั่งในพระราชวัง น้อยครั้งที่จะออกจากจวน การที่เจ้าไม่รู้จัดพวกเราสองพี่น้อง หรือแยกแยะไม่ออกนั้นย่อมเป็นเรื่องปกติซ่งจิ่งเซินมองออกว่าฉู่ชิงหลีเขิน

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1557

    แววตาของฉู่ชิงหลีแสดงความประหลาดใจ “ที่แท้พระชายาฉู่อ๋องก็รู้เรื่องนี้ด้วยหรือ?”“อันที่จริงวันนั้นท่านพี่ของข้าไปหาข้าที่จวนอ๋อง ข้าเห็นว่าเขาได้รับบาดเจ็บจึงซักถามเล็กน้อย เพียงแต่ข้าไม่รู้หรอกว่าแม่นางที่เขาช่วยเหลือนั้นคือเจ้า”“ในตอนนั้นเขาบอกเพียงแค่ว่าจะไม่ทำให้ชื่อเสียงของแม่นางเสียหาย จึงมิได้บอกกับข้าว่าเป็นใคร”ซ่งรั่วเจินยิ้มเล็กน้อย นางมิอาจปล่อยให้ฉู่ชิงหลีเข้าใจผิดต่อท่านพี่สามของตนเองได้ เรื่องนี้ท่านพี่สามมิได้บอกกับใครทั้งสิ้นฉู่ชิงหลีมองออกถึงความหมายโดยนัยที่ซ่งรั่วเจินกล่าวเช่นนี้ จึงเอ่ยปากว่า “ข้ารู้ว่าคุณชายซ่งเป็นคนดี ในตอนนั้นเขาก็เคยบอกว่าจะไม่บอกใคร ซึ่งข้าก็เชื่อเขา”“วันนั้นที่ข้าถูกคนขวางอยู่ภายในตรอก บ่าวรับใช้ก็ไปซื้อของ หากมิใช่เพราะคุณชายซ่งมาเห็นพอดี ข้าก็มิกล้าจินตนาการเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น”หลังจากที่กลับถึงจวน นางก็ยังกระวนกระวายใจเสมอมา กังวลว่าหากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ก็อาจถูกคนใช้จุดอ่อนมาบีบบังคับสองปีมานี้ นางไม่เคยพบเจอคนประเภทนี้มาก่อน ทว่าคนที่ตรงกันข้ามนั้นกลับมากมายนัก กล่าวคือเพราะใบหน้าที่งดงามและดึงดูดนี้ของนาง ทว่าทั้งหมดที

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status