แชร์

บทที่ 802

ผู้เขียน: จี้เวยเวย
ซ่งรั่วเจินพยักหน้า “ตอนนี้เสี่ยวหงเพิ่งตั้งครรภ์ได้ไม่นาน หากซุนซวี่กลับไปในครั้งนี้ ข้ากังวลว่าพวกเขาอาจฉวยโอกาสให้ทั้งสองต้องแต่งงานกันโดยไม่มีทางเลือก เมื่อถึงตอนนั้น เด็กก็จะกลายเป็นลูกของเขาไปโดยปริยาย”

“หากเปลี่ยนเป็นผู้อื่น ข้าอาจจะมิพูดมากเช่นนี้ แต่ที่เขาต้องกลับบ้านล่าช้าก็เพราะท่าน ข้ากลัวว่าหลังจากที่เขากลับไปแล้ว จะจะต้องแบกรับความอยุติธรรมนี้โดยที่ไม่อาจปริปากพูดอะไรได้”

ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ว่าใครก็คงไม่อยากให้บนศีรษะของตนมีเขาสวมอยู่หรอก

ซุนซวี่ลำบากตรากตรำมามากมายในสนามรบ เมื่อกลับไปแล้ว ในที่สุดเขาก็จะสามารถเลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้ากองพัน อนาคตข้างหน้าของเขาช่างสดใสนัก

จะให้เขาต้องเสียโอกาสเพราะเรื่องภายในบ้านเช่นนี้ไม่ได้ นั่นมันช่างน่าเสียดายจริง ๆ

“ซุนซวี่ เจ้าอย่าได้ทำอะไรโง่ ๆ นะ เรื่องนี้ฟังแล้วมันน่าหงุดหงิดก็จริง แต่ในโลกนี้ดอกไม้งามมีถมไป ไยต้องหลงใหลอยู่เพียงดอกเดียว?”

“หากเจ้าอยากแต่งงาน ข้าจะแนะนำสตรีให้เจ้านางหนึ่ง ไม่น้อยหน้าไปกว่าว่าที่ภรรยาของเจ้าเป็นแน่!” ฉีอู่ตบไหล่ซุนซวี่พลางพูดขึ้น

เมื่อได้ยินเรื่องเช่นนี้อย่างกะทันหัน ย่อมต้องสะเทือนใจเป็นธรรมดา บาง
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1350

    จากนั้นฮูหยินผู้เฒ่าลู่ ลู่ฮูหยินไปจนถึงลู่ฉิงเสวี่ยได้รู้ข่าวนี้ ภายในใจรู้สึกตกตะลึง“พวกเขาถึงขั้นกลับมาแล้ว?” ลู่ฮูหยินหรี่ตาลง พูดด้วยความโมโห “วันนี้ข้าจะหักขาไอ้สารเลวคนนั้น!”“เจ้าอย่าเพิ่งวู่วาม ฟังความเห็นของฉิงเสวี่ยก่อน”ฮูหยินผู้เฒ่าลู่เห็นท่าทางโมโหจะไปตีคนด้วยตนเองของลูกสะใภ้ ภายในสายตาสะท้อนความระอาลูกสะใภ้คนนี้ดีไปหมดทุกอย่าง ก็แค่วู่วาม ต่อให้เป็นนายหญิงสกุลลู่มาหลายปีเพียงนี้ อุปนิสัยกลับไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิดลู่ฮูหยินหันหน้ามองทางลู่ฉิงเสวี่ยแล้วถามว่า “ฉิงเสวี่ย เจ้าคิดเห็นเช่นไร?”“ข้าอยากฉวยโอกาสในวันนี้หย่ากับพวกเขา ให้ทุกคนช่วยข้าปิดบังข่าวลูกในท้อง ให้เขาคิดว่าไม่มีเด็กคนนี้เจ้าค่ะ”สีหน้าลู่ฉิงเสวี่ยเผือดซีด สายตากลับมุ่งมั่น นางไม่อยากอดทนอีกต่อไปแล้วอันที่จริงนับตั้งแต่ได้รู้ว่าถูกหักหลัง นางก็ไม่เคยคิดจะกลับมาคืนดีกัน เพียงแต่เพราะความรู้สึกผูกพันตลอดหลายปีที่ผ่านมา จึงไม่อาจตัดขาดได้ในทันทีดังนั้นนางจึงใช้เวลาระยะหนึ่ง มองดูเขาหลอกตนเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า มองดูฟ่านหัวหรงคอยตีสองหน้าอยู่ระหว่างพวกเขาทั้งสอง ในที่สุดตอนนี้นางก็ตัดใจได้อย่างสมบูรณ์แล้

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1349

    ลู่เป่ยชวนดูสีหน้าที่เปลี่ยนไปของมารดาตน รู้สึกเอือมระอาอย่างอดไม่ได้เขาคุ้นชินกับท่าทางเช่นนี้ของมารดาตนแล้ว แต่พี่สะใภ้อาจยังไม่คุ้นชินกระมังจากนั้น ซ่งรั่วเจินกลับพูดราวกับมีศัตรูคนเดียวกันก็มิปาน “ท่านป้า ข้าคิดว่าท่านพูดถูกแล้ว ชายใจทรามลืมบุญคุณคนพรรค์นี้ สมควรสั่งสอนดีๆ จะปล่อยให้เขามีจุดจบที่ดีไม่ได้เป็นอันขาดเจ้าค่ะ!”“หากไม่ใช่เพราะเขา ญาติผู้พี่ก็ไม่ต้องลำบาก เขาไม่เพียงหลอกญาติผู้พี่ ยังทำผิดต่อความเชื่อใจที่พวกท่านมอบให้เขาอีกด้วยเจ้าค่ะ”“ยิ่งไม่ต้องพูดว่าเสด็จพ่อให้เขาออกไปทำงานราชการ เขากลับพาสาวงามไปด้วย เห็นได้ชัดว่าไม่ว่าทำงานหรือเป็นคนดีก็ทำไม่ได้!”ลู่ฮูหยินคิดไม่ถึงเลยว่าซ่งรั่วเจินจะพูดจาเช่นนี้ ตอนแรกชะงักไป ต่อมาใบหน้าเผยรอยยิ้ม“เจินเอ๋อร์ ก่อนหน้านี้ป้าได้พบเจ้าไม่บ่อยนัก คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะเป็นแม่นางฉลาดมากคนหนึ่ง”“ครั้งนี้ขอบคุณเจ้าที่ช่วยญาติผู้พี่เจ้า ข้าไม่รู้จะตอบแทนเจ้าเช่นไร พอดีสองวันนี้ข้าได้โสมร้อยปีมา เจ้าเอากลับไปบำรุงร่างกายดีๆ เถอะ”ลู่ฮูหยินคิดว่าเมื่อครู่เห็นซ่งรั่วเจินรักษาอาการป่วยให้ฉิงเสวี่ย สีหน้ากลายเป็นขาวซีด มองออกว่าเสีย

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1348

    หากยังมีทางออก ไฉนเลยจะจนมุม?ฉิงเสวี่ยลำบากมากเพียงนั้น อยู่สกุลฟ่านต่อไปมีอันใดดี?แทนที่จะทนอึดอัดคับข้องใจ ไม่สู้ตัดให้ขาดไปเสียเลยดีกว่า รีบให้นางกลับมาก็ไม่ต้องลำบากแล้ว ต่อให้พวกเขาสกุลลู่ต้องเลี้ยงดูฉิงเสวี่ยไปทั้งชาติก็ไม่มีปัญหาฮูหยินผู้เฒ่าลู่เห็นท่าทีมุ่งมั่นหนักแน่นของทุกคนก็เผยสีหน้าพึงพอใจซ่งรั่วเจินได้เห็นภาพนี้ กลับดีใจแทนลู่ฉิงเสวี่ยแม้ว่านางไม่รู้ว่าเกิดเรื่องใดระหว่างนางและตระกูลสามี แต่อย่างน้อยก็มีครอบครัวที่ดีต่อนาง นี่ก็เป็นความมั่นใจอย่างหนึ่งเพียงนางหันหน้าไปก็พบว่าสามีตนกำลังสบมองตนเอง ทั้งคู่สอดประสานสายตากัน ซ่งรั่วเจินเดินออกจากห้อง ฉู่จวินถิงเองก็เดินตามไป“ท่านพี่ ท่านรู้หรือไม่ว่าญาติผู้พี่เป็นอันใด?”ฉู่จวินถิงพยักหน้า “ข้าเองก็เพิ่งได้ยินมา เมื่อแรกตอนฟ่านหัวหรงไล่เกี้ยวพานาง ไม่มีผู้ใดในเมืองหลวงไม่รู้”“อันที่จริงครอบครัวอยากหมั้นหมายญาติผู้พี่กับผู้อื่น แต่ฟ่านหัวหรงเกิดรักแรกพบกับญาติผู้พี่ นับแต่นั้นมาก็ไล่ตามไม่ยอมปล่อย อีกทั้งยังรับปากกับท่านลุงและท่านป้าอีกหลายหน”“ทุกคนล้วนรู้ว่าเขาหลงใหลญาติผู้พี่มาก สุดท้ายญาติผู้พี่เองก็หวั่น

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1347

    ทุกคนต่างมองซ่งรั่วเจินด้วยความตื่นเต้น ไม่อยากจะเชื่อว่าเด็กที่เดิมทีไม่อาจรักษาไว้ได้ กลับสามารถรักษาเอาไว้ได้ในตอนนี้ลู่ฉิงเสวี่ยผ่านความตกตะลึงดีใจมาแล้วก็คล้ายเพิ่งได้สติว่าก่อนหน้านี้เพิ่งผ่านเรื่องใดมา จู่ๆ ก็ร้องไห้ดังลั่น“ลูกของข้า รักษาลูกของข้าเอาไว้ได้แล้ว”เห็นจู่ๆ ลู่ฉิงเสวี่ยก็ระเบิดอารมณ์ ภายในสายตาลู่ฮูหยินเปี่ยมความปวดใจ รีบโอบนางไว้ในอ้อมกอดแน่น“ลูกเอ๋ยอย่าร้องเลย ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว”ลู่ฉิงเสวี่ยพยักหน้าพลางสะอึกสะอื้น “ท่านแม่ ตอนนี้ข้ามีลูกคนนี้แล้ว...”ลู่ฮูหยินเองก็น้ำตาไหล “ลูกสาวชะตาอาภัพของข้า ก่อนหน้านี้หลงผิดไปเชื่อฟ่านหัวหรง คิดว่าเขาจริงใจต่อเจ้าจริงๆ ใครคิดเล่าว่าเขาถึงขั้นทำกับเจ้าเช่นนี้ ช่างชวนให้คนปวดใจโดยแท้”“ท่านแม่ หลังผ่านเรื่องครั้งนี้มาข้าก็คิดตกแล้ว ข้าอยากหย่ากับเขาเจ้าค่ะ”ลู่ฉิงเสวี่ยยกมือหนึ่งกุมท้อง ภายในสายตาเปี่ยมความมุ่งมั่น หลังแต่งงานกัน นางก็ไม่ตั้งครรภ์มาโดยตลอด แต่พวกเขามีความสัมพันธ์ดีมากนับตั้งแต่ได้รู้ว่าตั้งครรภ์ในวันนั้น นางคิดว่านี่เป็นสวรรค์มาโปรด ในที่สุดพวกเขาก็มีลูกแล้วจากนั้น นางคิดไม่ถึงเลยว่าตอนนางกำลั

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1346

    นางหยิบเข็มเงินออกมา หลังบอกกล่าวให้ฉู่จวินถิงเหล่าบุรุษทั้งหลายหลบฉากออกไปแล้ว นี่ถึงถอดเสื้อผ้าของลู่ฉิงเสวี่ยและเอ่ยเตือนว่า“ญาติผู้พี่ อีกเดี๋ยวอาจเจ็บเล็กน้อย ท่านต้องอดทนสักหน่อยเจ้าค่ะ”ลู่ฉิงเสวี่ยรีบพยักหน้า “ขอเพียงสามารถรักษาลูกของข้าเอาไว้ได้ ไม่ว่าเจ็บมากเพียงใดข้าก็ทนไหว”ฮูหยินผู้เฒ่าลู่และลู่ฮูหยินเห็นใบหน้าเล็กอ่อนแอของลู่ฉิงเสวี่ย ภายในสายตาเปี่ยมความปวดใจ รู้สึกเพียงว่าเด็กคนนี้ลำบากโดยแท้บัดนี้ฉิงเสวี่ยต้องทุกข์ทรมานอยู่ที่นี่ แต่สามีคนนั้นของนางถึงขั้นยังไม่โผล่หน้ามาพบนาง น่าแค้นใจนัก!จากนั้นซ่งรั่วเจินแทงเข็มเงินลงบนจุดฝังเข็มของลู่ฉิงเสวี่ย ทุกคนได้ยินนางเปล่งเสียงร้องทีหนึ่งนางกัดกลีบปากแน่น มือสองข้างกำแน่น ใบหน้าเล็กที่เดิมทีเผือดซีดอยู่แล้วเต็มไปด้วยมุกเหงื่อ กลีบปากถูกกัดจนเลือดซึมออกมา“ฉิงเสวี่ย เจ้าจะต้องพยายามประคองเอาไว้ให้ได้”ลู่ฮูหยินจับมือลู่ฉิงเสวี่ย ภายในสายตาเปี่ยมความกังวล อยากย้ายความเจ็บปวดนั้นมาอยู่บนตัวนาง เอือมระอาสถานการณ์เช่นนี้ไม่สามารถทำได้หลังซ่งรั่วเจินฝังเข็มเรียบร้อยแล้ว เด็กคนนั้นคล้ายได้รับพลังบางอย่าง อาการที่เดิมท

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1345    

    ซ่งรั่วเจินฟังคำอธิบายของหมอหลวงเหยา เข้าใจสถานการณ์มากขึ้นเล็กน้อย พอเดินเข้าไปในห้อง นางก็เห็นลู่ฉิงเสวี่ยที่นอนอยู่บนตั่ง สีหน้าซีดเซียว หน้าผากของนางในตอนนี้เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ เส้นผมข้างขมับเปียกชุ่มด้วยเหงื่อ ใบหน้าแสดงความเจ็บปวด ริมฝีปากแห้งแตกมีเลือดซึม ร่างกายอ่อนแรงถึงที่สุด “หมอหลวง ขอร้องท่าน ต้องรักษาลูกของข้าไว้ให้ได้” ในดวงตาของลู่ฉิงเสวี่ยเต็มไปด้วยความร้อนรน นางในเวลานี้ไม่สนใจความเจ็บปวดบนร่างกายด้วยซ้ำ สิ่งที่คิดอยู่เต็มหัวคือเด็กคนนี้ต้องไม่เป็นอะไรเด็ดขาด แม้นางจะมีปากเสียงกับสามี วันเวลาจากนี้ไปยังจะสามารถอยู่อย่างมีความสุขได้หรือไม่นั้น ผู้ใดก็ไม่อาจรู้ได้ แต่เด็กคนนี้เป็นของนาง แต่งงานนานขนาดนี้ ก็ยังไม่สามารถมีลูกมาโดยตลอด ตอนนี้ในที่สุดก็เฝ้ารอจนเป็นจริง ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องไม่ให้ลูกเป็นอะไรเด็ดขาด! “ญาติผู้พี่ ข้าจะตรวจดูชีพจรให้ท่าน” ซ่งรั่วเจินมองลู่ฉิงเสวี่ยที่อ่อนแรง แล้วเอ่ยปากขึ้นก่อน ในดวงตาของลู่ฉิงเสวี่ยปรากฏความประหลาดใจ แต่ก็ราวกับคว้าความหวังอันริบหรี่ไว้ได้ จึงพยักหน้ารัว ๆ “พระชายาฉู่อ๋อง ทุกอย่

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status