ตอนที่ 7

คุณแม่ผู้รักลูกชายหัวแก้วหัวแหวนยิ้มออกมาด้วยความเจ้าเล่ห์เพทุบายยิ่งนัก บัดนี้คงได้เวลาของการเป็นกามเทพเสียแล้วสิ

“ฮัลโหล สิบว่างหรือเปล่าลูก”

น้ำเสียงอ่อนโยนกรอกถามลูกชายทันทีที่ปลายสายกดรับโทรศัพท์

“ผมกำลังเคลียร์งานอยู่ครับ คุณแม่มีอะไรหรือเปล่าครับ ถึงได้โทร.มาหาผม”

สิบทิศถามมารดากลับ ขณะละมือจากเอกสารที่อ่านเมื่อครู่

“ไม่มีอะไรหรอกลูก แม่แค่อยากให้สิบมารับแม่ ตอนนี้แม่มาดูชุดที่จะใส่ไปงานการกุศลที่ร้านเสื้อน่ะจ้ะ สิบมารับแม่หน่อยได้ไหมลูก”

คุณหญิงสิรินดาแสร้งบอกเสียงหวาน หวังจะให้ลูกชายมารับนางให้จนได้ เพื่อที่จะได้ดำเนินแผนการขั้นต่อไป

“ร้านเสื้อที่ไหนครับ”

เสียงทุ้มถาม ไม่ได้รู้เลยว่าคนเป็นแม่กำลังลอบยิ้มอยู่กับโทรศัพท์

“อ้อ ร้านเสื้อวราภรณ์ สิบรู้จักไหมลูก อยู่ไม่ไกลจากบริษัทของเรานักหรอก อยู่ตรง...”

คุณหญิงสิรินดาบอกทางแก่ชายหนุ่ม ในใจนั้นก็กำลังตื่นเต้นเหลือเกิน เพราะอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า แผนขั้นแรกของนางก็จะสำเร็จแล้ว

“ได้ครับคุณแม่ ผมขอเคลียร์งานอีกสิบนาที แล้วผมจะไปรับ”

“จ้ะลูก แม่จะรอ รีบมาไว ๆ นะจ๊ะ แม่คิดถึง”

ได้ยินเช่นนั้น ริมฝีปากบางเฉียบก็คลี่ยิ้มออกมา ก่อนจะวางสายจากมารดาแล้วนั่งทำงานต่อ

หลังวางสายจากลูกชายหัวแก้วหัวแหวน คุณหญิงสิรินดาก็ยิ้มเล็กยิ้มน้อยอย่างมีความสุขที่สุด เมื่อแผนการจับคู่ขั้นแรกดำเนินไปได้ด้วยดี แต่บทสนทนาระหว่างแม่กับลูกเมื่อสักครู่นี้ ทำให้คนที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ถึงกับหัวใจเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาจากทรวงอกคู่งามเสียให้ได้ เมื่อรับรู้ว่าเทพบุตรของเธอกำลังจะมาที่นี่ ที่ร้านเสื้อของเธอ          

“เอ่อ คุณป้าจะให้ผิงเอาชุดไปไว้ในรถเลยไหมคะ”

เสียงหวานปนสั่นถาม ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่านางกำลังรอให้ลูกชายมารับ

“อ้อ เดี๋ยวลูกชายป้าจะมารับจ้ะ หนูผิงแขวนไว้บนราวก่อนก็ได้”

นางกล่าว ร่างบางจึงนำชุดไปแขวนไว้บนราวตามที่นางบอก

แสงแดดที่สาดส่องมาตั้งแต่เช้า เริ่มอ่อนแสงลงเรื่อย ๆ ตามเวลา รถเบนซ์สีดำคันหรูก็เคลื่อนตัวมาจอดเทียบที่หน้าร้านเสื้อวราภรณ์

ทันทีที่รถจอดสนิท ชายหนุ่มก็ก้าวขายาวแข็งแรงของตนลงจากรถคันหรู แล้วเร่งฝีเท้าเดินเข้าไปในร้าน เพราะมารดากำลังรอเขาอยู่

โมบายที่ประดับประดาอยู่ตรงประตูกระจก ส่งเสียงดังกรุ๊งกริ๊งไปทั่วทั้งร้าน เป็นสัญญาณที่บ่งบอกได้ดีว่าขณะนี้กำลังมีคนเข้ามาเยือนด้านในแล้ว

“สวัสดีค่ะ ร้านเสื้อวราภรณ์ยินดีต้อนรับค่ะ”  

เจ้าของร้านคนสวยกล่าวเสียงหวานต้อนรับคนที่เข้ามาตามสัญชาตญาณของคนเป็นแม่ค้า ขณะที่ยังไม่ทันได้มองบุคคลผู้มาเยือน

และเมื่อใบหน้านวลเนียนหันไป หัวใจดวงน้อยก็เต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะ ริมฝีปากอวบอิ่มเผยรอยยิ้มจนเห็นลักยิ้มน่ารักที่บุ๋มลงบนแก้มใส ด้วยความดีใจแทบจะเก็บความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ไม่อยู่ ยามเห็นหน้าบุรุษรูปงามที่เข้ามาใหม่ ซึ่งเป็นคนที่เธอกำลังรอคอย

สิบทิศชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวต่อไปทันที เมื่อดวงตาคมกริบเห็นคนที่เขาไม่อยากจะเจอ

‘โลกช่างกลมเสียเหลือเกิน’ เขาคิด

“อ้าว สิบ มาแล้วเหรอลูก มานี่สิ แม่จะแนะนำให้รู้จักกับหนูผิง”

ใบหน้าหล่อเหลาหันไปมองผู้เป็นมารดา ก่อนจะเดินตรงไปหานาง

“นี่ตรีชฎาหรือหนูผิง ที่แม่เคยเล่าให้ฟังไงลูก เป็นเจ้าของร้านที่นี่จ้ะ ส่วนนี่สิบทิศ จะเรียกพี่เขาว่าสิบก็ได้นะจ๊ะ ลูกชายป้าเอง”

ผู้ที่ทำตัวเป็นแม่สื่อแนะนำให้ทั้งสองคนได้รู้จักกันเสร็จสรรพ ตรีชฎายกมือไหว้ชายหนุ่ม นึกแปลกใจอยู่เหมือนกัน เธอไม่เคยรู้เลยว่าคุณหญิงสิรินดาเคยพูดถึงเธอให้เขาฟังด้วย

“สวัสดีค่ะคุณสิบ เจอกันอีกแล้วนะคะ โลกช่างกลมจริง ๆ ไม่คิดเลยว่าผิงจะได้เจอคุณอีกครั้ง”

ตรีชฎาส่งยิ้มหวาน ดวงตากลมโตวาววับมองเขาด้วยความรักเต็มหัวใจ แต่คนที่ได้รับยิ้มหวาน ๆ นั้น กลับเบ้ปากเล็กน้อย ไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายเลยที่ได้มาเจอกับแม่นางยั่วอีกครั้ง รอยยิ้มและสายตาหวานของหญิงสาวที่เผยออกมา หาได้รอดพ้นสายตาของคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อนไม่

“นี่ทั้งสองคนรู้จักกันแล้วเหรอ”

คุณหญิงสิรินดาแสร้งถามด้วยความสงสัย ทั้งที่พอจะรู้แล้วว่าทั้งสองคนเคยเจอกันมาแล้วครั้งหนึ่งในคำพูดของตรีชฎา

“อ๋อ เปล่าหรอกครับคุณแม่ คือวันก่อนผมกับคุณตรีชฎาบังเอิญเดินชนกันน่ะครับ”

สิบทิศไขข้อสงสัยให้แก่มารดา แต่สายตายังมิวายมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างเดียดฉันท์

‘ให้ตายสิ ทำไมเขาต้องมาเจอกับแม่นางยั่วคนนี้อีกด้วยนะ ดูท่าทางคุณเธอเข้าสิ หึ ยิ้มให้เขาซะหวานหยด นึกว่าเขาไม่รู้หรือไงว่าเธอให้ท่าเขาชัด ๆ’

“คุณแม่ครับ ผมว่าเรากลับกันเถอะครับ นี่ก็เย็นมากแล้ว เดี๋ยวรถจะติดเอา”

ชายหนุ่มชวนมารดากลับเอาเสียดื้อ ๆ เพราะเขาไม่อยากอยู่ที่นี่นาน บรรยากาศรอบตัวทำให้เขาไม่อยากอยู่ โดยเฉพาะแม่นางยั่วที่ยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้เขาคนนี้

“จ้ะ ๆ แต่ เอ นี่มันก็เย็นแล้วนะสิบ แม่ว่าวันนี้เราเปลี่ยนบรรยากาศไปทานข้าวเย็นนอกบ้านกันดีไหมจ๊ะ” คนเจ้าวางแผนออกอุบายทันควัน

“อืม ก็ดีเหมือนกันนะครับคุณแม่ พักหลัง ๆ เราไม่ค่อยได้ไปทานอาหารนอกบ้านกันสักเท่าไหร่”

สิบทิศเออออห่อหมกไปกับมารดาด้วย หารู้ไม่ว่าตนถูกมารดาสุดที่รักหลอกจับคู่เสียแล้ว

“หนูผิงจ๊ะ วันนี้ไปทานข้าวเย็นกับป้านะลูก ป้าอยากให้หนูไปด้วย”

คุณหญิงสิรินดาเอ่ยปากชวนหญิงสาวทันที จนร่างบางต้องมองคนชวนหน้าตาเหลอหลา

‘นี่คุณป้าชวนเธอไปทานข้าวเย็นด้วย แล้วอย่างนี้เธอก็ต้องได้นั่งทานข้าวโต๊ะเดียวกับสุดที่รักของเธอน่ะสิ กรี๊ด ยายผิง’