ตอนที่ 10 ริษยาวงการมายา

“อืม...แต่นับดาวคิดว่ามันเป็นหน้าที่ของเจ้เค้านะ การมาทำงานครั้งนี้ เจ้เองก็ได้เยอะพอสมควร นับดาวได้ยินพวกทีมงานเขาพูดกัน เจ้ก็คงทำงานให้สมกับค่าเหนื่อยแหละ”

“คงจะจริงนะ...อืม...ข้าวจัดการทุกอย่างให้แม่ก่อนมาที่นี่แล้ว ก็สบายใจดีนะ...ข้าวพึ่งแชทบอกแม่ไปเมื่อกี้ นับดาวบอกที่บ้านหรือยัง”

“บอกแล้ว...รายนั้นตื่นเต้นกันใหญ่บอกจะให้วีดีโอคอลกัน แต่ที่นี่ไม่ค่อยมีสัญญาณเท่าไหร่ เรายังไม่รู้ว่าจุดไหนจะมีสัญญาณมากกว่ากัน อีกอย่างมาที่นี่ก็ต้องใช้สัญญาณ Wifi ของทางโรงแรม”

“ข้าวคิดว่าสิ่งที่เราสองคนทำ ถึงแม้มันจะเป็นงานที่ต้องข้ามน้ำข้ามทะเลมา แต่ข้าวก็มีความสุขนะที่อย่างน้อยข้าวก็ทำให้แม่ของข้าวออกจากขุมนรกนั้นได้”

“ใช่...นับดาวเองก็ไม่คิดว่าในชีวิตนี้ ตัวเองจะสามารถหาเงินได้มากมายมหาศาลขนาดนี้ได้ นับดาวทำงานแค่ครั้งเดียวก็เหมือนกับการทำงานเป็นสิบปีเลยนะ ต้องขอบใจข้าวมากเลยนะ ที่คอยแนะนำและช่วยเหลือนับดาวมาตลอด”

“อืม...เราเป็นเพื่อนกัน ก็ต้องช่วยเหลือกันอยู่แล้ว เอาเป็นว่าหลังจากทำงานเสร็จ และกลับจากที่นี่ไป เรามาคิดแผนเปิดร้านของเราสองคนในอนาคตกันเถอะนะนับดาว”

“นับดาวดีใจจังเลยข้าว มีความสุขที่สุดเมื่อนึกถึงสิ่งที่เราจะทำกันต่อจากนี้”

“ใช่แล้วนับดาว ไม่มีอะไรจะสุขใจเท่ากับครอบครัวของเราอีกแล้วนะ นับดาวว่ามั้ย”

“ถูกต้องแล้ว...ไม่มีสิ่งไหนจะสุขใจได้เท่ากับสิ่งนี้อีกแล้ว”

 “งั้นตอนนี้...ข้าวว่าเราอาบน้ำกันก่อนดีกว่านะนับดาว เหลือเวลาอีกตั้งเยอะ เผื่อข้าวจะงีบสักหน่อย เมื่อยไปหมดแล้ว”

“อืม…ข้าวอาบก่อนเลย เดี๋ยวนับดาวก็จะอาบเหมือนกัน”

[อีกด้านหนึ่ง…]

“นางแบบทั้งหมด 50 ชีวิตขอรับ มีเกาหลีใต้ จีน อินเดีย และไทยขอรับ เราคัดนางแบบฝีมือดีมาทั้งนั้นเลยขอรับนาย ส่วนกำหนดการจะเริ่มวันพรุ่งนี้ ช่วงเที่ยงเป็นต้นไป และจัดงานเลี้ยงต่อในช่วงเย็น เราได้ส่งการ์ดเชิญแขก นักข่าว สื่อ เหล่าบรรดาเซเลบ (celebrity) ต่างให้ความสนใจ นับหลายร้อยคนขอรับนาย”

“อืม…องค์สุลต่านทั้งหมดสี่รัฐ เจ้าได้เชิญมาหมดหรือไม่”

“ทั้งหมดขอรับ เอ่อ ยกเว้นองค์สุลต่านฮาซานขอรับ”

“ไม่เป็นไร รายนั้นเห็นทีจะไม่ต้องเชิญ เพราะข้าคิดว่ายังไงท่านพ่อก็ไม่มาอย่างแน่นอน”

คาริสก็พึ่งจะปะทะคารมกับท่านพ่อ และเขายอมแลกกับการที่ทำให้ท่านพ่อหายโกรธ โดยยอมให้ท่านพ่อหาอิสตรีมาให้เขาเชยชม และผลิตทายาทให้ได้ดั่งสมใจของท่านพ่อ

“ขอรับนาย”

[โรงแรมคาริส เมืองไบยาร์]

ความอลังการของงานที่ยิ่งใหญ่สมกับเป็นบุตรชายขององค์สุลต่านฮาซานเป็นผู้จัดขึ้น พร้อมกับบรรยากาศของงานนั้นคราคร่ำไปด้วยผู้คนที่มาร่วมงาน ผู้นำของรัฐทั้งสี่ได้แก่รัฐกุมเบ รัฐนาเชียร์ รัฐบาลาเนียร์ รัฐโรมาเซียร์ ยกเว้นรัฐไบยาร์เพียงรัฐเดียวที่มิได้มาร่วมงานครั้งนี้

โต๊ะทรงกลมนับพันตัวถูกปูคลุมด้วยผ้าแพรมันเลื่อมสีทองระยิบระยับยามต้องแสงเพราะการถักทอผสมดิ้นทองคำมีลวดลายฉลุสวยงาม บนโต๊ะเหล่านั้นมีแจกันทรงสูงกุหลาบสีแดงสดปักอยู่ พื้นที่ว่างกลางโถงนั้นเป็นที่ตั้งของอาหารมากมายสไตล์บุฟเฟต์ พื้นเบื้องล่างตกแต่งด้วยพรมเปอร์เซียสีแดงเลือดหมู เวทีด้านบนถูกจัดเป็นที่สำหรับการแสดงของเหล่าบรรดาดารานางแบบที่ถูกตระเตรียมเอาไว้

ภายในงานถูกตกแต่งประดับประดาไปด้วยดงดอกไม้นานาชนิดที่ถูกเนรมิตขึ้นมาด้วยฝีมือของออแกไนซ์ผู้จัดงาน กลิ่นอายของอารยธรรมตะวันออกกลางได้ถูกผสมผสานกันอย่างลงตัว โคมไฟดวงใหญ่วิจิตรงดงามที่ส่องแสงเปล่งประกายระยิบระยับ

 “อีกประมาณหนึ่งชั่วโมงงานถึงจะเริ่ม ในส่วนของคิวของเราก็จะเป็นคิวสุดท้ายค่ะ ต่อจากประเทศอินเดียนะคะ น้องโมนาเป็นยังไงบ้างคะ”

กัญญาวีร์เตรียมความพร้อม พานางแบบในสังกัดตัวเองมานั่งรอในห้องรับรอง การแต่งกายด้วยชุดประจำชาติของทางแถบเอเชีย ในส่วนของกัญญาวีร์ได้รับโจทย์ในครั้งนี้คือ การแต่งกายด้วยชุดไทยประจำชาติ และแต่ละแบบนั้น เธอเป็นคนคัดสรรทั้งหมด ซึ่งจุดสำคัญของเจ้าของงานคือการดึงความสนใจของนักท่องเที่ยวจากทั่วทุกทิศของโลก โดยเฉพาะทางแถบเอเชีย ซึ่งในแต่ะละปีมีนักท่องเที่ยวในโซนของเอเชียเป็นจำนวนมากได้หลั่งไหลเข้ามา

“พร้อมค่ะเจ้...มืออาชีพไม่มีอะไรน่าห่วงอยู่แล้วค่ะ เจ้ต้องห่วงเด็กใหม่นะคะ บางคนยังไม่เคยขึ้นเวทีเลยด้วยซ้ำ เจ้อาจต้องต้องระวังเป็นพิเศษนะคะ”

อริสานั้นแต่งกายด้วยชุดไทยจักรีสีเหลืองทองอร่าม เป็นชุดแบบท่อนบนห่มสไบชายเดียวปักดิ้นทองคำ เปิดบ่าด้านหนึ่ง คาดเข็มขัด ต่างหู สร้อยคอ ที่รัดแขน สร้อยข้อมือ อริสาคือเบอร์หนึ่งของงานนี้ เพราะฉะนั้นชุดนี้จึงเป็นชุดไฮไลท์ของงาน

“ค่ะหนูโมนา...เจ้ซักซ้อมเด็กสองคนนี้เรียบร้อยแล้วค่ะ... ไงข้าวฟ่าง...นับดาวตื่นเต้นมั้ยคะ...”

มีญ่ามองสองสาวน้องใหม่อย่างชื่นชมออกทางสายตา ชุดไทยจักรพรรดิที่ทั้งคู่ได้สวมใส่นั้น ดูสวยแบบตะลึงเลยทีเดียว ในส่วนของรินลดานั้นสวมใส่ชุดสีแดงเลือดนกซึ่งขับผิวนวลเนียนอันขาวผ่องทำให้ออร่านั้นเปล่งประกายอย่างที่สุด และของนับดาวนั้นสวมชุดสีน้ำเงินซึ่งก็ทำให้ขับผิวของเธอออกมาเช่นกัน บวกกับเครื่องประดับต่างๆ รัดเกล้า รัดแขน สร้อยสังวาล สร้อยข้อมือ และต่างหู ซึ่งชุดนี้เป็นเครื่องแต่งกายของสตรีสูงศักดิ์ในสมัยโบราณ ลักษณะเป็นชุดห่มสไบคล้ายกับชุดไทยจักรี ต่างกันที่ท่อนบนมีสไบจีบรองสไบทึบปักด้วยดิ้นทองสวยงามเป็นอย่างมาก

“มีบ้างค่ะเจ้”

จริงๆ แล้วรินลดานั้นตื่นเต้นอย่างที่สุด เธอไม่เคยได้รับมอบหมายงานยิ่งใหญ่ขนาดนี้มาก่อน มือบางเย็นเฉียบราวกับน้ำแข็ง

“อย่าทำขายหน้าเจ้มีญ่าล่ะ เธอทำไม่ดีก็ไม่ใช่แค่เธอคนเดียวนะ ขายหน้าทั้งประเทศเลยด้วย พวกเรามาในชุดไทยนะ ฉันไม่อยากเดือดร้อนไปกับพวกเธอ ฉันถึงต้องคอยเตือนพวกเธอแบบนี้ไง เข้าใจมั้ย”

“แหม...โมนา ใจคอเธอจะแขวะน้องเค้าตลอดเลยเหรอ เธอน่าจะให้กำลังใจน้องเค้ามากกว่าใช้คำพูดบั่นทอนจิตใจนะ จริงๆ แล้วฉันก็เห็นว่าน้องก็ไม่ได้โต้ตอบอะไรเธอเลย เก็บไว้บ้างก็ได้นะ ยังไงเราก็อยู่ทีมเดียวกันแล้ว”

ปรางทิพย์อดไม่ไหวเลยต้องโพล่งออกไป เธอไม่คิดว่าอริสานั้นจะหวั่นไหวกับเด็กใหม่ถึงขนาดนี้ อาจจะเป็นเพราะความสวยแบบออร่าพุ่งของรินลดาอย่างแน่นอน ที่ทำให้อริสาถึงกับนั่งไม่ติดแบบนี้