ตอนที่ 23 สถานการณ์ที่น่ากลัว

[อีกด้านหนึ่งของเหตุการณ์...เวลาเดียวกัน]

          “พี่โมนาโดนเรียกไปแล้ว...แต่เอ๊ะ! ข้าวลองสังเกตพี่โมนากับตาคนนั้นสิ...ทำไมพี่เขาไม่กลัวและดูสนิทกับตาคนนั้นนะ”

ธาริกามองท่าทีของอริสา ที่ดูจะไม่เกรงกลัวใดๆ เลย ราวกับว่าอริสานั้นมีความสนิทสนมกันอยู่ก่อนหน้าแล้ว

          “ใช่…เอ่อ...ข้าวคิดว่าพี่โมนา น่าจะ...”

          “น่าจะอะไรข้าว...น่าจะมีอะไรกับตานั่นแล้วเหรอ!!!”

ธาริกาทำตาโต เมื่อเธอนึกถึงบางอย่าง

          “อืม...นับดาวก็ดูสิ ว่าพี่เขากล้าเข้าไปขนาดนั้น และยังจับมือถือแขนตาคนนั้นด้วยนะ”

          “แล้วเราสองคน และพี่ปรางจะต้องโดนแบบนั้นมั้ยข้าว นับดาวกลัวจังเลย ทำไงดีล่ะ นับดาวต้องตายแน่ๆ เลยข้าวดูตานั่นสิ ไม่ใส่...เอ่อ...”

ธาริกาเหลือบเห็นแท่งบางอย่างที่กำลังชูชันดันผ้าที่พันรอบตัวของชายที่ธาริกากำลังพูดถึง

          “เอ่อ...” รินลดาเหลือบไปเห็นเช่นกัน ใบหน้าสวยร้อนผ่าวทันที เธอไม่เคยรู้จักสิ่งนี้มาก่อน แต่ความใหญ่โตของแท่งนั้นมันทำให้รินลดาตกใจเป็นอย่างมาก

          “ทำไมพี่อริสาถึงกล้าขนาดนั้นนะ นับดาวไม่เข้าใจ นี่เราถูกลักพาตัวพึ่งจะวันที่สามเองนะ”

          “ข้าวก็ไม่รู้...เราอย่าสนใจเลยนับดาว ข้าวว่าเรามาวางแผนหาทางหนีกันดีกว่า สังเกตพี่ปรางมองมาที่เราสองคนตลอด พี่เขาก็คงอยากจะหนีเหมือนกันนะ ถ้าเราต่างคนต่างหนีไปคนละทาง เราก็ยังมีโอกาสรอดนะนับดาว เพราะฉะนั้นตอนนี้เราช่วยกันดูทางเข้าออกกันดีกว่านะ”

          [ด้านหนึ่ง...สาวใช้]

          “ถ้านางไม่ดื่มล่ะเจ้าคะ คุณเซริ”

โบอาเอ่ยถาม เมื่อเธอได้รับภารกิจนำเครื่องดื่มสำหรับปลุกความกำหนัดให้สามสาวนั้นดื่ม เพื่อลดความพยศลง เมื่อนายท่านต้องการเชยชม

          “จับและบังคับให้นางดื่ม”

เซริหันมาสั่งการ เซริคือต้นห้องที่ดูแลนางในฮาเร็มทั้งหมดของนายท่านฮาซีฟ สิ่งนี้เธอมักทำเป็นประจำ ถ้ามีสตรีนางใดที่นายท่านพึงพอใจ แล้วนางเกิดพยศ เซริจะใช้เครื่องดื่มนี้ในการแก้ปัญหา

          “เจ้าค่ะ”

          [ด้าน...ฮาซีฟ]

          “ถ้าเจ้าคิดถึงข้าอย่างที่เจ้าพูด ไหนลองแสดงให้ข้าดูสิ ว่าเจ้าคิดถึงข้าขนาดไหน...โมนา”

น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้นเมื่อคิดถึงสิ่งที่เขาจะทำ วันนี้ฮาซีฟ ต้องการที่จะดูความสามารถของสาวชาวไทยแต่ละคน ว่าจะทำให้เขาถูกใจมากแค่ไหน

          “ได้ค่ะ...” อริสาสบตาชายหนุ่มด้วยความเอียงอาย เธอ พยายามเพิ่มความจริตเข้าไป การเอาตัวรอดในแบบฉบับของอริสาคือต้องใช้วิธีนี้ ไม่ใช่วิธีหนีอย่างแน่นอน

          “ให้ทุกคนออกไปให้หมด!” ฮาซีฟหันมาสั่งทาสรับใช้

          “เจ้าค่ะ” เซริรับคำสั่ง เธอรู้จุดประสงค์ของนายท่านมาก่อนหน้านี้แล้ว นายท่านต้องการเชยชมเฉพาะสตรีชาวไทยที่นายท่านพามาเท่านั้น

          [ด้าน...รินลดากับธาริกา]

          แค่ก! แค่ก! เสียงของสองสาวกำลังสำลักเครื่องดื่มบางอย่าง ที่เธอทั้งสองโดนสาวใช้นับสิบคนบังคับ

          “น้ำอะไรก็ไม่รู้ข้าว ทำไมมันขมขนาดนี้”

          “นับดาว...เราจะต้องรีบหาทางหนีแล้วนะ...ข้าวคิดว่าน้ำที่เราดื่มนี้ มันไม่ใช่เครื่องดื่มธรรมดาแน่นอน”

          “น่าจะใช่ เพราะมันขมมาก โดนจับกรอกจนหมดแก้วขนาดนี้ เราสองคนจะรอดไหมข้าว”

          “ตอนนี้ทุกคนเดินออกจากห้องไปหมดแล้ว ข้าวสังเกตว่าห้องนี้มีประตูหลายบานมากเลยนะ เพราะฉะนั้นเราสองคนจะอาศัยจังหวะที่ตาคนนั้นกำลังเผลอ เอ่อ ทำอะไรก็ไม่รู้กับพี่โมนานะ อย่าไปที่ประตูใหญ่เด็ดขาด ให้วิ่งไปที่ประตูเล็ก และไม่ต้องหันมามองอะไรทั้งนั้น ไม่ต้องห่วงข้าวนะ ถ้าคนใดคนหนึ่งรอด ก็เท่ากับว่าเราทั้งหมดรอดนะ นับดาวเข้าใจที่ข้าวพูดนะ”

รินลดาอธิบายอย่างรัวๆ เธอไม่มีเวลาแล้ว ก่อนที่เครื่องดื่มนี้จะออกฤทธิ์

          “โอเค... แต่...” ธาริกาเหลือบเห็นสาวใช้เดินตรงมายังที่เธอกับรินลดานั่ง

          “อุ้ย! ไม่นะ!” รินลดาโดนฉุดให้ลุกขึ้น

          “นายท่าน ต้องการเจ้า”

          “ข้าว!” ธาริกาพยายามยื้อฉุดเพื่อนเอาไว้

          “ไม่ต้องห่วงข้าว ทำตามแผนนะ”

รินลดาพยายามดิ้นสุดฤทธิ์ นี่มันไม่ได้อยู่ในแผนการของเธอเลยสักนิด

          “น้องข้าว!”

ปรางทิพย์ที่อยู่ไม่ไกล เธอตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น สถานการณ์ตรงหน้า มันเหมือนกับการพาไปเชือดทีละคน เธอจะทำอย่างไรกับตัวเองดี จะหาจังหวะนี้หนีไปหรืออย่างไร โอ้ย! เธอเครียดไปหมด ปรางทิพย์ไม่มีเวลาที่จะห่วงใครแล้ว เธอจะต้องหาวิธีเอาตัวรอดให้ได้ แต่ว่าไอ่น้ำที่เธอดื่มไปนี่มันจะเป็นอย่างไรบ้าง

          [ด้านฮาซีฟ...]

          “ทำไม! คุณถึงเอาเด็กนี่มาคะ!”

อริสาแปลกใจ ที่อยู่ดีๆ เขากลับสนใจรินลดาขึ้นมา

          “ข้าต้องการให้เจ้าแสดงความคิดถึงของเจ้า ให้กับเพื่อนของเจ้าดูอย่างไรเล่า”

          ปึก! ร่างอวบอิ่มถูกเหวี่ยงลงข้างกายชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงกว้างขนาดใหญ่ในฮาเร็ม

          “ว่าไงสาวน้อย...”

ฮาซีฟเอ่ยคำทักทายหญิงสาว พร้อมกับกระชากร่างของเธอให้ปลิวขึ้นมานั่งบนตักกว้าง ร่างกายนุ่มนิ่มสัดส่วนเสียดสีกับเรือนร่างกำยำ กลิ่นกายหอมอ่อนๆ ของหญิงสาวลอยปะทะจมูกเขาอย่างจัง ทำให้ชีคหนุ่มรีบสูดดมความหอมนั้นทันที

          “ปล่อยนะ!” รินลดาดิ้น พยายามแกะมือเหล็กหนานั้นออกจากข้อมือของเธอ

          “งั้น! โมนาก็ไม่จำเป็นสำหรับคุณแล้วสินะ!”

อริสารู้สึกเสียหน้าอย่างแรง แท้จริงแล้วเขาไม่ได้ชอบเธออย่างจริงจัง กลับชอบนังเด็กนี่แทนเธอ

          “หยุดนะ! โมนา! ข้าบอกให้เจ้าแสดงความรักต่อข้าเดี๋ยวนี้!”

ดวงตาคมดุดุจเหยี่ยวกราดมาที่หญิงสาวทันที เมื่อเธอนั้นมีท่าทีที่ขัดขืนความต้องการของเขา

          “แต่...” อริสาตกใจเสียงตวาดของชายหนุ่ม เขาดูมีอำนาจน่ากลัวมาก ถ้าเธอไม่ทำตาม แผนการของเธออาจเปลี่ยนไป อริสาต้องเก็บความไม่พอใจนั้นไว้

          “โมนา ช่วยข้าวด้วยค่ะ”

รินลดาพยายามเอ่ยขอร้องเพื่อนรุ่นพี่ของเธอ

          “ช่วยเหรอ! ฉันไม่ใช่พี่แก! อย่ามาตีสนิท!”

          “เจ้าดูสิ่งที่เพื่อนของเจ้าทำนะ สาวน้อย”

มือหนาบีบไปที่คางเล็ก พร้อมกับบดขยี้ไปที่ริมฝีปากบางหนึ่งที เพื่อสั่งให้เธอยอมจำนนกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น ฮาซีฟชอบบทรักที่เขานั้นเป็นผู้ล่า ยิ่งพยศเขายิ่งถูกใจ เกมรักที่เร่าร้อนมันจะทำให้เขามีความสุข ยิ่งได้เสพสมกับหญิงงามที่ถูกใจด้วยแล้ว ก็ยิ่งทำให้เขาพึงพอใจขึ้นไปอีก