LOGINShare
Ep.7 แค่โลมาคนเดียวเท่านั้น (2/2)
Last Updated:
2025-11-22 22:21:52“ข้อตกลงของเรา”
“ข้อตกลงอะไรคะ?” ร่างสูงขมวดคิ้วเป็นปม บนใบหน้าเผลอแสดงความหงุดหงิดออกมา ใช้มือเสยผมตัวเองก่อนจะหลับตาเหมือนกำลังจะระงับอารมณ์บางอย่างไม่ให้ออกมา “เฮ้อ ลืมแล้วสินะ” เสียงถอนหายใจของเจ้าตัวดังขึ้นก่อนที่จะลืมตาขึ้นมาจ้องมองด้วยแววตาและใบหน้าที่ผิดหวัง ฉันได้แต่ยืนขมวดคิ้วมึนงง ฉันลืมอะไร “มันไม่สำคัญเลยใช่ไหมว่ะ” ร่างสูงพูดเสียงเบาๆ เหมือนพึมพำกับตัวเอง ซีปล่อยมือที่กุมมือฉันไว้ ขยับตัวถอยห่างฉันก้าวหนึ่ง “ช่างเถอะ ห้องนอนเดินตรงไปเลี้ยวขวาห้องสุดท้าย” น้ำเสียงเรียบนิ่ง รู้สึกรับรู้ได้ถึงบรรยากาศที่แสนจะเย็นเยือก ซีละสายตาจากฉัน นั่งลงดูทีวีเงียบๆ โดยไม่มองมาที่ฉันอีกเลย เป็นอะไรของเขา ฉันหันหลังด้วยความมึนงงเลือกที่จะเดินไปเอาของในห้องนอน “เจอแล้ว อยู่นี่เอง” ฉันเข้าไปในห้องนอนของซี กวาดสายตามองหาของก็เจอของๆ ฉันว่างไว้ข้างโต๊ะที่น่าจะเป็นโต๊ะทำงานของเจ้าตัว ทว่า ขณะที่ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆ โต๊ะมากเท่าไร สายตาของฉันดันไปสะดุดเข้ากับรูปหลายๆ แผ่นที่ว่างไว้บนโต้ะ “นี่มัน….” รูปฉัน!!! เป็นรูปที่เราไปเที่ยวดิสนีย์แลนด์ด้วยกัน แต่เดี๋ยวนะ เหมือนๆ ว่าฉันจะลืมอะไรไปจริงๆ นั้นแหละ “แล้วซีอยากได้อะไร” “อืม….” “โลมาต้องจับมือพี่ตลอด” “ได้” “และพรุ่งนี้โลมาจะต้องยอมตามใจพี่ทุกอย่าง โดยไม่มีข้อแม้ “ “ส่วนวันนี้พี่เลี้ยงเอง” “ตกลงค่ะ” โป๊ะเชะเลยค่ะ นอกจากโลมาจะซื่อบื้อแล้ว สิ่งที่ตัวฉันนั้นขาดไม่ได้เลยก็คือ ความจำค่ะ ฉันความจะสั้น! อาการมันจะเป็นแบบประมาณว่าอาจารย์สั่งการบ้าน ฉันทำแล้วแต่ลืมเอามาส่ง รู้ตัวอีกทีก็ตอนเพื่อนขอลอกนี่แหละค่ะ (T_T) แล้วท่าทีแสนเย็นชาของซีนั่นก็มาจากฉันดันไปลืมข้อตกลงที่ให้ไว้สินะ พรึบ! “อ๊ะ” ผมยืนอยู่ข้างหลังโลมาหยิบรูปจากมือเล็กที่น้องจ้องมองมันอย่างเหม่อลอย “เจอยัง” คนตัวเล็กสะดุ้งตกใจ เงยหน้าหันมองผม “ซี คือ….” ผมเดินเลี่ยงโลมาออกมาเลือกที่จะเดินไปหยิบของๆ น้องแล้วเดินออกจากห้องไป ทว่า กลับมีมือเล็กดึงชายเสื้อผมไว้ให้หันมองเธอ “ซีจะไปไหน” “โซฟา” “แล้วถือของโลมาไปทำไม” “ของโลมาเยอะ มันหนัก พี่กลัวโลมาถือไม่ไหว” สุดท้ายแล้ว ผมก็โกรธน้องไม่ลงจริงๆ แค่คิดว่าเเขนเล็กๆ ถือของหนักๆ อาจทำให้เจ็บมือ ผมก็ทนนั่งนิ่งเฉยต่อไปไม่ไหว จนต้องเดินเข้าไปช่วยโลมาถือออกมาจนได้ “ซี คือว่านะ” มือที่ยังไม่ปล่อยออกจากชายเสื้อผม เธอกำไว้แน่นเหมือนกลัวผมจะเดินออกไป “คือ คือ ว่า….” ผมเลือกที่จะไม่รอฟังโลมา เพราะของๆ น้องที่ผมถืออยู่มันหนักพอสมควร ผมต้องเอาไปว่างไว้ตรงโซฟาก่อน “ไปนั่งรอพี่ที่โซฟา” “อื้ม” โลมาพยักหน้ารับรู้แต่ไม่ยอมปล่อยมือออกจากชายเสื้อผม “จะไม่ปล่อย?” ผมมองมือเล็กที่กำชายเสื้อผมไม่ปล่อย “ไม่” โลมาก้มหน้ามองมือตัวเอง ตอบเสียงพึมพำเบาๆ ให้ผมได้ยิน หึ ก็ดี อยู่แบบนี้ก็ดีแล้ว ผมเดินเอาของไปว่างตรงโซฟาโดยมีโลมาเดินตามผมไม่ห่าง ก่อนจะหันหน้าเข้าหาน้อง ที่ทำหน้าเหมือนเด็กที่ทำความผิดไว้ คว้ามือที่จับชายเสื้อให้ปล่อยออก จับไหล่น้องให้นั่งลงโซฟา ผมย่อตัวนั่งลงตรงหน้าโลมาเลื่อมมือกุมมือน้องไว้ทั้งสองข้าง “เป็นอะไรบอกพี่มาสิ” โลมาเงยหน้ามองผม “ซีโกรธโลมา” มือเล็กกำมือผมแน่น “หืม?” น้องยังคงก้มหน้ามองมือผม “โกรธที่โลมาลืมสัญญาที่ให้ไว้กับซี ฮึก… ทั้งที่เมื่อวานซีอุตส่าห์ตามใจโลมา ฮึก.. ยอมถ่ายรูปให้แถมยังล้างรูปให้อีกด้วย แต่โลมากลับลืม” ร่างบางก้มหน้ามองมือผม น้ำเสียงที่พูดออกมาถูกเจือปนไปด้วยเสียงสะอื้นที่พยายามกลั้นไว้ “มองมาที่พี่หน่อยครับ” น้องเงยหน้ามองตามที่ผมบอก น้องกัดริมฝีปากตัวเองแน่น ใบหน้าขาวจมูกแดงระเรื่อ น้ำตาคลอเบ้าจะหยดแลไม่หยดแล ผมยกมือขึ้นใช้นิ้วโป้งกดบนเนินแก้มลูบเบาๆ “พี่ไม่โกรธโลมาแล้วครับ พี่คิดน้อยไป พี่ผิดเองที่ไม่บอกโลมาไปตรงๆ” เด็กน้อยตรงหน้าสายหัวไปมาเหมือนจะปฏิเสธ “ไม่ใช่ความผิดซีสักหน่อย โลมาต่างหากที่ผิด ชอบลืม ทำตัวเหมือนปลากัด” “ปลาทองใช่ไหม” น้องขมวดคิ้วทำหน้างง ผมว่า ผมน่าจะเข้าใจถูกนะ ก่อนโลมาจะพยักหน้าตอบ อ่า…..กูตามอารมณ์น้องไม่ทัน “ในเมื่อโลมาจำได้แล้ว เราก็ทำตามสัญญาสิ” ในเมื่อเธอจำได้แล้ว ผมก็ไม่ควรปล่อยโลมาให้ลืมเป็นครั้งที่สองหรอก “ซีจะให้โลมาทำอะไรว่ามาเลยค่ะ” ใบหน้าที่ฮึกเหิม น้องพร้อมตั้งรับกับสิ่งที่ผมกำลังจะพูด “เดท” “ห๊ะ”
Latest chapter
ทะเลโอบโลมา Sea & Loma Ep.7 แค่โลมาคนเดียวเท่านั้น (2/2)
“ข้อตกลงของเรา” “ข้อตกลงอะไรคะ?” ร่างสูงขมวดคิ้วเป็นปม บนใบหน้าเผลอแสดงความหงุดหงิดออกมา ใช้มือเสยผมตัวเองก่อนจะหลับตาเหมือนกำลังจะระงับอารมณ์บางอย่างไม่ให้ออกมา “เฮ้อ ลืมแล้วสินะ” เสียงถอนหายใจของเจ้าตัวดังขึ้นก่อนที่จะลืมตาขึ้นมาจ้องมองด้วยแววตาและใบหน้าที่ผิดหวัง ฉันได้แต่ยืนขมวดคิ้วมึนงง ฉันลืมอะไร “มันไม่สำคัญเลยใช่ไหมว่ะ” ร่างสูงพูดเสียงเบาๆ เหมือนพึมพำกับตัวเอง ซีปล่อยมือที่กุมมือฉันไว้ ขยับตัวถอยห่างฉันก้าวหนึ่ง “ช่างเถอะ ห้องนอนเดินตรงไปเลี้ยวขวาห้องสุดท้าย” น้ำเสียงเรียบนิ่ง รู้สึกรับรู้ได้ถึงบรรยากาศที่แสนจะเย็นเยือก ซีละสายตาจากฉัน นั่งลงดูทีวีเงียบๆ โดยไม่มองมาที่ฉันอีกเลย เป็นอะไรของเขา ฉันหันหลังด้วยความมึนงงเลือกที่จะเดินไปเอาของในห้องนอน “เจอแล้ว อยู่นี่เอง” ฉันเข้าไปในห้องนอนของซี กวาดสายตามองหาของก็เจอของๆ ฉันว่างไว้ข้างโต๊ะที่น่าจะเป็นโต๊ะทำงานของเจ้าตัว ทว่า ขณะที่ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆ โต๊ะมากเท่าไร สายตาของฉันดันไปสะดุดเข้ากับรูปหลายๆ แผ่นที่ว่างไว้บนโต้ะ “นี่มัน….” รูปฉัน!!! เป็นรูปที่เราไปเที่
ทะเลโอบโลมา Sea & Loma Ep.7 แค่โลมาคนเดียวเท่านั้น (1/2)
“คือ เมื่อคืนโลมาอยู่ในห้องตัวเองได้ยังไง?” “จำไม่ได้?” ฉันสายหน้าตอบคนตรงหน้า “เธอหลับ” อ่าาา… หลับนี่เอง ถึงว่าละ “ซีก็เลยปลุกโลมาใช่ไหม” ต้องใช่แน่ๆ ฉันต้องเดินขึ้นห้องมาเองต้องใช่แน่ๆ (^~^) “ใช่ ปลุกแล้ว” ว่าแหละ “แต่โลมาไม่ยอมตื่น” “!!!” “เลย… อุ้มมา” “ห๊ะ” (0 [] 0) แม่เจ้า “อะ…อุ้ม” ฉันถามซีอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ “อืม (-__-) ” ร่างสูงพยักหน้ายืนยันคำตอบ “ได้ไงอะ โลมายังไม่อนุญาตเลยนะ” “ต้องขอด้วยเหรอ” เสียงทุ้มเอ่ยถามหน้านิ่ง “ต้องค่ะ!” “แต่เธอหลับ”เออใช่วะ “กะ…ก็… โลมาไม่กวนซีแล้วดีกว่า ฮะๆ” ตอบคนตรงหน้าด้วยแววตาและสีหน้าใสซื่อหันหลังรีบชิ่งไปนั่งรอที่เดิม จะรออยู่ใยในเมื่อเถียงไปเหตุผลก็คือ ฉันหลับ หลับแบบสนิทชนิดที่ว่าเอาหินมาปาใส่ก็ม่ายตื่นเจ้าค่ะ ฮืออออ~น่าอายจริงเลย นั่งรอสักพักร่างสูงนำแซนด์วิชมาวางไว้ตรงหน้า แทบัก!!! ฉันมองแซนด์วิชกับคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามสลับกันไปมา ไม่น่าเชื่อว่าซีจะทำได้น่ากินขนาดนี้ “ซีทำอาหารเป็นด้วยเหรอ”
ทะเลโอบโลมา Sea & Loma Ep.6 ฝันดี (2/2)
จึก จึก “ซี ตื่นได้แล้ว” โลมาใช้นิ้วชี้จิ้มตรงไหลผมเรียกให้ผมตื่น “ขบวนเสร็จแล้ว?” ผมผละจากไหลน้อง เลิกคิ้วเชิงถามคนตัวเล็กตรงหน้า “อืม เสร็จแล้ว” “ป่ะ” โลมาลุกขึ้นยืนพร้อมกับยืนมือมารอผม หึ เป็นเด็กที่รักษาสัญญาดีนี่ ผมเอื้อมมือจับมือโลมาแล้วลุกขึ้นตามร่างบาง “ไปดูการแสดงไฟ Celebration Street กันต่อค่ะ” “ห๊ะ” what!! ยังไม่จบอีกเหรอวะ “เนี่ยยังมีอีกเยอะเลยนะ ไหนจะม้าหมุน ปราสาทตอนกลางคืนก็สวยมากๆ เลย… บลาๆ” และน้องก็ไปอย่างที่พูดจริงๆ ครับ จนตอนนี้ 4 ทุ่มสวนสนุกปิด ผมถึงลากโลมาออกมาได้ “สนุกมากๆ เลยอ่ะ ตอนกลางคืนคือสวยมาก”น้องที่นั่งอยู่บนรถหันมายิ้มให้ผม จนผมอดยิ้มตามไม่ได้ “ดีแล้ว” ผมยกมือขึ้นลูบหัวโลมาอย่างเอ็นดู แล้วหันมาขับรถต่อ “โลมาอยากกินอะไรอีกไหม พี่จะได้แวะซื้อให้ก่อนเข้าโรงแรม” “....” เงียบ~ “โลม….” ผมหันมองคนนั่งข้างๆ “ZzzzzZzzzz” หลับ (-_-) ยัยเด็กน้อย ผมจอดรถข้างทางเอื้อมมือไปหยิบเสื้อกันหนาวของตัวเองด้านหลังมาห่มให้โลมา แล้วหันไปขับรถต่อ โรงแรม
ทะเลโอบโลมา Sea & Loma Ep.6 ฝันดี (1/2)
“อยากเป็นคนของโลมา” ผมเงยหน้ามองใบหน้าแดงๆ ของโลมา ใช้มือข้างหนึ่งลูบหัวน้องเบาๆ “ได้ไหมครับ” ถามลองเชิงคนตัวเล็กตรงหน้าเผื่อได้คำตอบที่ต้องการ “คือโลมา….” พรึบ! “หึ ล้อเล่นน่ะ” ผละตัวออกจากคนตัวเล็กใช้นิ้วชี้เคาะหัวโลมาเบาๆ “โลมาตกใจหมด เล่นอะไรก็ไม่รู้” คนตัวเล็กถอนลมหายใจออกมาอย่างโหล่งอกมองผมแบบดุๆ ยัยแมวน้อย “นี่พี่ทำให้แมวตื่นเหรอ หืมมม” ผมดึงจมูกน้องเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว “อืออออ ซี มันเจ็บน่าาา >” น้องจับจมูกตัวเองมองผมแก้มป่องๆ อ่า…..จะทำให้ผมหลงถึงไหน “ยังจะยิ้มอีก ไม่คุยด้วยแล้ว ดูของต่อดีกว่า” ผมมองโลมาเลือกของอย่าตั้งใจทำเป็นไม่สนใจผม ถามว่าทำไมผมถึงไม่รอคำตอบจากโลมา ทำไมถึงบอกว่าล้อเล่น ที่จริงผมไม่ได้ล้อเล่นหรอกครับ ผมพูดจริง แต่เพราะเห็นสีหน้าและสายตาที่ดูสับสนของน้องแล้ว บอกเลยว่าผมกลัวคำตอบของน้อง กลัวน้องจะปฏิเสธผม น้องพึ่งรู้จักผมแค่ 2 วัน แต่สำหรับผมรู้จักน้องมา 3 ปี ใช่ครับ ผมเคยเจอโลมามาก่อน ผมชอบน้องตั้งแต่แรกเห็น แต่ตอนนั้นน้องยังเด็กเกินไปสำหรับผม ผมเลยทำได้แค่เฝ
ทะเลโอบโลมา Sea & Loma Ep.5 บางทีอาจจะเป็นของโลมา
….TrrrrTrrrrrr… “ฮ... ฮะโหล ฮัลโหล”เสียงแกจะสั่นทำไมเนี่ย (อยู่ไหน!!) “!!!” ปลายสายตะคอกให้ฟังลักษณะของอารมณ์หรืออาจจับได้ว่าเป็น “…. ฉลามว่าอะไรนะ” ภายในใจฉันเต้นเร็ว ๆ นี้ควบคุมเสียงให้เป็นปกติที่สุด (อย่ากล่าวหากูไม่รู้นะว่าไปทำอะไรมา) อึ้งใจว่าร้ายแตกสลายแขนขาร่วงเมื่อทราบปลายสายพูดคำในเสียงฉลามต้องโกรธมากอาจจะสามารถพูดออกมาได้เพราะว่าฉันจะดื้อหรือเกเรไม่พูดถึงฉลามอย่างมากก็ไม่เคยพูดถึงอย่างชัดเจนถึงความสำคัญเลย “ฉะฉลามฮึก” ฉันไม่รู้จักอย่างเป็นทางการ กลอนน้ำตาที่คลอไม่ให้ไหลรินออกมา (เสียงร้องต้นฉบับวะ เห๊ยยย!!! โลมาพี่อีกครั้งคุยกับลูกน้องอยู่) อา อ้าวววคุณพระ!!! อีแม่นั้นเก็บน้ำตาที่ร่วงหล่นลงมาทัน “กลิ่นของโลมาตกใจหมดเลย” “พี่ขอโทษสำหรับลูกน้องมันทำงานพลาดนะลูกน้องมันทำงานพลาดอย่างนึงเลยตั้งใจไป” เพราะไม่ได้อกไปทีคิดว่าจะจับได้ในส่วน “ไม่ได้ว่าโลมาส่วน” ฉันย้ำอีกครั้งในเรื่องของสิ่งนี้ (ไม่ครับๆ สำหรับลูกน้องมันมาขัดพี่ตอนโทรหาโลมาพอดีพี่ข่าวคราวครับ) บางออยังไม่ค่อยจะพูดถึงจ
ทะเลโอบโลมา Sea & Loma Ep.4 ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว
“ฉันไม่ใช่เด็กซะหน่อย” ฉันเดินบ่นออกจากร้านโดยที่ไม่รอซี มันน่าหงุดหงิดจริงๆ “ไอหมีพูห์บ้า” “ว่าใคร” หันไปมองเสียงทุ้มที่เอ่ยออกมาข้างๆ จะตามมาทำไมก็ไม่รู้ “ว่าหมีพูห์” หมีพูห์ไม่ได้ชื่อซีซะหน่อย “พี่สินะ” รู้ตัวเองด้วย ฉันหันหน้าหนีไม่ตอบคำถามคนตรงหน้า หมับ ~ ซีจับมือฉันแล้วลากฉันไปที่รถ “โลมาไปเองได้”ฉันยังยืนยันคำตอบเดิม ร่างสูงไม่ตอบแต่เปิดประตูรถเลิกคิ้วเชิงบอกให้ฉันนั่งในรถ รู้จักโลมาน้อยไปแล้ว ฉันยกมือขึ้นชี้ตรงปากตัวเองเพื่อย้ำคนตรงหน้า “โลมา-ไม่-ไป” พรึ่บ! “เห๊ยพี่” ฉันร้องออกมารีบเอามือคว้าคอคนตรงหน้ากันตก เมื่อคนตัวโตอุ้มฉันเหนือพื้นแล้ววางไว้ในรถอย่างเบามือ พร้อมกับคำพูดที่ไม่ดีกับใจฉันเอาซะเลย “อยู่นิ่งๆ ไม่งั้นจะไม่จบอยู่แค่อุ้ม” “ค......คิดว่ากลัว” สู้สิโลมาอย่ายอม “หรือจะลองครับ”น้ำเสียงเจ้าเล่ห์เอ่ยออกมา ซีโน้มตัวเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆ ฉันรีบเอามือดันคนที่ตัวโตกว่าให้ขยับออกห่าง แต่ดูเหมือนจะไม่ขยับเลยสักนิด ตัวหนักเป็นบ้า “>ยอมแล้วๆ โลม
You may also like
เมียบังเอิญ (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น30.5K viewsองศาเดียวที่จะรัก
นิยายของเนม3.1K viewsโคตรไอ้เหี้ยม(หื่น)
inglada3.6K viewsเฮียครามคนโหด
CCHANOKNET30.5K viewsสาวช่างศิลป์กับหนุ่มวิศวะ
จื่อเมา650 viewsขอจีบได้ไหมถ้าหัวใจยังว่าง (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น2.8K viewsMELT TO LOVE : ไฟหลอมรัก
Babybow_98 viewsCHAOTIC LOVE รักวุ่นวาย...นายจอมหยิ่ง
ฮวายอน1.4K views
