LOGINShare
Ep.7 แค่โลมาคนเดียวเท่านั้น (1/2)
Last Updated:
2025-11-22 22:16:28“คือ เมื่อคืนโลมาอยู่ในห้องตัวเองได้ยังไง?”
“จำไม่ได้?” ฉันสายหน้าตอบคนตรงหน้า
“เธอหลับ” อ่าาา… หลับนี่เอง ถึงว่าละ “ซีก็เลยปลุกโลมาใช่ไหม” ต้องใช่แน่ๆ ฉันต้องเดินขึ้นห้องมาเองต้องใช่แน่ๆ (^~^) “ใช่ ปลุกแล้ว” ว่าแหละ “แต่โลมาไม่ยอมตื่น” “!!!” “เลย… อุ้มมา” “ห๊ะ” (0 [] 0) แม่เจ้า “อะ…อุ้ม” ฉันถามซีอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ “อืม (-__-) ” ร่างสูงพยักหน้ายืนยันคำตอบ “ได้ไงอะ โลมายังไม่อนุญาตเลยนะ” “ต้องขอด้วยเหรอ” เสียงทุ้มเอ่ยถามหน้านิ่ง “ต้องค่ะ!” “แต่เธอหลับ”เออใช่วะ “กะ…ก็… โลมาไม่กวนซีแล้วดีกว่า ฮะๆ” ตอบคนตรงหน้าด้วยแววตาและสีหน้าใสซื่อหันหลังรีบชิ่งไปนั่งรอที่เดิม จะรออยู่ใยในเมื่อเถียงไปเหตุผลก็คือ ฉันหลับ หลับแบบสนิทชนิดที่ว่าเอาหินมาปาใส่ก็ม่ายตื่นเจ้าค่ะ ฮืออออ~น่าอายจริงเลย นั่งรอสักพักร่างสูงนำแซนด์วิชมาวางไว้ตรงหน้า แทบัก!!! ฉันมองแซนด์วิชกับคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามสลับกันไปมา ไม่น่าเชื่อว่าซีจะทำได้น่ากินขนาดนี้ “ซีทำอาหารเป็นด้วยเหรอ” “อืม” “ไม่ใช่ว่าแอบไปซื้อมาแล้วทำเป็นหลอกว่าทำเองหรอกนะ หึ้ย ไม่ต้องอายของซื้อโลมาก็กินได้” พูดอย่างไม่เชื่อในสายตาตัวเอง ก็แซนด์วิชมันดูสวยขัดกับหน้าตาพี่แกมากอ่ะ ปัก!! “(-___-) เพ้อเจ้อ” ค่ะ เสียงนั้นไม่ใช่เสียงของตกหรืออย่างใด แต่เป็นมะเหงกของคนฝั่งตรงข้ามที่เอื้อมมาเขกหัวฉันเต็มๆ “ง่าาาา เจ็บน่าาา” “กินได้เเล้ว” ฉันหยิบแซนด์วิชกินเมื่อร่างสูงว่าจบ “อืม~อร่อย” ไม่น่าเชื่อ “หึ อร่อยก็กินเยอะๆ” “ซีไม่กินเหรอ” เอาแต่นั่งมองกันอยู่ได้ “พี่กินแล้ว” ฉันพยักหน้าตอบรับซีแล้วกินต่อ ร่างสูงเท้าคางนั่งมองฉันเหมือนคนกำลังใช้ความคิดอะไรอยู่ก่อนจะยื่นมือมาเช็ดคราบชีสตรงมุมปากให้ฉันและกำลังจะเอาเข้าปากตัวเอง มะ… ไม่ได้นะ งั่บ~ “!!!” ซีเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อฉันโน้มตัวใช้ปากงับนิ้วที่เช็ดคราบชีส ด้วยความที่กลัวว่าซีจะกินมันเข้าไปเลยเผลอตัวไปกินมันก่อน เอ่อ….ไปไม่เป็นเลยฉัน “โลมากลัวซีกินมันเข้าไปอ่ะ” ยิ้มแห้งๆ บอกคนตรงหน้าตามความจริง “หึ ไม่ชอบ?” ซีเลิกคิ้วถามเสียงนิ่ง “เปล่า…ก็แค่ม...มันรู้สึกแปลกๆ” ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ รู้สึกร้อนที่หน้าและใบหู “แปลก? ยังไง”ซีเท้าคางมองหน้าฉันยิ้มๆ “ม…ไม่.. รู้สิ” ฉันก้มหน้ากินแซนด์วิชหลบหน้าซีที่นั่งยิ้มอารมณ์ดี “หึ หน้าแดง” ฉันเบือนหน้าหนีซี ไม่อยากให้เห็นหน้าตอนนี้ “เพราะซีนั้นแหละ ชอบทำให้คนอื่นเขาตกใจ” ยังไม่หยุดยิ้มอีก ใจฉันจะบ้าตายเพราะรอยยิ้มละลายนี้เเล้วนะ “ซะ…ซี~” ร่างสูงลุกขึ้นยืน ท้าวท่อนแขนเเกร่งว่างพาดโต๊ะโน้มใบหน้าลงมาเข้าใกล้ มือใหญ่ข้างหนึ่ง วาดขึ้นจับข้างแก้มฉันให้หันมาสบตาเจ้าของ “พี่ไม่ชอบทำให้คนอื่นหรอกนะ โลมาเท่านั้น แค่โลมาคนเดียวเท่านั้น ที่พี่ยอมทำแบบนี้ให้” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยใบหน้าเรียบเฉยแต่กลับสื่อแววตาที่เปล่งประกายความอ่อนโยนและจริงจังออกมาจนไม่สามารถละสายตาจากแววตาคู่นี้ได้เลย นิ้วเรียวลูบตรงแก้มฉันเบาๆ ตึกต….ตึกตัก….ตึกตัก “แปลกจริงๆ ด้วย” ใจฉันมันแปลกๆ ไปตั้งแต่ตอนไหนกันนะ คนที่พึ่งเจอกันสามารถทำให้เราใจเต้นได้ขนาดนี้เลยเหรอ “หืม” น้ำเสียงทุ้มเปล่งออกมาทำให้ฉันหลุดออกจากผวังบ้าจริง เผลอพูดออกมาจนได้ “ป… ปล่อยโลมาก่อน” “เขิน?” ซีเลื่อนมือมาลูบหัวฉันเบาๆ ก่อนจะผละออกจากฉันไปนั่งที่เดิม “ไม่ได้เขินสักหน่อย โลมาอิ่มแล้วเดี๋ยวล้างจานให้นะคะ” ตอบคนตรงหน้าฉับพลัน เก็บจานไปล้างอย่างรวดเร็ว ฟู่~ เกือบไปแล้ว จังหวะนี้อันตรายเกินไปแล้ว ฉันยืนทำใจให้สงบสักพัก รีบล้างจานให้เสร็จแล้วไปเอาของดีกว่า หลังจากที่ล้างจานเสร็จ เดินออกจากห้องครัวตรงไปหาคนที่นั่งหน้าหล่อดูทีวีอยู่ตรงโซฟาทำหน้านิ่งๆ อย่างสบายใจ “ของโลมาอยู่ไหนคะ” ซีขมวดคิ้วก่อนจะตอบกลับ “อยู่ในห้องนอน” แล้วห้องนอนหมีพูห์มันอยู่ตรงไหน เลิกคิ้วเชิงถาม “......” เงียบ (-_-+) หมีพูห์เล่นบอกแค่เนี่ย โลมาจะไปรู้ได้ยังไงว่าห้องนอนหมีพูห์อยู่ไหน ยืนจ้องตาคนตรงหน้าสักพัก กะจะรอคำตอบเพิ่มเติมจากหมีพูห์สักหน่อย แต่ไม่น่าจะได้อะไร หาเองก็ได้วะ “เดี๋ยว” ร่างสูงคว้ามือรั้งฉันให้หันกลับมา “ฮั่นแน่ บอกตั้งแต่แรกก็จบ มัวแต่จ้องตากันอยู่ได้ นี่ถ้าโลมาเป็นปลาทองคงท้องไปนานแหละ” “เฮ้อ~ ปลากัด” อ้าวเหรอฮ่าฮ่า “แล้วห้องซีอยู่ตรงไหน” “ลืมแล้ว?” what!!! “ซีจะบ้าเหรอ ห้องตัวเองลืมได้ยังไง อย่ามาแกล้งกันสิ” “ไม่ใช่” (-_- ) อยากจะถามพี่แกจริงว่ากินยาเม็ดได้เขย่าขวดไหม คือพี่แกดูท่าจะอาการหนักจริง “ข้อตกลงของเรา”
Latest chapter
ทะเลโอบโลมา Sea & Loma Ep.7 แค่โลมาคนเดียวเท่านั้น (2/2)
“ข้อตกลงของเรา” “ข้อตกลงอะไรคะ?” ร่างสูงขมวดคิ้วเป็นปม บนใบหน้าเผลอแสดงความหงุดหงิดออกมา ใช้มือเสยผมตัวเองก่อนจะหลับตาเหมือนกำลังจะระงับอารมณ์บางอย่างไม่ให้ออกมา “เฮ้อ ลืมแล้วสินะ” เสียงถอนหายใจของเจ้าตัวดังขึ้นก่อนที่จะลืมตาขึ้นมาจ้องมองด้วยแววตาและใบหน้าที่ผิดหวัง ฉันได้แต่ยืนขมวดคิ้วมึนงง ฉันลืมอะไร “มันไม่สำคัญเลยใช่ไหมว่ะ” ร่างสูงพูดเสียงเบาๆ เหมือนพึมพำกับตัวเอง ซีปล่อยมือที่กุมมือฉันไว้ ขยับตัวถอยห่างฉันก้าวหนึ่ง “ช่างเถอะ ห้องนอนเดินตรงไปเลี้ยวขวาห้องสุดท้าย” น้ำเสียงเรียบนิ่ง รู้สึกรับรู้ได้ถึงบรรยากาศที่แสนจะเย็นเยือก ซีละสายตาจากฉัน นั่งลงดูทีวีเงียบๆ โดยไม่มองมาที่ฉันอีกเลย เป็นอะไรของเขา ฉันหันหลังด้วยความมึนงงเลือกที่จะเดินไปเอาของในห้องนอน “เจอแล้ว อยู่นี่เอง” ฉันเข้าไปในห้องนอนของซี กวาดสายตามองหาของก็เจอของๆ ฉันว่างไว้ข้างโต๊ะที่น่าจะเป็นโต๊ะทำงานของเจ้าตัว ทว่า ขณะที่ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆ โต๊ะมากเท่าไร สายตาของฉันดันไปสะดุดเข้ากับรูปหลายๆ แผ่นที่ว่างไว้บนโต้ะ “นี่มัน….” รูปฉัน!!! เป็นรูปที่เราไปเที่
ทะเลโอบโลมา Sea & Loma Ep.7 แค่โลมาคนเดียวเท่านั้น (1/2)
“คือ เมื่อคืนโลมาอยู่ในห้องตัวเองได้ยังไง?” “จำไม่ได้?” ฉันสายหน้าตอบคนตรงหน้า “เธอหลับ” อ่าาา… หลับนี่เอง ถึงว่าละ “ซีก็เลยปลุกโลมาใช่ไหม” ต้องใช่แน่ๆ ฉันต้องเดินขึ้นห้องมาเองต้องใช่แน่ๆ (^~^) “ใช่ ปลุกแล้ว” ว่าแหละ “แต่โลมาไม่ยอมตื่น” “!!!” “เลย… อุ้มมา” “ห๊ะ” (0 [] 0) แม่เจ้า “อะ…อุ้ม” ฉันถามซีอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ “อืม (-__-) ” ร่างสูงพยักหน้ายืนยันคำตอบ “ได้ไงอะ โลมายังไม่อนุญาตเลยนะ” “ต้องขอด้วยเหรอ” เสียงทุ้มเอ่ยถามหน้านิ่ง “ต้องค่ะ!” “แต่เธอหลับ”เออใช่วะ “กะ…ก็… โลมาไม่กวนซีแล้วดีกว่า ฮะๆ” ตอบคนตรงหน้าด้วยแววตาและสีหน้าใสซื่อหันหลังรีบชิ่งไปนั่งรอที่เดิม จะรออยู่ใยในเมื่อเถียงไปเหตุผลก็คือ ฉันหลับ หลับแบบสนิทชนิดที่ว่าเอาหินมาปาใส่ก็ม่ายตื่นเจ้าค่ะ ฮืออออ~น่าอายจริงเลย นั่งรอสักพักร่างสูงนำแซนด์วิชมาวางไว้ตรงหน้า แทบัก!!! ฉันมองแซนด์วิชกับคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามสลับกันไปมา ไม่น่าเชื่อว่าซีจะทำได้น่ากินขนาดนี้ “ซีทำอาหารเป็นด้วยเหรอ”
ทะเลโอบโลมา Sea & Loma Ep.6 ฝันดี (2/2)
จึก จึก “ซี ตื่นได้แล้ว” โลมาใช้นิ้วชี้จิ้มตรงไหลผมเรียกให้ผมตื่น “ขบวนเสร็จแล้ว?” ผมผละจากไหลน้อง เลิกคิ้วเชิงถามคนตัวเล็กตรงหน้า “อืม เสร็จแล้ว” “ป่ะ” โลมาลุกขึ้นยืนพร้อมกับยืนมือมารอผม หึ เป็นเด็กที่รักษาสัญญาดีนี่ ผมเอื้อมมือจับมือโลมาแล้วลุกขึ้นตามร่างบาง “ไปดูการแสดงไฟ Celebration Street กันต่อค่ะ” “ห๊ะ” what!! ยังไม่จบอีกเหรอวะ “เนี่ยยังมีอีกเยอะเลยนะ ไหนจะม้าหมุน ปราสาทตอนกลางคืนก็สวยมากๆ เลย… บลาๆ” และน้องก็ไปอย่างที่พูดจริงๆ ครับ จนตอนนี้ 4 ทุ่มสวนสนุกปิด ผมถึงลากโลมาออกมาได้ “สนุกมากๆ เลยอ่ะ ตอนกลางคืนคือสวยมาก”น้องที่นั่งอยู่บนรถหันมายิ้มให้ผม จนผมอดยิ้มตามไม่ได้ “ดีแล้ว” ผมยกมือขึ้นลูบหัวโลมาอย่างเอ็นดู แล้วหันมาขับรถต่อ “โลมาอยากกินอะไรอีกไหม พี่จะได้แวะซื้อให้ก่อนเข้าโรงแรม” “....” เงียบ~ “โลม….” ผมหันมองคนนั่งข้างๆ “ZzzzzZzzzz” หลับ (-_-) ยัยเด็กน้อย ผมจอดรถข้างทางเอื้อมมือไปหยิบเสื้อกันหนาวของตัวเองด้านหลังมาห่มให้โลมา แล้วหันไปขับรถต่อ โรงแรม
ทะเลโอบโลมา Sea & Loma Ep.6 ฝันดี (1/2)
“อยากเป็นคนของโลมา” ผมเงยหน้ามองใบหน้าแดงๆ ของโลมา ใช้มือข้างหนึ่งลูบหัวน้องเบาๆ “ได้ไหมครับ” ถามลองเชิงคนตัวเล็กตรงหน้าเผื่อได้คำตอบที่ต้องการ “คือโลมา….” พรึบ! “หึ ล้อเล่นน่ะ” ผละตัวออกจากคนตัวเล็กใช้นิ้วชี้เคาะหัวโลมาเบาๆ “โลมาตกใจหมด เล่นอะไรก็ไม่รู้” คนตัวเล็กถอนลมหายใจออกมาอย่างโหล่งอกมองผมแบบดุๆ ยัยแมวน้อย “นี่พี่ทำให้แมวตื่นเหรอ หืมมม” ผมดึงจมูกน้องเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว “อืออออ ซี มันเจ็บน่าาา >” น้องจับจมูกตัวเองมองผมแก้มป่องๆ อ่า…..จะทำให้ผมหลงถึงไหน “ยังจะยิ้มอีก ไม่คุยด้วยแล้ว ดูของต่อดีกว่า” ผมมองโลมาเลือกของอย่าตั้งใจทำเป็นไม่สนใจผม ถามว่าทำไมผมถึงไม่รอคำตอบจากโลมา ทำไมถึงบอกว่าล้อเล่น ที่จริงผมไม่ได้ล้อเล่นหรอกครับ ผมพูดจริง แต่เพราะเห็นสีหน้าและสายตาที่ดูสับสนของน้องแล้ว บอกเลยว่าผมกลัวคำตอบของน้อง กลัวน้องจะปฏิเสธผม น้องพึ่งรู้จักผมแค่ 2 วัน แต่สำหรับผมรู้จักน้องมา 3 ปี ใช่ครับ ผมเคยเจอโลมามาก่อน ผมชอบน้องตั้งแต่แรกเห็น แต่ตอนนั้นน้องยังเด็กเกินไปสำหรับผม ผมเลยทำได้แค่เฝ
ทะเลโอบโลมา Sea & Loma Ep.5 บางทีอาจจะเป็นของโลมา
….TrrrrTrrrrrr… “ฮ... ฮะโหล ฮัลโหล”เสียงแกจะสั่นทำไมเนี่ย (อยู่ไหน!!) “!!!” ปลายสายตะคอกให้ฟังลักษณะของอารมณ์หรืออาจจับได้ว่าเป็น “…. ฉลามว่าอะไรนะ” ภายในใจฉันเต้นเร็ว ๆ นี้ควบคุมเสียงให้เป็นปกติที่สุด (อย่ากล่าวหากูไม่รู้นะว่าไปทำอะไรมา) อึ้งใจว่าร้ายแตกสลายแขนขาร่วงเมื่อทราบปลายสายพูดคำในเสียงฉลามต้องโกรธมากอาจจะสามารถพูดออกมาได้เพราะว่าฉันจะดื้อหรือเกเรไม่พูดถึงฉลามอย่างมากก็ไม่เคยพูดถึงอย่างชัดเจนถึงความสำคัญเลย “ฉะฉลามฮึก” ฉันไม่รู้จักอย่างเป็นทางการ กลอนน้ำตาที่คลอไม่ให้ไหลรินออกมา (เสียงร้องต้นฉบับวะ เห๊ยยย!!! โลมาพี่อีกครั้งคุยกับลูกน้องอยู่) อา อ้าวววคุณพระ!!! อีแม่นั้นเก็บน้ำตาที่ร่วงหล่นลงมาทัน “กลิ่นของโลมาตกใจหมดเลย” “พี่ขอโทษสำหรับลูกน้องมันทำงานพลาดนะลูกน้องมันทำงานพลาดอย่างนึงเลยตั้งใจไป” เพราะไม่ได้อกไปทีคิดว่าจะจับได้ในส่วน “ไม่ได้ว่าโลมาส่วน” ฉันย้ำอีกครั้งในเรื่องของสิ่งนี้ (ไม่ครับๆ สำหรับลูกน้องมันมาขัดพี่ตอนโทรหาโลมาพอดีพี่ข่าวคราวครับ) บางออยังไม่ค่อยจะพูดถึงจ
ทะเลโอบโลมา Sea & Loma Ep.4 ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว
“ฉันไม่ใช่เด็กซะหน่อย” ฉันเดินบ่นออกจากร้านโดยที่ไม่รอซี มันน่าหงุดหงิดจริงๆ “ไอหมีพูห์บ้า” “ว่าใคร” หันไปมองเสียงทุ้มที่เอ่ยออกมาข้างๆ จะตามมาทำไมก็ไม่รู้ “ว่าหมีพูห์” หมีพูห์ไม่ได้ชื่อซีซะหน่อย “พี่สินะ” รู้ตัวเองด้วย ฉันหันหน้าหนีไม่ตอบคำถามคนตรงหน้า หมับ ~ ซีจับมือฉันแล้วลากฉันไปที่รถ “โลมาไปเองได้”ฉันยังยืนยันคำตอบเดิม ร่างสูงไม่ตอบแต่เปิดประตูรถเลิกคิ้วเชิงบอกให้ฉันนั่งในรถ รู้จักโลมาน้อยไปแล้ว ฉันยกมือขึ้นชี้ตรงปากตัวเองเพื่อย้ำคนตรงหน้า “โลมา-ไม่-ไป” พรึ่บ! “เห๊ยพี่” ฉันร้องออกมารีบเอามือคว้าคอคนตรงหน้ากันตก เมื่อคนตัวโตอุ้มฉันเหนือพื้นแล้ววางไว้ในรถอย่างเบามือ พร้อมกับคำพูดที่ไม่ดีกับใจฉันเอาซะเลย “อยู่นิ่งๆ ไม่งั้นจะไม่จบอยู่แค่อุ้ม” “ค......คิดว่ากลัว” สู้สิโลมาอย่ายอม “หรือจะลองครับ”น้ำเสียงเจ้าเล่ห์เอ่ยออกมา ซีโน้มตัวเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆ ฉันรีบเอามือดันคนที่ตัวโตกว่าให้ขยับออกห่าง แต่ดูเหมือนจะไม่ขยับเลยสักนิด ตัวหนักเป็นบ้า “>ยอมแล้วๆ โลม
You may also like
So Long ลารักร้ายผู้ชายสารเลว
Phat_sara2.8K viewsMEAKHA | คลั่งรักร้ายนายเย็นชา
Ballamira9.8K viewsSecretly love ปิ๊งรักนายรุ่นพี่สุดฮอต
SOEUR2.9K viewsบทพิสูจน์รักวิศวะเพลย์บอย
อัญธิญาน์4.7K viewsหวงรักยัยตัวร้าย
สิรี&EVAVY2.3K viewsอย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!!
ศิกาญจน์1.6K viewsเล่ห์ร้ายน้องชายสุดที่รัก
ดอกอ้อลู่ลม848 viewsหากดาวดวงนั้นคือเธอ
จันทร์ส่องแสง754 views
